Συνέντευξη
Συνέδριο ΑΔΕΔΥ: Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της βάσης

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Γεννηματάς στην απεργία στις 6/10

Στις 30 Νοέμβρη, 1 και 2 Δεκέμβρη οργανώνεται το 36ο Τακτικό Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ ενώ μια μέρα νωρίτερα στις 29 Νοέμβρη θα πραγματοποιηθεί το Οργανωτικό – Καταστατικό Συνέδριο που το 2015 αναβλήθηκε. 

Ο Χρίστος Αργύρης, γιατρός, μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζόμενων στο νοσοκομείο Γεννηματάς της Αθήνας, αντιπρόσωπος της ΟΕΝΓΕ στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, μιλάει στον Κυριάκο Μπάνο. 

Κλείσανε τρία χρόνια από το προηγούμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Ποια είναι η αποτίμηση για το τι έγινε αυτά τα χρόνια;

Από το προηγούμενο συνέδριο είχαμε διαπιστώσει ότι υπάρχει αριστερή στροφή στην εργατική τάξη. Ειδικότερα στους εργαζόμενους στο δημόσιο η στροφή αυτή είχε αποτυπωθεί στο προηγούμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που αθροιστικά η αριστερά πήρε την πλειοψηφία. Κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ, οι Παρεμβάσεις, αθροιστικά ξεπέρασαν για πρώτη φορά το άθροισμα ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Αυτό αντανακλούσε την αριστερή στροφή της εργατικής τάξης που παλεύει τα μνημόνια, κάτι που φάνηκε στους αγώνες την επόμενη περίοδο. 

Είναι στις κορυφαίες στιγμές του κινήματος των τελευταίων ετών η μάχη της αξιολόγησης και η αποχή που οδήγησε σε ήττα την αξιολόγηση του Μητσοτάκη. Είχαμε πολιτικές πρωτοβουλίες όπως η ιστορική στάση εργασίας στην έναρξη την δίκης της ΧΑ στις 20 Απρίλη του 2015. Ήταν σημαντικό το ότι η ΑΔΕΔΥ μπορούσε να βγάζει ψήφισμα για τη διαγραφή του χρέους και να βάζει ορθά κοφτά πως την κρίση πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν, οι καπιταλιστές και οι τραπεζίτες και όχι οι εργαζόμενοι. 

Μια άλλη απόδειξη ότι υπήρχε στροφή στην εργατική τάξη που έφτανε μέχρι και την ΑΔΕΔΥ ήταν ότι υπήρξαν ανακατατάξεις μέσα στις παρατάξεις της αριστεράς. Είναι κορυφαία στιγμή η διάσπαση του ΜΕΤΑ, της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ. Συνάδελφοι/φισσες αγωνιστές που πρόσκεινται στη ΛΑΕ και δεν αντέχουν άλλο τους συμβιβασμούς του Τσίπρα ήταν αυτοί που και σε επίπεδο Εκτελεστικής Επιτροπής και σε επίπεδο Γενικού Συμβουλίου αλλά και σε επίπεδο Ομοσπονδιών, διαχώρισαν τη θέση τους από συνδικαλιστές που παραμένουν πιστοί στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά τώρα χρειάζεται να πάμε παραπέρα. Να ξεπεράσουμε τους γραφειοκρατικούς φραγμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη των αγώνων. Παραδείγματος χάρη, ενάντια στο ασφαλιστικό που πέρασε ο Κατρούγκαλος φτάσαμε να απεργούμε την Κυριακή του Θωμά αντί να το έχουμε σταματήσει με απεργιακή κλιμάκωση αξιοποιώντας την επιτυχία της Πανεργατικής της 4 Φλεβάρη.

Στο καινούριο συνέδριο πρέπει να προχωρήσει αυτή η αλλαγή συσχετισμών, να συνεχίσει να αντανακλάται στην ΑΔΕΔΥ η αριστερή στροφή των εργαζομένων. Γι' αυτό θα δώσουμε την μάχη σαν Παρεμβάσεις να αυξήσουμε τις έδρες μας, να αυξήσουμε την πολιτική μας επιρροή. Οι Παρεμβάσεις είναι το κομμάτι που βάζει το πώς θα παλέψουμε, με την απεργιακή σύγκρουση και τη λογική της οργάνωσης από τα κάτω. 

Ποιες είναι οι μάχες της επόμενης περιόδου και ποιός πρέπει να είναι ο προσανατολισμός του συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ; 

Τελειώνει η δεύτερη αξιολόγηση και έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις αξιώσεις της τρόικα για ακόμα περισσότερες περικοπές στον δημόσιο τομέα. Ανοίγει η συζήτηση για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ξανανοίγει η συζήτηση για την αξιολόγηση. Επίσης έχουμε να αντιμετωπίσουμε τι σημαίνει υποχρηματοδότηση. Η εικόνα ότι έχουμε πιο πολλούς αστυνομικούς και παπάδες απ' ότι δασκάλους και γιατρούς είναι προκλητική.

