Η Αριστερά
Η ριζοσπαστική Αριστερά και οι εκλογές: H συζήτηση ανάβει

 

 

 

 

Συνεχίζουμε σε αυτό το φύλλο την παρουσίαση της συζήτησης «H Pιζοσπαστική Aριστερά και οι εκλογές» που έγινε στα πλαίσια του MAPΞIΣMOY 2007

ΣYΣTPATEYΣH OΛΩN

 

Γιώργος Λιερός
Δημοτικός Σύβουλος Xαλάνδρι

 

Οπως έλεγε κάποιος παλιός, υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της διάσπασης. Μιλάω στα πλαίσια της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μπορεί και είναι νόμιμο κάποια οργάνωση να νομίζει ότι έχει έναν τέτοιο λόγο που της επιτρέπει να απευθυνθεί στην κοινωνία, να σηκώσει τέτοια δυναμική μέσα στην κοινωνία που όλοι οι άλλοι να της είναι βαρίδια. Ποια είναι αυτή η οργάνωση που έχει αυτή την υπεροχή, στο πολιτικό, στο κοινωνικό, στο θεωρητικό, στο πολιτισμικό; Δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοια οργάνωση. 

Σίγουρα υπάρχουν προγράμματα καλύτερα ή χειρότερα. Ο καθένας μπορεί να φτιάξει ένα πρόγραμμα όσο καλό το θέλει. Δε νομίζω ότι είναι αυτό το πρόβλημά του. Αντιστοιχούν αυτά τα προγράμματα σε πραγματικές διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές πρακτικές; Δίνουν ένα στίγμα, αναγνωρίζονται στην κοινωνία ως  διαφορετικό ή αλλιώς πρόκειται για καινή φρασεολογία, για κούφια λόγια; Ως που είναι αντικειμενικά, ως που είναι πραγματικά; Δεν πιστεύω με αυτή την έννοια ότι υπάρχουν αυτοί που θα έχουν ένα νόμιμο δικαίωμα να σηκώσουν ψηλά τη σημαία της διάσπασης. 

Μιλάμε για την απόκλιση του πολιτικού από το κοινωνικό. Για την εμβέλεια των κινημάτων και νομίζουμε ότι αυτό εύκολα μπορεί να μεταφραστεί σε ένα πολιτικό κίνημα. Το έδειξε μια χαρά η εμπειρία της Ιταλίας, σε μία διαφορετική διάσταση. Κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ δύσκολο για πάρα πολλούς λόγους. Δεν έχουν να κάνουν με τον έξυπνο χειρισμό, με το άρπαγμα της ευκαιρίας. Εχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα που έχουν αυτά τα κινήματα, με το χαρακτήρα που έχει η σημερινή, ας το πω χάριν συνεννόησης, «μεταμοντέρνα εποχή» ή σχέση της πολιτικής- διαφθοράς. 

Τα κινήματα ξεσπάν, νικάν, χάνονται στο πουθενά. Το να μετατρέπεις αυτό το πουθενά  σε ίχνη αναγνωρίσιμα είναι κάτι που θέλει μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Και για αυτό χρειάζεται μία συστράτευση όλων των πολιτικών συνιστωσών της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όλων των ανένταχτων σε μία τέτοια προσπάθεια που και μακροπρόθεσμη θα είναι και άμεσα αποτελέσματα δεν θα  έχει στα γρήγορα και πολύ εύκολα. 

 Μιλάω για τον ανεξάρτητο κόσμο που σε αυτόν ανήκω και εγώ. Εκανα κάποιες συζητήσεις. Κακά τα ψέματα. Θα χρειαστεί μάχη για να κερδιθεί αυτός ο κόσμος. Δεν είμαστε σήμερα εκεί που ήμασταν πριν από 8 χρόνια όταν οι ανεξάρτητοι γέμιζαν το αμφιθέατρο του Γκίνη και δεν έπεφτε καρφίτσα και απαιτούσαν την ενότητα στη Ριζοσπαστική Αριστερά η οποία τους έγραψε εκεί που δεν παίρνει μελάνι. Και υπάρχουν ευθύνες σε αυτό και πρέπει να τις δούμε αυτές τις ευθύνες. Αυτοί που τα κάνανε τότε είναι έτοιμοι να τα ξανακάνουν. 

Σύντροφοι έχουμε ευθύνες να καταλογίσουμε στην ΑΚΟΑ, στο ΝΑΡ, στο ΔΙΚΤΥΟ και πάει λέγοντας. Ομως εγώ πιστεύω ότι είναι ένα δυστύχημα, με ότι διαφωνίες έχω με αυτούς, που έχω πολλές, ότι αυτή τη στιγμή το ΔΙΚΤΥΟ, η ΑΚΟΑ, δεν θα μπορούνε να είναι μαζί μας. Και το ξέρουμε και πρέπει να προχωρήσουμε παρόλο που δεν θα είναι καλό για εμάς. Από αυτή τη σκοπιά όμως αν τα πράγματα είχαν γίνει σωστότερα θα μπορούσαμε να τους είχαμε τραβήξει,  αν όχι όλους ένα κομμάτι τους. Υπάρχει μία πολιτική λαθεμένη, η οποία εδώ και μία 20ετία δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό που να συνδιάζει όλη την 20ετία που ακούνε ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς και ενότητα δεν βλέπουνε.


 

 

ENAΛΛAKTIKO METΩΠO

Γιώργος Xαλκιάς
Oικολόγος

Οταν εμφανίστηκαν τα οικολογικά κινήματα, αυτά έθεσαν κάποια πράγματα που μέχρι τότε δεν ακουγόντουσαν από κανένα: Η προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας από το χημικό τεχνητό πολιτισμό. 

 Ολα τα γεγονότα τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των οικολόγων: Η περιβαλλοντική καταστροφή, η ατμοσφαιρική καταστροφή και οι κλιματικές αλλαγές, όχι μόνο είναι παραδεκτά από τους περισσότερους, αλλά όλο και πληθαίνουν οι επιστήμονες που λένε ότι δεν υπάρχει πισωγυρισμός. Οι συνέπειες από την πυρηνική ενέργεια. Τα αδιέξοδα της οικονομίας του πετρελαίου: Το τελείωμα του πετρελαίου οδηγεί σε πόλεμο, άνοδο της τιμής του, και επιστροφή στα περισσότερα πυρηνικά. Τα αδιέξοδα της συγκεντρωτικής οικονομίας των Σοβιετικών χωρών και η κατάρρευσή τους. Τα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης, ο αφανισμός των μικρών ιδιοκτητών, η αύξηση της ανεργίας, η περιθωριοποίηση του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, η πτώση των χρηματιστηρίων. Η απελευθέρωση του εμπορίου, οι συμφωνίες του ΠΟΕ. Τα διατροφικά σκάνδαλα λόγω της βιομηχανικής-χημικής γεωργίας, τα μεταλλαγμένα, ο αφανισμός των μικρών αγροτών, των τοπικών πολιτισμών και κοινοτήτων. Ο πόλεμος, η βία, η στρατιωτικοποίηση, η υποχρεωτική στράτευση, τα πυρηνικά όπλα και τα όπλα μαζικής καταστροφής. Όλα αυτά είναι προνομιακό πεδίο δράσης των οικολόγων, ωστόσο η οικολογία δεν «καρπώθηκε» δεν ενισχύθηκε από όλα αυτά, ενώ θα έπρεπε να πρωτοστατεί.

Η συμμετοχή στις κυβερνήσεις μετέτρεψε την οικολογία από ριζοσπαστικό κίνημα που όχι μόνο αμφισβητούσε τον καπιταλισμό, αλλά και το ίδιο το μοντέλο της ανάπτυξης, σε μεταρρυθμιστή, σε διαχειριστή του καπιταλισμού. Πλέον μιλάμε για πράσινο καπιταλισμό, πράσινες μεταρρυθμίσεις, πρασίνισμα του καπιταλισμού. Το αίτημα για κατάργηση των πυρηνικών έγινε αίτημα για ενίσχυση των ΑΠΕ, και μάλιστα όχι ΑΠΕ σε κάθε σπίτι και κοινότητα με ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά ΑΠΕ συγκεντρωμένες από μεγάλες εταιρίες. Το αίτημα για κατάργηση της χημικής γεωργίας, έγινε αίτημα για να αυξηθεί η βιοκαλλιέργεια από 2 στο 5%. Το κίνημα για βιολογική γεωργία έγινε οργανισμοί πιστοποίησης επιχειρήσεις και βιολογικά προϊόντα προνόμιο αυτών που έχουν χρήματα. Το αίτημα για κατάργηση των μεταλλαγμένων έγινε αίτημα για ζώνες χωρίς μεταλλαγμένα και για αναγραφή στο προϊόν αν είναι μεταλλαγμένο ή όχι. Το αίτημα για κατάργηση των πολέμων μετατράπηκε σε υποστήριξη του πολέμου στην Σερβία και το Αφγανιστάν. Τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, είχαμε συμμετοχή οικολόγων στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις, ενώ τελευταία γίνονται και συνεργασίες με την κεντροδεξιά.

Οι στόχοι του οικολογικού χώρου δεν μπορούν να γίνουν από τους καπιταλιστές. Ο καπιταλισμός έχει σαν βασική του αρχή το κέρδος πάνω από όλα, άρα δεν προστατεύει το περιβάλλον, χρησιμοποιεί τον πόλεμο τον αυταρχισμό και την βία, εξοντώνει τις μειονότητες, και βασική του αρχή είναι η συνεχής ανάπτυξη, ο αφανισμός του μικρού μεγέθους. Σήμερα είναι αναγκαίο: 1) Να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικολογία έχει στόχους για μια άλλη κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό, να ξανακάνουμε την οικολογία κίνημα. 2) Να αντιπαλέψουμε τον νεοφιλελευθερισμό προβάλλοντας τις εναλλακτικές λύσεις της οικολογίας, την αποκέντρωση, την στήριξη στο μικρό μέγεθος, την άμεση δημοκρατία. 3) Να αντικρούσουμε την επάνοδο των φασιστικών ιδεών, που όλο και δυναμώνει τα τελευταία χρόνια, ύστερα από την κατάρρευση των σοβιετικών χωρών, και την έλλειψη εναλλακτικής πρότασης. 4) Να ενισχύσουμε το αντιπολεμικό κίνημα. Να απορρίψουμε κάθε βία και πόλεμο, να αγωνιστούμε για την κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας και τον τερματισμό των όπλων μαζικής καταστροφής. 5) Να αγωνιστούμε για μια άλλη Ευρώπη, της ειρήνης, της οικολογίας, και της δημοκρατίας και για ενωμένα Βαλκάνια μέσα στην Ευρώπη: Για αφοπλισμό των Βαλκανίων.

Χρειάζεται σήμερα να βάλουμε πρώτο στόχο την ενίσχυση των κινημάτων. Να αντικρούσουμε την δεξιά του Καραμανλή, με τις επιλογές υπέρ του νεοφιλελευθερισμού, του εθνικισμού, της υποχρεωτικής στράτευσης, το ρατσισμό, τα αντιοικολογικά μέτρα, την εισβολή των μεταλλαγμένων, τον αφανισμό των μικρών αγροτών με την βιομηχανική γεωργία με τα διατροφικά σκάνδαλα, την απόκρουση της άκρας δεξιάς. Χρειάζεται στις βουλευτικές εκλογές να δεχτούν πλήγμα οι νεοφιλελεύθεροι και η δεξιά. Ακόμα και να βγει η δεξιά, ή το ΠΑΣΟΚ, να βγουν με χαμηλό ποσοστό.

 Χρειάζεται η δημιουργία ενός εναλλακτικού μετώπου, της οικολογίας και των κινημάτων, και για αυτό χρειάζεται να ενισχυθούν όλες οι πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.


NA ΠPOXΩPHΣOYME

Mάριος Mιχαηλίδης
Δάσκαλος

Θεωρώ ότι το κίνημα που αναπτύχθηκε, οι εκλογές στη Γαλλία και οι ερχόμενες εκλογές, έχουν επιταχύνει τις διαδικασίες για τη συγκρότηση της συσπείρωσης ή του μετώπου, της Αριστεράς όπως εμείς την καταλαβαίνουμε και νομίζω ότι δεν χρειάζονται επίθετα. 

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες της βαριάς ήττας του κινήματος, της μεγάλης επίθεσης του συστήματος, της μεγάλης απάτης από τους πολιτικούς της αστικής τάξης, ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και όποια άλλη ουρά βρεθεί, νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι με όλο το ρίσκο της επιτάχυνσης να πάρουμε θέση. Φάνηκε από τις τοποθετήσεις στο πάνελ ότι οι οργανώσεις είναι πάρα πολύ κοντά. Και έχω και εγώ την ίδια εκτίμηση ότι χιλιάδες χιλιάδων προς το παρόν ανένταχτοι, εκεί βρισκόμαστε. Επομένως πρέπει να δώσουμε τη μάχη η οποία έχει διπλό χαρακτήρα. Σύγκρουση με τον καπιταλισμό όπως αυτός σήμερα εκφράζεται κοινωνικά και πολιτικά και ταυτόχρονα μάχη για τη φυσιογνωμία της Αριστεράς. Αναγκαστικά μπαίνει το ζήτημα. Η θα έχουμε την φωτοτυπία της Σοβιετίας συνέχεια ή θα έχουμε την ενσωματωμένη διαχείριση, ή θα έχουμε τον επαναστατικό δρόμο.

 Αρα η συγκεκριμένη πρόταση είναι να προχωρήσουμε, να κατέβουμε στις εκλογές. Θα βρούμε με ποιες οργανωτικές μορφές θα το προετοιμάσουμε αυτό,  σαφώς με συνδιασκέψεις γρήγορες τοπικές και πανελλαδικές. Το κυριότερο να μην κλείσουμε το μαγαζί την επόμενη μέρα των εκλογών, να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση ενός ριζοσπαστικού μετώπου ή συσπείρωσης που πρώτον θα έχει μεγάλο βάθος και θα δώσει τη μάχη από καλύτερες θέσεις. 


ΦYΛATTOYME TIΣ AΞIEΣ

Θεοδόσης Xίτζογλου
KE ΔHKKI

Χαιρετίζουμε και εμείς αυτή την εκδήλωση, στο τριήμερο κάλεσμα του Μαρξισμού, γιατί τι το καλύτερο μπορεί να γίνει σε αυτό τον τόπο. Μάλιστα αυτό γίνεται στο «ναό» της διακήρυξης του χρήματος, στην ΑΣΟΕΕ, της συγχρονης οικονομίας, της άγριας καταναλωτικής ζωής, που δε σέβεται τίποτα και που οι αριστερές, αν θέλετε οι προοδευτικές δυνάμεις, αγωνίζονται πραγματικά για να φυλάττουν τα ιερά και όσια που έχουν απομείνει. Οι ανεκτίμητες αξίες, οι υπέρτατες αξίες έχουν γίνει της δεκάρας και δεν ασχολείται κανένας πλέον μαζί τους. 

Το ΔΗΚΚΙ δεν το παίζουν στα κανάλια, μόνο αυτές τις μέρες ασχολούνται με το αν θα πάει ο Τσοβόλας στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Πριν από λίγες μέρες έγινε το συνέδριο του ΔΗΚΚΙ, όπου ήρθε και εκπρόσωπος τους ΣΕΚ, και ο μόνος φορέας ο οποίος δεν εκπροσωπήθηκε σε αυτό το συνέδριο ήταν το ΠΑΣΟΚ και ο Τσοβόλας. Τη Δευτέρα θα καταγγελθεί η ολιγαρχική πλευρά διαχείρησης κομμάτων και αξιών, στον Αρειο Πάγο, για το εάν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει το ΔΗΚΚΙ ή όχι, για το αν ο πρόεδρός του μπορεί να αποφασίζει ότι το διαλύει. Είμαστε πάντοτε μέσα στους αγώνες και συμμετέχουμε στις εξελίξεις.