Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Σύνορα ανοιχτά για την Προσφυγιά: Μια συγκλονιστική συναυλία

18/1, Συναυλία για το έγκλημα της Πύλου στην Αρχιτεκτονική. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Μια πολύ γερή ώθηση πήρε η μάχη για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι της Πύλου με τη συναυλία που οργάνωσαν το Σάββατο 18 Γενάρη η ΚΕΕΡΦΑ, η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας «Η Ενότητα», οι επιζώντες και οι συγγενείς των θυμάτων του ναυαγίου. Πάνω από χίλια άτομα βρέθηκαν στην Αρχιτεκτονική Live Stage για να ενισχύσουν την καμπάνια και να απαιτήσουν, μαζί με όλους τους καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που συμμετείχαν αφιλοκερδώς, να μην συγκαλυφθεί το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια.

Από πολύ νωρίς στον χώρο δεν έπεφτε καρφίτσα. Μέσα στο πλήθος συναντούσε κανείς από εργαζόμενους/ες, φοιτητές/ριες και μαθητές/ριες μέχρι συνταξιούχους. Όλοι/ες μαζί, ντόπιοι, μετανάστες, πρόσφυγες, τραγούδησαν, χόρεψαν, χειροκρότησαν τους καλλιτέχνες και όλους τους ομιλητές/ριες, φώναξαν αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά συνθήματα, απαίτησαν δικαιοσύνη από τα Τέμπη και την Πύλο μέχρι την Παλαιστίνη.

Την παρουσίαση της βραδιάς έκαναν η Ζαννέτα Λυσικάτου, γιατρός στον Ευαγγελισμό, η Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη με την Ανταρσία στην Κοκκινιά και η Σοφία Γαρμπή, φοιτήτρια Φιλοσοφικής. Το κανάλι eStagegr την μετέδωσε σε live streaming, δίνοντας τη δυνατότητα σε χιλιάδες ακόμα να την παρακολουθήσουν (θα τη βρείτε στον σύνδεσμο https://tinyurl.com/y3fku4um). Ήδη έχει ξεπεράσει τις δύο χιλιάδες προβολές, πολλές από τις οποίες το ίδιο βράδυ ήταν συλλογικές όπως για παράδειγμα στην Κω στον Κοινωνικό Χώρο Μανδηλαρά 32.

Το μουσικό πρόγραμμα ξεκίνησαν η Ακριβή Αποστολάτου, ο Σωτήρης Λέτσιος και ο Παναγιώτης Διαμάντης με ρεμπέτικο τραγούδι. «Ο κρατικός μηχανισμός μάς δίνει πάρα πολλές ευκαιρίες για τέτοιες συναντήσεις. Εννοείται ότι ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια σε όλο αυτό το περιβάλλον της κρατικής βίας και καταστολής. Καλούς αγώνες!», είπε η Α. Αποστολάτου.

Το μήνυμα των οικογενειών των θυμάτων από το Πακιστάν μετέφεραν ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας και επιζώντες του ναυαγίου που ανέβηκαν μαζί του στη σκηνή. Στα χέρια είχαν το πανό που κρατούσαν οι οικογένειες στις κινητοποιήσεις τους έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ. 

Τη σκυτάλη πήρε ο Κώστας Θωμαΐδης με τον Γιάννη Λουπάκη στο πιάνο. «Τα τραγούδια μας σήμερα πρέπει να ακουστούν όσο γίνεται πιο μακριά. Γιατί αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχαστεί. Κι όχι μόνο αυτό, κι άλλα χιλιάδες που έχουν γίνει», είπε ο τραγουδοποιός, πριν ερμηνεύσει τρία εμβληματικά τραγούδια: το “Μικρόκοσμος”, το “Άννα μην κλαις” και το “Κι ήθελε ακόμη”.

Απόλυτη σιωπή επικράτησε όταν στη σκηνή ανέβηκαν επιζώντες του ναυαγίου, ανάμεσά τους κάποιοι από τους εννιά Αιγύπτιους στους οποίους η κυβέρνηση επιχείρησε να φορτώσει το έγκλημα και αθωώθηκαν πανηγυρικά στη δίκη της Καλαμάτας τον περασμένο Μάη ύστερα από την πολύμηνη μάχη του κινήματος αλληλεγγύης. Στο πλευρό τους ήταν οι δικηγόροι Δήμητρα Λιναρδάκη, Ευγενία Κουνιάκη, Έφη Δούση, Τάκης Ζώτος και Νατάσα Νταϊλιάνη, από την ομάδα των νομικών που τους εκπροσωπούν στο Ναυτοδικείο.

