Διεθνή
Aνταπόκριση από την Τουρκία: Ο πόλεμος στη Συρία πρέπει να τελειώσει

Αντιπολεμική διαδήλωση στην Τουρκία τον Μάρτη του 2016

Όταν οι σύντροφοι της Εργατικής Αλληλεγγύης μου ζήτησαν να γράψω ένα άρθρο για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία, ο Ρώσος πρέσβης στη χώρα είχε μόλις δολοφονηθεί. Δυστυχώς, σε αυτό το διάστημα σοκαριστήκαμε από μία νέα επίθεση. Το Ισλαμικό Κράτος προχώρησε σε σφαγή σε ένα δημοφιλές νυκτερινό κέντρο, σε μια κεντρική περιοχή της Ιστανμπούλ το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. 

Την ώρα που γράφεται το άρθρο, δύο μέρες μετά το γεγονός, ο δράστης παραμένει ασύλληπτος και δεν έχει ακόμα καν αναγνωριστεί. Πάνω από 500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε παρόμοιες επιθέσεις. Σε είκοσι μεγάλες επιθέσεις που έχουν γίνει μόνο το 2016, 358 έχουν σκοτωθεί. Την ίδια στιγμή, ο αριθμός των παραιτήσεων από τη μεριά της κυβέρνησης είναι μηδενικός.

Αυτοί πολεμάνε, εμείς πεθαίνουμε

Η πολιτική του AKP στη Συρία ήταν σοβαρά λάθος πριν ακόμα ξεκινήσει η επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” τέσσερις μήνες πριν. Η Τουρκία έχει αναμειχτεί σε έναν “ανεπίσημο” πόλεμο στη Συρία για να μεγιστοποιήσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα. Καθώς όμως η Συρία μετατράπηκε σε ένα αιματηρό πολεμικό πεδίο στη μάχη για την ηγεμονία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι αυταπάτες του AKP για ηγεμονία στην περιοχή κατέρρευσαν.

Αναθεωρώντας τα σχέδιά της και βάζοντας ως προτεραιότητα την αντίθεση στους Κούρδους, η κυβέρνηση του AKP αναμείχτηκε στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία όλο και περισσότερο. Από τη μία μεριά, ήταν κομμάτι της διεθνούς συμμαχίας με επικεφαλής τις ΗΠΑ και άνοιξε τις στρατιωτικές της βάσεις σε αυτή τη συμμαχία, από την άλλη μεριά προχώρησε σε μια συμφωνία με την Ρωσία.

Προτεραιότητα στο θέμα του κράτους

Το μπλοκάρισμα των Κούρδων της Συρίας από το να κερδίσουν το δικό τους κράτος έγινε η μόνη προτεραιότητα της ηγεσίας του AKP και του κράτους. Για το πετύχει, η ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους της Τουρκίας τερματίστηκε. Πόλεις που ψήφισαν πλειοψηφικά το HDP -μερικές πάνω από 80%- βομβαρδίστηκαν. Οκτώ χιλιάδες εκτελέστηκαν, πρόεδροι, γραμματείς και δήμαρχοι του HDP και του DBP συνελήφθησαν. Γιατί το τουρκικό κράτος προτιμούσε την παρουσία του Ισλαμικού Κράτους στα τουρκικά σύνορα από το κουρδικό κίνημα που θα κέρδιζε ένα νόμιμο κράτος. Μετά όμως τη συμφωνία με τη Ρωσία και τη ριζική αλλαγή στην πολιτική της Συρίας, το τουρκικό κράτος ξεκίνησε ένα αιματηρό πόλεμο ενάντια στο προηγούμενα αγνοημένο Ισλαμικό Κράτος. Το κόστος για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αυξήθηκε μετά την έναρξη του πολέμου κατά του ISIS. Και ενώ ο αριθμός των στρατιωτών που πέθαιναν πολεμώντας το ISIS αυξανόταν, πολλοί πολίτες σκοτώνονταν επίσης από τους τουρκικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Τι πρέπει να γίνει;

