Ιστορική απόφαση για τον αγώνα που δίνουν οι εκπαιδευτικοί ενάντια στην “αξιολόγηση” πήρε η 92η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ (27-29 Ιούλη). «Είναι τεράστια η σημασία για τις μάχες που δώσαμε στο σχολείο το ότι το συνέδριο κατέληξε σε απόφαση, πόσο μάλλον ομόφωνη, για τη συνέχεια του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση με τη συνέχιση της απεργίας-αποχής, των στάσεων εργασίας και τη χρήση όλων των μέσων πάλης ενάντια σε αυτήν», δηλώνει στην ΕΑ η Χριστίνα Λαδά, πρόεδρος του ΣΕΠΕ Μεσσηνίας, μέλος των Παρεμβάσεων και του δικτύου “η Τάξη μας”.
«Αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία η απόφαση αυτή γιατί πάρθηκε λίγες μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Σηκώνει το γάντι προς την κυβέρνηση ότι το εκπαιδευτικό κίνημα δεν υποτάσσεται, ότι ο αγώνας συνεχίζεται και ότι οι εκπαιδευτικοί υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο απέναντι στην ιδιωτικοποίηση, τον ανταγωνισμό, την κατηγοριοποίηση. Καμία παράταξη δεν μπορούσε να αγνοήσει τη φετινή εμπειρία και γι’ αυτό κάποιοι, θέλοντας και μη, σύρθηκαν σε αυτήν την απόφαση. Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση είναι μία μάχη ξεκινημένη από τις προηγούμενες χρονιές. Φέτος μπήκαν στο προσκήνιο και οι νεοδιόριστοι που, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς του υπουργείου, μαζί με τα σωματεία στάθηκαν πολύ πιο ψηλά από τις αποφάσεις της ίδιας της Ομοσπονδίας και ακύρωσαν στην πράξη την εφαρμογή της. Ακόμα και σε συλλόγους πιο αδύναμους ή με πλειοψηφία της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥ, οι νεοδιόριστοι συντονίστηκαν και οργανώθηκαν μόνοι τους.
Σε σχέση με τα υπόλοιπα ζητήματα, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, η Συλλογική Σύμβαση των εκπαιδευτικών και τα οικονομικά του κλάδου, υπήρξε πρόβλημα. Οι δυνάμεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ και Δίκτυο αντίστοιχα) σαν ενιαίο μπλοκ επικράτησαν στις αποφάσεις σε αυτά τα ζητήματα. Για το ν. Χατζηδάκη περιορίστηκαν σε γενικόλογες καταγγελίες χωρίς καμία απολύτως δέσμευση από την ομοσπονδία ότι δε θα τον εφαρμόσει. Η απόφαση που ψηφίστηκε δεν έχει τα συγκεκριμένα δια ταύτα (εκλογές δια ζώσης, αλλαγές καταστατικών, προκήρυξης απεργίας, εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ κλπ) δηλαδή καμία εφαρμογή του νόμου από τα σωματεία όπως είναι σε ένα βαθμό η αντίστοιχη απόφαση του 38ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ.
Αντίστοιχα, για τη Συλλογική Σύμβαση, δηλαδή τις βασικές διεκδικήσεις του κλάδου σε οικονομικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, θεσμικά ζητήματα, κατέληξαν στη λογική της συνδιαχείρισης και της διαπραγμάτευσης με το υπουργείο και την κυβέρνηση. Αν θες να κερδίσεις πραγματικές αυξήσεις την περίοδο που η κυβέρνηση πάει να υλοποιήσει την πολιτική των ματωμένων πλεονασμάτων σε εναρμόνιση με τις επιταγές της ΕΕ, χρειάζεται να μπεις σε πολύ σκληρή μάχη και όχι σε διαπραγμάτευση. Χρειάζεται να οργανωθούν απεργίες, να φτιαχτούν απεργιακά ταμεία, απεργιακές επιτροπές, γύροι γενικών συνελεύσεων, συντονισμός στο ευρύτερο δημόσιο κλπ. Είναι σαφές πως δεν υπήρχε αυτή η διάθεση.
Ανοιχτά σύνορα
Επίσης, το αντιρατσιστικό ψήφισμα, που καταθέσαμε ως Παρεμβάσεις και διαβάστηκε στο συνέδριο, δεν συζητήθηκε και παραπέμφθηκε στο ΔΣ της ΔΟΕ. Είναι το ψήφισμα που με αφορμή και το έγκλημα στην Πύλο μιλούσε για ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, ότι οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι στις πόλεις μας όχι να κρατούνται σε κλειστά στρατόπεδα και τα προσφυγόπουλα πρέπει να είναι στα σχολειά μας.
Σίγουρα από τον Σεπτέμβρη θα έχουμε όλα τα ζητήματα ανοιχτά και στα σχολεία, με αυτή την απόφαση στα χέρια, με τη φετινή εμπειρία της απειθαρχίας των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν την αξιολόγηση, των μεγάλων απεργιών και διαδηλώσεων ενάντια σε αυτήν, αλλά και ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών και της Πύλου μπορούμε να οργανώσουμε την αντίσταση για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων μας».
Οι εκπαιδευτικοί του ΣΕΚ και τις τρεις μέρες της Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ, εκτός των άλλων, έκαναν παρέμβαση στους αντιπροσώπους της ΓΣ, ανοίγοντας τη συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών με την ανακοίνωση του ΣΕΚ και για τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές μάχες μαζεύοντας υπογραφές στο ψήφισμα για την Πύλο. Αλλά πάνω απ' όλα, άνοιγαν τη συζήτηση για το φεστιβάλ Μαρξισμός 2023 και για τη στρατηγική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής που χρειάζεται να έχει η Αριστερά για να μπορέσει να τσακίσει τη ΝΔ και το δολοφονικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.