Ο συσσωρευμένος ταξικός θυμός που ήρθε στην επιφάνεια με τα αποτελέσματα των εκλογών μετατρέπεται σε έκρηξη, μετά την τραγωδία στον πύργο Γκρένφελ. Η Τερέζα Μέι, μόλις εκλεγμένη πρωθυπουργός, δεν τόλμησε να έρθει σε επαφή με τις οικογένειες των θυμάτων και τους επιζώντες, και όταν τελικά εμφανίστηκε κοντά στο σημείο της πυρκαγιάς, ο κόσμος την πήρε στο κυνήγι φωνάζοντάς τη δολοφόνο.
Πρόκειται για ένα καπιταλιστικό έγκλημα από όλες τις πλευρές και το βλέπουν όλοι. Είναι έγκλημα κερδοσκοπίας, αδιαφορίας του κράτους για τις ζωές των φτωχών, αποτέλεσμα των περικοπών και της λιτότητας, των στενών δεσμών της βρετανικής Δεξιάς με τη μεγάλη ιδιοκτησία ακινήτων, είναι αποτέλεσμα του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας.
Ακόμη και ο αριθμός των νεκρών είναι ακόμη άγνωστος. Οι περισσότερες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερους από εκατό ανθρώπους, αν και ο επίσημος δείκτης ήταν κολλημένος στο τέσσερα και στο εφτά για μεγάλο διάστημα, ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει φτάσει στους 79. Δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των συνειδητών ψεμάτων από πλευράς των αρχών, αλλά και της διάλυσης των υπηρεσιών που δεν έχουν ιδέα πόσοι και ποιοι στεγάζονται σε μια μεγάλη εργατική πολυκατοικία. Δίπλα σ’ αυτά, οικογένειες μεταναστών που στέγαζαν περισσότερα μέλη από όσα επίσημα είχαν δηλώσει, ή που φοβούνται να δηλώσουν την απώλεια των συγγενών τους, αν δεν έχουν οι ίδιοι χαρτιά και απειλούνται με απέλαση.
Ο πύργος ανακαινίστηκε πρόσφατα, αλλά τα λεφτά έπεσαν κυρίως στη βιτρίνα, αλλάζοντας την πρόσοψη ώστε οι πλούσιοι από τα δικά τους διαμερίσματα να μην χαλάνε την αισθητική τους βλέποντας αυτήν την αποθήκη φτώχειας, αλλά κυρίως για να μην χαλάει τις φωτογραφίες στα προσπέκτους των μεγάλων μεσιτικών γραφείων που πουλάνε πανάκριβα σπίτια στην περιοχή. Λεφτά υπήρχαν λοιπόν για την καινούργια επένδυση στο εξωτερικό του κτιρίου, αλλά δεν υπήρχαν ώστε το υλικό να μην είναι εξαιρετικά εύφλεκτο, ούτε για να εγκατασταθεί αυτόματο πυροσβεστικό σύστημα. Αποτέλεσμα ήταν η καινούργια επένδυση να κάνει το κτίριο να καεί πιο γρήγορα κι από χαρτοπετσέτα, με τους ανθρώπους παγιδεμένους μέσα και την πυροσβεστική ανίκανη να δημιουργήσει διόδους διαφυγής.
Κερδοσκοπία
Το Λονδίνο είναι μια από τις πόλεις με τις πιο ακριβές κατοικίες στον κόσμο. Τα σπίτια που φτάνουν σε αστρονομικές τιμές παραμένουν άδεια, μιας και το βασικό κίνητρο είναι η κερδοσκοπία στις τιμές κι όχι να στεγάσουν τελικά κάποιον. Στο μεταξύ οι φτωχές οικογένειες πρέπει να στοιβάζονται σε σπίτια όπως το Γκρένφελ. Οι περισσοτεροι βουλευτές της Δεξιάς είτε είναι οι ίδιοι είτε είναι κολλητοί φίλοι των κερδοσκόπων και των μεσιτών.
Οι τελευταίοι υπουργοί κατοικίας ήταν περήφανοι για το πώς οι τιμές ξαναπήραν τα πάνω τους γρήγορα μετά την κρίση και έκαναν τα πάντα ώστε το κόστος ασφαλείας και τα υπόλοιπα κοινωνικά κόστη να μην βάλουν φρένο στην φούσκα. Ένας από αυτούς, ο Μπράντον Λιούις έλεγε ξεκάθαρα στους βουλευτές της Δεξιάς ότι το κόστος για την εγκατάσταση πυροσβεστικών συστημάτων θα πρέπει να το αναλάβει η “αγορά”, δηλαδή οι εταιρείες να πείσουν τους ιδιοκτήτες πως είναι προς το συμφέρον τους η εξασφάλιση καλής πυρόσβεσης, κι όχι το κράτος να βάζει κανόνες ή να δίνει επιδόματα.
Ο μέχρι πρόσφατα δήμαρχος του Λονδίνου, ο δεξιός Μπόρις Τζόνσον δήλωνε επίσης περήφανος για τις περικοπές που έκανε στο πυροσβεστικό σώμα και έτσι… νοικοκύρεψε τον προϋπολογισμό της πόλης.
Ο συνδυασμός όλων αυτών όχι μόνο έχει βγάλει τον κόσμο στο δρόμο, με διαδηλώσεις και εισβολή στα παραρτήματα των υπηρεσιών, αλλά εντείνει την πολιτική κρίση κάνοντας ακόμη πιο αβέβαιο το μέλλον της Μέι. Ούτως η άλλως μετά τις εκλογές η Μέι το μόνο που έλπιζε να κάνει είναι κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη των φανατικών του βορειοϊρλανδικού DUP. Τώρα είναι ήδη τελειωμένη πολιτικά, όντας ανίκανη να διαχειριστεί και σε πρακτικό και σε προπαγανδιστικό επίπεδο την κατάσταση. Κρατιέται στην καρέκλα της μόνο και μόνο γιατί η Δεξιά δεν έχει έτοιμη εναλλακτική λύση. Στο μεταξύ όμως στους δρόμους και τις γειτονιές η συζήτηση πάει πιο βαθιά, στο ποιός φταίει και στο τι θα μπορούσε να είναι η απάντηση: να πληρώσουν οι πλούσιοι, να δημευτούν οι περιουσίες τους, να ανοίξουν τα άδεια σπίτια και να δοθούν στις οικογένειες που έχουν ανάγκη. Οι δεξιές εφημερίδες μέχρι πρόσφατα αστειεύονταν με τις “τρελές” προτάσεις της άκρας Αριστεράς που υποτίθεται κινούσε τα νήματα πίσω από τον Κόρμπιν. Τώρα πρέπει με φόβο να παραδεχθούν ότι αυτές οι τρελές προτάσεις κερδίζουν τα μυαλά μιας μεγάλης μερίδας της εργατικής τάξης και των φτωχών.
