Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η πορεία των εν εξελίξει δικών για τα σεξιστικά εγκλήματα, γυναικοκτονιών και βιασμών τις τελευταίες εβδομάδες. Στη δίκη για την γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων η πρόεδρος της έδρας είπε “το κράτος δεν μπορεί να σώσει κανέναν που δεν θέλει να σωθεί ” ρίχνοντας την ευθύνη στο ίδιο το θύμα για τη μη δίωξη του δράστη.
Τρία χρόνια πριν τη δολοφονία της, η Κυριακή είχε καταγγείλει τον γυναικοκτόνο για βιασμό και η αστυνομία δεν προχώρησε σε αυτεπάγγελτη δίωξη, όπως προβλέπει ο νόμος, παρά μόνο “άκουσε” την παράκληση του θύματος να μην τιμωρηθεί ο θύτης. Την ίδια στιγμή, η διαδικασία της δίκης για την γυναικοκτονία ξεκίνησε λίγο πριν την εκπνοή της περιόδου προφυλάκισης του γυναικοκτόνου- με τον κίνδυνο της αποφυλάκισής του υπαρκτό. Οι καταγγέλλουσες στη δίκη του Φίλιππιδη χαρακτηρίζονται αναξιόπιστες από τον εισαγγελέα και ο κατηγορούμενος απαλλάσσεται από τις κατηγορίες γιατί μεταξύ άλλων “η δικογραφία δεν έχει το πανηγυρικό στοιχείο του βιασμού, δηλαδή την ιατροδικαστική έκθεση”.
Με αυτά τα εξοργιστικά παραδείγματα αποδεικνύεται ξανά ο ρόλος της δικαιοσύνης. “Τι άλλαξε μετά τη δολοφονία της κόρης μου;” αναρωτήθηκε η μάνα της Κυριακής για να συνεχίσει “κάθε μήνα γίνεται άλλη μία γυναικοκτονία”. Αν ο θεσμός της δικαιοσύνης αμφισβητείται μαζικά για την ουδετερότητα και την αμεροληψία του με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ή το έγκλημα των Τεμπών στα μυαλά της συντριπτικής πλειοψηφίας, το ίδιο συμβαίνει και για τα ζητήματα της σεξιστικής βίας.
Δομικό στοιχείο
Η δικαιοσύνη δεν είναι “δική μας” αλλά “δική τους” και στην περίοδο της κρίσης που βιώνουμε αποκαλύπτεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Αποκαλύπτεται μαζί με το ότι ο σεξισμός και η βία που αυτός κουβαλάει είναι δομικό στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού και της ταξικής κοινωνίας. Αποκαλύπτεται ότι οι “ανεξάρτητοι” θεσμοί δεν είναι καθόλου ανεξάρτητοι αλλά υπηρετούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης που για να εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη πιο αποτελεσματικά έχει ανάγκη κάθε μορφή καταπίεσης. Δεν είναι εξαίρεση οι απόψεις για “μόνο δύο βιολογικά φύλα” ούτε ότι “είναι στη φύση των ανδρών να είναι επιθετικοί” που ακούμε συχνά από τον Μητσοτάκη και τους υπουργούς του. Είναι η νομιμοποίηση για κάθε μορφή ανισότητας αλλά και βίας που βιώνουν στους χώρους δουλειάς και στις ζωές τους γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ+.
Οι από πάνω δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να δυναμώνουν κάθε λογής φασιστικές ομάδες, χριστιανικές σέχτες που θέλουν να φέρουν το σκοταδισμό στις ζωές μας. Αποφυλακίζουν τους εγκληματίες χρυσαυγίτες, αφήνουν παιδοβιαστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι, όπως ο Λιγνάδης, και απαλλάσσουν μαστροπούς μπάτσους από τα εγκλήματά τους. Όλα στην υπηρεσία της κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που θέλουν “έθνος” σεξιστικό, εθνικιστικό και ρατσιστικό για να κερδίζουν δισεκατομμύρια ενώ εμείς βουλιάζουμε στη φτώχεια, την καταστροφή και το θάνατο.
Έχουμε ανάγκη από το δυνάμωμα του κινήματος ενάντια στην καταπίεση μέσα στους αγώνες για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, για τις αυξήσεις στους μισθούς μας, τις συλλογικές συμβάσεις και το τσάκισμα των ιδιωτικοποιήσεων. Ένα κίνημα που θα βάλει ως προοπτική τη συνολική ανατροπή αυτού του συστήματος. Την ανατροπή του καπιταλισμού και των θεσμών του είτε είναι δικαστήρια, αστυνομία, στρατός για να φτιάξουμε μια κοινωνία του συλλογικού εργατικού ελέγχου απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Ζούμε στην εποχή που το “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” είναι πραγματικό δίλημμα. Παλεύουμε οργανωμένα για την προοπτική του σοσιαλισμού!