Η λέξη “αστάθεια” ακούγεται ανεπαρκής για να συνοψίσει την κατάσταση σε μια χώρα που μέσα σε ένα χρόνο έζησε πολεμικές επιχειρήσεις εντός και εκτός συνόρων, πολυάριθμες σφαγές, απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος, καταπιεστικές πολιτικές εναντίον του Τύπου και των αντιπολιτευόμενων οργανώσεων, κράτος έκτακτης ανάγκης και τα πρώτα βήματα μιας επερχόμενης οικονομικής κρίσης. Αλλά αυτές οι συνθήκες δεν αφορούν μόνο στην Τουρκία. Μια σειρά εξελίξεις με κορυφαία την εκλογή του Ντόναλτ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ δείχνουν ότι είμαστε σε μια περίοδο σημαδεμένη από την αστάθεια που ενισχύεται από την καπιταλιστική κρίση και την κρίση ηγεμονίας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ζούμε σε μια ταραγμένη περίοδο. Για να παραμείνουμε δυνατοί πρέπει να καταλάβουμε την πολιτική κατάσταση στον κόσμο σαν σύνολο για να κάνουμε τη διεθνιστική προσέγγιση κυρίαρχη πολιτική γραμμή.

Έχουμε μια δύσκολη περίοδο μπροστά μας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης τείνουν να βλέπουν τις εξελίξεις σαν θρησκευτικό-κοσμικό διαχωρισμό. Η επίθεση της Πρωτοχρονιάς ισχυροποίησε αυτή την τάση. Σαν επαναστάτες μαρξιστές στην Τουρκία είμαστε αντίθετοι σε αυτή την πόλωση, επιχειρηματολογούμε ότι το πρόβλημα είναι η πολεμική πολιτική. Το βασικό μας καθήκον είναι να υπερασπιστούμε επίμονα την ειρήνη, να χτίσουμε το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο στη Συρία και να αναγκάσουμε την τουρκική κυβέρνηση να προχωρήσει στην επανέναρξη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων για το Κουρδικό στην Τουρκία. Προσπαθούμε να χτίσουμε την αλληλεγγύη ενάντια στην αντιδημοκρατική ατμόσφαιρα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και να ενώσουμε τα πιο μαχητικά κομμάτια γύρω από το αίτημα της δημοκρατίας.

Είμαστε σε μια ασταθή και σκληρή περίοδο, αλλά επίσης έχουμε και νίκες. Η κυβέρνηση του AKP θέλει να προχωρήσει σε συνταγματικό δημοψήφισμα για να γίνει προεδρική κυβέρνηση. Ήρθε σε συμφωνία για αυτό το θέμα με το “πατριωτικό-εθνικιστικό” μέτωπο όπως και με τις πολεμικές πολιτικές. Το MHP (Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης – το φασιστικό κόμμα της Τουρκίας) και το “παλιό” βαθύ κράτος, ευρέως γνωστό ως “Εργκένεκον”, έγιναν οι βασικοί σύμμαχοι του AKP. Αλλά αυτά δεν αποτελούν εγγύηση για τίποτα. Ενώ ο Ερντογάν περιγράφει τις τελευταίες εξελίξεις σαν ένα νέο “πόλεμο ανεξαρτησίας” και αναζητά να ενώσει και να κινητοποιήσει τους υποστηρικτές του σε μια “πατριωτική-εθνικιστική” βάση, μια σειρά δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ακόμα και μερικά τμήματα των δικών του υποστηρικτών δεν είναι πεισμένα για την προεδρική κυβέρνηση. Επιπλέον, υπάρχουν αντίθετες φωνές και μέσα στο AKP. Η συνεχής κυβερνητική προπαγάνδα του AKP σε αυτό το θέμα δείχνει ότι δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για ψήφο στο Ναι και το γνωρίζουν.

Για να κερδίσουμε τη “σταθερότητα” χρειαζόμαστε δημοκρατία και ειρήνη, όχι μια προεδρική κυβέρνηση. Ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε τους φτωχούς που ψήφισαν το AKP είναι να απορρίψουμε το θρησκευτικό-κοσμικό διαχωρισμό που βοηθά τον Ερντογάν και να χτίσουμε μια καμπάνια που να απαιτεί δημοκρατία. Μόνο με μια τέτοιου είδους πολιτική μπορούμε να κερδίσουμε την ειρήνη ενάντια στο “πατριωτικό-εθνικιστικό” μέτωπο, να κερδίσουμε δημοκρατία ενάντια στην επιβολή προεδρικής κυβέρνησης.

Meltem Oral, DSiP