Εργατικό κίνημα
Οι αγώνες που σημάδεψαν το 2022

13 Δεκέμβρη 2022, Διαδήλωση μετά τον θάνατο του Ρομ Κώστα Φραγκούλη από σφαίρα μπάτσου. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Το 2022 ήταν στην Ελλάδα μια χρονιά φοβερής πόλωσης και σύγκρουσης, που άνοιξε πάνω σε όλα τα ζητήματα, φέρνοντας στο φως την εικόνα ενός συστήματος σε προχωρημένη σήψη. 

Η πόλωση έγινε αντιληπτή από την πρώτη κιόλας μέρα του 2022 στην Καβάλα όπου οι εργαζόμενοι στα Πετρέλαια είπαν τα δικά τους κάλαντα στην κυβέρνηση απαντώντας στην εισβολή των ΜΑΤ μέσα στο εργοστάσιο, με αγώνα διαρκείας: «Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά είμαστε όλοι μια γροθιά, εργάτες ενωμένοι και ποτέ μας νικημένοι». Αυτή η διάθεση ενότητας και αγώνα διαπέρασε την περασμένη χρονιά σαν κόκκινο νήμα τους αγώνες της εργατικής τάξης, σε όλη τη χώρα. 

Στις 27 Γενάρη πάνω από 80 σωματεία στήριξαν το μεγάλο πανκαβαλιώτικο συλλαλητήριο στο πλευρό των εργαζόμενων στα Πετρέλαια. Για να ακολουθήσει ένα μήνα μετά, στις 26 Φλεβάρη, ένα τεράστιο πανεργατικό ποτάμι στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργάνωσαν από κοινού στην Αθήνα οι εργαζόμενοι στα Πετρέλαια και τα Λιπάσματα της Καβάλας, στην ΛΑΡΚΟ και στην COSCO - με την υποστήριξη δεκάδων σωματείων ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων. 

 

6 Απρίλη 2022, Πανεργατική Απεργία, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Δύο μεγάλες πανεργατικές απεργίες ακολούθησαν μέσα στη χρονιά που πέρασε. Στην πρώτη, στις 6 Απρίλη η απεργία νέκρωσε συγκοινωνίες, λιμάνια, καταστήματα τραπεζών, επισιτισμό, υπηρεσίες, εργοστάσια, σχολεία, νοσοκομεία -αναδεικνύοντας σαν κεντρικό αίτημα συλλογικές συμβάσεις και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς. Αποτέλεσε αφετηρία για κλιμάκωση. 

Την Πρωτομαγιά χιλιάδες απεργοί πλημμύρισαν ξανά τους δρόμους στις απεργιακές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις. Στον Πειραιά η συγκέντρωση έγινε με κέντρο τους απεργούς λιμενεργάτες της COSCO που τον Απρίλη είχαν πραγματοποιήσει 48ωρες απεργίες στο λιμάνι του Πειραιά, ένας αγώνας που κορυφώθηκε με πενθήμερη απεργία στο τέλος του μήνα και κατέληξε, μερικές εβδομάδες αργότερα, σε νίκη με υπογραφή ΣΣΕ και αυξήσεις. 

Ο αναβρασμός που συνεχίστηκε το καλοκαίρι και εκφράστηκε με ένα μαζικό διήμερο κινητοποιήσεων στην ΔΕΘ στις αρχές του Σεπτέμβρη, άνοιξε το δρόμο ώστε στις 9 Νοέμβρη να πραγματοποιηθεί η δεύτερη πανεργατική απεργία-σεισμός, όπως χαρακτηρίστηκε. Δεκάδες χιλιάδες απεργοί πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας απαιτώντας ανατροπή της κυβέρνησης. Καμιά από τις προσπάθειές της να βάλει φρένο στην απεργία δεν πέρασε. Η απόφαση να σύρει τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών στα δικαστήρια της γύρισε μπούμεραγκ με την απεργία όχι μόνο να μην σπάει αλλά να επεκτείνεται σε όλα τα ΜΜΜ. 

