19/4, Λονδίνο. Φωτό: Χ
Το μεγαλύτερο ψέμα που άκουσα πρόσφατα - και έχουν ακουστεί πολλά - ήταν η δήλωση της κυβέρνησης ότι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που περιορίζει τους νομικούς ορισμούς της «γυναίκας» και του «φύλου» στη βιολογική διαφορά θα φέρει «σαφήνεια και εμπιστοσύνη».
Αντιθέτως, η απόφαση ρίχνει τα τρανς άτομα σε έναν κυκεώνα αβεβαιότητας και φόβου. Το στενά νομικό επιχείρημα ότι το Ανώτατο Δικαστήριο απλώς αποφάνθηκε σχετικά με το πώς πρέπει να ερμηνεύεται ο νόμος περί ισότητας του 2010 είναι άσχετο. Θριαμβευτές τρανσφοβικοί, όπως η απεχθής πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λαίδη Φάλκνερ, εκμεταλλεύονται την απόφαση για να διώξουν τις τρανς γυναίκες από τους γυναικείους χώρους.
Η πρότασή της ότι μπορούν να κάνουν εκστρατεία για ξεχωριστούς «τρίτους χώρους» είναι ανούσια. Πέρα από το θεμελιώδες ζήτημα των δικαιωμάτων των τρανς, πόσο εύκολο θα είναι να κερδηθούν τέτοιοι χώροι όταν ο Κερ Στάρμερ και η Ρέιτσελ Ριβς εξαπολύουν ένα νέο κύμα λιτότητας;
Η επιδοκιμασία με την οποία υποδέχθηκαν κάποιοι στην Αριστερά την απόφαση, είναι μια ντροπιαστική συνθηκολόγηση με εκείνες τις ριζοσπαστικές φεμινίστριες που ανέκαθεν ανήγαγαν την καταπίεση των γυναικών στη βιολογική διαφορά. Ο πνευματικός πυρήνας του μαρξισμού είναι ο ιστορικός υλισμός. Δεν αγνοεί στο παραμικρό τη μεταβλητή βιολογική μας υπόσταση, αλλά την εντάσσει στην ευρύτερη ιστορική διαδικασία μέσω της οποίας τα ανθρώπινα όντα διαμορφώνονται από τις κοινωνίες τους και τις διαμορφώνουν. Η υποστήριξη της απελευθέρωσης των τρανς δεν έχει καμία σχέση με τις «πολιτικές ταυτότητας».
Αυτή η τελευταία επίθεση κατά των τρανς ατόμων στη Βρετανία αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας επίθεσης που καθοδηγείται από την ακροδεξιά. Οι New York Times σημείωσαν μετά την απόφαση: «η νομική επίθεση στα δικαιώματα των τρανς διεξάγεται και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Αυτή την εβδομάδα, το κοινοβούλιο της Ουγγαρίας ενέκρινε συνταγματική τροπολογία που απαγορεύει τις δημόσιες εκδηλώσεις των μελών των ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων. Ο πρόεδρος Τραμπ μήνυσε την Πολιτεία του Μέιν επειδή επέτρεψε τρανς αθλητές στα σχολεία».
Πράγματι, η εκστρατεία της κυβέρνησης Τραμπ κατά των πολιτικών DEI (διαφορετικότητα, ισότητα και συμπερίληψη) έχει δύο κύριες ιδεολογικές αιχμές. Η πρώτη είναι ο ρατσισμός, που αντικατοπτρίζεται, για παράδειγμα, στην εξάλειψη όλων των αναφορών στα επιτεύγματα των Αφροαμερικανών και των ιθαγενών Αμερικανών από τους κυβερνητικούς ιστότοπους. Αλλά η δεύτερη είναι μια εμμονική επιδίωξη να στερήσει από τα τρανς άτομα οποιαδήποτε θέση στην κοινωνία.
Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια παράλογη υπερβολική αντίδραση, αλλά έχει κάποιο νόημα. Η ακροδεξιά εκστρατεία κατά της «ιδεολογίας του φύλου» αποσκοπεί στην αποκατάσταση της παραδοσιακής ετεροκανονικής οικογένειας, που βασίζεται σε έναν βιολογικό άνδρα και μια βιολογική γυναίκα και τα παιδιά που αποκτούν μαζί. Αυτή ακριβώς η ρύθμιση υπονοείται στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Η φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ το θέτει πολύ καλά. Οι τρανσφοβικοί επιδιώκουν «την αποκατάσταση μιας πατριαρχικής ονειρικής τάξης, όπου ο πατέρας είναι πατέρας, η ταυτότητα του φύλου δεν αλλάζει ποτέ, οι γυναίκες, που έχουν θεωρηθεί ως “εκ γενετής θηλυκές”, επαναλαμβάνουν τη φυσική και “ηθική” τους θέση μέσα στο νοικοκυριό και οι λευκοί κατέχουν αδιαμφισβήτητα τη φυλετική υπεροχή». Όπως λένε, «το παρελθόν που προσπαθούν να αποκαταστήσουν οι υποστηρικτές του αντι-φύλου είναι ένα όνειρο, μια ευχή, ακόμη και μια φαντασίωση», αλλά αυτό δεν κάνει την προσπάθεια αναδημιουργίας του λιγότερο επικίνδυνη.
Υπάρχει μια εξαιρετική μελέτη από δύο Πολωνές φεμινίστριες, την Αγκνιέσκα Γκραφ και την Ελζμπίετα Κόρολτσουκ, η οποία δείχνει πόσο σημαντική είναι η «ιδεολογία κατά του φύλου» για τη σύγχρονη ακροδεξιά. Αλλά από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο τους το 2022, η ακροδεξιά έχει γίνει πολύ πιο ισχυρή. Ο Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο, επικεφαλής μιας πολύ πιο προσηλωμένης και ριζικά αντιδραστικής κυβέρνησης. Η ηγέτιδα των φασιστών Τζόρτζια Μελόνι είναι τώρα πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ο ακροδεξιός φιλελεύθερος πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι έχει εξαπολύσει άγριες επιθέσεις κατά των τρανς ατόμων. Και μέρος αυτού που ειδικοί όπως ο Κας Μούντε αποκαλούν «κανονικοποίηση της ακροδεξιάς» είναι η προσαρμογή του κέντρου σε πολιτικές κατά των τρανς. Η υποδοχή της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου από την κυβέρνηση Στάρμερ είναι απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Όπως ορθά επισημαίνουν οι Γκραφ και Κόρολτσουκ, «το φύλο δεν αποσπά την προσοχή από την πραγματική πολιτική- βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής σήμερα, τόσο ως σύνολο συγκεκριμένων πολιτικών ζητημάτων όσο και ως συνδετικός κρίκος ενός συμβολικού αγώνα». Και ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ιδεολογικές συγκρούσεις όπως αυτή μπορούν να έχουν τις πιο σκληρές υλικές επιπτώσεις στις ζωές και τα σώματα των ανθρώπων.
Έτσι, η γνήσια επαναστατική Αριστερά πρέπει να σηκώσει το γάντι. Ο αγώνας για την απελευθέρωση των τρανς είναι και δικός μας αγώνας - τόσο από αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους όσο και για να ανατρέψουμε τα τέρατα που προσπαθούν να επιβάλουν έναν αντιδραστικό εφιάλτη στην κοινωνία.
• Ο Άλεξ Καλλίνικος θα είναι ομιλητής στο τετραήμερο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2025.