Καταπίεση και απελευθέρωση
Όχι στα μαλακά οι μπάτσοι-βιαστές

25/11/22, Διαδήλωση για την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της σεξιστικής βίας. Φωτό: Λένα Βερδέ

Ένοχος για σωματεμπορία σε βάρος της Ε. κρίθηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο ο αστυνομικός Δ. Μπουγιούκος στις 23/12, στη δίκη για την υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης. Για το αδίκημα αυτό, καθώς και για ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη και οπλοκατοχή έλαβε μια ποινή χάδι: 5 χρόνια και 6 μήνες. Αθωώθηκε για την κατηγορία σωματεμπορίας σε βάρος της Χ. (παλιότερου θύματός του που βρήκε το θάρρος να μιλήσει αφού έγινε γνωστή η υπόθεση). Έγινε δεκτό να έχει ανασταλτική ισχύ η έφεσή του, κι έτσι μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό θα κυκλοφορεί ελεύθερος. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τα θύματά του. 

Ο άλλος κατηγορούμενος, που επίσης κρίθηκε ένοχος για εμπορία και μαστροπεία έλαβε ποινή 10+2 έτη και οδηγήθηκε στη φυλακή, ενώ ο πατέρας της Ε., που τη βίαζε για χρόνια, αθωώθηκε για το αδίκημα αυτό. Αθώοι κρίθηκαν επίσης και οι άλλοι δυο κατηγορούμενοι ως συνεργοί του Μπουγιούκου.

Είναι σαφές ότι δεν θα είχαν συμβεί ούτε αυτές οι λειψές καταδίκες, ιδίως η καταδίκη σε βάρος ενός μπάτσου, χωρίς την ύπαρξη του κινήματος. Το στίγμα της εργατικής τάξης στο να στηριχθεί η Ε., ένα θύμα βιασμού και σωματεμπορίας για πολλά χρόνια, απέναντι σε αδίστακτους εγκληματίες με μεγάλες πλάτες φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Από τη σερβιτόρα που στάθηκε στο πλευρό της Ε. λέγοντας “αν χρειαστείς βοήθεια, έλα σε μένα”, στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες του Γεννηματάς που κατήγγειλαν δημόσια τη συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντί της.

Από τις δικηγόρους που ανέδειξαν τι πραγματικά σημαίνει τράφικινγκ και τους/τις δημοσιογράφους που αποκάλυψαν τις συνδέσεις της υπόθεσης αυτής με το αστυνομοκρατούμενο κύκλωμα της Greek Mafia, στους/στις δημοσιογράφους που κάλυψαν τις μαραθώνιες συνεδριάσεις. Από τις οργανώσεις και τα σωματεία που πήραν θέση, στις χιλιάδες κόσμου που διαδήλωσε για τη δικαίωση – στην ίδια την Ηλιούπολη, στις κεντρικές κινητοποιήσεις του γυναικείου κινήματος. 

Μέσα και γύρω από τη δικαστική αίθουσα εκατοντάδες στάθηκαν στο πλευρό της Ε. Την ώρα της ανακοίνωσης της απόφασης υπέστησαν ένα όργιο καταστολής, με τα ΜΑΤ να μπαίνουν στην αίθουσα, να χτυπούν με ενθουσιασμό τον δίκαια αγανακτισμένο κόσμο και να ρίχνουν χημικά, σαν για να επιβάλουν τα αθωωτικά κομμάτια της απόφασης.

Γιατί σε αντίθεση με την εργατική τάξη, η αστική δικαιοσύνη και οι κρατικοί μηχανισμοί στάθηκαν εμπόδιο στην προστασία και δικαίωση των θυμάτων από την αρχή μέχρι το τέλος. Την πρώτη μέρα οι αστυνομικοί προσπάθησαν να εξαντλήσουν και να τρομοκρατήσουν την Ε. και τη σερβιτόρα ώστε να μη συνεχίσουν με την καταγγελία. Τις κράτησαν για ώρες στις υπηρεσίες, δεν κατέγραφαν τα λεγόμενά τους και δεν άφηναν επικοινωνία με τη δικηγόρο Α. Λεγάκη, λέγοντας παραπλανητικά ότι “δεν χρειάζεται”. Ύστερα, όπως είχε καταγγείλει στην ΕΑ η γιατρός Α. Ερωτοκρίτου “στο τμήμα ακτινογραφιών [του ΓΝΑ Γεννηματάς, ζητήσαμε] το κορίτσι να μπει μόνο του. Οι αστυνομικοί επέμειναν να μπουν μαζί. Στην ερώτησή μου λοιπόν γιατί συμβαίνει αυτό… η απάντησή τους ήταν 'είναι κρατούμενη'.”