Η Δ. Λιναρδάκη ενημέρωσε για την πορεία της υπόθεσης και τη συγκάλυψη που επιχειρείται, τονίζοντας ότι ο δικαστικός αγώνας θα κριθεί από τη στήριξη του κινήματος. Στο κοινό ήταν επίσης από την ίδια ομάδα δικηγόρων ο Βασίλης Παπαδόπουλος, η Ελένη Σπαθανά, η Κατερίνα Πουρνάρα και η Ελένη Βεληβασάκη.

Κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια τους είπαν τα Υπόγεια Ρεύματα, με το κοινό να τα σιγοτραγουδά μαζί τους. Συνθήματα όπως «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και «From the river to the sea, Palestine will be free» προκάλεσε με τον χαιρετισμό του ο Μοχάμεντ Αμπουάσαμπε από την Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας.

Το κλίμα ανέβασαν ο Frank Panx και ο Πάνος Γεωργακόπουλος από τους Σαλταδόρους. «Σε αυτές τις δυστοπικές μέρες το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε και στην πράξη να μη δεχόμαστε τις εθνοτικές και φυλετικές ιεραρχήσεις που κάνουν κάποιες ζωές λιγότερο σημαντικές για να ζήσουν από άλλες», είπε ο Frank Panx.

Μαχητική όπως πάντα ήταν η Μάγδα Φύσσα, αιχμηρότατος κατά των κρατικών μηχανισμών ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος. Τα συνθήματα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και «Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά» συνόδεψαν τους χαιρετισμούς τους. Δυνατό χειροκρότημα έπεσε στο μήνυμα που έστειλε ο Γιάννης Μάγγος, πατέρας του δολοφονημένου από αστυνομικούς Βασίλη Μάγγου, όπως και μετά την ομιλία του Πέτρου Κωνσταντίνου, συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ, που μίλησε για τα επόμενα βήματα της καμπάνιας.

Ο Frank Panx προλόγισε και την έκτακτη συμμετοχή της βραδιάς, του XVT από την Αίγυπτο και του Emperoar. «Πόσο όμορφο είναι να γίνονται τέτοιες συμπράξεις από ντόπια παιδιά και παιδιά που έρχονται από άλλες χώρες και να παρουσιάζουν τις μουσικές τους, με τα δικά τους μηνύματα, έτσι όπως το βιώνουν οι ίδιοι. Εμβόλιμα τους έχουμε σήμερα μαζί μας και είναι τιμή μας», είπε. Ενώ ο Emperoar ευχαρίστησε «την ΚΕΕΡΦΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον κύριο Αποστολόπουλο, την κυρία Φύσσα. Μπορεί να μην έχω την εμπειρία που έχουν στη ζωή αλλά μας δείχνουν πως οτιδήποτε να γίνει σε αυτόν τον κόσμο, οτιδήποτε και να μας κάνει το σύστημα, ποτέ δεν πέφτουμε κάτω αν είμαστε ενωμένοι, πάντα θα βρίσκουμε τη δύναμη να σηκωνόμαστε, όλοι μαζί σαν μια γροθιά».

Ξεσηκωτικοί ήταν οι Encardia με όλα τα τραγούδια τους και ιδιαίτερα με το «Bella Ciao», όπως και οι Γκιντίκι που ακολούθησαν. «Κρατάτε γερά και μην φοβάστε τίποτα», ήταν το μήνυμά τους. Το κάλεσμα της μπάντας της «για ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά» και την απαίτηση «να προχωρήσει η δίκη στο Ναυτοδικείο», μετέφερε και η Νεφέλη Φασούλη. Ενώ συγκινητικός ήταν ο πρόλογός της στη διασκευή του τραγουδιού Σιωπή από τα Ξύλινα Σπαθιά με τον εκπληκτικό στίχο «Στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες». «Αυτό το ρεφρέν με έχει στοιχειώσει», είπε. «Αισθάνομαι ότι κάθε φορά που το λέω και γίνεται αυτό, έρχονται αυτές οι μάγισσες και σώζουν αυτούς τους ανθρώπους που βουλιάζουν. Να ευχηθώ λοιπόν να υπάρχουν όντως μάγισσες ή πραγματικά χέρια που σώζουν ανθρώπους».

