Δύο χρόνια μετά την έκρηξη του εμφυλίου, το Σουδάν βυθίζεται στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση. Η πόλη Αλ Φάσερ, πρωτεύουσα του Βόρειου Νταρφούρ, στα δυτικά της χώρας, έπεσε στα χέρια των ٌRSF (Δυνάμεις Ταχείας Επικουρίας) ύστερα από μήνες πολιορκίας. Οι εικόνες που φτάνουν από εκεί θυμίζουν πόλεμο ολοκληρωτικής καταστροφής: κατεστραμμένα νοσοκομεία, καμένα σπίτια, οικογένειες που προσπαθούν να διαφύγουν μέσα στα ερείπια. Ο ΟΗΕ κάνει λόγο για «καταστροφή πέρα από κάθε φαντασία».
Η πολιορκία του Aλ Φάσερ κράτησε μήνες. Οι δρόμοι αποκλείστηκαν, οι αποθήκες τροφίμων άδειασαν, τα καύσιμα εξαντλήθηκαν. Πριν από μια βδομάδα, τα στρατεύματα του “επίσημου” σουδανικού στρατού δεν άντεξαν την πολιορκία και αποσύρθηκαν. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Ο κόσμος προσπαθεί να φύγει με το πόδια. Οι RSF καταστρέφουν και σκοτώνουν. Φαίνεται πως συλλαμβάνουν όλους τους άνδρες στρατεύσιμης ηλικίας. Οι πληροφορίες κάνουν επίσης λόγο για χτυπήματα μαζικής τιμωρίας: στοχευμένες επιθέσεις σε νοσηλευτές και εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων και καταστροφή του υγειονομικού συστήματος.
Αξίζει να θυμηθούμε πως μέχρι και την περασμένη Άνοιξη, το διαβόητο σχέδιο Τραμπ, το οποίο οδήγησε στην ψεύτικη εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας έκανε λόγο για μεταφορά Παλαιστίνιων από τη Γάζα στο “ασφαλές” Σουδάν. Δεν έχει γίνει επίσημα γνωστό με ποια από όλες τις μερίδες του σουδανικού κράτους μιλούσε η κυβέρνηση του Τραμπ. Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ήταν να στείλουν τους Παλαιστίνιους από τη μία γενοκτονία στην άλλη.
Εξάλλου, υπεύθυνοι για το μακελειό στο Σουδάν είναι οι ίδιοι που ευθύνονται και για τις σφαγές στη Γάζα. Στην πολιορκία του Αλ Φάσερ οι RSF χρησιμοποίησαν μια σειρά καινούργια οπλικά συστήματα, τα οποία έχουν παραλάβει από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τα Εμιράτα έχουν υπογράψει τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” με τον Τραμπ και το Ισραήλ και ήταν αυτά τα οποία υπόσχονταν να φέρουν και το Σουδάν στο τραπέζι που είχε στήσει ο Τραμπ ώστε να αναγνωρίσουν κι άλλες αραβικές χώρες το Ισραήλ και να θάψουν τους Παλαιστίνιους. Η “διπλωματία” των Εμιράτων ήταν και είναι διπλωματία μέσω “μισθοφόρων”. Χρηματοδότησαν και εξόπλισαν μέσω Τσαντ και μέσω Λιβύης τις RSF ώστε να έχουν ένα χρήσιμο πιόνι μέσα στο Σουδάν αλλά και στις ισορροπίες της περιοχής.
Τα Εμιράτα δεν ήταν η μόνη δύναμη που έριξε όπλα στο Σουδάν προετοιμάζοντας το ματοκύλισμα. Το 2019 κατέρρευσε το καθεστώς του δικτάτορα Μπασίρ μέσα από τον ξεσηκωμό των απλών ανθρώπων. Εργάτες και εργάτριες, φοιτητές και φτωχές κοινότητες από το ένα άκρο ως το άλλο της χώρας βγήκαν στους δρόμους, έκαναν απεργίες και καταλήψεις ζητώντας ελευθερία, ειρήνη και ψωμί. Όταν ο Μπασίρ έπεσε, προέκυψε μια μεικτή μεταβατική κυβέρνηση στην οποία πολιτικοί της αντιπολίτευσης κάθονταν δίπλα δίπλα με τους στρατηγούς των δύο πλευρών που σήμερα αλληλοσφάζονται. Ο επίσημος στρατός του Μπουρχάν και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις των RSF υπό τον Χεμέντι ήταν πτέρυγες του σουδανικού κράτους. Οι RSF είχαν ειδικευτεί στο βρόμικο πόλεμο κατά των “αλλόθρησκων” και των “αλλόγλωσσων” στην περιφέρεια του Σουδάν και ιδιαίτερα στις σφαγές του Νταρφούρ.
