Με νίκη έληξε ο αγώνας του Κούρδου πρόσφυγα από την Τουρκία, Mesut Aydin. Ο Mesut βρισκόταν σε απεργία πείνας από τις 9 Απρίλη στην ελεγχόμενη δομή Φιλιππιάδας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά του στο άσυλο. Την περασμένη βδομάδα, έλαβε θετική απόφαση και αναγνωρίστηκε ως πολιτικός πρόσφυγας.
Ο αγώνας του Μεσούτ έγινε γνωστός μέσα από την επίσημη δήλωση που έκανε ο ίδιος για την έναρξη της απεργίας πείνας –«γρήγορου θανάτου» όπως έλεγε- αλλά και μέσα από τη μεγάλη στήριξη που κέρδισε. «Την Παρασκευή 16 Μάη ο διοικητής του καμπ του ανακοίνωσε ότι ήρθε μέηλ με την απόφαση, η οποία είναι θετική, κάτι που επιβεβαίωσε και η δικηγόρος του», μας είπε η Βιργινία από το Μέτωπο Αλληλεγγύης Άρτας, μίας από τις τοπικές συλλογικότητες που κινητοποιήθηκαν στο πλευρό του.
«Υπήρξε κύμα αλληλέγγυων ανθρώπων και μια πολύ καλή συνεργασία συλλογικοτήτων από Άρτα, Γιάννενα, Πρέβεζα, Αγρίνιο που αναλάβαμε να δημοσιοποιήσουμε το θέμα, να οργανώσουμε δράσεις συμπαράστασης, να είμαστε εκεί όποτε ο ίδιος μάς χρειαζόταν. Πχ δύο φορές που πήγε στο νοσοκομείο, μας ειδοποίησε και ήμασταν παρόντες, για να μην γίνει κάποια προσπάθεια εφαρμογής της εισαγγελικής εντολής για ακούσια νοσηλεία. Η κινητοποίησή μας ήταν καθημερινή, ανά πάσα στιγμή ξέραμε τι γίνεται και ήμασταν διατεθειμένοι να τρέξουμε.
Αποφασισμένος
Όλα αυτά πίεσαν για να βγει η θετική απόφαση. Στην παράσταση διαμαρτυρίας που οργανώσαμε έξω από τη δομή ήρθαν άνθρωποι ακόμα και από τη Λευκάδα. Ο ίδιος, έχοντας περάσει φυλακές και βασανιστήρια στην Τουρκία από 14 ετών, ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει. Για 22 μήνες δεν προσδιόριζαν καν τη συνέντευξή του και έπρεπε, όπως γράψαμε και στην ανακοίνωσή μας, να βάλει ανάχωμα το σώμα του για να προχωρήσει επιτέλους η διαδικασία και να κερδίσει τελικά το προσφυγικό στάτους.
Δεν ξέρουμε πόσοι ακόμα Μεσούτ υπάρχουν στο καμπ. Η δομή είναι ελεγχόμενη, δεν έχουμε καμία πρόσβαση σε αυτή. Είναι μακριά από τα αστικά κέντρα, χωρίς συγκοινωνία. Οι πρόσφυγες έχουν μεν το δικαίωμα να βγουν, αλλά πρέπει να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια για να πάνε σε ένα σούπερ μάρκετ ή σε ένα γιατρό. Είναι τελείως αποκομμένοι και αυτό γίνεται συνειδητά. Η μάχη του Μεσούτ μας έδωσε την ευκαιρία να αναδείξουμε αυτά τα θέματα και να δράσουμε».