Θερμή ήταν η υποδοχή και για τον Πάνο Βλάχο. «Ευχαριστώ πάρα πολύ που με καλέσατε και είμαι εδώ. Κυρίως για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι στη σωστή πλευρά των πραγμάτων και προσπαθώ με ό,τι μας χωρίζει να μας ενώνει μία μάχη για το άδικο. Ακόμα κι αν αυτό είναι ανέφικτο, αλλά απ' ότι δείχνουν οι δράσεις σας δεν είναι, και γίνονται βήματα και μακάρι κι εγώ με τη μικρή ή μικρομεσαία τέχνη μου να δίνω ένα κομματάκι προς αυτή την κατεύθυνση. Συνεχίστε να παλεύετε το άδικο», είπε. Και καθόλου τυχαία επέλεξε για το τέλος της εμφάνισής του το τραγούδι «Ένα τυχαίο γεγονός» από την θεατρική παράσταση που ανέβασε με μεγάλη επιτυχία τα προηγούμενα χρόνια, «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο. Τον συνόδεψε ο Βασίλης Γκορίτσας στο πιάνο.

Στο τελευταίο κομμάτι της συναυλίας ο Θανάσιμος εντυπωσίασε με ένα τρομερό beatbox σετ που ξεκίνησε στο ρυθμό του «Μητσοτάκη γαμιέσαι». «Μπράβο για όποιον έβαλε ένα μικρό λιθαράκι για αυτό τον στόχο σήμερα, η ευχή μου πάντα είναι σκατά στους φασίστες, λευτεριά σε όλο τον κόσμο», είπε o κολλητός φίλος του Παύλου Φύσσα.

Το κλείσιμο της βραδιάς έκαναν με τις χιπ χοπ μουσικές τους οι ΤNT και DJ Gzas από τους Rationalistas. Με τον πρώτο να τονίζει τη σημασία που έχει «να δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας τόσο στις οικονομικές ανάγκες όσο και στο να βγει κοινωνικά το ζήτημα αυτό εκεί έξω πιο έντονα».

Λένα Βερδέ


Κλιμακώνουμε

Η συναυλία επισφράγισε την επιτυχία του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού διήμερου της ΚΕΕΡΦΑ, που ξεκίνησε την προηγούμενη μέρα με μια μεγάλη διαδήλωση στα Πετράλωνα για τα 12 χρόνια από τη χρυσαυγίτικη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν (βλέπε σελ. 12-13). Και άνοιξε το δρόμο για τα επόμενα βήματα. Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Κίνηση: 

«Ώρα να οργανώσουμε την συνέχεια και την κλιμάκωση! Καλούμε σε Ανοιχτή Σύσκεψη την Δευτέρα 27 Γενάρη στις 6.30μμ (Ξενοδοχείο Μπάγκειο, πλ. Ομονοίας) για να δώσουμε συνέχεια στην καμπάνια για δικαιοσύνη στα θύματα της Πύλου, για να τσακίσουμε τους φασίστες και να τους στείλουμε πίσω στις τρύπες τους.

Ώρα να δώσουμε την μάχη στις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρες, τα σχολεία και τις σχολές, τους χώρους τέχνης, τους χώρους που ζουν και δουλεύουν μετανάστες για να γίνουν κάστρα ενός μαζικού κινήματος για δικαιοσύνη για την Πύλο, να γίνουν κέντρα οργάνωσης της δράσης, με τα σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις δημοτικές κινήσεις να δίνουν οργανωμένα την μάχη. Έτσι τσακίσαμε την Χρυσή Αυγή, έτσι θα νικήσουμε ξανά!

• Να οργανώσουμε κινητοποίηση στον Πειραιά με πορεία στο Ναυτοδικείο από την πλ.Κοραή την Πέμπτη 6 Φλεβάρη 6.30μμ.
• Να οργανώσουμε την διεθνή κινητοποίηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 22 Μάρτη».


Ενωμένοι στον αγώνα

Ιάσονας Αποστολόπουλος


Το ναυάγιο της Πύλου αποτελεί δυστυχώς με διαφορά το φονικότερο ναυάγιο στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας και ένα από τα φονικότερα στην ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης. 650 άνθρωποι νεκροί, άντρες, γυναίκες και παιδιά.

