Την Παρασκευή 31-10-25 πέθανε η  συντρόφισσα και φίλη, Φωτεινή ( Φωτούλα) Δελημητρίου, σε ηλικία 83 ετών, ύστερα από μακρά ασθένεια. 

Η πολιτική της κηδεία, θα γίνει στο κοιμητήριο Καισαριανής την Τρίτη 4-11-25 , ώρα  11 πμ 

Τη Φωτούλα τη γνώρισα πάνω από μισό αιώνα πριν, το 1974 ως συντρόφισσα στην οργάνωση της επαναστατικής Αριστεράς ( ΣΕΠ) και στη συνέχεια του ΣΕΚ. 

Η ίδια μετρούσε ήδη τότε, τουλάχιστον 15 χρόνια στο χώρο της επαναστατικής αριστεράς. Η αριστερή της παράδοση πήγαινε πίσω στους πρόσφυγες γονείς,  ενταγμένους στην αριστερά και το ΕΑΜ, τον εμφύλιο, και τους διωγμούς πού υπέστησαν από το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς. Το να ανήκει στην αριστερά και πουθενά αλλού, ήταν για τη Φωτούλα, γραμμένο στα γονίδια της και σε όλες τις εμπειρίες της ζωής της από την παιδική της  ακόμα ηλικία.

Ο αδελφός της ο Ανέστης ήταν στέλεχος στην επαναστατική αριστερά, από τη δεκαετία του 60,  όπως και  ο  για όλη τη ζωή της σύντροφός της, Γιάννης Χαριτόπουλος . 

Η Φωτούλα παρέμεινε για όλα τα χρόνια μέχρι το θάνατό της, συνεπής αντικαπιταλίστρια, πάντα στο χώρο της επαναστατικής αριστεράς. 

Συμμετείχε ως ενεργό μέλος του ΣΕΚ  και της ΚΕΕΡΦΑ ή της ΔΕΑ μετά, όχι μόνο στην καθημερινή δραστηριότητα, αλλά και στις μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος  από το Πόρτο Αλέγκρε μέχρι τη Γένοβα  και τη Φλωρεντία.  

Εκτός από την πολιτική της ιδιότητα, ως ένα από τα πιο παλιά, με συνεχή συμμετοχή, δρώντα μέλη της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα, είχε και μια άλλη ιδιότητα και έναν τίτλο μοναδικό.  

Η Φωτούλα ήταν η «μάνα του Λόχου». Η φροντίστρια, η συμπαραστάτρια, όλων των συντρόφων και συντροφισσών, μεταναστών και προσφύγων. Ήμουν ένας από τους εκατοντάδες με την εμπειρία αυτή, και της είμαι ευγνώμων.

Πιθανόν λόγω της προσφυγικής της καταγωγής και εμπειρίας, ήξερε από πρώτο χέρι, τι σημαίνει να είναι κάποιος, χωρίς σπίτι, χωρίς γονείς, χωρίς στήριγμα , ανέστιος και πένης.  Και ήταν δίπλα σε καθέναν και κάθε μια, με ανιδιοτέλεια. Η αλληλεγγύη και η φροντίδα   σε όσους ήταν σε ανάγκη, ήταν για τη Φωτούλα η  βιωμένη  καθημερινή της εμπειρία  από τη ζωή της στο συνοικισμό των προσφύγων στους  Αμπελόκηπους, και αυτήν τη μετέφερε σαν το πιο φυσική συμπεριφορά στην καθημερινή της πρακτική. 

Είχε τη μαγική ικανότητα, να καταφέρνει να ταϊσει ένα λόχο με ένα καρβέλι και 3 ψάρια. Το  υποτιθέμενο θαύμα του Χριστού με τα 5 ψωμιά και τα δύο ψάρια πού τάϊσε  χιλιάδες, ήταν ρουτίνα για τη Φωτούλα. 

Ήταν κατά περίπτωση, η μάνα, η αγαπημένη θεία, η μεγάλη φίλη, η σταθερή συντρόφισσα. 

Έζησε μια αξιοβίωτη ζωή, παλεύοντας με την εργατική τάξη και τους φτωχούς, για  την ανατροπή  του κανιβαλικού  καπιταλιστικού συστήματος του κέρδους και του τυφλού ανταγωνισμού, πού σπέρνει παντού, τη φτώχεια, το ρατσισμό,  το σεξισμό  και τον πόλεμο.

Θα τη θυμόμαστε και θα ζει στους αγώνες των  εργατών   και των φτωχών για  το σοσιαλισμό.

*Η οικογένεια  της, αντί για στεφάνια επιθυμεί την ενίσχυση της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη φασιστική Απειλή ( ΚΕΕΡΦΑ) στο λογαριασμό της ΕΘΝΙΚΗΣ με ΙΒΑΝ GR780110 1670 0000 1674 7083 265