Μεγάλη επιτυχία είχε η Ανοιχτή Συνέλευση που κάλεσε η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη την περασμένη Τρίτη 7/2 στο Ρομάντζο. Ήταν μια διαδικασία που, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της, «ανέδειξε τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητα για την επιτυχία της απεργίας ενάντια στην καταπίεση και τον σεξισμό την παγκόσμια ημέρα των γυναικών».
Τη συζήτηση συντόνισε η Ζαννέτα Λυσικάτου, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ. Σε αυτό το δισέλιδο δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τις εισηγήσεις και τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν.
«Έχουμε να παλέψουμε μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που θέλει να πάρει πίσω τις κατακτήσεις που κερδίσαμε μέχρι τώρα με τους αγώνες μας», συνεχίζει η Κίνηση. «Κοινή αφετηρία ήταν το ψήφισμα που εγκρίθηκε στο συνέδριο του ΕΚΑ για στήριξη της απεργιακής 8 Μάρτη με κήρυξη στάσης εργασίας και κάλεσμα σε όλα τα σωματεία να απεργήσουν και να κατέβουν οργανωμένα εκείνη τη μέρα στο συλλαλητήριο στις 1μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Η συνέλευση τελείωσε με ενθουσιασμό, αλλά και με την απόφαση ότι αυτή η μάχη θα οργανωθεί ώστε να μην λείπει καμιά και κανένας. Προχωράμε με εκδηλώσεις στους εργατικούς χώρους, στις γειτονιές, στις σχολές. Προχωράμε στηρίζοντας τις απεργίες και τις καταλήψεις των Καλλιτεχνών, των Εκπαιδευτικών, των Νοσοκομειακών μέσα στον Φλεβάρη, ένα κύμα που μπορεί να ενωθεί στις 8 του Μάρτη σε μια μεγάλη πανεργατική απεργία με δυνατά συλλαλητήρια στην Αθήνα στην Κλαυθμώνος στις 1μμ και αντίστοιχα σε όλες τις πόλεις.
Επικοινωνήστε με την Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη και προμηθευτείτε υλικά, αφίσες, προκηρύξεις για να οργανώσουμε μαζί τον αγώνα μας».
Απεργιακές αποφάσεις για τις 8 Μάρτη έχουν πάρει μέχρι τώρα το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ), η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Ηπείρου (ΕΙΝΗ), το Σωματείο Εργαζόμενων Νοσοκομείου Έλενα Βενιζέλου, ο Σύλλογος Εργαζόμενων Νοσοκομείου Άγιος Σάββας, το Σωματείο Οδηγών Δήμου Αθήνας, η Γ' ΕΛΜΕ Αθήνας, η ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, ο ΣΤ’ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης «Ο Αριστοτέλης», ο ΣΕΠΕ Χανίων, η ΕΛΜΕ Χανίων.
Συλλαλητήρια στις 8 Μάρτη έχουν προσδιοριστεί μέχρι τώρα στην Αθήνα, στη 1μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος, στα Χανιά, στις 12.30μμ στην πλατεία Αγοράς, στα Γιάννενα στις 12.30μμ στην Περιφέρεια, στην Ξάνθη στις 1.30μμ στην Κεντρική Πλατεία και στον Βόλο στη 1μμ στην πλατεία Αγ. Νικολάου.
«Έχουμε κι εμείς δώσει μεγάλο αγώνα για να μείνουμε στη δουλειά, όταν ο Μητσοτάκης μετά από πάρα πολλά χρόνια που δουλεύαμε μας έδιωξε», είπε η Μιμόζα, μετανάστρια καθαρίστρια στο δήμο Αθηναίων, ανοίγοντας τη συζήτηση. «Ευχαριστούμε για την υποστήριξη όλων σας, έχουμε έρθει εδώ με τις οικογένειές μας για να δουλέψουμε. Θα είμαστε κι εμείς στην απεργία δίπλα σας στις 8 Μάρτη, ενωμένες, για να κερδίσουμε».
Την υποκρισία της κυβέρνησης που μιλά στα ΜΜΕ για την πρόληψη κατά του καρκίνου, αλλά στον Άγιο Σάββα, το μεγαλύτερο ογκολογικό νοσοκομείο της χώρας, τα ραντεβού για μια μαστογραφία ή μια γυναικολογική εξέταση είναι κλειστά για μήνες, κατήγγειλε η Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζόμενων στο νοσοκομείο. “Το ΕΣΥ συρρικώνεται κι αυτό είναι πολιτική επιλογή», είπε. «Οι εργαζόμενες, ειδικά οι νοσηλεύτριες, είναι οι πιο κακοπληρωμένες. Συναδέλφισσα φέρνει το νεογέννητο μωρό της στη δουλειά σε έναν ακατάλληλο χώρο για μια ώρα, γιατί δεν μπορεί να δώσει περισσότερα λεφτά στο σχολικό του βρεφονηπιακού σταθμού να το πάρει νωρίτερα. Η κυβέρνηση θέλει να επαναφέρει τους εργολάβους που διώξαμε πριν μερικά χρόνια, σε κλάδους που κατεξοχήν δουλεύουν γυναίκες και είναι ακόμα πιο κακοπληρωμένες». Στον αναντικατάστατο ρόλο των συνδικάτων στη μάχη ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις, αναφέρθηκε και η Τιάνα Ανδρέου, εργαζόμενη στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα από το Υπουργείο Οικονομικών. «Στην ΑΑΔΕ οργανώνουμε εκδήλωση για τις 8 Μάρτη στις 23 Φλεβάρη», ενημέρωσε.
Την εικόνα από συνέλευση μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψήφιων διδακτόρων στο Πάντειο, όπου το πρώτο πράγμα που συζητήθηκε ήταν η 8 Μάρτη και πέρασε το ψήφισμα συμμετοχής, έφερε η Βίκυ, μεταπτυχιακή φοιτήτρια. Αντίστοιχη εικόνα από παρέμβαση στις φοιτητικές εστίες Ζωγράφου έφερε η Πηνελόπη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής.
Στις μάχες του εκπαιδευτικού κινήματος, ενός χώρου με πλειοψηφία γυναίκες, στάθηκε η Εύα Ηλιάδη, εκπαιδευτικός στην Ε' ΕΛΜΕ. «Συνάδελφος αναπληρώτρια σχεδίαζε πότε θα μείνει έγκυος για να μπορεί να μπει σε σχολείο και μετά να πάρει άδεια ανατροφής. Αυτό σημαίνει σεξισμός», είπε για να τονίσει με τη σειρά της το ρόλο των σωματείων και των διεκδικήσεών τους απέναντι σε επιθέσεις που πλήττουν τις γυναίκες.
Συνέπειες
Για τις συνέπειες της σεξιστικής και ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης πάνω στις ζωές των προσφυγισσών, μίλησε η Νίνα, από την κοινότητα Καμερούν. Συγκεκριμένα, κατήγγειλε ότι προσφύγισσες που έχουν γεννήσει στα νοσοκομεία, τους απαγορεύουν να πάρουν τα παιδιά τους στο σπίτι και τα ετοιμάζουν για υιοθεσία χωρίς τη συγκατάθεσή τους, Αναφέρθηκε στις παράνομες απελάσεις και επαναπροωθήσεις και κάλεσε σε αγώνα για δουλειά, σπίτια, χαρτιά, δικαιώματα.
«Τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, του εργατικού κινήματος και των γυναικών είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τα αιτήματα των σεξεργατριών», είπε ο Χρήστος, από το Δίκτυο Ενδυνάμωσης Σεξεργαζομένων. «Έχουμε ακόμα τον απαρχαιωμένο νόμο του 2734/99 και η μόνη μορφή σεξεργασίας που αναγνωρίζεται από το κράτος είναι στους οίκους ανοχής. Όλα τα άτομα που εργάζονται στο σεξ εκτός των οίκων ανοχής δεν έχουν κανένα από τα εργασιακά δικαιώματα».
Στον Βαγγέλη Χατζηνικολάου αφιερώνει για άλλη μια χρονιά την 8 Μάρτη το Σωματείο Proud Seniors Greece – Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ηλικίας 50 και άνω, εκ μέρους του οποίου μίλησε ο Δημήτρης, διαβάζοντας την ανακοίνωσή του. Σε μια χρονιά γεμάτη καταπίεση και επιθέσεις αναφέρθηκε η Άρια Σταροπούλου, τρανς non binary από τη ΦΛΣ, θυμίζοντας χαρακτηριστικά την αθώωση των αστυνομικών για τη δολοφονία του Ζακ.
Ως κατάκτηση χαρακτήρισε την απεργία στις 8 Μάρτη και η Κατερίνα Γιαννούλια από τη συλλογικότητα Συνέλευση 8 Μάρτη. Τόνισε την ανάγκη να διαφυλαχτεί και να εμπλουτιστεί αυτός ο χαρακτήρας καθώς και η σύνδεση του φεμινιστικού με το εργατικό κίνημα.
Το θεσμικό κενό στην προστασία των γυναικών, ανέδειξε στην αρχή της τοποθέτησής της η Αναστασία Σταυροπούλου, από τη ΛΑΕ-Ανυπότακτη Αριστερά και την Εναλλακτική Παρέμβαση-Δικηγορική Ανατροπή. Και κάλεσε σε συντονισμό των συλλογικοτήτων για μια κοινή μαζική πορεία στις 8 Μάρτη «σε σύνδεση με το κίνημα των εργαζομένων για ευρύτερες κατακτήσεις».
Επιμέλεια: Λένα Βερδέ
Κατερίνα Θωίδου,
δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη με την Ανταρσία στην Κοκκινιά
Πιάνουμε το νήμα από τις μεγάλες κινητοποιήσεις των γυναικών σε όλο τον κόσμο. Από την Αμερική ενάντια στην απαγόρευση των εκτρώσεων και την Ιταλία ενάντια στη φασίστρια Μελόνι μέχρι την εξέγερση στο Ιράν για ζωή και ελευθερία που ξεσήκωσε όλη την εργατική τάξη και κέρδισε να διώξει την αστυνομία «ηθών» από τους δρόμους.
Είναι η πέμπτη χρονιά που οργανώνουμε απεργία στις 8 Μάρτη κι έχουμε κάθε λόγο να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να είναι πετυχημένη. Έχουμε να παλέψουμε μια κυβέρνηση που, προσπαθώντας να διαχειριστεί ένα σύστημα στη χειρότερη κρίση του, φορτώνει τα βάρη στις πλάτες της εργατικής τάξης, βαθαίνει τις διακρίσεις και τις σεξιστικές επιθέσεις και κυριολεκτικά έχει μετατρέψει τις ζωές των γυναικών σε κόλαση. Διαλύει εργασιακές σχέσεις και ΣΣΕ, διαλύει κατακτήσεις δεκαετιών όπως οι κοινωνικές δομές πρόνοιας, η παιδεία, η υγεία, Αυτό φέρνει αύξηση των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, της ενδοοικογενειακής βίας, των γυναικοκτονιών.
Στη Νίκαια έγινε η πρώτη γυναικοκτονία της χρονιάς. Η γυναίκα που δολοφονήθηκε ξυλοκοπούνταν για χρόνια. Θα ζούσε αν υπήρχαν οι κατάλληλες δομές στο δήμο και τις γειτονιές με κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες, δημόσιες και δωρεάν δομές για τα παιδιά για να μην αφήνονται στα χέρια των παπάδων και των ιδιωτικών ΜΚΟ. Είναι μάχη που χρειάζεται να τη δώσουμε σαν εργατικό κίνημα.
Την ίδια στιγμή έχουμε να παλέψουμε μια την κυβέρνηση που εξαπολύει όλες τις ιδεολογικές επιθέσεις του «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Με την καμπάνια για το αγέννητο παιδί, με τα συνέδρια υπογονιμότητας, με το νόμο της συνεπιμέλειας που αποκαλύφτηκε ότι οι μπαμπάδες που τον υπαγόρευσαν έχουν σχέσεις με τη greekmafia και όλο τον υπόκοσμο. Μια κυβέρνηση που καλύπτει τους πλούσιους βιαστές και εκβιαστές να παρενοχλούν και να κακοποιούν γιατί έχουνε την προστασία, τις διασυνδέσεις, τα χρήματα. Μην ξεχνάμε τι έγινε στο ΑΤ Ομόνοιας, τι γίνεται με το ρόλο της αστυνομίας στα κυκλώματα τράφικινγκ, τον Λιγνάδη, τον Μίχο, την οικογένεια Λεβέντη.
Σαν Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη από την πρώτη χρονιά είπαμε ότι η πάλη ενάντια στην καταπίεση είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των σωματείων. Είναι ξεκάθαρο τώρα ότι οι μάχες για μόνιμη και σταθερή εργασία, προσλήψεις, αυξήσεις και ΣΣΕ, για να μην ξεπουληθούν σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες κοινωνικές δομές στους ιδιώτες, είναι μάχες ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις και τη βία. Είμαστε περήφανες που το κίνημα επιμένει και δίνει δύναμη σε κάθε γυναίκα. Χρειάζεται να συνεχίσουμε για να ρίξουμε την κυβέρνηση με τους αγώνες μας και να κλιμακώσουμε μέχρι να τσακίσουμε το σύστημα που κερδίζει από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ιζαμπέλα Μπασάρι,
φοιτήτρια στο ΠΑΔΑ
Η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας γίνεται αντιληπτή μέσα από τις μάχες που έχει δώσει τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται από τους χιλιάδες στην πορεία αλληλεγγύης στη 19χρονη που βιάστηκε μέσα στο ΑΤ της Ομόνοιας. Φαίνεται ξανά στον Κολωνό με τους χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη για τη 12χρονη που βιαζόταν και εκδιδόταν από τον Μίχο, για να μην περάσει η συγκάλυψη από την κυβέρνηση. Αντίστοιχα φαίνεται στο Μουσικό Σχολείο Ιλίου που τρανς μαθήτρια δέχτηκε λεκτική επίθεση από καθηγητή της επειδή φορούσε φούστα και η αντίδραση των συμμαθητών της ήταν την επόμενη μέρα οι κοπέλες να φοράνε παντελόνια και γραβάτες και τα αγόρια φούστες.
Από την άλλη, φοιτητικοί σύλλογοι κατέβηκαν στη δίκη του Ζακ απαιτώντας δικαιοσύνη. Η νεολαία είναι σε όλες τις μάχες μπροστά, κατάφερε να μην εφαρμοστεί κανένα από τα νομοσχέδια της Κεραμέως, ούτε η πανεπιστημιακή αστυνομία, ούτε οι ηλεκτρονικές εκλογές που είχαν σκοπό τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων. Είναι ένα κίνημα που δεν φοβάται πλέον να σπάσει τους θεσμούς αυτής της κοινωνίας. Θέλουμε μαζί με αυτό το κίνημα να οργανώσουμε μια 8 Μάρτη που θα είναι απεργιακή.
Θα καλέσουμε σε εκδηλώσεις, σε ανοιχτές συζητήσεις. Θα καλέσουμε και τις καθηγήτριες και τους καθηγητές μας να συμμετέχουν, θα διεκδικήσουμε χρόνο από τα μαθήματα για να μιλήσουμε για τη σημασία της 8 Μάρτη, όχι σαν γιορτή επετειακή που θα μοιράζουμε λουλούδια στις γυναίκες, αλλά σαν απεργία. Η νεολαία έχει τα βιώματα από μια κοινωνία που προβάλει τον σεξισμό, τον ρατσισμό, τη βία, την καταπίεση, τη φτώχεια. Έχει εμπειρία από αγώνες και ξέρει ότι μόνο έτσι μπορούν να γίνουν αλλαγές. Με διαδηλώσεις και απεργίες κοινές φοιτητών, νέων, μαθητών, εργατών. Είναι μια μάχη που δεν θα κερδηθεί ατομικά αλλά μόνο στο δρόμο όταν δρούμε συλλογικά και μαζικά σε κάθε μας αγώνα.
Μαρία Χαρχαρίδου,
νοσηλεύτρια, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζόμενων ΓΝΑ Γεννηματάς
Η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη έχει καταφέρει να γυρίσει το γυναικείο κίνημα στις ρίζες του. Είναι νίκη ότι η 8 Μάρτη είναι πια απεργία και διαδήλωση.