650 νεκροί σε μια μέρα είναι νούμερο πολέμου, δεν είναι νούμερο ειρήνης. Ενός πολέμου που έχει κηρυχθεί μονομερώς και τα θύματα είναι μόνο της μίας πλευράς. Αυτοί οι άνθρωποι αφέθηκαν να πεθάνουν όχι για κάτι που έκαναν, αλλά γι’ αυτό που είναι: μετανάστες, πρόσφυγες, εργάτες και φτωχοί. Ό,τι ακριβώς έκαναν και οι ναζί της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι μια μέρα σαν τη χτεσινή δολοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν, μόνο και μόνο επειδή είχε σκούρο δέρμα.

Άρα η Πύλος, εκτός από το φονικότερο ναυάγιο, αποτελεί και το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα στην ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης εν καιρώ ειρήνης. Και είναι ρατσιστικό έγκλημα γιατί όλοι και όλες εδώ γνωρίζουμε ότι αν μέσα σε εκείνο το σκάφος βρίσκονταν Ευρωπαίοι πολίτες αντί για μετανάστες, θα τους είχαν σώσει από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Γι’ αυτό το λόγο βρισκόμαστε απόψε εδώ. Για να στηρίξουμε πρώτα απ’όλα τους επιζώντες, τους οποίους προσωπικά μου είναι απίστευτα συγκινητικό να τους βλέπω εδώ. Να στηρίξουμε τους δικηγόρους στη μήνυση που έχουν καταθέσει ενάντια στις ελληνικές αρχές. Όπως είπε πριν και η δικηγόρος Δήμητρα Λιναρδάκη, στη μήνυση αυτή, 62 επιζώντες από διαφορετικές εθνικότητες δηλώνουν κατηγορηματικά ότι ήταν οι ελληνικές αρχές εκείνες που τους παράτησαν για 16 ώρες αβοήθητους στη μέση της θάλασσας στην ελληνική ζώνη διάσωσης, που δεν έδωσαν ούτε ένα σωσίβιο, δεν έκαναν ούτε μία ενέργεια διάσωσης.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, όταν η μηχανή του προσφυγικού σκάφους σταμάτησε, το ελληνικό λιμενικό σκάφος 920 έριξε ένα σκοινί και επιχείρησε να τους ρυμουλκήσει προς την Ιταλία με σκοπό να τους ξεφορτωθεί. Ως αποτέλεσμα της ρυμούλκησης, το σκάφος ανατράπηκε και 650 άνθρωποι πνίγηκαν εγκλωβισμένοι στα αμπάρια και βρίσκονται μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε στον πάτο του Ιονίου Πελάγους, στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου.

Επιχείρηση συγκάλυψης

Δεν γίνεται να αφήσουμε αυτή την κτηνωδία να γίνει κανονικότητα. Δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στην ιστορία ένα λιμενικό να πνίγει 600 ανθρώπους. Αυτός είναι και ο λόγος που το ελληνικό κράτος πασχίζει με νύχια και με δόντια να θάψει αυτή την ιστορία. Αυτός είναι και ο λόγος που από την πρώτη μέρα εξαφάνισαν τα κινητά των προσφύγων που περιείχαν βίντεο από τη δολοφονία, όπως και το υλικό από τις κάμερες του λιμενικού σκάφους. Ό, τι κάνουν και στα Τέμπη δηλαδή, είναι η ίδια επιχείρηση συγκάλυψης.

Έκαναν έξωση στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων από την ιστορική του έδρα για 41 χρόνια επειδή έκαναν εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου. Προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τον Συνήγορο του Πολίτη επειδή διέταξε ανεξάρτητη έρευνα για το ναυάγιο της Πύλου. Συνέλαβαν εννιά επιζώντες πρόσφυγες, οι οποίοι ήταν εδώ σήμερα, και τους βάφτισαν διακινητές και υπαίτιους του ναυαγίου για να αθωώσουν τις ελληνικές αρχές και να κλείσει ο φάκελος.