Συνεχής και κομβική στην μετάδοση της αντίστασης αποδείχτηκε ξανά το 2022, η κινητοποίηση των εργαζομένων στην Υγεία. Το ξεκίνημα έγινε την 1η Φλεβάρη με την πανελλαδική απεργία για την Υγεία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ -στον απόηχο των 128 νεκρών από κορονοϊό την προηγούμενη μέρα. Στις 16/2 έγινε απεργία της ΠΟΕΔΗΝ ενάντια στις απολύσεις των συμβασιούχων και την επιστροφή των εργολάβων και στις 23 Φλεβάρη νέα πανελλαδική απεργία ΠΟΕΔΗΝ και ΟΕΝΓΕ. Ακολούθησε δεύτερος γύρος κινητοποιήσεων τον Ιούνη όταν οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έγιναν στις 9/6 με πρωτοβουλία του Συντονιστικού Νοσοκομείων σε μια σειρά νοσοκομεία οδήγησαν στην κήρυξη πανελλαδικής πανυγειονομικής απεργίας στις 22 Ιούνη. 

 

20 Οκτώβρη 2022, Πανυγειονομική Απεργία, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Ο τρίτος απεργιακός γύρος στα νοσοκομεία ξεκίνησε τον Οκτώβρη με πανελαδική απεργία στις 20/10 και κλιμακώθηκε τον Δεκέμβρη ενάντια στο νόμο Πλεύρη με την Πανεργατική Απεργία για την Υγεία (έχοντας την στήριξη της ΑΔΕΔΥ και Εργατικών Κέντρων) την 1η  Δεκεμβρίου να γίνεται η κορύφωση ενός απεργιακού τριήμερου στα νοσοκομεία. Όλη τη χρονιά μεγάλες μάχες δόθηκαν κατά τόπους στα νοσοκομεία για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας: Το πρόσωπο του Πλεύρη την στιγμή που αποχωρεί άρον άρον από το Γεννηματάς αντιμέτωπος με τους οργισμένους υγειονομικούς (που του χάλασαν την φιέστα αναδεικνύοντας την κοροϊδία του «νέου» ΤΕΠ στο νοσοκομείο) είναι αυτό που λένε «μια εικόνα, χίλες λέξεις».

Αλλά οι μάχες δεν περιορίστηκαν στα νοσοκομεία. Στις 24 Μάη το κέντρο της Αθήνας γέμισε από τους απεργούς των δήμων που συμμετείχαν στην 24ωρη απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ενάντια στις απολύσεις των 4.500 εργαζόμενων με σύμβαση covid, αρκετοί από τους οποίους συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη ενάντια στις απολύσεις. Τον Οκτώβρη, οι απεργοί της ΠΟΕ-ΟΤΑ στους παιδικούς σταθμούς πέτυχαν να σταματήσουν την διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των υπο-στελεχωμένων δημοτικών παιδικών σταθμών. Στις 21 Οκτώβρη ακολούθησαν με πανελλαδική κινητοποίηση στην Αθήνα οι απεργοί του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”. 

Αφετηρία

Καταμεσής του Αυγούστου ήταν η αφετηρία για την πολύμηνη απεργία διαρκείας στο εργοστάσιο Μαλαματίνα στην Θεσσαλονίκη που κέρδισε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης αναγκάζοντας το ΕΚΘ να καλέσει μετά από χρόνια 24ωρες απεργίες αλληλεγγύης. 

Την Τετάρτη 21/9, η 24ωρη απεργία στις ΔΕΚΟ που κήρυξε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας ενάντια στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την ίδια μέρα από την κυβερνητική πλειοψηφία σήμανε την κοινή απεργία όλων των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες που παρέλυσε εντελώς την Αθήνα. Ακολούθησαν τον Οκτώβρη δυναμικές απεργιακές συγκεντρώσεις των εργαζόμενων στην ΕΥΔΑΠ με αίτημα αυξήσεις και συμπληρωματική ΣΣΕ. Στις 25/10 ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, εργαζόμενοι στη Ζώνη μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους νέκρωσαν από άκρη σε άκρη το λιμάνι του Πειραιά συμμετέχοντας στην παμπειραϊκή απεργία. 

