Η Χάλα Ακάρι μίλησε για το ρόλο των γυναικών στις επαναστάσεις του αραβικού κόσμου, κυρίως της Αιγύπτου, τονίζοντας το μέγεθος της συμμετοχής τους (250.000 γυναίκες στην πλατεία Ταχρίρ) και την αποφασιστικότητά τους. Αναφέρθηκε τόσο στις γυναίκες-σύμβολο που είναι ακόμη στις πρώτες γραμμές (οι γυναίκες του 1923!) όσο και στην αυτοθυσία της νέας γενιάς. «Στις επαναστάσεις», είπε, «ο κόσμος βγάζει ό,τι πιο όμορφο έχει, ξεχνά ό,τι τον χωρίζει και πολεμά για ένα καλύτερο αύριο».
Ο Κ. Πίττας τόνισε πως το ντόμινο των αραβικών επαναστάσεων θυμίζει το ντόμινο των επαναστάσεων που γνώρισε η Ευρώπη το 1974-76 σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα και γι’ αυτό επανέρχεται το ζήτημα του ρόλου της επαναστατικής αριστεράς όχι μόνο στην ανατροπή δικτατοριών αλλά και στην αλλαγή της κοινωνίας. Τα γεγονότα σε Μ. Ανατολή, Λονδίνο και Ουισκόνσιν δείχνουν ότι στην επικαιρότητα είναι τόσο η επανάσταση όσο και οι επαναστατικές ηγεσίες, που πρέπει να χτιστούν σε κάθε χώρο δουλειάς. Ακολούθησαν ερωτήσεις και συζήτηση αφενός για την κατάσταση στη Μ. Ανατολή και αφετέρου για τον αγώνα κάθε κομματιού της εργατικής τάξης που εντέλει είναι αγώνας για όλη την εργατική τάξη.