Οι σωματειακές εκλογές στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ (28/6) γίνονται σε μια συγκυρία που οι επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα κλιμακώνονται με το νέο, ουσιαστικά 4ο μνημόνιο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ 18 του Μάη, μαζί και τα πρόσθετα μέτρα που παραχώνονται σε άσχετα νομοσχέδια, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις απαιτήσεις δανειστών-μεγάλου κεφαλαίου, ακόμη και ξεπερνώντας τις. 

Σε αντάλλαγμα της φτωχοποίησης, της αληθινής σφαγής εργαζομένων, συνταξιούχων, νέων,  της ισοπέδωσης του κοινωνικού κράτους, του γενικού ξεπουλήματος δημόσιων επιχειρήσεων και εθνικού πλούτου, παίρνουν αόριστες υποσχέσεις για έξοδο στις αγορές, για το χρέος – «αν χρειαστεί», για «ποσοτική χαλάρωση». 

Την ίδια στιγμή οι ανταγωνισμοί κι οι πόλεμοι εξαπλώνονται στην περιοχή μας και παραπέρα, οι ρατσιστικές πολιτικές απέναντι σε μετανάστες, πρόσφυγες, αλλόθρησκους κ.ά. μειονότητες κυριαρχούν στην ΕΕ – φρούριο και στη χώρα μας, με χιλιάδες πνιγμούς στη Μεσόγειο, με φράχτες στα σύνορα, με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα πανευρωπαϊκό, ακόμη και παγκόσμιο κίνημα δυναμώνει ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό, το φασισμό και τον καπιταλισμό που έχει γίνει τοξικός και τρομερά επικίνδυνος, αποσταθεροποιεί ακόμη και μεγάλες χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ). 

Η αυθαιρεσία της εργοδοσίας κλιμακώνεται, αξιοποιώντας το μνημονιακό περιβάλλον, μαζί κι η φασιστική απειλή που διαρκώς μεταλλάσσεται και ξεφυτρώνει παντού. Απέναντι σ’ όλα αυτά τα αρνητικά δεδομένα, υψώνεται η εργατική αντίσταση με απεργίες και συλλαλητήρια όπου εκδηλώνονται χτυπήματα, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 

Αλληλεγγύη

Η εργατική αλληλεγγύη στηρίζει αυτούς τους αγώνες και οδηγεί σε μια πανεργατική κλιμάκωση, σπρώχνοντας, ξεπερνώντας, ή και παραμερίζοντας τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες που από μόνες τους είτε «κοιμούνται» είτε ασχολούνται με «κοινωνικούς διαλόγους» και «ημερίδες ανάπτυξης» με τους πρωτεργάτες της λιτότητας και των μνημονίων, όπως πρόσφατα επιχείρησε η ΓΣΕΕ - αλλά έκανε πίσω όταν εκδηλώθηκε σθεναρή αντίδραση από αγωνιστικές εργασιακές και πολιτικές συλλογικότητες. 

Η συμμετοχή μας σε αγωνιστικές, ταξικές παρατάξεις στα β’βάθμια όργανα δίνει μια προοπτική κλαδικής και πανεργατικής κινητοποίησης και νικηφόρου αγώνα – ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες γραφειοκρατικές ηγεσίες. Ο δρόμος μπροστά είναι τραχύς, αλλά προχωράμε με το όραμα ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός, αρκεί να παλέψουμε ενωμένοι και μαζικά για να ανατρέψουμε τα τοξικά αδιέξοδα και τη θανατερή μιζέρια και φτώχεια που παράγει ο καπιταλισμός σε σήψη. 

Στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, η παρουσία, οι πρωτοβουλίες και η δράση της «Πρωτοβουλία ΓΕΝΟΒΑ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ & Συνεργαζόμενοι» τόσο στη θητεία των 2 τελευταίων χρόνων όσο και παλιότερα, έδωσε τον τόνο και στήριξε κάθε αγώνα, κάθε διεκδίκηση, ενεργοποίησε το Σωματείο σαν μηχανισμό-εργαλείο συλλογικό για τα δίκια των εργαζόμενων, έβαλε φρένα στην εργοδοτική αυθαιρεσία, όπως εντελώς πρόσφατα συνέβη και στην ΙΝΜΑΙΝΤ, οδηγώντας την μαζική απεργιακή κινητοποίηση σε νίκη και δικαίωση. Το ίδιο ισχύει και στα κεντρικά πανεργατικά απεργιακά κατεβάσματα, στα συλλαλητήρια και αλληλέγγυες δράσεις για στήριξη των προσφύγων και μεταναστών, για απόκρουση και καταδίκη των φασιστικών συμμοριών. Αυτές τις μέρες, με πρωτοβουλία της ΓΕΝΟΒΑ, στηρίχθηκε από το σωματείο ο αγώνας των εργατών-μεταναστών της «Κ. Γεωργίου» στον Αυλώνα, επίσης σαν ΓΕΝΟΒΑ συμμετέχουμε στα συλλαλητήρια ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις στον Ασπρόπυργο, στα αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια κ.ά. 

Στις εκλογές στο Σωματείο (ΔΣ) αλλά ταυτόχρονα στα δευτεροβάθμια όργανα (ΠΟΕΜ και ΕΚΑ) οι εργαζόμενοι-μέλη έχουν μια δυνατή, αγωνιστική, ενωτική επιλογή: Να ψηφίσουν και να ενισχύσουν τη ΓΕΝΟΒΑ, να δώσουν συνέχεια και προοπτική - για να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν, για να ανοίξουμε το δρόμο για μια ανατροπή αληθινή, όχι «κωλοτούμπες» ή σεχταρισμούς, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας.