Διεθνή
Γερμανία: Κρίση στην κυβέρνηση, απεργία στην IG-Metall

24ωρες απεργίες σε 250 εταιρείες του χώρου του μετάλλου καλεί αυτή τη βδομάδα η IG-Metall, το μεγαλύτερο συνδικάτο της Γερμανίας και μεγαλύτερο βιομηχανικό συνδικάτο ολόκληρης της Ευρώπης. Οι συνομιλίες με τα αφεντικά διακόπηκαν το περασμένο σαββατοκύριακο και άνοιξε ο δρόμος για τις απεργίες. Οι ενώσεις των εργοδοτών έχουν αφηνιάσει και λένε ότι θα κινηθούν νομικά. Ο λόγος είναι ότι η IG-Metall για πρώτη φορά σπάει την παράδοση των τελευταίων χρόνων και περνάει από τις προειδοποιητικές στάσεις εργασίας στην 24ωρη. Ένας πρόχειρος υπολογισμός ενός αρχισυμβούλου των εργοδοτών λέει ότι θα χαθούν 62 εκατομμύρια ευρώ για κάθε μέρα απεργίας.

Η ηγεσία της IG-Metall επίτηδες διάλεξε εταιρείες μεσαίου μεγέθους (εργοστάσια με 200 εργάτες και εργάτριες κατά μέσο όρο) για να κάνει την προειδοποιητική απεργία, αφήνοντας για πιθανή συνέχεια τα μεγαθήρια. Η 24ωρη απεργία στο μετάλλο στη Γερμανία σημαίνει μπλοκάρισμα της λεγόμενης παραγωγής “just in time” και ακόμη κι αν γίνεται σε μερικές επιχειρήσεις μπορεί αλυσιδωτά να μπλοκάρει ολόκληρο τον τομέα, ιδιαίτερα την αυτοκινητοβιομηχανία.

Ο πρόεδρος των μεταλλοβιομήχανων λέει: “Προκαλείται τεράστια ζημιά, γιατί επηρεάζονται όλες οι εταιρείες στην αλυσίδα παραγωγής. Γι’ αυτό και οι 24ωρες απεργίες είναι ανευθυνότητα και βάζουν σε κίνδυνο θέσεις εργασίας”.

Σημαντικό βήμα είναι επίσης ότι η επικύρωση της απεργίας γίνεται με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς που θα βγουν σε απεργία Τετάρτη, Πέμπτη ή Παρασκευή. Ο κόσμος της βάσης έχει τη δυνατότητα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, καθώς μέχρι τώρα η διαπραγμάτευση ήταν ένα ζήτημα των πιο υψηλών κορυφών της γραφειοκρατίας και των καπιταλιστών. Στο επίκεντρο της μάχης βρίσκεται η απαίτηση των συνδικάτων να μπορεί ένας εργαζόμενος να μειώσει τις ώρες δουλειάς του σε 28 ανά βδομάδα όποτε θελήσει, και να μπορεί να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς μετά από δύο χρόνια. Αν η μείωση ωρών γίνεται για λόγους μητρότητας/πατρότητας ή για ανάγκες περίθαλψης ασθενούς ή ηλικιωμένου, τα συνδικάτα ζητάνε 200 ευρώ το μήνα αποζημίωση. Τα αφεντικά απαντάνε πως οι απεργίες είναι “εντελώς άχρηστες και παράνομες γιατί η μερική αποζημίωση είναι άδικη και παράνομη”. Ούτε και στο θέμα των αυξήσεων υπήρξε συμφωνία με τα αφεντικά. Η IG-Metall ζητάει 6% στον τομέα του μετάλλου και των ηλεκτρονικών.

Αγχωμένο πολιτικό σύστημα

Οι αγώνες που έρχονται στο προσκήνιο αυξάνουν την πίεση πάνω στο ήδη αγχωμένο πολιτικό σύστημα το οποίο προσπαθεί να στήσει  κυβέρνηση και δεν τα έχει καταφέρει μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη. Η μπάλα πλέον βρίσκεται στο σοσιαλδημοκρατικό SPD. Ο ητέτης του, Μάρτιν Σουλτς, κατάφερε να κερδίσει τη συνδιάσκεψη του κόμματος υπέρ του μεγάλου συνασπισμού με το κόμμα της Μέρκελ. Όμως τώρα η απόφαση πρέπει να εγκριθεί από το εσωτερικό δημοψήφισμα του κόμματος. Η νεολαία του κόμματος αποτελεί την εσωτερική αντιπολίτευση που δίνει τη μάχη για το όχι στην Μέρκελ. Αποτέλεσμα είναι μέχρι στιγμής μια έκρηξη στις εγγραφές νέων μελών για το SPD με κόσμο που γράφεται για να πάρει μέρος στην αντιπαράθεση και στην ψηφοφορία. Ο φόβος του Σουλτς, αλλά και της Μέρκελ και πολλών άλλων είναι ότι μπορεί να επαναληφθεί ένα φαινόμενο τύπου Κόρμπιν στη Βρετανία, με την πλειοψηφία να γίνονται μέλη όχι για να στηρίξουν τον Σουλτς αλλά για να εμποδίσουν τη Μέρκελ να ξαναγίνει καγκελάριος.

Ήδη, όταν κέρδισε τη συνδιάσκεψη ο Σουλτς, παρά τους αρχικούς πανηγυρισμούς, στελέχη της Δεξιάς και της εργοδοσίας δήλωναν την ανησυχία τους. Καλούσαν τον Σουλτς “να μην πάει φοβισμένος στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων”, “να μην γίνει υπόθεση των μελών του SDP το ζήτημα”. “Η γερμανική οικονομία χρειάζεται μια σταθερή κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης στέλνει μήνυμα δύο όψεων. Από τη μια είναι θετικό γιατί δηλώνει την θέληση για σχηματισμό κυβέρνησης. Από την άλλη ανοίγει το δρόμο για εμπόδια και ακόμη μεγαλύτερες απαιτήσεις από το SPD”.

Η κορυφαία από αυτές τις απαιτήσεις που προβάλλει η νεολαία είναι να απορριφθεί το όριο στις υποδοχές προσφύγων -και ιδιαίτερα στις επανενώσεις οικογενειών- που έχει βάλει η Δεξιά. Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι ακόμη πιο δεξιοί σύμμαχοί τους στη Βαυαρία, οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) προβάλλουν τη συμφωνία τους ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως μεγάλη κατάκτηση και υποτίθεται φρένο απέναντι στη μεγαλύτερη άνοδο της ακροδεξιάς (AfD). Στην πραγματικότητα υιοθετούν και νομιμοποιούν ολόκληρη την ατζέντα του AfD. Όμως ο φόβος ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τις συνομιλίες και να μείνει η Γερμανία χωρίς κυβέρνηση ακόμη και μετά το Πάσχα ανάγκασε ακόμη και το CSU αυτή τη βδομάδα να δηλώσει ότι μπορεί να βάλει νερό στο κρασί του.