Ένα κύμα τεράστιων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων σάρωσε τις ΗΠΑ από ακτή σε ακτή το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στο δεύτερο «Νο Κings» -«Όχι βασιλιάδες» μέσα σε τέσσερις μήνες. Σε περίπου 7 εκατομμύρια υπολογίζονται οι διαδηλωτές που κατέβηκαν στους δρόμους σε περίπου 2.700 πόλεις – εκατοντάδες περισσότερες από το πρώτο «No Kings» στις 14 Ιούνη.
Ο τίτλος «όχι βασιλιάδες» προέρχεται από μια πρόταση νόμου που είχαν κατεβάσει το περασμένο καλοκαίρι 30 Δημοκρατικοί γερουσιαστές ενάντια στην προκλητική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που απαλλάσσει τους προέδρους από κάθε τυχόν ποινική ευθύνη για όσα αποφασίζουν στη διάρκεια της θητείας τους. Με την απόφαση αυτή ο Τραμπ απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες για την απόπειρα κατάληψης του Καπιτωλίου τον Γενάρη του 2021.
Το «Νο Κings» έχει την υποστήριξη ενός μείγματος 150 περίπου οργανώσεων, ανάμεσά τους αρκετά συνδικάτα, οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών, το περιβάλλον, τις γυναίκες αλλά και «πατριωτικές» και άλλες φιλελεύθερες, προσκείμενες στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Οι Ρεπουμπλικάνοι διεξήγαγαν εκστρατεία εκφοβισμού και παραπληροφόρησης τις ημέρες πριν από τα συλλαλητήρια. Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Τζόνσον, χαρακτήρισε τις διαδηλώσεις ως «συγκεντρώσεις μίσους» που θα προσελκύσουν τους «υποστηρικτές της Χάμας» και τους «antifa». Ο γερουσιαστής του Τέξας Τεντ Κρουζ δήλωσε ότι το No Kings χρηματοδοτείται από τον Τζορτζ Σόρος, χρησιμοποιώντας το πλέον κλασσικό αντισημιτικό αφήγημα χωρίς φυσικά κανένας σιωνιστής να ανοίξει το στόμα του.
Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ αψήφησαν τη μηχανή του Τραμπ και βγήκαν στους δρόμους κατά δεκάδες χιλιάδες σε κάθε μεγάλη πόλη με σύνθημα «Hey hey, hey ho, Donald Trump has got to go»- «Ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να φύγει». Ο Eric Fretz μίλησε από τη Νέα Υόρκη στο Socialist Worker ενώ βρισκόταν στην προσυγκέντρωση των συνδικάτων:
«Υποτίθεται ότι θα συναντούσαμε την κύρια πορεία. Αλλά είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που συρρέουν από τις παράπλευρες οδούς, που ακόμη δεν τα έχουμε καταφέρει. Στο μπλοκ υπάρχει κόσμος από την Υγεία, την Εκπαίδευση αλλά και συνδικάτα που εκπροσωπούν κατά βάσει ισπανόφωνους εργαζόμενους. Τα συνθήματα είναι: “Ποιανού είναι οι δρόμοι; Δικοί μας”, “Ποιος έχει την εξουσία; Οι εργάτες έχουν την εξουσία” και “Εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι”.
Υπάρχουν κάποιες αντιπροσωπείες με επικεφαλής επαγγελματικά στελέχη συνδικάτων που φέρουν κονκάρδες των Δημοκρατικών, αλλά οι περισσότεροι είναι εδώ με τα συνδικάτα τους. Μίλησα με ανθρώπους που είναι ενθουσιασμένοι με την προοπτική να ψηφίσουν τον Ζοράν Μαμντάνι για δήμαρχο της Νέας Υόρκης εκτιμώντας ότι ο Τραμπ θα στείλει στρατό στη Νέα Υόρκη αν ο Μαμντάνι κερδίσει».
