Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Ο Γιάννης Κούτρας μίλησε στη Λένα Βερδέ

Ποια είναι η κατάσταση στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης;

Πρώτα από όλα πρέπει να πούμε ότι συνολικά οι δείκτες της χώρας πάνε κατά διαόλου. Είμαστε στις δέκα χειρότερες στην Ευρώπη σε κρούσματα σε αναλογία με τον πληθυσμό. Οι θάνατοι έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν ξανά, με πάνω από πενήντα καθημερινά. Σήμερα Σάββατο που μιλάμε ανακοινώθηκαν εβδομήντα. Αν δει κανείς τις καμπύλες σε όλες τις χώρες, πουθενά δεν είναι τόσο ανοδικές όσο οι δικές μας. Είναι δείγμα της αποτυχίας της κυβέρνησης για τέταρτη φορά να διαχειριστεί την πανδημία, να σταματήσει τη διασπορά, να πάρει ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης.

Στο επίπεδο του ΕΣΥ, η αποτυχία της είναι ακόμα μεγαλύτερη, όπως και ο κυνισμός της. Συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, που έχει ρεκόρ κρουσμάτων, οι εισαγωγές είναι πλέον σχεδόν στα επίπεδα του περσινού Νοέμβρη. Οι καθημερινές εισαγωγές είναι περίπου εβδομήντα την ημέρα, τόσες “πιάσαμε” στο Ιπποκράτειο στην τελευταία εφημερία την περασμένη Πέμπτη που είναι ρεκόρ για φέτος. Ήδη έχουν αρχίσει να επεκτείνονται οι κλινικές κόβιντ σε άλλους ορόφους όπως πέρσι, σε βάρος ξανά των υπόλοιπων ασθενών.

Όλες οι ΜΕΘ είναι κατειλημμένες και πλέον οι ασθενείς διασωληνώνονται εκτός. Όπως αναφέρει και στην τελευταία της ανακοίνωση η ΟΕΝΓΕ, αυτό που είναι οι γιατροί αναγκασμένοι να κάνουν στην πράξη είναι ότι τους ασθενείς που “περισσεύουν” τους βάζουν σε χειρουργικές αίθουσες με ένα αναπνευστήρα και ένα μόνιτορ. Αυτό δεν είναι κλίνη ΜΕΘ, αυτό είναι επικίνδυνη προχειράτζα. Ενενήντα εννιά άτομα βρίσκονταν στην επίσημη λίστα αναμονής ΕΚΑΒ – ΕΚΕΠΥ στις 11/11, σύμφωνα με την Ομοσπονδία.

Και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Τελευταία αποφάσισαν να κάνουν τον Άγιο Παύλο, ένα νοσοκομείο στην ανατολική Θεσσαλονίκη που παίζει βοηθητικό ρόλο στις εφημερίες -σαν Ιπποκράτειο εφημερεύουμε συχνά μαζί- αποκλειστικά κόβιντ. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής θα εφηρεύουμε μόνοι μας. Τα ίδια ισχύουν σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, στη Θεσσαλία και αλλού, ενώ και η Αττική δεν είναι μακριά από το να γίνει Θεσσαλονίκη.

Τι ισχύει με το προσωπικό;

Το προσωπικό -ιατρικό, νοσηλευτικό και όλων των ειδικοτήτων- είναι προφανώς περισσότερο εξουθενωμένο από κάθε άλλη στιγμή, χωρίς άδειες, ρεπό κλπ. Είναι όμως και λιγότερο αριθμητικά από ποτέ, διότι έχουν φύγει οι συνάδελφοι/ισσες σε αναστολή. Τα τρίμηνα που υποτίθεται θα κάλυπταν τα κενά των αναστολών είναι ανέκδοτο, δεν έχει έρθει κανείς. Το ανακοίνωσαν μόνο και μόνο για να το ανακοινώσουν. Ούτε έχουν κάνει τίποτα, ούτε υπάρχει προσφορά. Ποιος θέλει να μπει σε ένα νοσοκομείο στη χειρότερη περίοδο και για τρεις μόνο μήνες;

Επίσης οι συμβάσεις που λήγουν δεν ανανεώνονται όλες. Οι επικουρικοί και οι συμβασιούχοι που είναι σε αναστολή, ήδη απολύονται. Οι συμβασιούχοι ΣΟΧ είναι επίσης υπό απόλυση στο τέλος του χρόνου. Την ίδια ημερομηνία λήγουν περίπου δύο χιλιάδες συμβάσεις του ΕΟΔΥ, από αυτές οι 600 στα νοσοκομεία, και δεν υπάρχει καμιά επίσημη ανακοίνωση περί ανανέωσης.

Δεν έχουν γίνει καθόλου προσλήψεις και όσες θέσεις γιατρών έχουν προκηρυχτεί περιμένουν στην αναμονή τις περιβόητες κρίσεις. Αντίθετα υπάρχουν πολλές παραιτήσεις και συνταξιοδοτήσεις, ακόμα και πρόωρες λόγω της κατάστασης που ωθεί πολλούς περισσότερους να φύγουν μια ώρα νωρίτερα. Απέναντι σε αυτό, η κυβέρνηση συνεχίζει τις μετακινήσεις από τη μια κλινική στην άλλη και από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, βάζει άσχετες ειδικότητες να περιθάλπτουν τους ασθενείς, διαλύει την Πρωτοβάθμια κλπ.

Πριν λίγες μέρες, οι μόνιμοι παθολόγοι του Ιπποκράτειου που δουλεύουν στα κόβιντ έστειλαν στους αρμόδιους επιστολή που τονίζουν ότι δεν έχει εξασφαλιστεί τίποτα, ότι οι εφημερίες δεν γίνονται με ασφαλείς συνθήκες, ότι η αντιμετώπιση των κόβιντ θέλει περισσότερο προσωπικό, ότι είμαστε στα όρια της εξάντλησης και δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο. Και απαιτούν ενίσχυση με προσωπικό και μια σειρά άλλα μέτρα.

Ο Πλεύρης μιλά για “άριστη συνεργασία” με τον ιδιωτικό τομέα. Τί σημαίνει αυτό;

Ήταν και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Όλη την προηγούμενη περίοδο, με την αναστολή της τακτικής λειτουργίας των νοσοκομείων, μια σειρά χειρουργεία γίνονταν από γιατρούς του ΕΣΥ σε ιδιωτικές κλινικές. Είχαμε δηλαδή τους κλινικάρχες να βρίσκουν έτοιμη πελατεία από το ΕΣΥ με τζάμπα προσωπικό από το ΕΣΥ και μάλιστα με επιλογή περιστατικών. Γιατί αυτό δεν περιλάμβανε τους ανασφάλιστους, τους πρόσφυγες κλπ.

Όσο για τις ιδιωτικές κλινικές που δήθεν βάζουν κι αυτές τις δυνάμεις τους κατά της πανδημίας, προσφέροντας κλίνες και για ασθενείς με κόβιντ, είναι κοροϊδία. Αυτό που έγινε πέρσι, με την Αρωγή για παράδειγμα, είναι ότι νοσήλευαν κάποιους ασθενείς με κόβιντ αλλά ήταν ασθενείς ένα στάδιο πριν το εξιτήριο. Που είχαν σταθεροποιηθεί δηλαδή, που πήγαιναν καλά και που, για να μην πιάνουν στο νοσοκομείο κρεβάτι, τους μετέφεραν εκεί για το στάδιο της αποθεραπείας. Αυτό κάνουν και τώρα. Και φυσικά με πολύ καλούς οικονομικούς όρους για τους κλινικάρχες. Ούτε μια ΜΕΘ δεν έχουν προσφέρει.

