Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Γαλλίας την Πέμπτη στη πρώτη Γενική Απεργία που κάλεσαν από κοινού μετά από δύο χρόνια, τα γαλλικά συνδικάτα. Τετρακόσιες χιλιάδες παραπάνω από τους διαδηλωτές της 10ης Σεπτέμβρη όπου 600.000 συμμετείχαν στη μέρα δράσης Βloquons tout (Να μπλοκάρουμε τα πάντα). Και σε αριθμούς ίσους αν όχι μεγαλύτερους από τις μεγάλες απεργίες του 2023, τότε ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. 

Πολλαπλάσιος από τους διαδηλωτές ήταν ο αριθμός των απεργών σε όλη τη χώρα. Η οργή ξεχείλιζε ενάντια στο Μακρόν και τον νέο, 5ο πρωθυπουργό του, τον Λεκορνί που βάζει σαν στόχο να περάσει σκληρό προϋπολογισμό λιτότητας εκεί που απέτυχε ο παρατηθείς Μπαϊρού. 

Ούτε η παραίτηση Μπαϊρού κατάφερε να εκτονώσει την κατάσταση ούτε η συνάντηση του Λεκορνί με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες όπου δεσμεύτηκε να αποσύρει την κατάργηση των δύο αργιών που είχε προτείνει ο προκάτοχός του. Τα συνδικάτα απάντησαν ότι θέλουν πλήρη απόσυρση του προϋπολογισμού περικοπών και να αυξηθεί η φορολογία στους πλούσιους. Ο Λεκορνί απάντησε ότι τέτοια μέτρα θα έστελναν «ένα κακό μήνυμα στους οίκους αξιολόγησης». 

Το αίτημα είναι ήδη ιδιαίτερα δημοφιλές στη γαλλική κοινωνία. Το σύνθημα «Φορολογήστε τους πλούσιους» κοσμούσε πολλά από τα πλακάτ των απεργών και είναι και «αίτημα» των Σοσιαλιστών στους οποίους ελπίζει για στήριξη ο Λεκορνί καθώς οι ίδιοι είχαν προτείνει στον Μπαϊρού ένα πιο «χαλαρό» προϋπολογισμό ...με περικοπές γύρω στα 22 δις ευρώ. Οι ενώσεις των εργοδοτών ήδη προειδοποιούν με «κινητοποιήσεις» αν κάτι τέτοιο συμβεί. Αλλά όπως έγραφε κι ένα σύνθημα σε μια στάση λεωφορείου στο Παρίσι: «Αυτοί έχουν τα χρήματα, εμείς έχουμε τον κόσμο». 

Οι συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 250. Στο Παρίσι, μια διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, υποστηριζόμενη από τα συνδικάτα, κατέκλυσε τους δρόμους, ενώ άλλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη την πόλη καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. 120.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Μασσαλίας, έως και 20.000 στη Λυών, 15.000 στη Γκρενόμπλ, 2.500 στην Κορσική, 8.000 στο Περπινιάν. Οι δρόμοι γέμισαν από απεργούς, μαθητές και φοιτητές, το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, μετανάστες, τις αντιρατσιστικές οργανώσεις, τους αντιφασίστες/ριες.

Στο Παρίσι, μια ομάδα απεργών σιδηροδρομικών εισέβαλε και κατέλαβε για μισή ώρα το υπουργείο Οικονομικών μετά από γενική συνέλευση στον σταθμό Λυόν φωνάζοντας «Οι εργάτες είναι στους δρόμους - Όλοι μαζί στη γενική απεργία». Περίπου 70 άτομα επιχείρησαν να μπουν και να αποκλείσουν και το υπουργείο Πολιτισμού. Τράπεζες και καταστήματα ταμπουρώνονταν σε όλη την πόλη. 

Οργή

Μεγάλη ήταν η οργή ανάμεσα στους εργαζόμενους για τις συνέπειες της λιτότητας που θέλουν να κλιμακώσουν ο Μακρόν και τα αφεντικά. «Έχουμε τάξεις με 36 μαθητές. Yπάρχουν εκατοντάδες ασυνόδευτοι ανήλικοι που δεν μπορούν να βρουν θέση σε σχολείο στο Παρίσι, και μετά μας λένε ότι υπάρχει δημογραφική μείωση!» δήλωσε ένας απεργός δάσκαλος στο Socialist Worker. Μια απεργός νοσοκόμα είπε  ότι στα νοσοκομεία αγωνίζονται «ενάντια στις περικοπές του προϋπολογισμού, ενάντια στις πολιτικές των αφεντικών και μια κυβέρνηση που επιδιώκει να υποβαθμίσει την υγειονομική περίθαλψη επιβάλλλοντας την εμπορευματοποίησή της». Μια ακτιβίστρια από το Pink Bloc, που συντονίζει οργανώσεις LGBT+, τόνισε ότι «η μεταβατική φροντίδα για τα τρανς+ άτομα, η φροντίδα για τα HIV-θετικά άτομα, όλη η φροντίδα για την κατάθλιψη και τα ψυχολογικά προβλήματα θα εξαφανιστούν με τον νέο προϋπολογισμό».

Τα συλλαλητήρια δονούνταν από συνθήματα που αφορούσαν όλα τα μέτωπα, και πολιτικά και ιδεολογικά. Οι παλαιστινιακές σημαίες ήταν παντού. Η Πένι που διαδήλωνε με το μπλοκ του ΝPA τόνισε την ανάγκη να κλιμακωθεί ο αγώνας για την Παλαιστίνη: «Τα τελευταία νέα για την καταστροφή που προκαλεί το Ισραήλ είναι φρικτά, είναι αφόρητα. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις θα επιβάλουν κυρώσεις και θα διακόψουν τις σχέσεις με το Ισραήλ». 

Στο στόχαστρο ήταν και η ακροδεξιά και οι φασίστες του RN της Λεπέν που προσπαθεί να επωφεληθεί από την πολιτική κρίση στην Γαλλία σπέρνοντας ρατσιστικό δηλητήριο και εθνικισμό. Αντιφασιστικά συνθήματα αντηχούσαν παντού. 

Οι φοιτητές κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα όπως «Fuck RN», «Μακρόν, πρόεδρος των πλουσίων». «Συνεργός στη γενοκτονία», «Mακρόν παραιτήσου», «Το Παρίσι καίγεται» και «Ελεύθερη Παλαιστίνη» ήταν μερικά από τα γκράφιτι που γράφτηκαν στους τοίχους. 

Στο Παρίσι το κλίμα ήταν εκρηκτικό. Κόσμος ανέβαινε στις στάσεις των λεωφορείων και χόρευε. Η Σανά, ακτιβίστρια στο 18ο Διαμέρισμα του Παρισιού, δήλωσε στο Socialist Worker ότι οι διαδηλώσεις ήταν «συνέχεια της 10ης Σεπτεμβρίου», της ημέρας που το κίνημα Βloquons tout βγήκε στους δρόμους. «Μπορεί να είναι η αρχή ενός μεγάλου αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση και συνολικότερα ενάντια στο σύστημα. Σήμερα είδαμε τι μπορεί να γίνει όταν τα συνδικάτα μπαίνουν στη μάχη». 

Το κράτος κινητοποίησε σχεδόν 80.000 αστυνομικούς για να αντιμετωπίσει το πρωί τις απεργιακές φρουρές και τους μαθητές και τους φοιτητές που έκλειναν σχολεία και σχολές και στη συνέχεια τα συλλαλητήρια. Η αστυνομία επιτέθηκε στη διαδήλωση στο Παρίσι σε πολλά σημεία και στην κορυφή της πορείας χτυπώντας τους διαδηλωτές καθώς περνούσαν. Τα CRS, τα γαλλικά ΜΑΤ μαζεύονταν σε παράπλευρες οδούς και ξαφνικά επιτίθονταν, ρίχνοντας δακρυγόνα. Στο τέλος της κύριας πορείας, οι διαδηλωτές ήρθαν σε σύγκρουση με την αστυνομία, η οποία έριξε πλαστικές σφαίρες στο πλήθος. Δεκάδες διαδηλωτές τραυματίστηκαν και εκατοντάδες συνελήφθησαν σε όλη τη Γαλλία. Η Λόρα, μια δικηγόρος, χαρακτήρισε την κρατική βία ως «σύμπτωμα μιας κυβέρνησης σε σήψη που δεν αντέχει πια».

Μαζική απεργία και απεργιακές φρουρές 

Τεράστια ήταν η συμμετοχή στην απεργία. Η μέρα ξεκίνησε με απεργιακές φρουρές των συνδικάτων να κλείνουν τους χώρους δουλειάς σε πολλά σημεία με τη στήριξη συμπαραστατών. Η επιτυχία της απεργίας στις συγκοινωνίές -σιδηροδρόμους, μετρό, λεωφορεία, ορισμένα αεροδρόμια αλλά και στις μεταφορές καθώς απεργούσαν οι οδηγοί φορτηγών, παρέλυσε μεγάλο μέρος της χώρας. 

Σε ένα σταθμό λεωφορείων στο Παρίσι, εκατοντάδες απεργοί και υποστηρικτές τους συγκεντρώθηκαν για να εμποδίσουν την αναχώρηση των λεωφορείων. Ένας απεργός είπε στο Socialist Worker ότι ήταν ευγνώμονες για το επίπεδο υποστήριξης. Μια μπάντα έπαιζε μουσική, ο κόσμος χόρευε, κυμάτιζαν σημαίες της Παλαιστίνης –μέχρι που η αστυνομία επιτέθηκε. 

Οι απεργοί έκαναν αλυσίδες και τα CRS έσπρωχναν και χτυπούσαν με τις ασπίδες τους στην πρώτη γραμμή μέχρι που ένας μπάτσος άνοιξε το κεφάλι ενός διαδηλωτή με αποτέλεσμα να ξεσπάσει κατακραυγή. Η αστυνομία αναγκάστηκε να υποχωρήσει ρίχνοντας μια καταιγίδα από δακρυγόνα και κρότου λάμψης για να διαλύσει τον κόσμο. Και όταν αυτός έκλεισε το δρόμο προκειμένου να εμποδίσει την κυκλοφορία η αστυνομία επιτέθηκε για τρίτη φορά.

Στη Μασσαλία, οι εργάτες σε ένα εργοστάσιο πολεμικού υλικού, γνωστό για την αποστολή όπλων στο Ισραήλ, μπήκαν στην απεργία με ένα πανό που έγραφε «Κλείστε το εργοστάσιο γενοκτονίας». Η παραγωγή ενέργειας ειχε επίσης προβλήματα,  σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο της EDF μειώθηκε σημαντικά εξαιτίας της απεργίας. Σε ένα εργοστάσιο χημικών στη Moselle, οι εργαζόμενοι έστησαν οδοφράγματα για να μπλοκάρουν την είσοδο. Στο Creteil, η αστυνομία επιτέθηκε στους απεργούς που έστησαν οδόφραγμα στο σταθμό των λεωφορείων.

Η νεολαία συμμετείχε μαζικά στην απεργία. Εκατοντάδες ήταν τα σχολεία που έκλεισαν στο Παρίσι. Οι μαθητές, μαζι με εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στα σχολεία, στο Παρίσι, τη Λυών, στην Τουλούζη και το Μπορντό, μπλόκαραν τις εισόδους των σχολείων τους. Στην απεργιακή φρουρά των σχολείων συμμετείχαν πέντε συνδικάτα: SNES FSU, SN FO LC, Sud Education, CGT Education και CNT. Κοινή συνισταμένη σε όλους ήταν η ανάγκη όχι μόνο για συνέχιση των κινητοποιήσεων αλλά για κλιμάκωση και ποιοτική τους αναβάθμιση. «Μια μέρα απεργίας δεν αρκεί» δήλωσε στο  Socialist Worker ένας απεργός εκπαιδευτικός. «Το συνδικάτο μας στις απεργίες για τις συντάξεις του 2023 μας καλούσε μια μέρα, και δύο εβδομάδες αργότερα άλλη μια μέρα, κι έτσι πήγε κι έτσι χάσαμε. Θέλουμε να σταματήσουμε αυτή την κυβέρνηση και να την σταματήσουμε τώρα».

Ένας άλλος απεργός μιλάει για την ανάγκη καταπολέμησης της ακροδεξιάς: «Να σπάσουμε την πολιτική της κυβέρνησης, να δείξουμε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος. Να προχωρήσουμε σε απεργία. Να μιλήσουμε ενάντια στον ρατσισμό. Ο ρατσισμός είναι ένας τρόπος να χωριστεί η εργατική τάξη. Ένας εργάτης είναι εργάτης –δεν έχει σημασία το χρώμα του δέρματός του ή η θρησκεία του».

Συνελεύσεις

Την προηγούμενη νύχτα, στο 20ο Διαμέρισμα του Παρισιού, ακτιβιστές προετοιμάζονταν ήδη για τη δράση σε μια συγκέντρωση 120 ατόμων έξω από έναν σταθμό του μετρό, ενώ αντίστοιχες συνελεύσεις γίνονταν σε πολλά άλλα μέρη. 

Μια νοσοκόμα που απεργεί στο Νοσοκομείο Thonon δήλωσε ότι ο χώρος εργασίας της «λειτουργεί μονίμως ουσιαστικά με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό». «Η κινητοποίηση είναι αναγκαιότητα», είπε. «Είμαστε τυχεροί που υπάρχουν συνδικάτα. Δεν θα μείνει τίποτα αν δεν οργανωθούμε συλλογικά στους χώρους εργασίας μας». Ένας εργαζόμενος σε σχολείο είπε: «Τα αιτήματά μας είναι οικονομικά -κατά του προϋπολογισμού της κυβέρνησης αλλά και κατά των ρατσιστικών νόμων και για τη νομιμοποίηση της σχολικής φοίτησης των μεταναστών χωρίς χαρτιά». Και πρόσθεσε: «Οι επαναλαμβανόμενες ημέρες δράσης οδήγησαν τελικά στην ήττα. Αν απεργούσαμε όλες αυτές τις ημέρες μαζεμένες τη μία μετά την άλλη, σε μια απεργία διαρκείας, θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσουμε».

Ένας άλλος ακτιβιστής επισήμανε ότι οι διαδηλώσεις του Βloquons tout επικεντρώθηκαν στην παραίτηση του Μακρόν: «Δεν πρέπει να υπερπροσωποποιούμε το πρόβλημα. Πρέπει να προωθήσουμε πιο δομικά συνθήματα. Να θέσουμε το ζήτημα της εξουσίας στον χώρο εργασίας, της νομιμοποίησης όλων των μεταναστών χωρίς χαρτιά και του τέλους της αποικιοκρατίας στην Παλαιστίνη».

Ο Ουγκό, μέλος της CGT, επέκρινε τον νέο πρωθυπουργό Σεμπαστιέν Λεκορνί. «Είναι ένας εφεδρικός παραστρατιωτικός της Gendarmerie (Χωροφυλακή) που έχει σχέσεις με το κόμμα της Μαρίν Λεπέν» είπε. Ο Εμίλ μίλησε για το πώς το φασιστικό RN της Λεπέν προσπαθεί να κερδίσει στις δημοτικές εκλογές του Παρισιού κινητοποιώντας χιλιάδες οπαδούς του. «Θέλω να επαναλάβω την ανάγκη να καταπολεμήσουμε τον ρατσισμό» είπε. «Δεν είναι μόνο θέμα ηθικής, είναι κάτι που έχει στρατηγική σημασία σήμερα για όλους τους εργαζόμενους, να χτίσουν μια ενότητα που θα τους δώσει τη δυνατότητα να αντισταθούν».

«Αυτό που συμβαίνει είναι πιο μεγάλο από έναν αγώνα ενάντια στην λιτότητα. Παλεύουμε για να κερδίσουμε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που μας υπόσχονται» τόνισε ο Ματιέ από την αντιρατσιστική Marche de Solidarites. «Πριν λίγες εβδομάδες, ρατσιστές τοποθέτησαν κεφάλια χοίρων μπροστά από τζαμιά στη γειτονιά Saint Fargeau. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε αν αφήσουμε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Αν δεν χτίσουμε αλληλεγγύη, τότε δεν θα καταφέρουμε να δυναμώσουμε τις γραμμές μας». 

• Το άρθρο στηρίζεται στην ανταπόκριση από το Παρίσι του Τόμας Φόστερ για το Socialist Worker.