Καταπίεση και απελευθέρωση
Συνεχίζεται η δίκη Λεύκοβιτς: Δικαιοσύνη για την Έλενα

10/4, Γιάννενα. Συγκεντρωση στην έναρξη της δίκης του Λεύκοβιτς. Φωτό: epirustv

Πέτρος Λεύκοβιτς

 

Στις 30 Απρίλη θα συνεχιστεί η δίκη σε δεύτερο βαθμό του Πέτρου Λεύκοβιτς στο Εφετείο Ιωαννίνων. Ο Λεύκοβιτς έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε 18 χρόνια φυλακή για τον κατ’ επανάληψη βιασμό της κόρης του Έλενας από τα παιδικά της χρόνια. Ωστόσο δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα στη φυλακή παρά του ότι δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό για την υπόθεση του. Η περίπτωση του “γαλάζιου” Λεύκοβιτς, όπως και του Λιγνάδη, του Μίχου και τόσων άλλων, είναι η απεικόνιση του συνθήματος «Φίλοι Μητσοτάκη είναι οι βιαστές». 

Όπως καταγγέλει η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη «η προκλητική του ασυλία οφείλεται στις διασυνδέσεις του με τη Νέα Δημοκρατία. Επιχειρηματίας στα Γιάννενα αλλά και στα Βαλκάνια, υποψήφιος ευρωβουλευτής το 2014 με το κόμμα του Σκυλακάκη- σημερινού βουλευτή της κυβέρνησης. Όπως ο Λιγνάδης, ο Λεύκοβιτς "δεν κρίθηκε ύποπτος φυγής" και έτσι κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι σήμερα».

Η 25χρονη σήμερα Έλενα Λεύκοβιτς παλεύει εδώ και χρόνια για την καταδίκη του βιαστή της. Η ίδια έχει καταγγείλει δημόσια τα όσα ανατριχιαστικά πέρασε στα χέρια του πατέρα της: «Κάπου εκεί 9 χρονών προσπαθούσε κάπως να με “εκπαιδεύσει” και να με εντάξει μέσα σε όλο αυτό για σεξουαλική επαφή. Μου έδειχνε βίντεο με υλικά από παιδική πορνογραφία, και όχι μόνο. Όταν ήμουνα 11 ερχόταν στο δωμάτιό μου και με βίαζε. Με έπαιρνε με το αμάξι του, με δικαιολογία ότι πάει σούπερ μάρκετ και μου έλεγε να λέω ότι θέλω να πάω μαζί του. Με πήγαινε σε δάση και έκανε όλα αυτά που έκανε».

Η δίκη ξεκίνησε στις 10 Απρίλη και σύμφωνα με ρεπορτάζ της τοπικής ιστοσελίδας typos-i.gr, «η Έλενα απάντησε στις ερωτήσεις των δικηγόρων, αφού πρώτα κατέθεσε ξανά, με μια αφήγηση που ακινητοποιεί, όχι μόνο εξαιτίας των πραγμάτων που περιέγραψε ξανά στο δικαστήριο, αλλά και γιατί οι ίδιες οι λεπτομέρειες είναι σκληρότατες. Όπως σκληρά είναι και τα δικανικά επιχειρήματα που επανέρχονται σχεδόν σταθερά σε αυτές τις περιπτώσεις: Γιατί άργησε η καταγγελία, γιατί δεν ζητήθηκε άμεση ιατρική συμβουλή και κάμποσα ακόμα “γιατί” που ξεσήκωσαν μια-δυο φορές το ακροατήριο, στη δίκη». 

Μιλώντας στο in.gr η Έλενα Λεύκοβιτς περιέγραψε τις ερωτήσεις που δέχτηκε στο δικαστήριο. Αφού μίλησε για τότε που ο πατέρας της την πήρε με το αυτοκίνητο σε δασική περιοχή και την βίασε για πρώτη φορά με αποτέλεσμα να γυρίσει στο σπίτι γεμάτη αίματα, οι συνήγοροι του κατηγορούμενου, την ρώτησαν γιατί δεν πήγε αμέσως στο γιατρό. «Και είπα ότι ήμουν 11 χρονών και ότι εδώ δεν με πήγε στο γιατρό η μαμά μου, θα ζητήσω εγώ να πάω σε γιατρό; Δηλαδή δεν είχα και τι να απαντήσω η αλήθεια είναι». Δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει κανιβαλικές ερωτήσεις. Είχε συγκλονίσει όταν είχε βγει στη δημοσιότητα ο διάλογος στο αστυνομικό τμήμα που έκανε την καταγγελία, όπου ερωτήθηκε το τι φόραγε όταν κακοποιήθηκε, κατά τη συνήθη προσπάθεια να σχεδιαστεί η ενοχοποίηση του θύματος: «Ήμουν 11 χρονών. Τις πιτζάμες μου φόραγα». 

Έξω από το Εφετείο συγκεντρώθηκαν δεκάδες συμπαραστάτες της Έλενας, κινήσεις και συλλογικότητες των Ιωαννίνων. Στο κάλεσμά της η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι: «Η προκλητική συγκάλυψη του παιδοβιαστή Λεύκοβιτς υπογραμμίζει ακόμα μία φορά τις ευθύνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για την κλιμάκωση της σεξιστικής βίας απέναντι στις γυναίκες, τα παιδιά και τα ΛΟΑΤΚΙ. Υπογραμμίζει την εμπλοκή της κυβέρνησης στο σύστημα δικαιοσύνης που ρίχνει πάντα "στα μαλακά" τους πλούσιους εκ-βιαστές φίλους της. Είναι μία κυβέρνηση που δολοφονεί και συγκαλύπτει από την υπόθεση Λεύκοβιτς και τις γυναικοκτονίες μέχρι τα Τέμπη, την Πύλο και την Παλαιστίνη.

Παράλληλα με τις ευθύνες συγκάλυψης από την Νέα Δημοκρατία και τα δικαστήρια, πρέπει να αναδείξουμε τις τραγικές ελλείψεις του κοινωνικού κράτους. Ένα παιδί βιαζόταν και κακοποιούνταν συστηματικά από τον πατέρα του μέσα στο ίδιο του το σπίτι και έπρεπε να φτάσει στην ηλικία των 18 ετών για να μπορέσει να καταγγείλει αυτό το έγκλημα. Η παρουσία κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία, τους δήμους αλλά και ένα ολόκληρο πλέγμα κοινωνικού κράτους που απουσιάζει εκκωφαντικά θα μπορούσαν να προλαμβάνουν και να παρεμβαίνουν άμεσα σε αυτά τα περιστατικά».