Τώρα η κυβέρνηση μιλά για νέα επίταξη ιδιωτών γιατρών, να επαναλάβει δηλαδή το περσινό φιάσκο. Δεν ήταν μόνο ότι ο αριθμός τους και πάλι δεν επαρκούσε. Το βασικό ήταν ότι δεν μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια, όντας εκτός νοσοκομείων για πολλά χρόνια, με άλλο τρόπο δουλειάς κλπ. Είναι γελοίο να πιστεύει ότι, επειδή θα προσφέρει 2.000 ευρώ κι άλλα 250 για κάθε εφημερία όπως κάνει τώρα, θα λύσει το πρόβλημα. Με τέτοια τεχνάσματα δεν καταφέρνει τίποτα.

Τι θα έπρεπε να γίνει;

Το πρώτο και βασικό είναι η πραγματική επίταξη της ιδιωτικής Υγείας. Όλων των ΜΕΘ, όλων των κλινών, όλων των δομών πρώτης γραμμής που έχει ο ιδιωτικός τομέας. Κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματική βοήθεια. Και αυτό χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά τους γιατί αυτό που προέχει είναι το δημόσιο συμφέρον και η δημόσια Υγεία και όχι τα κέρδη. Το δεύτερο είναι να μονιμοποιήσει όλους τους επικουρικούς και συμβασιούχους κι όχι να προετοιμάζει την επιστροφή των εργολάβων.

Το τρίτο, να προκηρύξει τώρα χιλιάδες προσλήψεις μονίμων για να καλύψει όλα τα κενά. Να δώσει αυξήσεις, να δώσει ΒΑΕ κι έτσι να “προσελκύσει” εργαζόμενους που τώρα βλέπουν ότι το ΕΣΥ είναι ένα ναυάγιο. Και βέβαια να δώσει λεφτά για υποδομές, εξοπλισμό, όλες τις ανάγκες. Να ξανανοίξει τα νοσοκομεία που έκλεισαν πχ στη Θεσσαλονίκη το Λοιμωδών και το Παναγία, για να ενισχυθεί πραγματικά το ΕΣΥ. Μέχρι σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί κανένα νέο κρεβάτι για κόβιντ. Όλα έγιναν με μετατροπές, κλείνοντας άλλες κλινικές. Η αντιμετώπιση της πανδημίας χρειάζεται επέκταση του ΕΣΥ.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις;

Η οργή είναι τεράστια, αυτό είναι σίγουρο. Στο Ιπποκράτειο την περασμένη εβδομάδα ήρθαν συνάδελφοι/ισσες που βρίσκονται σε αναστολή, κάναμε παράσταση διαμαρτυρίας στον διοικητή και απαιτήσαμε να παρθεί πίσω το μέτρο των αναστολών. Είχε προηγηθεί η επιστολή των 21 παθολόγων που αναφέραμε, και βέβαια υπάρχει και συνέχεια. Το ΔΣ της ΕΝΙΘ συγκροτήθηκε σε σώμα μετά τις εκλογές που έγιναν τον Οκτώβρη και έχει μπροστά του να αποφασίσει ένα πρόγραμμα δράσης που θα εκφράζει την οργή.

Η πρότασή μας είναι η υιοθέτηση της απεργίας της ΠΟΕΔΗΝ την 1η Δεκέμβρη για να γίνει πανυγειονομική. Η προηγούμενη πανελλαδική απεργία στις 21 Οκτώβρη πέτυχε γιατί ήταν απεργία όλων. Δεν είναι ώρα να συζητάμε για απεύθυνση σε εισαγγελείς ή για κάποια απογευματινά συλλαλητήρια. Είναι ώρα απεργιακής δράσης και κλιμάκωσης, με συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, με οργάνωση από τα κάτω. Όλα τα Σωματεία βρίσκονται σε διαδικασίες συνελεύσεων και εκλογών, να τις μετατρέψουμε σε απεργιακή σύγκρουση.