Εδώ είναι η μεγάλη μάχη για προσλήψεις και αυξήσεις. Τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι δήμοι προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες αναντικατάστατες και χτυπιούνται ανελέητα. Άρα θα πρέπει η ΑΔΕΔΥ να βγει μπροστά και να πρωτοστατήσει στην απεργιακή σύγκρουση. Όταν έχεις μια τρόικα που σου λέει πως το δημόσιο είναι αλώβητο αλλά στην πραγματικότητα οι μισθοί στο δημόσιο έχουν πέσει κατά 50% κάτω, προσλήψεις δεν γίνονται, αυξήσεις δεν γίνονται. Αυτά είναι αιτίες πολέμου. 

Θέλουμε λοιπόν να είναι ένα συνέδριο που θα βγάλει απεργιακές κινητοποιήσεις. 

Με αυτή την έννοια το συνέδριο μόνο προωθητικά μπορεί να λειτουργήσει για τις απεργίες που έρχονται. Θα είναι μεν μετά την απεργία στις 24/11 αλλά θα είναι και πριν την απεργία στις 8/12. Εμείς θα παλέψουμε για να είναι μεγάλη η συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ στην απεργία και να δουλέψουν όλοι από τα κάτω στα πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου προκειμένου αυτή η απεργία να βουλιάξει τους δρόμους και στην Αθήνα και στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις.

Η ΑΔΕΔΥ βρέθηκε έξω από τη δίκη της ΧΑ, αποφάσισε τη συμμετοχή της στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις για τον Φύσσα, έχει βγάλει ανακοινώσεις στο πλευρό των προσφύγων. Αυτές οι πρωτοβουλίες θα συνεχιστούν; 

Αυτές είναι πράγματι πολύ σημαντικές μάχες που έχουμε να βάλουμε από τη μεριά μας στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Η μάχη για τους πρόσφυγες. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν δομές για να στεγάσουν, να υποδεχτούν και να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες που έρχονται από τον πόλεμο, και μάλιστα δημόσιες δομές με μόνιμους δημόσιους υπάλληλους. Άρα ανοιχτά σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, αλλά και ανοιχτές πραγματικές δομές φιλοξενίας και όχι ρατσιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Υπάρχει η μάχη ενάντια στους φασίστες που κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι. Μάλιστα χτύπησαν συνδικαλιστές εκπροσώπους του εργατικού κινήματος και στο δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό και κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι. Πρέπει η ΑΔΕΔΥ να μπει μπροστά σε αυτή τη μάχη, ακόμα περισσότερο και καλύτερα από τα βήματα που έκανε ένα προηγούμενο διάστημα.

Θα διεκδικήσουμε η ΑΔΕΔΥ να περάσει ψήφισμα από τώρα στο συνέδριό της για τη συμμετοχή στην πανευρωπαϊκή αντιφασιστική και αντιρατσιστική κινητοποίηση στις 18 Μάρτη. Για να ξέρουμε πως η συνομοσπονδία των εργαζόμενων του δημόσιου στην Ελλάδα είναι σε αυτή τη μάχη παρούσα στο πλευρό προσφύγων και μεταναστών και ενάντια στους φασίστες πανευρωπαϊκά. 

Μια μέρα πριν γίνεται το εξ αναβολής καταστατικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Ποια θα είναι η στάση μας; 

Την προηγούμενη φορά η συζήτηση για το καταστατικό ήταν η αιτία για να διαλυθεί σχεδόν το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Εμείς λέγαμε πως ό,τι συμβασιούχος υπάρχει στο δημόσιο πρέπει να έχει συνδικαλιστικά δικαιώματα από την πρώτη μέρα. Τότε ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ είχαν αντιταχθεί σθεναρά σε αυτή την προοπτική και μετέθεσαν το καταστατικό συνέδριο για το Δεκέμβριο του 2015 για να το αναβάλουν και τότε. Αυτή η συζήτηση, για το τι κάνουμε με τους ελαστικά εργαζόμενους του δημόσιου, έχει αναβληθεί εδώ και τρία χρόνια. 

Μπορεί οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι ναείναι ακόμα μόνιμοι αλλά ζούμε στις περιόδους που έχει αυξηθεί ραγδαία η ελαστική απασχόληση και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο με ελαστικές σχέσεις είναι περισσότεροι από ποτέ. Στα νοσοκομεία με συμβάσεις λειτουργούν τα συνεργεία καθαρισμού, φύλαξης και σίτισης, με 5μηνα και 8μηνα λειτουργούν οι τραυματιοφορείς και ένα κομμάτι του νοσηλευτικού προσωπικού και με επικουρικούς γιατρούς οι εφημερίες. Στους δήμους γίνεται χαμός, υπηρεσίες ολόκληρες λειτουργούν με συμβασιούχους. 

Έχουμε λοιπόν να δώσουμε τη μάχη πως οποιοσδήποτε εργάζεται στο ελληνικό δημόσιο έχει από την αρχή συνδικαλιστικά δικαιώματα με το σωματείο του και την ομοσπονδία του. Πως έχει και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το δικαίωμα στην απεργία. Είναι μια μάχη που πρέπει να την κερδίσουμε αυτή τη φορά.