Οι εργάτες της τέχνης και του πολιτισμού συνέχισαν να δίνουν δυναμικά το παρόν και το 2022. Στις 10 Γενάρη πραγματοποιήθηκε μεγάλο πανκαλλιτεχνικό συλλαλητήριο από τα σωματεία των εργαζόμενων στην τέχνη που διεκδικούσαν επιδόματα για όλους και όλες ενάντια στους αποκλεισμούς μέσω του Μητρώου Καλλιτεχνών. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους: Στο Υπουργείο Πολιτισμού όπου τα σωματεία πραγματοποίησαν απεργιακές κινητοποιήσεις για προσλήψεις και σταμάτημα της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού. Στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενάντια στον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη και την πολεμοκάπηλη προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΤΟ. Στα δικαστήρια όπου γίνονταν οι δίκες Λιγνάδη και Φιλιππίδη με το ΣΕΗ να πρωτοστατεί. Στον ξεσηκωμό που απαγόρευσε στον δήμαρχο Αθήνας Μπακογιάννη να εκκενώσει, για ακόμη μια φορά, το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Στις μαζικές διαδηλώσεις των σπουδαστών και των εργαζόμενων αποφοίτων των καλλιτεχνικών σχολών που έκλεισαν την χρονιά διεκδικώντας την κατάργηση του προεδρικού διατάγματος που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών.

Το 2022, ο χώρος της εκπαίδευσης σημαδεύτηκε από μια ιστορική ανατροπή. Στις φοιτητικές εκλογές της 18ης Μάη, για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες, η ΔΑΠ γκρεμίστηκε από την πρώτη θέση την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις της αριστεράς αυξήθηκαν τόσο σε ψήφους όσο και σε ποσοστά. Οι προηγούμενοι μήνες είχαν σημαδευτεί από τις απόπειρες της κυβέρνησης να επιβάλει την πανεπιστημιακή αστυνομία που έσπαζαν τα μούτρα τους στην αποφασιστικότητα και τη μαζικότητα των φοιτητών. Ακολούθησε ο πανεκπαιδευτικός ξεσηκωμός ενάντια στον αντιεκπαιδευτικό Νόμο – Πλαίσιο τον Ιούλη, όταν σε 48ωρη απεργία κατέβηκαν τα μέλη των συνδικαλιστικών ομοσπονδιών στα ΑΕΙ, της ΠΟΣΔΕΠ, της ΠΟΣΕΕΔΙΠ και της ΠΟΕΤΕΠ. 

Το φθινόπωρο σημαδεύτηκε από νέες μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στις συνεχείς εισβολές των ΜΑΤ στο ΑΠΘ και την Πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου - κινητοποιήσεις που κορυφώθηκαν στην φετινή Πορεία του Πολυτεχνείου. Ενώ σε νέο ναυάγιο για την Κεραμέως και τον νόμο Χατζηδάκη αποδείχτηκε η απόπειρα να επιβληθούν ηλεκτρονικές εκλογές στα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, φοιτητές και μαθητές συμμετείχαν στη μεγάλη απεργιακή διαδήλωση στις 15 Δεκεμβρίου ενάντια στον προϋπολογισμό που καλούσαν οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών σε δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, η ΑΔΕΔΥ, φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητές.

Το ξεκίνημα του αντιδραστικού πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία σήμανε το ξεδίπλωμα μιας αντιπολεμικής καμπάνιας με κέντρο την αντίθεση σε κάθε είδους εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο που μπόλιασε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις: Την απεργιακή 8 Μάρτη, τη μέρα Διεθνούς Δράσης ενάντια στον ρατσισμό στις 19 Μάρτη, την πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη και τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς. 

Στις 29 Μάρτη τα Προπύλαια ξεχείλισαν από χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας που συμμετείχαν στην αντιπολεμική συναυλία των καλλιτεχνών για να ακολουθήσει τις επόμενες εβδομάδες αντίστοιχη, στην Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη. Η πρόσκληση του Μητσοτάκη στον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι να μιλήσει στην ελληνική βουλή κατέληξε σε φιάσκο ενώ το αντιπολεμικό κίνημα βρέθηκε στους δρόμους ξανά στις 12 Μάη καταγγέλλοντας την ψήφιση στην Βουλή της συμφωνίας ΗΠΑ-Ελλάδας για επέκταση των αμερικανικών βάσεων. 

