Η νέα εθνικιστική υστερία για το όνομα της Μακεδονίας είναι χωρίς αμφιβολία μια απειλή για την ειρήνη στα Βαλκάνια. Οι δυνάμεις -μεγάλες και μικρές- που διεκδικούν το ρόλο του νονού πάνω στη γειτονική χώρα είναι πολλές και οι ανταγωνισμοί αναμεταξύ τους οξύνονται. Οι κραυγές που επιδιώκουν να επιβάλουν όρους στην κυβέρνηση των Σκοπίων πιέζουν την κυβέρνηση της Αθήνας να γίνει πιο επιθετική αξιοποιώντας τη θέση που κατέχει μέσα στο ΝΑΤΟ. Είναι κραυγές πολεμοκαπηλείας.
Ταυτόχρονα, οι Άνθιμοι και οι Φραγκούληδες, αγκαλιά με τους φασίστες και με κάλυψη από τη ΝΔ, επιχειρούν μια εκστρατεία εσωτερικής κατανάλωσης. Προσπαθούν να στρέψουν την οργή από τη φτώχεια και τη λεηλασία των Μνημονίων προς τα δεξιά. Με ακραίες πολιτικές λαθροχειρίες, εμφανίζουν την πολεμοκαπηλεία ως αντίδοτο στα Μνημόνια.
Στην πραγματικότητα, όλος αυτός ο συρφετός είναι μνημονιακότερος των μνημονιακών. Όχι μόνο γιατί όλοι αυτοί ήταν στο στρατόπεδο του ΝΑΙ όταν ο κόσμος έδινε τη μάχη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Αλλά και γιατί η εθνικιστική φιέστα που οργάνωσαν παριστάνοντας ότι θέλουν “να σώσουν τη Θεσσαλονίκη από τους σκοπιανούς” είχε την υποστήριξη του Σαββίδη, του κερδοσκόπου που λεηλατεί τη Θεσσαλονίκη αρπάζοντας αυτή την ώρα το λιμάνι!
Πολιτική απάτη
Η απάντηση σε αυτή την πολιτική απάτη πρέπει απαραίτητα να έχει δυο σκέλη. Το ένα σκέλος είναι η καταγγελία της εθνικιστικής εκστρατείας. Οι εργάτες των Βαλκανίων είναι αδέλφια μας, δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε- ούτε ονόματα, ούτε σύμβολα- αντίθετα έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουμε ενωμένοι ενάντια στα αρπακτικά που μας απειλούν μέσα κι έξω από τις χώρες μας.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό το ζήτημα να επισκιάσει την εργατική αντίσταση στις μνημονιακές επιθέσεις. Η Θεσσαλονίκη των εργατών είναι η Θεσσαλονίκη που απεργεί ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ. Την Πέμπτη απεργούν οι εργαζόμενοι στα λιμάνια σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια μέρα απεργούν οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία απαιτώντας προσλήψεις και χρηματοδότηση για τη δημόσια Υγεία. Σε αυτούς τους αγώνες βρίσκεται η ελπίδα και η δύναμη για το δίκιο των εργατών, για να μην αφήσουμε τους απατεώνες με τη γαλανόλευκη να παίζουν παιχνίδια.
Η κυβέρνηση του Τσίπρα και του Καμμένου παίζει παιχνίδια ελπίζοντας ότι η ακροδεξιά θα διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία. Ποτέ και πουθενά τέτοιες αυταπάτες δεν απέδωσαν. Αυτός που δίδαξε τέτοιες ταχτικές ήταν ο Μιτεράν στη Γαλλία πριν από δεκαετίες όταν έκλεινε το μάτι στον Λεπέν για να διασπάσει τη δεξιά. Όλοι ξέρουμε πού κατάληξαν αυτά: να φτάνουν οι φασίστες να περνούν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Η αριστερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να καταγγείλει την εθνικιστική υστερία, να στηρίξει τις απεργίες και να κλιμακώσει την αντιφασιστική δράση για να τσακίσουμε τις απόπειρες των νεοναζί να σηκώσουν κεφάλι. Η διεθνής μέρα δράσης στις 17 Μάρτη θα είναι ένας σταθμός σε αυτή την κατεύθυνση.