Γαλλία: Επικίνδυνη απογοήτευση

Ο Ολάντ εκλέχτηκε με υποσχέσεις ότι θα φορολογήσει τους πλούσιους, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα εφαρμόσει μια σειρά από προοδευτικές μεταρρυθμίσεις –η ψήφος στους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» ήταν μια από αυτές. Τσαλαπάτησε όλες αυτές τις υποσχέσεις. Η γαλλική οικονομία είναι σε πτώση και ο Ολάντ έβαλε μπροστά ένα «σύμφωνο υπευθυνότητας» με τους εργοδότες και περικοπές δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες. Η απογοήτευση έδωσε αέρα στα πανιά της δεξιάς.

Μπλε κύμα

Το κόμμα της δεξιάς, το UMP πανηγυρίζει για το «μπλε κύμα» που σάρωσε τη Γαλλία. Η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Τόσο στον πρώτο γύρο, όσο και στον δεύτερο η αποχή έφτασε σε ποσοστά ρεκόρ, και αυτό το γεγονός ήταν που τσάκισε το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στις μεγάλες πόλεις κυμάνθηκε από το 43% μέχρι το 47%. Στους περιφερειακούς δήμους του Παρισιού, που παλιά ήταν κάστρα της αριστεράς, η αποχή ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι τα κέρδη του Εθνικού Μετώπου (FN) της Μαρίν Λεπέν, της κόρης του ιδρυτή του Ζαν-Μαρί Λεπέν. Εξέλεξε περισσότερους από 1.200 συμβούλους και μπήκε στο δεύτερο γύρο σε περίπου 200 πόλεις. Κέρδισε τη δημαρχία σε 11 πόλεις, με σημαντικότερο το δήμο στην 7η περιφέρεια της Μασαλίας, με 150.000 κατοίκους.

Η Λεπέν έχει προσπαθήσει να κάνει λίφτινγκ στην εικόνα του κόμματος, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Το Εθνικό Μέτωπο είναι ένα φασιστικό κόμμα και κεντρικός πυλώνας της ευρωπαϊκής «μαύρης διεθνούς» της ακροδεξιάς. Πίσω από ένα λεπτό μανδύα «αντιευρωπαϊσμού» δεν μπορεί να κρυφτεί η πραγματική ρατσιστική και αντεργατική ατζέντα του. Είναι το κόμμα που χτυπάει τα τύμπανα του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας.

Το Μέτωπο της Αριστεράς (το «αδελφό» κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) κατέβηκε διασπασμένο στις δημοτικές εκλογές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας επέλεξε τη συμμαχία με τους Σοσιαλιστές σε εκατοντάδες δήμους –και υπέστη τις συνέπειες. Αλλού, το Μέτωπο συνεργάστηκε με δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα.

Το FN δεν είναι οδοστρωτήρας. Δεν έχει κατορθώσει ακόμα να μετατρέψει τα εκλογικά κέρδη σε «τάγματα εφόδου» που ελέγχουν τους δρόμους (όχι ότι δεν έχει κάνει τέτοιες απόπειρες στο παρελθόν). Η απογοήτευση από τον Ολάντ και τους Σοσιαλιστές δεν εκφράζεται μόνο με την αποχή, αλλά και με ένα κύμα αγώνων, απεργιών και διαδηλώσεων. Η διεθνής αντιφασιστική-αντιρατσιστική μέρα δράσης στις 22 Μάρτη σημείωσε εντυπωσιακή επιτυχία στην Γαλλία.

Ρατσιστική πολιτική

Το FN τροφοδοτείται και νομιμοποιείται από τις ρατσιστικές πολιτικές των «μεγάλων κομμάτων». Γι’ αυτό είναι σκέτη υποκρισία οι εκκλήσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος για ένα «δημοκρατικό μέτωπο» ενάντια στην ακροδεξιά. Αξίζουν τόσο όσο οι αντίστοιχες εκκλήσεις των Βενιζέλων και των Σαμαράδων εδώ για το περίφημο «συνταγματικό τόξο».

Αυτό που έχει λείψει από την Γαλλία είναι μια συνεπής αντιφασιστική κινητοποίηση στο δρόμο, που θα έχει στο κέντρο της και την αντιπαράθεση με τις πολιτικές του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας. Η 22 Μάρτη απέδειξε ότι το χτίσιμο ενός τέτοιου μαζικού κινήματος είναι ρεαλιστική προοπτική.