Στη συγκέντρωση στο Σικάγο ακούστηκαν -εξαιρετικά σπάνιο για τις ΗΠΑ- οι λέξεις «Γενική Απεργία» αν ο Τραμπ αποφασίσει να στείλει εθνοφρουρά στην πόλη. Ο Βίκτορ Φερνάντεζ, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των μεταναστών, συμμετείχε στη διαδήλωση στο Λος Άντζελες. Δήλωσε στο Socialist Worker:«Υπολογίζω ότι υπάρχουν περίπου 50.000 άτομα εδώ αλλά γίνονται και άλλες διαδηλώσεις από συνδικάτα στην πόλη. Ανάμεσα στους διοργανωτές είναι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που έχουν την υποστήριξη διασημοτήτων και παρουσιαστών που είναι ενάντια στον Τραμπ. Αλλά νομίζω ότι αυτό που κάνει τις διαδηλώσεις σήμερα πιο δημοφιλείς είναι η ανοιχτή επίθεση που δέχονται από τον ίδιο τον Τραμπ».
Από τα κάτω
Η μαζικότητα του Νο Kings δεν οφείλεται στο ότι το κατεστημένο των Δημοκρατικών, συμπεριλαμβανομένων της Χίλαρι Κλίντον και της Καμάλα Χάρις που εξέφρασαν την υποστήριξή τους. Είναι αποτέλεσμα ενός φοβερού κινήματος από τα κάτω.
Τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Τραμπ το Δημοκρατικό Κόμμα απλώς παρακολουθούσε άπραγο τις επιθέσεις να έρχονται η μια μετά την άλλη.
Ήταν ο κόσμος στις γειτονιές, οι ακτιβιστές της Αριστεράς και τα συνδικάτα που όρθωσαν ανάστημα στα ρατσιστικά κρατικά πογκρόμ του ICE, στις απολύσεις στις υπηρεσίες πρόνοιας, στις επιθέσεις στα δικαιώματα των τρανς. Αυτές οι αντιστάσεις ανάγκασαν τον Τραμπ να κατεβάσει στους δρόμους την εθνοφρουρά στο Λος Άντζελες (για να τη μαζέψει σχεδόν όλη μερικές εβδομάδες αργότερα) και ανάγκασε τους δικαστές στο Σικάγο και στο Πόρτλαντ να εμποδίσουν την ανάπτυξή της σε αυτές τις πολιτείες. Επιστρατεύοντας κάθε «παλαβή» ιδέα, όπως τη χρήση αποκριάτικων στολών όταν προσπαθούν να εμποδίσουν τους ρόμποκοπ του ICE να «κάνουν τη δουλειά τους», με αυτοθυσία αλλά και με γαϊδουρινή υπομονή και επιμονή, το κίνημα αυτό εξακολουθεί να κατεβαίνει στους δρόμους και να αψηφά μαζικά την αστυνομία και τον στρατό.
Πριν από το «No Kings» υπήρξε η μέρα διαδηλώσεων «Hands off» (σε 1.400 σημεία) στις 5 Απρίλη που ξύπνησε από το λήθαργο αρχικά την αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος οδηγώντας τους Σάντερς-Κορτέζ, να ξεκινήσουν την πολιτική καμπάνια «Fight Oligarchy» με μεγάλες συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις. Αποτέλεσμα αυτού του κινήματος και της ριζοσπαστικοποίησης ήταν η υποψηφιότητα (εκ μέρους του Δημοκρατικό Κόμματος) του αριστερού Μαμντάνι στις εκλογές για τον δήμο της Νέας Υόρκης (4/11) κόντρα στον Κουόμο που μην καταφέρνοντας να πάρει το επίσημο χρίσμα κατεβαίνει σαν «ανεξάρτητος».
Τα «No Kings» κινητοποιούν χιλιάδες ανθρώπους. Όταν αυτοί φωνάζουν το σύνθημα «Έτσι μοιάζει η Δημοκρατία» αναφέρονται στη δύναμη του κινήματος αν δεν το φωνάζουν ειρωνικά στους μπάτσους. Δεν έχουν στο νου τους στο Δημοκρατικό Κόμμα που θέλει να περιορίσει και να εξημερώσει αυτό το κίνημα.
