Η συντριβή της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής στις τριπλές κάλπες της 26ης Μάη έχει ανοίξει την συζήτηση για την έκταση και το βάθος αυτή της ήττας. Μια άποψη που ακούγεται είναι ότι η ήττα της είναι μεν ένα θετικό σημάδι αλλά στην ουσία δεν άλλαξε και τίποτα: το κόμμα του Βελόπουλου (Ελληνική Λύση) απλά απορρόφησε τις απώλειες των ναζί και έτσι η ακροδεξιά βγήκε ενισχυμένη.
Κάθε πολιτική ανάλυση, τουλάχιστον για την Αριστερά, κρίνεται από το αν μπορεί να χαράξει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση δράσης στο κίνημα και τους αγώνες. Από αυτή την οπτική πρέπει να εξετάσουμε την επιτυχία του κόμματος του Βελόπουλου.
Στον απόηχο των αποτελεσμάτων περίσσεψαν τα σχόλια για τις «χειρόγραφες επιστολές του Ιησού» που διαφήμιζε ο Βελόπουλος δίπλα στις κηραλοιφές από το Άγιο Όρος στις εκπομπές του. Γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται να ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι αυτό το κόμμα και ο επικεφαλής του δεν είναι μια γραφική υπόθεση «καμένων» θεατών του τηλεμάρκετινγκ. Η ραχοκοκαλιά του είναι φασίστες που προσπαθούν να πάρουν την πρωτιά από τη ναζιστική συμμορία, βάζοντας γραβάτες και κοστούμια και επιλέγουν να αποφύγουν τα «πολύ ναζιστικά» για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του ίδιου του Βελόπουλου.
Δεκαεφτά χρόνια πριν, το 2002, ο Βελόπουλος οργάνωνε εκδήλωση στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης για τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οργανωνόταν μια τέτοια φασιστοσύναξη. Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος: «Εγώ θέλω να είμαι ξεκάθαρος και απέναντι σε σας που ακούτε την εκπομπή. Η εκπομπή Ελληνόραμα και ο Κυριάκος Βελόπουλος θέλει να σας κοιτάει στα μάτια και να σας μιλάει ειλικρινά. Δεν την ξεκίνησα την εκδήλωση. Την ξεκίνησε η "Χρυσή Αυγή", ξεκαθαρισμένα, και ο αείμνηστος Καψάλης. Αυτοί είναι οι προπομποί, αυτοί ήταν οι μπροστάρηδες. Ακολούθησε ο Δίαυλος Ελλήνων». Ο Καψάλης ήταν για χρόνια ο εκδότης της φασιστοφυλλάδας Στόχος και ο “Δίαυλος Ελλήνων” ο Βελόπουλος και οι κολλητοί του.
Εκείνον τον Ιούνη του 2002 ωστόσο, ο Βελόπουλος βγήκε στην εξέδρα αγκαλιά με έναν άλλο γνώριμό μας από τα παλιά: τον Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ. Οι ναζί της Χρυσής Αυγής είχαν δυσαρεστηθεί με τα «ανοίγματα» του Βελόπουλου και είχαν οργανώσει τη δική τους φιέστα. Η επιλογή του Βελόπουλου να πάει χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη και όταν το κόμμα του Καρατζαφύρερ κατέρρευσε να ακολουθήσει τους Γεωργιάδηδες και τους Βορίδηδες στη ΝΔ, δεν τον κάνει πιο δημοκρατικό.
Συγκοινωνούντα δοχεία
Το μόνο που αποδεικνύει αυτή η διαδρομή είναι ότι η ακροδεξιά μέσα και έξω από τη ΝΔ είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τους ναζί. Ο Βελόπουλος έκλεινε την παραληρηματική ομιλία του το 2002 με την εξής φράση: «Και κάτι τελευταίο που το χρησιμοποιούν κάτι φίλοι νεαροί στην ηλικία. Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει, Συνέλληνες». Είναι μια φράση που αποδίδεται στον Γκέμπελς και οι «νεαροί φίλοι» που την χρησιμοποιούσαν και τη χρησιμοποιούν είναι οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Γι’ αυτό άλλωστε δεν ήταν δύσκολο σε πρώην χρυσαυγίτες αλλά καθαρόαιμους ναζί όπως τον υπόδικο Μίχο να βρουν θέση στα ψηφοδέλτια του Βελόπουλου τώρα.
Παρόλες αυτές τις συνδέσεις, θα ήταν ωστόσο λάθος για την Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα να υποτιμήσει την ήττα της ναζιστικής συμμορίας υπερτιμώντας την επιτυχία του Βελόπουλου. Ο ένας λόγος είναι ότι τα στοιχεία δεν δείχνουν μια «συντεταγμένη» μετακίνηση της εκλογικής επιρροής της Χρυσής Αυγής του 2014 στο κόμμα του Βελόπουλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ναζιστική συμμορία συντρίβεται και στις περιφερειακές εκλογές, χάνοντας περίπου 260 χιλιάδες ψήφους. Αλλά ο Βελόπουλος δεν κατέβασε συνδυασμό σε καμιά περιφέρεια.
Αυτό υποδεικνύει μια συνολικότερη αδυναμία. Φασιστικά κόμματα όπως της Λεπέν στην Γαλλία ή το Κόμμα Ελευθερίας στην Αυστρία που επέλεξαν να κρύψουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα κάτω από «εθνικό» και «συνταγματικό» προσωπείο, ξεκίνησαν τη «μεγάλη πορεία στους θεσμούς» από τις τοπικές εκλογές. Έτσι έχτισαν τους εκλογικούς μηχανισμούς που επωάζουν τα τάγματα εφόδου. Η «ελληνική λύση» του Βελόπουλου όχι μόνο δεν διαθέτει τάγματα εφόδου, αλλά ούτε και την οργανωτική υποδομή, τους μηχανισμούς και τις τεχνικές, για να αποκτήσει το «χώρο» που θα του δώσουν τη δυνατότητα.
Η παραπάνω διαπίστωση δεν είναι δικαιολογία για εφησυχασμό. Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει και μπορεί να αντιπαρατεθεί και στους φασίστες της Ελληνικής Λύσης κόβοντάς τους κάθε δυνατότητα να παίξουν το ρόλο της «σοβαρής Χρυσής Αυγής» (για να θυμηθούμε τη φράση του Μ. Παπαδημητρίου του Σκαι και τώρα υποψήφιου με τη ΝΔ). Η κατάρρευση της συγκυβέρνησης δεξιάς-φασιστών στην Αυστρία είναι απόδειξη ότι το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να νικήσει και σε αυτή τη μάχη.