Κόντρα στον εθνικιστικό παροξυσμό που καλλιεργούν οι κυβερνήσεις Ελλάδας-Τουρκίας, μέσα στο νέο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανακατατάξεων, υπήρξαν κοινές διακηρύξεις όπως αυτή του DSiP στην Τουρκία και του ΣΕΚ στην Ελλάδα, που διακήρυξαν σθεναρά: «Την απόφασή μας να αντιταχθούμε στις απόπειρες και των δυο κυβερνήσεων να μας διαιρέσουν, να χτίσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης και να αναδείξουμε ότι ο εθνικισμός είναι εργαλείο για το χτύπημα των εργατικών ελευθεριών και στις δυο πλευρές». 

Το ξεκίνημα του 2022 σημαδεύτηκε από το «επιτελικό χάος» της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα τέλη του Γενάρη. Χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στην Αττική οδό και άλλες οδικές αρτηρίες, άλλοι παγιδεύτηκαν στα τρένα, ενώ ολόκληρες περιοχές έμειναν χωρίς ηλεκτρικό και συγκοινωνίες. Στις 28 Ιούλη, χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή για διαδήλωση -την ίδια στιγμή που οι πυρκαγιές συνέχιζαν να καίνε σε όλη τη χώρα και μέσα στην Βουλή, η κυβέρνηση ψήφιζε το νέο αντιπεριβαλλοντικό νόμο. 

Για ακόμη μια χρονιά το αντιφασιστικό κίνημα έδειξε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει την επιστροφή της Χ.Α και των παρακλαδιών της. Με μια μαζική αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο (με πανεργατική στάση εργασίας που είχαν καλέσει τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά, η ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία) ξεκίνησε στις 15 Ιούνη η δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό. Ακολούθησε το μαζικότερο αντιφασιστικό συλλαλητήριο των τελευταίων χρόνων στο Κερατσίνι στην επέτειο των 9 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε επίσης να απομονώσει τοπικά τις φασιστικές προκλήσεις σε μια σειρά από γειτονιές:

Πάνω από 3.000 κόσμου διαδήλωσε στις 5/2 στον Εύοσμο στην Θεσσαλονίκη, μετά από κάλεσμα σωματείων, για να καταλήξει στο σχολείο που σημειώθηκε φασιστική επίθεση. Μαζική ήταν την ίδια περίοδο, η καταδίκη της δολοφονίας του Ά. Καμπανού στη Χαριλάου μέσα από την οποία ήρθαν στην επιφάνεια οι διασυνδέσεις ανάμεσα σε ακροδεξιά, αστυνομία και διοικήσεις ομάδων. Αντιφασιστική συγκέντρωση έγινε τον Φλεβάρη στα Πατήσια καταγγέλλοντας την φασιστική βομβιστική επίθεση σε μουσουλμανικό χώρο λατρείας. Τον Νοέμβρη, η ναζιστική μάζωξη που επιχείρησε το κόμμα του Κασιδιάρη στο Π. Φάληρο την πρώτη φορά ακυρώθηκε και τη δεύτερη πραγματοποιήθηκε (κάτω από τις φτερούγες της αστυνομίας)  απομονωμένη από τη μαζική αντιφασιστική κινητοποίηση. Τον ίδιο μήνα, εκατοντάδες αγωνιστές-τριες από το Νέο Ηράκλειο και τις γύρω γειτονιές έστειλαν ηχηρό μήνυμα ενάντια στις επιθέσεις φασιστικών ομάδων στο Μαρούσι. Στις 18 Δεκέμβρη, εκατοντάδες αντιφασίστες/ριες διαδήλωσαν στη Φλώρινα ενάντια στην απόπειρα των νεοναζί της Χ.Α να διαδηλώσουν στην πόλη.