Κολωνός και Greek Mafia

Ακολούθησαν οι ελλείψεις στη διερεύνηση της υπόθεσης, όπως το ότι δεν κατασχέθηκε τίποτα από τον ιδιοκτήτη του σάιτ μέσω του οποίου βρισκόταν η “πελατεία” -δεν είναι τυχαίο που αυτός αθωώθηκε πλήρως. Πρόκειται μάλιστα για τον άνθρωπο που, όπως έχουν αποκαλύψει οι Reporters United, συνδέει την υπόθεση αυτή με τις υποθέσεις του Κολωνού και της Greek Mafia, αφού η μητέρα του, ιδιοκτήτρια του χώρου όπου εξέδιδε τη 12χρονη ο Μίχος, είναι κατηγορούμενη στη Greek Mafia. 

Κατόπιν ήρθε η καθυστέρηση της δίκης, η οποία ξεκίνησε 17 μήνες μετά την καταγγελία. Σε αντίθεση όμως με τη μεγάλη καθυστέρηση, η ίδια η δίκη έγινε με εξαιρετικά συνοπτικές διαδικασίες. Όπως καταγγέλλουν οι δικηγόροι των θυμάτων Α. Λεγάκη και Δ. Κεραμυδά σε συνέντευξή τους στο omniatv, αυτό υποβαθμίζει τον θεσμό των ενόρκων, καθώς διακινδυνεύεται να μην καταλάβουν την υπόθεση και έτσι να καταστούν καθοδηγούμενοι/ες από τους τακτικούς δικαστές ή τον εισαγγελέα.

Και φυσικά το αποκορύφωμα του πολέμου σε βάρος των θυμάτων ήταν η ίδια η διαδικασία και η συμπεριφορά απέναντί τους από δικαστήριο και υπεράσπιση. Ενώ, ως θύματα τράφικινγκ, η Χ. και η Ε. ζήτησαν να προστατευθούν, δηλαδή να μην αναγκαστούν να καταθέσουν εκτεθειμένες στους βασανιστές τους, το δικαστήριο ως άλλος Σολομώντας αποφάσισε να καταθέσουν... κεκλεισμένων των θυρών, δηλαδή μακριά κι από το κίνημα αλληλεγγύης! Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης είναι η Χ. να μην καταθέσει – δεν είναι τυχαία ούτε η αθώωση του Μπουγιούκου για τη σωματεμπορία σε βάρος της. Η Ε. κατέθεσε, με αποτέλεσμα να υποστεί μια εξοντωτική εξέταση άνω των 8 ωρών η οποία δεν μπόρεσε να μεταδοθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο σεξισμός και η χυδαιολογία θα ξεχείλιζε κι από τα παράθυρα της αίθουσας, αν κρίνει κανείς από τις αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης του Μπουγιούκου.

Τον νταβατζή αστυνομικό υπερασπίζονταν η Β. Πανταζή (συνήγορος του Κασιδιάρη στο εφετείο της Χρυσής Αυγής) και ο Δ. Γκαβέλας (συνήγορος δυο πυρηναρχών και δυο ηγετών της ΧΑ). Όπως και ο εισαγγελέας της έδρας, που προκλητικά ισχυρίστηκε ότι ήταν “ελεύθερη επιλογή” της Ε. το να εκδίδεται, έτσι και οι συνήγοροι ανέπτυξαν την υπερασπιστική τους γραμμή γύρω από αυτόν τον ισχυρισμό, με τη βοήθεια φυσικά και των στερεοτύπων που υπάρχουν γύρω από τον βιασμό, τον καταναγκασμό και το τράφικινγκ. “Ξέρετε τι ωραία εκδίδονται μέσα από το instagram πλέον μόνες τους, ανήλικες και ενήλικες; ...Για ένα κινητό εκδίδονται”, είπε χωρίς ντροπή η Πανταζή. 

Απειλές

“[Η κατάθεση του αδερφού της Ε.] κινείται στα όρια της αξιόποινης μαρτυρίας”, είπε ο εισαγγελέας στην πρότασή του. Ο αδελφός της Ε. είχε καταθέσει σε βάρος του πατέρα του για την κατηγορία του βιασμού. “Κατηγορούμενη για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου”, έπρεπε να είναι σύμφωνα με τον Γκαβέλα η μητέρα των δυο παιδιών που κατέθεσε στο δικαστήριο σε βάρος του άντρα της. Και οι απειλές έδιναν κι έπαιρναν.