Η μεταβατική κυβέρνηση όμως αποδείχθηκε μια απάτη (ή για κάποιους αυταπάτη), που στόχο είχε να φρενάρει την ορμή της επανάστασης. Όλες οι περιφερειακές δυνάμεις, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και άλλοι έριξαν χρήμα και όπλα για να στηρίξουν τους στρατιωτικούς οι οποίοι τελικά πήραν την εξουσία μόνοι τους πετώντας έξω τους πολιτικούς και ξεχνώντας τις υποσχέσεις για “δημοκρατική μετάβαση”. Πολύ γρήγορα όμως οι δύο στρατιωτικές πτέρυγες άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους για τη μοιρασιά της εξουσίας. Οι διεθνείς προστάτες τους μοιράστηκαν. Η Αίγυπτος πήγε με τον Μπουρχάν, τα Εμιράτα με το Χεμέντι. Η Σαουδική Αραβία ταλαντεύτηκε. Τα στρατεύματα του Χεμέντι είχαν ήδη μπαρουτοκαπνιστεί σε ένα επίσης βρόμικο μέτωπο, αυτό της Υεμένης, όπου είχαν πάει ως μισθοφόροι για να στηρίξουν τους φίλους των καθεστώτων του Κόλπου, μέχρι που έφυγαν όλοι κυνηγημένοι από τους Χουθίτες αντάρτες που πήραν την εξουσία.
Πίσω από τους μακελάρηδες του Aλ-Φάσερ δεν στέκονται μόνο ο Κόλπος, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα προγράμματα “ελέγχου των μεταναστευτικών ροών” που διαφημίζει η ΕΕ σαν αντίβαρο στους πνιγμούς στη Μεσόγειο ήταν στην πραγματικότητα προγράμματα χρηματοδότησης των δολοφόνων. Ο στρατός του Χεμέντι πήρε μπόλικο ευρωπαϊκό χρήμα επιδεικνύοντας την ικανότητά του να κυνηγάει μετανάστες και πρόσφυγες και να σκοτώνει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Τώρα αυτό το ευρωπαϊκό χρήμα μετατρέπεται σε παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, μια πόλη που έχει μείνει χωρίς φάρμακα, όλους τους ασθενείς και τους αδύναμους να έχουν μείνει εγκαταλελειμμένοι μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας το θάνατο.
Το Aλ-Φάσερ είναι μόνο ένα ανάμεσα στα καυτά σημεία αντιπαράθεσης ανάμεσα στους δύο στρατούς στο Σουδάν. Την περασμένη Άνοιξη, ο στρατός του Μπουρχάρ πήρε τον έλεγχο του Χαρτούμ, τώρα οι RSF παίρνουν τον έλεγχο της πρωτεύουσας του Βόρειου Νταρφούρ. Το Νταρφούρ έχει μεγάλη σημασία για εκείνους. Τόσο γιατί εκεί έχτισαν τη βάση τους από την οποία αργότερα διεκδίκησαν ρόλο στην εξουσία ολόκληρης της χώρας. Δεύτερον γιατί βρίσκεται στο σταυροδρόμι τόσο προς το Τσαντ και από εκεί προς τη Λιβύη, όσο και προς την υποσαχάρια Αφρική. Ένα σταυροδρόμι που αφορά και τη μαζική διακίνηση όπλων προς τα διάφορα ανοιχτά μέτωπα όσο και με το εμπόριο του χρυσού, το οποίο είναι μία από τις σημαντικές πηγές της χρηματοδότησης των RSF (και τις αιτίες για το “ενδιαφέρον” που δείχνουν τόσοι διαφορετικοί παίκτες).
• Διαδήλωση αλληλεγγύης στον λαό του Σουδάν Παρασκευή 7 Νοεμβρίου – 6:00 μ.μ. στάση ΜΕΤΡΟ-Πανεπιστήμιο. Καλούν: Mataris Sudan Solidarity Committee, πρόσφυγες από τα καμπ Μαλακάσας και Ριτσώνας Στηρίζει η ΚΕΕΡΦΑ
