Μέσα σε ποιες συνθήκες γίνεται το φετινό Pride; 

Αναστασία: Έχουμε αυτή τη στιγμή ένα σύστημα σε κρίση, με αυξημένες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, με τα κέρδη να πηγαίνουν στα αφεντικά και οι απώλειες σε μας. Σε αυτές τις συνθήκες, ξεδιπλώνεται ένα καινούργιο αντιδραστικό κύμα ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ+ και ιδιαίτερα στα τρανς άτομα, που ξεκινά από την κυβέρνηση Τραμπ αλλά και πριν από αυτή και απλώνεται εκτός ΗΠΑ, στην Ευρώπη και παντού.

Ο Όρμπαν επιτίθεται στο Pride στην Ουγγαρία. Το Ανώτατο Δικαστήριο στη Βρετανία παίρνει επίσημως θέση που χειροτερεύει τη ζωή των τρανς. Στη Γερμανία το AfD χρησιμοποιεί ναζιστικά σύμβολα εναντίον όλης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Στην Ιταλία έχουμε τη Μελόνι. Στην Ισπανία βλέπουμε το Vox να ανεβαίνει. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που δείχνουν μια παγκόσμια αντίδραση μιας παγκόσμιας αστικής τάξης που προσπαθεί να πείσει ότι για όλα «φταίνε οι πούστηδες».

Το φετινό Pride χρειάζεται να έχει στο κέντρο του αυτές τις εξελίξεις. Να τις αναδείξει και να διαμορφώσει τους όρους της αγωνιστικής απάντησης που απαιτούν. Γιατί όλα αυτά έχουν τον αντίκτυπό τους εδώ. Όσα είδαμε τα προηγούμενα χρόνια, η ομοφοβική επίθεση στη Θεσσαλονίκη, η επίθεση στα γραφεία της Colour Youth με φασιστικά συνθήματα, τα σχεδόν θανατηφόρα μαχαιρώματα τρανς γυναικών που εργάζονταν στη Συγγρού, η δολοφονία της Άννας, είναι κομμάτι αυτής της εικόνας. Με τον Μητσοτάκη να αναπαράγει τώρα όλο το αφήγημα Τραμπ περί «δύο φύλων».

Τζωρτζίνα: Η πρόσφατη απόφαση στη Βρετανία είναι αντίγραφο της πολιτικής του Τραμπ στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία γυναίκες θεωρούνται μόνο όσες έχουν φακελωθεί ως γυναίκες στη γέννησή τους. Αυτό δεν οδηγεί σε ασφάλεια των γυναικών, όπως ισχυρίζονται οι από πάνω. Αντίθετα ανοίγει το δρόμο για περισσότερες επιθέσεις και στις cis γυναίκες.

Για παράδειγμα, το να μπορούν άντρες αστυνομικοί να κάνουν σωματικό έλεγχο σε τρανς γυναίκες γιατί σύμφωνα με αυτή την απόφαση δεν είναι πραγματικές γυναίκες αλλά άντρες, σημαίνει ότι θα έχουν το ελεύθερο να ψάχνουν και μια cis γυναίκα που η εμφάνισή της μπορεί να μην ταιριάζει στα γυναικεία τους πρότυπα. Και έτσι να την ξεβρακώνουν για να δουν τι έχει ανάμεσα στα πόδια της. Ωραία ασφάλεια των γυναικών είναι αυτή...

Το φετινό Pride γίνεται σε συνθήκες κλιμάκωσης της επίθεσης, αλλά το ίδιο ισχύει για τους αγώνες. Όχι μόνο γιατί τα τελευταία χρόνια το Pride έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με μαζικότατα συλλαλητήρια, αλλά γιατί σε όλες τις επιθέσεις υπήρχε ηχηρή απάντηση. Όπως με τις μαζικότατες διαδηλώσεις για το Ζακ και την καμπάνια για να πάει στη φυλακή ο Χορταριάς που ήταν σκληρή μάχη -και έχει πετύχει ότι παρότι ο δολοφόνος έχει προσπαθήσει δυο φορές να βγει έξω δεν τα έχει καταφέρει.

Αυτό το περιβάλλον σε συνδυασμό με τις κινητοποιήσεις όλου του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος για τα Τέμπη και όλα τα εγκλήματα της κυβέρνησης, είναι ο δρόμος για να συνεχίσουμε.

