Κορονοϊός
Εκπαίδευση: Η κυβέρνηση σπέρνει πανδημία αποκλεισμών

8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών. Φωτό: Κυριάκος Μπάνος

Η προσπάθεια του Υπουργείου να κάνει νόρμα την τηλεκπαίδευση και για μετά, είναι μια επικίνδυνη διολίσθηση. Έχει ήδη εμφανιστεί το φαινόμενο να μην καλύπτονται με διορισμούς θέσεις σε απομακρυσμένες περιοχές και να προτείνεται η τηλεκπαίδευση. Οι δηλώσεις ότι “οι περισσότερες οικογένειες έχουν πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση” είναι ένα χυδαίο ψέμα, καθώς τα φτωχά παιδιά, τα προσφυγόπουλα, τα παιδιά των Ρομά, τα παιδιά της μειονότητας, τα ανάπηρα παιδιά δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. 

Η Ευαγγελία Γούλα, εκπαιδευτικός εικαστικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κρήτη, δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη: “Στον καταυλισμό Ρομά της Αλικαρνασσού δεν έχουν ρεύμα. Κάποιοι γονείς έχουν facebook, εμείς επικοινωνούμε όσο μπορούμε, να μην χαθούν και τα όσα έχουν μάθει τα παιδιά. Δυσκολεύονται ούτως ή άλλως να συνεχίσουν, ένας λόγος είναι ότι έχουν αναλφάβητους γονείς που δεν μπορούν μόνοι τους να τα βοηθήσουν στο σπίτι.

Μέσα στην πανδημία γιγαντώνεται το πρόβλημα. Η πλειοψηφία των ανθρώπων, για να έχουν ρεύμα κάποιες ώρες το βράδυ, βάζουν μπρος τη γεννήτρια, με 3, 4 ή 5 ευρώ, όσα έχουν κάθε μέρα. Οι περισσότεροι τσιγγάνοι είναι πλανόδιοι μικροπωλητές που πήγαιναν στα απομακρυσμένα χωριά της Κρήτης. Τώρα δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Άρα, σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, καμία επαφή δεν μπορούν να έχουν τα παιδιά με την τηλεκπαίδευση. Ούτε καν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ δεν μπορούν να δουν. Τα παιδιά που πάνε στο Λύκειο, που έχουν κάνει τεράστια προσπάθεια για να φτάσουν μέχρι εκεί, πώς θα δώσουν εξετάσεις τώρα;”.

Ο Τζεμαλή Μηλιαζήμ, εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευση ειδικής αγωγής, περιγράφει: “Είχα 7 μαθητές και κατάφερα αρχικά να κρατήσω επαφή με 2 μόνο. Δεν έχουν υπολογιστές στο σπίτι και μπαίνουν από το κινητό με δεδομένα, αν βέβαια έχουν να πληρώσουν οι γονείς τους. Επιπλέον στην ειδική αγωγή η τηλεκπαίδευση στην πραγματικότητα δεν νοείται. Η σχέση χρειάζεται να χτιστεί με καθημερινή επαφή από κοντά. Το πιο 'απλό' παράδειγμα είναι ένα παιδί με διάσπαση προσοχής, που μέσα στην τάξη θα σηκωθεί 15 φορές. Στην οθόνη του θα τα παρατήσει στα 2 λεπτά. 

Καμία πρόβλεψη για τα τυφλά παιδιά που χρειάζονται εκτυπώσεις braille και οι εκτυπωτές έχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ένας συνάδελφος έχει φτιάξει ένα γκρουπ με τα παιδιά στο WhatsApp όπου ηχογραφεί παραμύθια. Στο σχολείο είχαμε και 5 αδέρφια, ορφανά από πατέρα και με μια πολύ φτωχή μητέρα να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα χωρίς ρεύμα στο σπίτι. Σιτίζονταν στο σχολείο, κοινωνικοποιούνταν, μάθαιναν. Μόλις έκλεισαν τα σχολεία, εξαφανίστηκαν. Ψάχνουμε αλλά δεν μπορούμε να μάθουμε τι έχουν απογίνει. Όλα αυτά στην Ξάνθη, σε πόλη. Στα δε ορεινά χωριά της μειονότητας όπου η πρόσβαση στο ίντερνετ είναι ακόμα δυσκολότερη και η φτώχεια περισσότερη, τα εμπόδια είναι μεγαλύτερα”.

Τα προσφυγόπουλα είναι ένας ακόμη μαθητικός πληθυσμός που αντιμετωπίζει εμπόδια, αλλά ούτε αυτά τα αφήνουν πίσω οι εκπαιδευτικοί. Συνεχίζουν, με σκαναρισμένες ασκήσεις και παιχνίδια που τα στέλνουν μέσω τσατ στο κινητό, ή με όποιον άλλο τρόπο μπορούν.

Πολύ αφότου ξεκίνησαν αυτές οι συγκλονιστικές προσπάθειες από άκρη σε άκρη της χώρας, το Υπουργείο ζητάει να γραφτούν όλοι/ες σε μια πλατφόρμα, για να μπορεί να ελέγχει αν κάνουν το καθήκον τους ή όχι. Πάει πολύ!

Αφροδίτη Φράγκου 


Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την επιδημία για να αλλάξει συθέμελα το εκπαιδευτικό τοπίο με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.  

Είναι απόλυτο ψέμα ότι η συμμετοχή στις πλατφόρμες του υπουργείου είναι δωρεάν. Στα ψιλά γράμματα της πλατφόρμας e-me. edu.gr στο «Επισήμανση για τις χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας» αναγράφεται ότι «Η προβολή περιεχομένου που φιλοξενείται σε άλλη ιστοσελίδα και έχει ενσωματωθεί στην e-me (π.χ. video youtube) ή το άνοιγμα συνδέσμων που οδηγούν σε εξωτερικό περιεχόμενο δεν υπάγονται στη μηδενική χρέωση». Με άλλα λόγια όσοι χρησιμοποιούν δεδομένα από κινητό, οι φτωχότεροι δηλαδή που δεν διαθέτουν υπολογιστή, θα πληρώνουν σε αυτή την περίπτωση την εταιρία. Οι υλικοί όροι, για να καθιερωθεί πλήρως το δόγμα ότι η εκπαίδευση δεν είναι δικαίωμα αλλά ατομική ευθύνη και οικογενειακή επένδυση, είναι εδώ.

Απαιτείται διαρκής γονική βοήθεια, ιδιαίτερα σε μικρότερες σχολικές τάξεις. Οι εργαζόμενες μητέρες επωμίζονται ένα επιπλέον βάρος. Τα παιδιά εξαναγκάζονται να παραμείνουν απίστευτα πολλές ώρες μπροστά σε οθόνες. Τα παιδιά από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα θα αποστασιοποιηθούν περισσότερο από το σχολείο. 

Σεραφείμ Ρίζος,
μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Χανίων 

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