Όμως κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος. Η ιστορία το έχει δείξει πολλές. Πρώτα απ’όλα το έχουν δείξει οι Παλαιστίνιοι. Αυτός ο γίγαντας λαός που έχει καταφέρει να στέκεται όρθιος μέχρι σήμερα, που άντεξε γενοκτονία, τόνους αίματος και όλη τη χώρα του ισοπεδωμένη κι όμως δεν λύγισε. Το έχει αποδείξει το αντιφασιστικό κίνημα της Ιταλίας που κατάφερε να ανατρέψει κορυφαίες πολιτικές αποφάσεις της Μελόνι και της ιταλικής κυβέρνησης για τη δημιουργία των πρώτων εξω-εδαφικών φυλακών στην Ευρώπη, στο έδαφος της Αλβανίας. Το απέδειξε το ελληνικό αντιρατσιστικό κίνημα που κατάφερε να αθωώσει τους εννιά Αιγύπτιους επιζώντες στα δικαστήρια της Καλαμάτας, ενάντια στη μεθόδευση του κράτους που πήγε να τους φορτώσει την ευθύνη 650 θανάτων.

Άρα αυτή τη μάχη μπορούμε και πρέπει να την κερδίσουμε. Γιατί ο ρατσισμός και η απανθρωποποίηση που βιώνουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες δηλητηριάζει όλη την κοινωνία. Τον Αντώνη Καρυώτη τον πέταξαν στη θάλασσα και τον άφησαν να πνιγεί στο λιμάνι του Πειραιά επειδή τον πέρασαν για Πακιστανό, είπανε. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τέτοια εγκλήματα να διαπράττονται στο όνομά μας.

Και ναι, η Πύλος είναι το το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης εν καιρώ ειρήνης, αλλά αυτό το έγκλημα δεν το τέλεσε η Χρυσή Αυγή, μια ναζιστική ομάδα, αλλά το ίδιο κράτος και η πολιτική του ηγεσία. Οπότε ο αγώνας σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολος γιατί έχουμε να τα βάλουμε με τον ίδιο τον μηχανισμό και τη δομή του ελληνικού κράτους.

Όπως όμως και η Χρυσή Αυγή φάνταζε κάποτε παντοδύναμη αλλά συντρίφθηκε από τις δυνάμεις του αντιφασιστικού κινήματος, έτσι πρέπει να συντριβούν και αυτοί οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί. Να είμαστε στο πλευρό των επιζώντων μέχρι το τέλος, μέχρι την οριστική δικαίωσή τους. Όσο αυτό το σύστημα πνίγει ανθρώπους, τόσο εμείς θα είμαστε η θάλασσα που τους διασώζει, η θάλασσα της αλληλεγγύης. Ποτέ ξανά Πύλος, η αλληλεγγύη θα νικήσει.

 
Μάγδα Φύσσα


Σας ευχαριστώ που είστε σήμερα εδώ και πράγματι ο Παύλος ζει μέσα από εσάς. Μέσα από εσάς, όμως, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι εδώ. Σήμερα, όμως, είμαστε εδώ για να πούμε και για τα άλλα θύματα, για τους 600 πνιγμένους στην Πύλο.

Περισσότεροι από 600 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο στο Αιγαίο, βυθίζοντας στο πένθος μητέρες, πατεράδες, παιδιά, αδέρφια, συζύγους, φίλους.

Οι ψυχές των αδικοχαμένων και οι συγγενείς τους ζητούν εδώ και ενάμιση χρόνο δικαίωση. Το ίδιο και εμείς. Ενάμιση χρόνο ζητούμε δικαίωση για αυτά τα θύματα. Και όχι μόνο γι’ αυτά. Ζητούμε δικαίωση για όλους τους δολοφονημένους είτε από την κρατική αστυνομία είτε από τα βάρβαρα δυστυχήματα, όπως Τέμπη και άλλα πολλά.

Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε για άλλη μια φορά ότι όλα αυτά είναι δολοφονίες και δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουν στα ψιλά, όπως θέλουν, ως πλημμελήματα. Όχι, είναι δολοφονίες και θα δικαιωθούμε γι’ αυτό.

