Με μεγάλο δυναμισμό πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Η συγκέντρωση ξεκίνησε από την οδό Γλάδστωνος στην Ομόνοια, στο σημείο που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου.
Στη διαδήλωση συμμετείχαν με πανό η συλλογικότητα Justice for Zak/Zackie, η Πρωτοβουλία «Στη φυλακή οι δολοφόνοι του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh», η Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική-ρατσιστική δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν καθώς και άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες της Αριστεράς και του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Η Ανυσία Τζονιού, φοιτήτρια στο ΠΑΔΑ δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη: “Η δολοφονία του Ζακ ήταν μία ρατσιστική δολοφονία. Δεν γίνεται να δολοφονούνται άνθρωποι επειδή είναι διαφορετικοί. Σαν τμήμα Κοινωνικής Εργασίας χρειάζεται να έχουμε παρουσία και λόγο σε τέτοιες διαδηλώσεις. Πέρυσι στις συνελεύσεις των φοιτητικού μας συλλόγου καλούσαμε και παίρναμε αποφάσεις για να έχουμε παρουσία στην δίκη του Ζακ Κωστόπουλου. Διεκδικούμε και οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στη δολοφονία του, να μπουν στη φυλακή και θέλουμε να δώσουμε το μήνυμα ότι οι ζωές όλων των ανθρώπων και των γκέι ανθρώπων, των τρανς ανθρώπων μετράνε. Γιατί οι ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις είναι στην πραγματικότητα επιθέσεις σε όλη την εργατική τάξη. Οι από πάνω είναι αυτοί που προσπαθούν να μας διαχωρίσουν. Το ίδιο ισχύει και με τον ρατσισμό».
Με συνθήματα «Η Zackie ζει Τσακίστε τους ναζί», «Τέμπη – Πύλος – Ομόνοια – Παλαιστίνη – Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», «Με τον Πάνο Ρούτσι, είμαστε μαζί. Εδώ και τώρα να δικαιωθεί» η πορεία βάδισε προς το Σύνταγμα. Εκεί ενώθηκε με το πλήθος κόσμου που ήδη βρισκόταν στη συγκέντρωση συμπαράστασης στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, του οποίου το παιδί δολοφονήθηκε στο έγκλημα των Τεμπών. Η λέξη «Δολοφόνοι» ηχούσε σε όλο το Σύνταγμα.
Η πορεία κατέληξε στο περίπτερο της πρωτοβουλίας March to Gaza. Ανάμεσα στους χαιρετισμούς που ακολούθησαν τον λόγο πήρε ο αδελφός του Ζακ, Νίκος Κωστόπουλος, ο οποίος είπε, μεταξύ άλλων: «Η εξουσία προστατεύει όσους έχουν χρήματα, σχέσεις και κοινωνικό κύρος. Όσους χωράνε στην κανονικότητα που εκείνη επιβάλλει. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει ίδια φροντίδα, ίδιο ενδιαφέρον, ίδια δικαιοσύνη. Οι ζωές τους θεωρούνται λιγότερο σημαντικές.
Αλληλεγγύη
Ο Ζακ αφιέρωσε τη ζωή του στην αλληλεγγύη. Στον καθημερινό αγώνα για ελευθερία και κοινωνική ισότητα. Στη μάχη να είσαι ο εαυτός σου, στα ίσα δικαιώματα. Σε μία ζωή χωρίς φόβο και διακρίσεις. Με το φως της ψυχής του μας έδειξε τον δρόμο της αγάπης, της αποδοχής, της συμπερίληψης, της συμπόνιας, τον δρόμο του καλού και του δίκαιου. Άνθρωποι σαν τον Ζακ ζουν για πάντα, γιατί το αποτύπωμα που αφήνουν είναι ανεξίτηλο, χαραγμένο στις καρδιές μας.
Κι αυτές οι καρδιές νιώθουν τον πόνο των άλλων. Νιώθουν τον πόνο των Παλαιστινίων, την ανάγκη τους να ζουν ελεύθεροι στον τόπο τους. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο και κατατρεγμένο, από τον Ζακ μέχρι τους Παλαιστίνιους μέχρι κάθε άνθρωπο που στερείται τη δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία. Είμαστε μαζί μέχρι τέλους, μέχρι τη λευτεριά, μέχρι να ξαναβρεθεί ό,τι χάθηκε».
Η Άννα Κουρουπού, διευθύντρια του Red Umbrella (Κέντρο Ενδυνάμωσης Ατόμων που Εργάζονται στο Σεξ), δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη: «Αυτό που με σόκαρε ευχάριστα σήμερα, είναι ότι έχει τόσο πολύ κόσμο μετά από 7 χρόνια. Δεν θεωρώ ότι έχει φύγει ο Ζαχαρίας μου. Όπως έχω γράψει κιόλας, θεωρώ ότι από εκείνη την ημέρα άλλαξαν τα πάντα για όλους μας. Καλά κάναμε και τρομάξαμε, οργιστήκαμε και φωνάξαμε. Και συνεχίζουμε γιατί υπάρχουν κι άλλα παιδιά, υπάρχουν ακόμα πολλές επιθέσεις σε queer παιδιά. Θέλει πολύ κουράγιο και πολλή δύναμη. Είναι πολύ γλυκό που ενώθηκαν οι πορείες στο Σύνταγμα. Και ο πατέρας που κάνει απεργία πείνας για το παιδί του, τι κουράγιο δείχνει κι αυτός. Το μόνο που μου δίνει ελπίδα είναι αυτό που συμβαίνει εδώ σήμερα».
Η Cyka, drag καλλιτέχνιδα, επίσης τόνισε: «Το κίνημα και η drag τέχνη έχουν σίγουρα επηρεαστεί από τη δολοφονία του Ζακ και μετά. Το 2019 θεωρούσα ότι απλά ένα μέρος του πολιτικοποιημένου κόσμου είχε έρθει σε επαφή με το drag. Περνώντας τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι όλο αυτό που χτίζω με το drag είναι στην ουσία πάνω στην παρακαταθήκη της υπόθεσης της Zackie Oh.
Διαδηλώσεις σαν αυτές είναι μια αφορμή και ένα πάτημα να θίγονται και τα ευρύτερα ζητήματα της ομοφοβίας και τρανσφοβίας. Αλλά κυρίως, συνεχίζουμε να βγαίνουμε στους δρόμους γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την έκβαση του δικαστηρίου. Όχι ότι είχαμε εμπιστοσύνη στην αστική δημοκρατία, δεν θα εφησυχάζαμε με οποιαδήποτε απόφαση, πολλώ δε μάλλον όταν η απόφαση είναι τόσο επιεικής».