Πού βασίζεται η επίθεση στα τρανς άτομα και ποιος ο στόχος της;

Τζωρτζίνα: Το βασικό επιχείρημα, ότι «τα φύλα είναι δύο» με βάση τη βιολογία, είναι αντιδραστικό. Η ποικιλία είναι χαρακτηριστικό της φύσης. Γι’ αυτό και ιστορικά έχουν καταγραφεί φυλές και κοινωνίες που δεν είχαν το αυστηρά καθορισμένο δίπολο άντρας-γυναίκα, που εξύψωναν τα τρανς άτομα και τους έδιναν ανώτερες θέσεις, που δεν μιλούσαν για βιολογικό πεπρωμένο και ρόλο που πρέπει να εκπληρώσουμε.

Ο αυστηρός ορισμός «άνδρας-γυναίκα» έχει κοινωνικό πρόσημο, είναι στοιχείο των ταξικών κοινωνιών. Στον καπιταλισμό εξυπηρετεί την ανάγκη της πυρηνικής οικογένειας, με τους ρόλους του πατέρα και της μητέρας. Είναι μια αντεπίθεση από τα πάνω γιατί βολεύει πολύ τους καπιταλιστές η απλήρωτη εργασία της γυναίκας στο σπίτι για την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης.

Και το ντύνουν με μια ψεύτικη επιστημονικότητα, δαιμονοποιώντας τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Στην πραγματικότητα η κυρίαρχη ιδεολογία χρησιμοποιεί την επιστήμη και τη βιολογία, όπως ο Βαρτζόπουλος πρόσφατα που είπε ότι οι γυναικοκτονίες είναι στην ανθρώπινη φύση. Αυτό δεν είναι επιστήμη, είναι καπήλευση της επιστήμης.

Τα τρανς άτομα τείνουν να εργάζονται σε χειρότερες και πιο επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς εργασιακή ασφάλεια, με χαμηλότερους μισθούς, με πολύ πιο εύκολη την απόλυση. Καταλήγουν πιο συχνά σε σεξεργασία και στη νύχτα, με μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Το 30% στις ΗΠΑ δήλωσε ότι έχει υπάρξει άστεγο σε κάποια στιγμή στη ζωή του. Τους αρνούνται προαγωγή λόγω ταυτότητας φύλου, τα μισά έχουν αναγκαστεί να κρύψουν ότι είναι τρανς για να αποφύγουν διακρίσεις.

Είναι η καλύτερη συνταγή για το διαίρει και βασίλευε, για να μην ενωνόμαστε απέναντι στα αφεντικά και το σύστημα και να μην βλέπουμε τον εχθρό εκεί αλλά στον διπλανό μας. Όπως κάνουν κάποια κομμάτια του κινήματος που πιστεύουν λανθασμένα ότι η καταπίεση των γυναικών προέρχεται από τους άντρες, καταλήγοντας να συντάσσονται με τις τρανσφοβικές αποφάσεις των από πάνω ότι οι τρανς γυναίκες δεν είναι γυναίκες αλλά άντρες και ότι ο όρος γυναίκα πρέπει να κατοχυρωθεί βιολογικά.

Αναστασία: Το βιολογικό φύλο είναι κοινωνικό και ιδεολογικό κατασκεύασμα, είναι η όψη μιας τρανσφοβικής κοινωνίας που χρησιμοποιεί τη βιολογία για να περάσει την τρανσφοβία. Η ίδια η επίσημη επιστήμη είχε κάποτε στο στόχαστρο τους μαύρους, ντύνοντας με βιολογικά χαρακτηριστικά την δήθεν κατωτερότητά τους. 

Σε κάθε εποχή για την αστική τάξη υπάρχει ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Ειδικά όταν βλέπει την εργατική τάξη να την αμφισβητεί, να φτιάχνει συνδικάτα, να διεκδικεί, να συγκρούεται μαζί της. Με τα πολιτικά της εργαλεία λοπόν προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγματα μέσα στην εργατική τάξη για να την αντιμετωπίσει και να της κάνει πόλεμο. Το ίδιο κάνει τώρα. Για να την πισωγυρίσει και να συνεχίσει τις επιθέσεις.

Και, όπως είπε η Τζωρτζίνα, αυτό το πληρώνουμε με λιγότερες και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, με επιθέσεις, διακρίσεις, εγκλήματα μίσους. Στα στάρμπακς για παράδειγμα έλεγαν στα τρανς άτομα ότι αν δεν βγείτε από τα σωματεία και τις απεργίες, θα σας κόψουμε την ασφάλιση για την ορμονοθεραπεία. 

