Aντίσταση στο Μνημόνιο Χρεοκοπίας

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου επιμένει στην προσπάθεια να επιβάλει ένα «νέο» πενταετές Μνημόνιο που θα σακατέψει κυριολεκτικά ό,τι απόμεινε από τις εργατικές κατακτήσεις. Είναι ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των Νέων της Τρίτης 5 Απρίλη που λέει ότι σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν σαν «φιλέτα» τα οικόπεδα νοσοκομείων που θα «συγχωνευθούν»! Στην τρελή λογική των χασάπηδων υπουργών και τεχνοκρατών ΔΝΤ-ΕΕ, ένα ακίνητο αξίζει περισσότερο από το νοσοκομείο που στεγάζει, ένας κερδοσκόπος που αγοράζει ακίνητα έχει προτεραιότητα απέναντι στον κόσμο που έχει ανάγκη περίθαλψης.

Ευτυχώς, από παντού ξεπηδούν πρωτοβουλίες αντίστασης. Έστω κι αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν τραβήξει χειρόφρενο και περιμένουν πότε θα φέρει η κυβέρνηση τα νέα μέτρα στη Βουλή, η εργατική αντίσταση αναβλύζει οργισμένα από τα κάτω. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν οι συμβασιούχοι του Δήμου της Αθήνας με την κατάληψη στο Δημαρχείο, το ίδιο παράδειγμα ακολουθούν οι υπάλληλοι του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, μαζί τους κινούνται όλοι όσοι θέλουν να σώσουν το σχολείο και το νοσοκομείο της γειτονιάς τους.

Παράδειγμα

Δεν πρόκειται για απομονωμένες εστίες αντίστασης. Το αντίθετο ισχύει. Στην Κερατέα, η κατάληψη για να μην γίνει το Οβριόκαστρο χωματερή αντέχει μήνες τώρα, παρά τις αγριότητες των ΜΑΤ και τις συκοφαντίες του Πάγκαλου. Γιατί κάθε πρωτοβουλία αντίστασης εμπνέει χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους που αναζητούν τρόπους να την αγκαλιάσουν και να την απλώσουν.

Ο δρόμος για να γίνουν πράξη αυτές οι αναζητήσεις είναι η οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς ώστε η βάση να μπορεί να πάρει τον αγώνα στα χέρια της. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ που προχωράνε σε τετραήμερη απεργία αυτή τη βδομάδα δίνουν ένα καλό παράδειγμα σε όλους μας.

Αντιμέτωποι με τους χειρότερους εργοδότες, τους βαρόνους των μίντια που πρωτοστατούν στο τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων και στις απολύσεις αλλά και στη συκοφάντηση κάθε εργατικού αγώνα, οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί, οι υπάλληλοι των γραφείων και οι λιθογράφοι των τυπογραφείων συντονίζονται ενωμένοι πάνω από ειδικότητες, οργανώνουν κοινές συνελεύσεις σε κάθε εκδοτικό συγκρότημα και σέρνουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες στη μάχη.

Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε το ίδιο παντού. Χρειαζόμαστε εργασιακές επιτροπές ή απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς και πρωτοβουλίες για τον συντονισμό τους με κάθε ευκαιρία: ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων, για συμπαράσταση στις καταλήψεις, για προετοιμασία της επόμενης πανεργατικής που θα έρθει όσο κι αν τρενάρουν οι Παναγόπουλοι και οι Παπασπύροι.

Χτίζοντας ένα τέτοιο δίκτυο τώρα, θα είμαστε έτοιμοι όταν έρθει η ώρα της χρεοκοπίας, οικονομικής και πολιτικής, του Παπανδρέου. Για να στηρίξουμε τις εναλλακτικές λύσεις των εργατών, να απαιτήσουμε τη διαγραφή του χρέους και τον εργατικό έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας. Εμπρός με απεργίες και καταλήψεις να δυναμώσουμε την εργατική απάντηση στα ατελείωτα «μνημόνια» των καπιταλιστών.