«Είμαστε εκεί για να προωθήσουμε την αριστερή πολιτική» συνεχίζει ο Βίκτορ Φερνάντεζ. «Δεν μπορούμε να νικήσουμε τον Τραμπ στους διαδρόμους της εξουσίας αλλά μπορούμε να τον νικήσουμε στους δρόμους. Είμαι ακτιβιστής για τα δικαιώματα των μεταναστών εδώ και 20 χρόνια. Ποτέ δεν έχω δει ανθρώπους να οργανώνονται ενάντια στις απελάσεις της ICE με τον τρόπο που το κάνουν σήμερα. Τώρα, οι επιτροπές υπεράσπισης των γειτονιών δημιουργούν πιο μόνιμα δίκτυα. Στην τοπική μου ομάδα υπάρχουν 600 άτομα. Έχει σημειωθεί μια πολιτική μεταστροφή – οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πλέον υπέρ των μεταναστών. Θέλουν να οργανώσουν την αντίσταση σε αυτό που θεωρούν φασισμό. Αυτές οι γιγαντιαίες διαμαρτυρίες τροφοδοτούν την οργάνωση ενάντια στην ICE, με τρόπους που δεν συνδέονται με τους Δημοκρατικούς και μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για νέες οργανώσεις στο μέλλον».
18/10: Ντένβερ. Φωτό: Kevin Mohatt/ Colorado Newsline
Σε μια επίδειξη βλακείας και αλαζονείας ο Τραμπ δημοσίευσε ένα ΑΙ βίντεο που τον δείχνει να βομβαρδίζει πάνω σε ένα μαχητικό, σαν και αυτά που βομβαρδίζουν στην Γάζα και την Υεμένη, με σκατά τον κόσμο που διαδηλώνει. Είναι άλλωστε το μόνο που έχει να προσφέρει στην εργατική τάξη των ΗΠΑ.
Αν η εργατική τάξη αποφασίσει να φτύσει μια μέρα ταυτόχρονα, το σάλιο της φτάνει για να πνίξει όλους τους καπιταλιστές αυτού του κόσμου, συνήθιζε να λέει ο Τόνι Κλιφ, ιδρυτής της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης. Δεν θα κάνουμε αναλογίες.
Ο Κλιφ ήθελε να δείξει τη δύναμη της εργατικής τάξης αν ενωθεί αλλά και να εντοπίσει ότι τίποτε δεν συμβαίνει αυτόματα.
Αυτό ισχύει ακόμη παραπάνω για τον Τραμπ. Δεν είναι απλά ένας πρόεδρος-καπιταλιστής. Επιδιώκει –και σε ένα βαθμό τα καταφέρνει- να χτίσει ένα αντιδραστικό κίνημα μικροαστών, λούμπεν, υπερσυντηρητικών και απογοητευμένων λευκών, ανοίγοντας το δρόμο στον φασισμό.
Ο Τραμπ και το αντιδραστικό κίνημα που προσπαθεί να χτίσει δεν θα ηττηθούν από το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν υπάρχει ούτε μια από τις επιθέσεις του Τραμπ που να μην έχει βάλει το δικό του μεγάλο λιθάρι: Κυνήγησε τους μετανάστες στα σύνορα κι επί Ομπάμα η αστυνομία του σκότωνε περισσότερους μαύρους απ’ ό,τι επί Μπους. Κυνήγησε και διέγραψε χιλιάδες φοιτητές που έκαναν καταλήψεις στις σχολές. Άφησε στο απυρόβλητο τις φασιστικές συμμορίες όταν σε συνεργασία με την αστυνομία και υπό την καθοδήγηση του Τραμπ καταλάμβαναν το Καπιτώλιο. Αθέτησε τις υποσχέσεις του για τις Γυναίκες, τα LGBTQ άτομα, την κλιματική αλλαγή. Επιτέθηκε στα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Και έτσι άνοιξε τον δρόμο στον Τραμπ.
Προς το παρόν τους δρόμους στις ΗΠΑ τους ελέγχει το κίνημα Αυτός ήταν ο κόσμος που κατέβηκε στα συλλαλητήρια Νo Kings το Σάββατο. Είναι μια τεράστια δύναμη που μπορεί να νικήσει τον Τραμπ και όλες του τις επιθέσεις. Μέσα από την κλιμάκωση όλου αυτού του κινήματος τώρα για την ανατροπή του Τραμπ με κέντρο την εργατική τάξη και χτίζοντας στις ΗΠΑ μια δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά, ανάλογη των μαχών που δίνονται στις ΗΠΑ καθορίζοντας τις εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο.