Συγκεντρώθηκαν 40 εργαζόμενοι και τη συζήτηση την άνοιξε ο Πέτρος βάζοντας την εικόνα για τα δύο χρόνια μνημόνιο και τις μεγαλειώδεις απεργίες. Για το πώς οι πανεργατικές έπαιξαν το ρόλο του σχολείου της εργατικής τάξης και άνοιξαν τη συζήτηση σε χώρους δουλειάς για την οργάνωση των αγώνων από τα κάτω. Αλλά και το ρόλο που παίζουν οι απεργιακές επιτροπές στην αποτελεσματικότητα όχι μόνο της οργάνωσης αλλά και του συντονισμού των χώρων.
Επίσης τόνισε το πόσο σημαντικό είναι απέναντι σε μια άρχουσα τάξη που όχι μόνο επιτίθεται αλλά και εκβιάζει τον κόσμο για το τέλος μας σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη, η αντικαπιταλιστική αριστερά να έχει πρόταση για τη διαγραφή του χρέους αλλά και για τον εργατικό έλεγχο. Να μην επιτρέπει στους σφαγείς του εργατικού εισοδήματος και της υγείας να στοχοποιούν τους μετανάστες και να εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους.
Στη συζήτηση πήραν μέρος εργαζόμενοι από διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ, μέλη του ΚΚΕ, υποστηρικτές της άμεσης δημοκρατίας αλλά και μη οργανωμένοι. Τα θέματα που άνοιξαν ήταν για την προοπτική μιας κοινωνίας, για το αν η λύση είναι να κυβερνήσει και να διαχειριστεί τον καπιταλισμό η Αριστερά, για το αν μπορεί πραγματικά ο απλός εργαζόμενος να διαχειριστεί τη ζωή του συλλογικά ή αν είναι αναγκαίοι οι ειδικοί.
Δώσαμε εφημερίδες, πήραμε αρκετά καινούρια τηλέφωνα για να υπάρχει συνέχεια, καλέσαμε στο Μαρξισμό και σίγουρα ανοίξαμε την όρεξη πολύ κόσμου και για τη δημιουργία απεργιακής επιτροπής αλλά και την οργάνωση και άλλων συζητήσεων.