Πώς πρέπει να δοθεί η μάχη;

Τζωρτζίνα: Καλούμε τα σωματεία να πλαισιώσουν το Pride και τον αγώνα ενάντια στις επιθέσεις που δεχόμαστε, αυτή η σύνδεση είναι δύναμη για όλους/ες/α. Και γιατί αν αφήνεις να αφαιρούν δικαιώματα από ένα κομμάτι της κοινωνίας, θα ακολουθήσει κατάργηση δικαιωμάτων για τα υπόλοιπα. Αλλά και γιατί η μάχη μας έχει άμεση σχέση με τον αγώνα για εργασιακά δικαιώματα, για Υγεία και Παιδεία, για κοινωνικές υπηρεσίες, ενάντια στην κυβέρνηση.

Δεν είναι τυχαίο ότι στα συνδικάτα της Υγείας, που είχαν πάρει θέση για τον Ζακ, που είχαν συμμετάσχει στα Pride, έφτασε η δεξιά παράταξη να χάσει την πρωτιά και να την κερδίσει η Αριστερά. Η στήριξη του αγώνα μας είχε τη δική της συνεισφορά σε αυτό το αποτέλεσμα.

Αναστασία: Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά ιστορικά πολεμούν για όλους, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Είμαστε ένα πανεργατικό κίνημα που αγκαλιάζουμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις όλων. Ήμασταν μαζί στο δρόμο και στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη και στις 22 Μάρτη για την Πύλο και στις 9 Απρίλη και θα είμαστε και στην Πρωτομαγιά. Έτσι πρέπει να είμαστε και στο Pride. Συνδικάτα, φοιτητικοί-μαθητικοί σύλλογοι, οργανώσεις και αριστερά κόμματα.

Με τους υγειονομικούς να είναι νευραλγικό κομμάτι για μας. Γιατί χωρίς δημόσια Υγεία και χωρίς να μπορούμε να πληρώνουμε τον ιδιωτικό τομέα, πάμε στις ατομικές λύσεις με φάρμακα και ορμονοθεραπείες που γίνονται επικίνδυνες, έχουμε δηλαδή θύματα. Όπως οι παράνομες εκτρώσεις ήταν σφαγείο για τις γυναίκες, το ανάλογο ισχύει στη δική μας περίπτωση. Και όπως οι γυναίκες πρέπει να έχουν τον έλεγχο του σώματός τους, έτσι και τα τρανς άτομα πρέπει να έχουν τον έλεγχο του δικού τους.

Ταυτόχρονα η κουίρ κοινότητα χρειάζεται να μπει μπροστά πιο δυναμικά και διεκδικητικά μαζί με όλη την κοινωνία. Και όχι να κυνηγά ρεφορμιστικά σχέδια που θεοποιούν νόμους, το Σύνταγμα ή το ΣτΕ. Το κίνημά μας έχει δώσει μάχες και έχει κερδίσει πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις, όπως ο Νόμος Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου ή για την ισότητα στο γάμο. Είναι κατακτήσεις που έγιναν μετά από αγώνες, κάποιοι έχασαν τις ζωές τους για αυτές.

Αλλά δεν ξεχνάμε ότι ήταν μισοί νόμοι και ιδιαίτερα για τα τρανς άτομα με πολλές ελλείψεις και αποκλεισμούς. Πολλές τρανς μητέρες αναγκάζονται αυτή τη στιγμή να υιοθετήσουν τα ίδια τους τα παιδιά. Η έμφαση στις μεταρρυθμίσεις καλλιεργεί το αίσθημα ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο, ότι λύθηκαν τα ζητήματα, κι αυτό είναι πρόβλημα. Γιατί οι επιθέσεις υπάρχουν, οι κατακτήσεις ποτέ δεν είναι μόνιμες, οι διακρίσεις στη δουλειά και παντού δεν σταματούν. Νόμοι δεν σημαίνει απελευθέρωση.

Χρειάζεται επαναστατική απάντηση. Το Pride θα έπρεπε να είναι αυτή η απάντηση, όχι μόνο γιατί ιστορικά είναι riot, αλλά γιατί έτσι θα έρθει η απελευθέρωση. Γι’ αυτό για μένα πρέπει να γίνει απεργία.