Η Διεθνής Μέρα Δράσης ενάντια στο ρατσισμό και τον φασισμό στις 19 Μάρτη ήταν μια ευκαιρία για να διαδηλώσουν μαζί το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα – στο συλλαλητήριο που κάλεσαν η ΚΕΕΡΦΑ, το ΕΚΑ, συνδικάτα, πρόσφυγες από τα στρατόπεδα, κοινότητες μεταναστών, φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές σχολείων, καλλιτέχνες ενώ μαζί τους ενώθηκε και το Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ. Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να έχει αναδείξει το χαρτί του ρατσισμού σε βασικό της εργαλείο, η 19 Μάρτη κατάφερε να γίνει το κέντρο για να ακουστούν οι φωνές της αντίστασης στα τρία βασικά μέτωπα: 

Το μέτωπο των δολοφονικών push back που και αυτή τη χρονιά κόστισε τη ζωές αμέτρητων προσφύγων σε Έβρο και Αιγαίο. Μέτωπο που σημαδεύτηκε από την παραίτηση του επικεφαλής της Φρόντεξ, Λετζερί, μετά από την αποκάλυψη ότι η Φρόντεξ εμπλέκεται στις παράνομες επαναπροωθήσεις αλλά και την φοβερή κινητοποίηση των κατοίκων στο πλευρό των προσφύγων στα Κύθηρα, στην Κρήτη και άλλα σημεία, μέσα στη χρονιά. Tο μέτωπο των ρατσιστικών εξώσεων προσφύγων που σημαδεύτηκε από συνεχείς κινητοποιήσεις στον Ελαιώνα. 

Και τέλος τη συστηματική, συνειδητή κλιμάκωση του ρατσισμού κατά των Ρομά εκ μέρους της κυβέρνησης και της ΕΛ.ΑΣ μέσα στο 2022. Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία Σαμπάνη στο Πέραμα, από καθαρή τύχη δεν υπήρξε νεκρός ανήλικος Ρομά, στο Βόλο όταν στις αρχές Φλεβάρη, καταδίωξη ενός αυτοκινήτου κατέληξε με έναν εκ των αστυνομικών να αστοχεί πυροβολώντας ένα 15χρονο μπροστά στο σπίτι του. Στα μέσα του ίδιου μήνα, αστυνομικοί πυροβόλησαν εναντίον Ρομά στο Κορωπί εκτελώντας «πυρά ακινητοποίησης κατά του οχήματος διαφυγής του» και «τραυματίζοντας έναν Ρομά» σύμφωνα με τα τοπικά ρεπορτάζ. 

Εν ψυχρώ

Ο νεκρός φυσικά δεν άργησε να έρθει όταν η αστυνομία δολοφόνησε εν ψυχρώ αφήνοντας αρχικά σε κώμα τον 15χρονο Κώστα Φραγκούλη στις 5 Δεκέμβρη στην Θεσσαλονίκη. Η οργή ξεχύθηκε στους δρόμους στις κοινότητες των Ρομά ενώ μαζικά συλλαλητήρια έγιναν στις μεγάλες πόλεις στις 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.  Νέος κύκλος μαζικών διαδηλώσεων ακολούθησε την είδηση του θανάτου του Φραγκούλη ανήμερα της ανακοίνωσης του επιδόματος των 600 για τους αστυνομικούς από την κυβέρνηση καθώς και της αποφυλάκισης του μπάτσου που τον πυροβόλησε. 

Αν μπορούσε μόνο μια λέξη να εκφράσει τις ελπίδες και τις προσδοκίες των απλών ανθρώπων την χρονιά που πέρασε, είναι η λέξη που γράφτηκε στο πανό της οικογένειας Σαμπάνη στις 17 Νοέμβρη του 2021 για να γίνει viral το 2022. Είναι η λέξη ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ.

Αυτήν αναζήτησε στις 3 Μάη μια οργισμένη διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων απέναντι στην απόφαση του δικαστηρίου να καταδικάσει μεν δύο δράστες αλλά να απαλλάξει τους αστυνομικούς στη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Αυτήν αναζήτησε το Pride της Αθήνας, το μαζικότερο που έχει γίνει ποτέ, με τη συμμετοχή πάνω από 100 χιλιάδων ανθρώπων και την παρουσία συνδικάτων όπως η ΟΕΝΓΕ - αλλά και η διαδήλωση στην επέτειο των τεσσάρων χρόνων από την δολοφονία του Ζακ απαιτώντας άρση της αποφυλάκισης του ενός εκ των δύο καταδικασμένων δραστών, Χορταριά. 