Όμως ακόμη κι σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες η αλήθεια φάνηκε. Η Τ., η σερβιτόρα που βοήθησε την Ε. κατέθεσε: “Ιούλιο μήνα με μακρυμάνικο, πρησμένο το πρόσωπό της… της είπα να έρθει αν χρειαστεί κάτι. Ήρθε μετά από μισή ώρα μέσα στα κλάματα... «δεν είμαι καλά, με κρατάει παρά τη θέλησή μου ...το έχω σκάσει, φοβάμαι, δεν ξέρω τι να κάνω, πού να πάω»... παρατηρήσαμε ότι ο Μπουγιούκος είχε βγει και την έψαχνε... [Στο Εσωτερικών Υποθέσεων] δε γράφτηκε τίποτα... την κράτησαν παραπάνω. Περίμενα απ' έξω και βγήκε ένα αμάξι και την είχαν μέσα και δεν μας ενημέρωσε κανείς. Μετά έμαθα ότι την πήγαν στο νοσοκομείο. [Στους γιατρούς, για να μην της κάνουν ερωτήσεις] έλεγαν ότι την έχουν βγάλει από τη φυλακή για να ελέγξουν τα τραύματά της”.

Ο Σειρηνάκης, ιδιοκτήτης της Sirina, εταιρίας παραγωγής ταινιών πορνό, κατέθεσε επίσης στο δικαστήριο. Για το πώς γνωρίζει τον Μπουγιούκο, απάντησε: “Πριν από πέντε χρόνια είχε έρθει με την [Χ.] για κάστινγκ. Ήταν ζευγάρι”. Ενώ συμπλήρωσε: “Ήρθε και αργότερα με την Ε., την άλλη σχέση του”. Ισχυρίστηκε ότι ήταν ελεύθερη επιλογή και των δυο κοριτσιών να γυρίσουν τέτοιες ταινίες – όλως τυχαίως και οι δυο σχέσεις του μπάτσου, ο οποίος ήταν τόσο ...προοδευτικός που τις στήριξε σε αυτό! 

Αρνήθηκε ότι ο Μπουγιούκος είχε την οποιαδήποτε σχέση με τη διαπραγμάτευση, ωστόσο τον περιέγραφε πανταχού παρόντα. Αντί να είναι κι αυτός κατηγορούμενος, ο Σειρηνάκης χαρακτηρίστηκε από τον εισαγγελέα μάρτυρας που κατέθεσε “με παρρησία” ως “σοφότερος για την πολύ ιδιαίτερη βιομηχανία”. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία γύρω από το τράφικινγκ, το γύρισμα ταινίας είναι σημείο – κλειδί στην σταθεροποίηση της εκμετάλλευσης του θύματος από τον σωματέμπορο, καθώς μετά από αυτό το θύμα αρχίζει πλέον να φοβάται και για τον δημόσιο εξευτελισμό του και του είναι ακόμα πιο δύσκολο να μιλήσει.

Όλη αυτή η προσπάθεια να πέσουν οι σωματέμποροι στα μαλακά δεν συμβαίνει σε κενό αέρος αλλά μέσα σε μια κρίση που εντείνεται. Ο ακραίος σεξισμός γίνεται το ιδεολογικό θεμέλιο για τις επιθέσεις των κυβερνήσεων στα κεκτημένα των εργατών/τριών. Τα σκάνδαλα είναι τόσο εκτεταμένα που οι ισχυροί πρέπει να αλληλοκαλύπτονται, διαφορετικά θα παρασυρθούν όλοι. Η καταστολή είναι τόσο απαραίτητη που στο βωμό της συνέχισής της το σύστημα είναι διατεθειμένο να θυσιάσει κάθε υποκριτικό εχέγγυο δικαιοσύνης αν στα εγκλήματα εμπλέκονται μπάτσοι. Μόνο που έτσι διακινδυνεύει να συνειδητοποιήσει όλη η κοινωνία ότι το κράτος όχι μόνο δεν προσφέρει δικαιοσύνη, αλλά είναι εμπόδιο στην απονομή της. Και να θελήσει να το ξεφορτωθεί.

 

Όλες οι πληροφορίες από την ακροαματική διαδικασία είναι από τη σελίδα The Case του omniatv.