Όμως για να δικαιωθούμε πρέπει να είμαστε πάντα ενωμένοι. Γιατί αν δεν είμαστε εμείς που θα φωνάξουμε ότι αυτές είναι δολοφονίες κι όχι ατυχήματα, αυτοί θα συνεχίσουν. Και συνεχίζουνε, κάθε μέρα μας εκπλήσουν, κάθε μέρα σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και λέμε τι έγινε πάλι. Κάποια στιγμή πρέπει αυτό να σταματήσει. Και για να σταματήσει πρέπει να είμαστε όλοι εμείς ενωμένοι. Να δούμε λοιπόν ότι αυτά που μας χωρίζουν είναι πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που μας ενώνουν. Μας ενώνουν πάρα πολλά. Οπότε σε αυτό να σταθούμε και να είμαστε όλοι ένα. Είμαστε εδώ σήμερα για να φωνάξουμε για όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει. Και σας ευχαριστώ παρα πολύ που είστε σήμερα εδώ. Να είστε καλά, να προσέχετε και πάντα μαζί. Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

 
 
Επιτροπή οικογενειών θυμάτων ναυαγίου Πύλου


Χαιρετισμός στην συναυλία αλληλεγγύης της ΚΕΕΡΦΑ και της Πακιστανικής Κοινότητας στην Αθήνα:

Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό για την συμπαράσταση στον πόνο μας για τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, τους γονείς μας που τους χάσαμε στις 14 Ιούνη 2023 στο ναυάγιο.
Ευχαριστούμε γιατί η φωνή μας μπορεί να ακούγεται από εσάς και στην Ελλάδα, εκεί που χάσαμε τα παιδιά μας. Να ακούγεται στην Ελλάδα, εκεί που θέλουμε να μας δώσει βίζα το ελληνικό κράτος για να έρθουμε να αναζητήσουμε την αλήθεια.
Να μάθουμε γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε την φωνή τους, γιατί χάθηκε κάθε επικοινωνία με τα παιδιά, τα αδέλφια, τη μητέρα και τον πατέρα στο Πακιστάν.
Οι ελληνικές, οι πακιστανικές αρχές, όλες οι ευρωπαϊκές να φροντίσουν οι μετανάστες να μην χάνονται σε ταξίδια θανάτου.
Ναι, οι ζωές των μεταναστών, οι ζωές όλων μας μετράνε! Καμία δεν είναι λαθραία!
Θέλουμε δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Να μην γίνει καμία συγκάλυψη του εγκλήματος. Σε αυτό μόνο ελπίζουμε.

Πακιστάν, 18 Γενάρη 2025

 

«Είμαι Παλαιστίνια, πρόσφυγας από τη Συρία. Ήρθα εδώ πριν έξι χρόνια με τα αγόρια μου. Έκανα το ταξίδι στη θάλασσα, μέσα στη νύχτα, χωρίς καμιά βοήθεια. Ήταν σαν ένας τρομερός εφιάλτης. Όσο προετοιμασμένος και δυνατός κι αν νομίζεις ότι είσαι για κάτι τέτοιο, ποτέ δεν μπορείς να φανταστείς αυτό που θα περάσεις. Ήταν ένα θαύμα ότι επέζησα. Και μέχρι τώρα, κάθε μέρα και νύχτα, προσεύχομαι και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που σώθηκα σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον, χωρίς σωσίβιο, χωρίς τίποτα.

Έτσι, όταν έγινε η Πύλος, ήρθαν όλα ξανά στη μνήμη μου. Νόμιζα ότι το είχα ξεπεράσει συναισθηματικά πια γιατί έχουν περάσει χρόνια. Αλλά όταν είδα τα βίντεο και διάβασα για την Πύλο και πώς η κυβέρνηση προσπάθησε τόσο σκληρά να συγκαλύψει το έγκλημα με ψέματα, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Βλέπεις 750 ψυχές στη μέση της θάλασσας για 15 ώρες και τους αγνοείς επειδή είναι πρόσφυγες. Και μετά τους κατηγορείς ότι ήταν και ακατάδεκτοι, ότι δεν δέχτηκαν τη βενζίνη και το ψωμί, λες και αυτά θα τους έσωζαν. Ήθελαν να διασωθούν και τους αγνόησαν.

Πώς μπορούν αλήθεια και κοιμούνται το βράδυ με τις φωνές αυτών των γυναικόπαιδων στα αυτιά τους; Και μετά οι επιζώντες κατηγορήθηκαν ως εγκληματίες, είναι σκάνδαλο. Είμαστε εδώ όλοι, για όσους βρίσκονται σήμερα μαζί μας αλλά και για όσους είναι στον παράδεισο. Θα κάνω τα πάντα για τα θύματα, για αυτές τις γυναίκες και παιδιά, γιατί μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, να λογοδοτήσει. Και οι ένοχοι χωρίς καμιά αμφιβολία να οδηγηθούν στη φυλακή».

Λίλυ Τομπάχ