 

Απεργιακή 8 Μάρτη 2022. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Αυτήν αναζήτησαν οι χιλιάδες γυναίκες και άνδρες που διαδήλωσαν μαζικά στις 8 Μάρτη, τη μέρα της Γυναίκας, απαντώντας θετικά στα καλέσματα της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη και δεκάδων σωματείων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων. 

Αυτήν αναζήτησαν και αναζητούν οι γυναίκες, τα σωματεία και οι οργανώσεις στις δίκες του metoo: Στη δίκη Λιγνάδη, που καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια αλλά αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την έφεση, στη δίκη Φιλιππίδη. Στη δίκη των πλούσιων βιαστών της Γ. Μπίκα, που απαλλάχτηκαν στην Θεσσαλονίκη, στην υπόθεση της «12χρονης» στο Κολωνό, στη δίκη των βιαστών της «Ε» στην Ηλιούπολη, στη δίκη της Police Greek Μafia, στην υπόθεση του βιασμού της 19χρονης μέσα στο ΑΤ Ομονοίας, στη δίκη των δολοφόνων βιαστών της Ελένης Τοπαλούδη – και ο κατάλογος δυστυχώς δεν έχει τελειωμό.

ΔHKEOΣΗΝΙ και για τα θύματα των εργατικών «ατυχημάτων» που πολλαπλασιάστηκαν όχι μόνο στο Κατάρ αλλά δίπλα μας, την χρονιά που πέρασε. Με δεκάδες εργάτες νεκρούς αλλά και με καταδίκες –όπως η καταδίκη των υπευθύνων του εργοστασίου της γαλακτοβιομηχανίας “Ήπειρος” για τον θάνατο του 29χρονου εργάτη Χρήστου Ζορμπά μετά από την κινητοποίηση του Εργατικού Κέντρου στην Άρτα. 

ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ για τα εγκλήματα που διέπραξε και διαπράττει η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με πιο χοντρό αυτό των υποκλοπών –και όχι μόνο. Το 2022 κάθε μήνας που ερχόταν έφερνε μαζί του ένα ακόμη τερατώδες σκάνδαλο για την ΝΔ και μαζί μια νέα απόπειρα κουκουλώματος. Από το σκάνδαλο των υποκλοπών στο σκάνδαλο των βιασμών και της εκπόρνευσης της 12χρονης από τον πολιτευτή της ΝΔ στον Κολωνό Μίχο, από το σκάνδαλο στην «Κιβωτό» στο σκάνδαλο του «Χαμόγελου του Παιδιού» και από το «επιχειρηματικό» σκάνδαλο Πάτση στο Κατάργκεϊτ. 

 

25 Αυγούστου 2022, Διαδήλωση ενάντια στην κυβέρνηση των υποκλοπών. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Για να μη μείνει η λέξη ευχή στον αέρα δεν αρκούν ούτε οι καταγγελίες ούτε η αναμονή μιας εκλογικής αναμέτρησης που πλησιάζει. Χρειάζεται σύγκρουση με την τάξη των «αρίστων» και το ζοφερό κράτος που την στηρίζει. Αυτό ήταν το αίτημα που ανέδειξε το δυναμικό συλλαλητήριο που οργάνωσαν στην Αθήνα στις 25 Αυγούστου, 16 οργανώσεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς. Απαιτώντας «καμιά συγκάλυψη των υποκλοπών, ξήλωμα της ΕΥΠ και των μηχανισμών καταστολής» και σώζοντας την τιμή της υπόλοιπης αριστεράς που επέλεξε να απέχει.   

Ήταν ένα από τα θετικά βήματα που μέσα στο 2022, ανέδειξαν τον κομβικό ρόλο που μπορεί να παίξουν στο ξεδίπλωμα των αντιστάσεων, οι πρωτοβουλίες μιας δυνατής ενωτικής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μιας αριστεράς, που ήδη συσπειρώνει μαχητικά κομμάτια της τάξης σε χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και γειτονιές και θα μπορούσε να γενικεύσει αυτή τη δυναμική διεκδικώντας το ρόλο που της αρμόζει στις κεντρικές πολιτικές μάχες. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Πρωτοβουλία για Ενωτική Κίνηση της Ριζοσπαστικής και Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έκλεισε τη χρονιά που έφυγε με μια πρώτη πετυχημένη και μαζική εκδήλωση στις 19 Δεκέμβρη στο Studio.