Στις 11 Ιουλίου του 2011 είχε προηγηθεί η απόλυση της εργαζόμενης στο TVXS Aμαλίας Αλτίνου, μέλος των Financial Crimes με αφορμή όπως καταγγέλλει η ίδια στην ανοιχτή της επιστολή, την «έντονη διαφωνία για το πότε θα αναπλήρωνα 2 ώρες που χρωστούσα στο μαγαζί που οδήγησε και στην απόλυσή μου». Όπως έγραφε ανάμεσα σε άλλα στην επιστολή της η Α. Αλτίνου, πτυχιούχος Παντείου, (που δούλευε σαν υπάλληλος γραφείου παρά το γεγονός ότι έκανε μέχρι και ανταποκρίσεις από την εμπόλεμη Γάζα):
«Ο μισθός μου ήταν 715 ευρώ για την πενθήμερη 8ωρη εργασία μου ως υπάλληλος γραφείου (με ολίγη από δημοσιογραφία όταν είχα χρόνο) και ασφάλιση στο ΙΚΑ. Τώρα το πως τα 715 ευρώ θεωρούνταν τυπικά από τον άνθρωπο που ‘ανέδειξε’ τη γενιά των 700 ευρώ μέσω σχετικής εκπομπής του στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα... δεν μπορώ να γνωρίζω. Πέρα όμως από την πενθήμερη εργασία, από τον Οκτώβριο του 2010 μέχρι και τον Ιούνιο του 2011 εργαζόμουν και τα Σάββατα, κρατώντας τη δημοσιογραφική βάρδια, με ελάχιστη αμοιβή και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Μέχρι και ‘εξυπηρέτηση’ την αποκάλεσε ο κ. Κούλογλου μιας και έτσι ικανοποιούταν η όντως εκφρασμένη από καιρό επιθυμία μου να ασχοληθώ περισσότερο με το δημοσιογραφικό κομμάτι του tvxs.gr. Για να μη συζητήσω βέβαια για τους μήνες που εργαζόμουν χωρίς ασφάλιση, πριν την επίσημη πρόσληψή μου και αμισθί για κάμποσους μήνες μέσω του δημοφιλούς πλέον θεσμού της ‘μαθητείας’…»
Μερικές μέρες αργότερα ο Σ. Κούλογλου απάντησε με επιστολή του καταγγέλοντας την απολυμένη ότι, ανάμεσα σε πολλά άλλα, «δεν είχε διάθεση να δουλέψει», ότι «‘βαριόταν θανάσιμα’, ζητώντας συνεχώς να μεταταχθεί στο δημοσιογραφικό τμήμα», ότι «φτύνει εκεί που έτρωγε», ότι «έκλεβε και μερικά λεπτά γιατί συχνά καθυστερούσε το πρωί γιατί όπως έλεγε ‘δεν μπορούσε να υπολογίσει ακριβώς τις συγκοινωνίες γιατί έμενε μακριά’». (ολόκληρες οι επιστολές στο blog των Financial Crimes).
Η απόλυση και μάλιστα με μέιλ δεύτερου εργαζόμενου είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο Σ. Κούλογλου όπως και άλλοι εργοδότες στα ΜΜΕ προχωράνε παντού σε απολύσεις προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Οι κατηγορίες προς τους πρώην υφιστάμενούς του ότι είναι τεμπέληδες και ανεύθυνοι και ότι το αφεντικό «σου δίνει για να φας» είναι ανέκδοτα και μάλιστα τετριμμένα καθώς χρησιμοποιούνται αιώνες για να δικαιολογούν το δικαίωμα αυτών που έχουν την οικονομική δύναμη και την εξουσία να απολύουν. Το ομολογεί αυτό άλλωστε στη συνέχεια και ο ίδιος ο Σ. Κούλογλου προσθέτοντας ότι «είναι άλλωστε στην απόλυτη δικαιοδοσία μιας επιχείρησης να απολύσει μια υπάλληλο που δεν κάνει καλά τη δουλειά της και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο».
Όμως αυτό που πραγματικά προκαλεί είναι το τελικό συμπέρασμά του Σ. Κούλογλου ότι: «Και μόνο όταν οι Έλληνες δημοσιογράφοι επιτέλους τιμήσουν το λειτούργημα τους, με τίμια, αξιόπιστη και ανεξάρτητη από κέντρα εξουσίας ενημέρωση, θα βελτιώσουν και την επαγγελματική τους θέση». Με δύο λόγια, οι χιλιάδες των δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα ΜΜΕ που παίρνουν μισθούς πείνας υπό την σπάθη της απόλυσης δεν τιμούν το «λειτούργημά» τους. Συνεπάγεται ότι αυτοί με τη «βελτιωμένη επαγγελματική θέση» που στρογγυλοκάθονται στις πολυθρονάρες των δελτίων ειδήσεων βρίσκονται εκεί γιατί το τιμούν…