Ένας από τους κύριους στόχους αυτής της κυβέρνησης ήταν η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Με αυτό το στόχο προχωρά και στην Υγεία. Μη κάνοντας προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, αλλά ΣΔΙΤ και δωρεές από φιλανθρωπικά ιδρύματα πλουσίων, επαναφέροντας τους εργολάβους. Το υγειονομικό κίνημα έχει σε μεγάλο βαθμό εμποδίσει αυτές τις επιθέσεις. Στο Γεννηματάς, που το Σωματείο έχει πλειοψηφία ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ και είχαμε δυσκολία να κάνουμε γενικές συνελεύσεις, ξεδιπλώσαμε δράση από τα κάτω με κείμενα υπογραφών, ενημερώσεις σε ασθενείς και συνοδούς, παραστάσεις διαμαρτυρίας και συμμετοχή σε όλες τις απεργίες και κινητοποιήσεις.
Το πιο συγκλονιστικό ήταν η διαμαρτυρία μας στα νέα ΤΕΠ από δωρεά του Λάτση τον Οκτώβρη. Πήραμε απόφαση ότι δεν θα είμαστε στη φιέστα, αλλά απέναντι στους υπουργούς και τους παρατρεχάμενούς τους, δηλώνοντας ότι είναι πρόκληση να κάνουν εγκαίνια την ώρα που το νοσοκομείο στενάζει από ελλείψεις προσωπικού και τεχνολογικού εξοπλισμού. Παρά τις αφόρητες πιέσεις και τους εκβιασμούς από τη Διοίκηση και τη ΔΑΚΕ, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων ήταν στο πανό με θάρρος και αποφασιστικότητα. Ήταν στιγμή απελευθέρωσης που καταλαβαίναμε τη συλλογική μας δύναμη. Και ήταν παράδειγμα για όλα τα νοσοκομεία, όπου τολμάνε να πατήσουν το πόδι τους να υπάρχουν διαμαρτυρίες.
Παλεύουμε για ένα ΕΣΥ ανοιχτό για όλους και όλες, να μην επωμίζονται οι γυναίκες τη φροντίδα των ασθενών, να έχουν πρόσβαση στα νοσοκομεία, να έρχονται οι πρόσφυγες και να έχουν περίθαλψη. Θέλουμε εκπαίδευση για να αντιμετωπίζουμε όλα τα θέματα όπως είναι οι βιασμοί και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις κι όχι να μας εμποδίζει η κάθε μπατσίνα να μιλάμε με τα θύματα, όπως έγινε στην περίπτωση της κοπέλας από την Ηλιούπολη.
Ζούμε σε μια περίοδο δύσκολη, η φτώχεια, η ανέχεια, η ακρίβεια, ο πόλεμος, η πανδημία, είναι φοβερές επιθέσεις. Όμως οι αντιστάσεις μας είναι διεθνείς. Στη Βρετανία έγιναν απεργίες νοσηλευτριών στο ΕΣΥ μετά από δεκαετίες με σύνθημα “ο κόσμος δεν πεθαίνει επειδή βγαίνουμε σε απεργία, βγαίνουμε σε απεργία επειδή ο κόσμος πεθαίνει”. Αυτό μας κινητοποιεί από την Αθήνα μέχρι το Ρέθυμνο και την Ιεράπετρα.
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και όλοι δίνουν υποσχέσεις. Μισούμε την κυβέρνηση και θέλουμε να πέσει, αλλά δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε καμιά επόμενη κυβέρνηση. Η δύναμη είναι στους συλλογικούς μας αγώνες. Η Κίνηση συνδέει τα αιτήματα του γυναικείου κινήματος με αυτά του εργατικού κινήματος. Στο χρόνο που έχουμε μπροστά μας δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για ψηφίσματα, άπλωμα σε όλους τους χώρους, εκδηλώσεις παντού, για να ξεσηκώσουμε τους πάντες.
Αργυρή Ερωτοκρίτου,
γιατρός, Γενικό Συμβούλιο ΟΕΝΓΕ, Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη
Η φετινή 8 Μάρτη είναι αναβαθμισμένη γιατί, όπως ειπώθηκε, γίνεται μέσα σε προεκλογική περίοδο. Η προσπάθεια όλων ότι θα είναι μια ήρεμη περίοδος αποτυγχάνει. Βρισκόμαστε σε φάση εργατικής έκρηξης, που ολόκληροι κλάδοι συγκρούονται με την κυβέρνηση της ΝΔ.
Κυκλοφόρησε ξανά φέτος ο δείκτης ισότητας της ΕΕ, που μελετά ζητήματα μισθολογικά, πρόσβασης των γυναικών στην υγεία και την εκπαίδευση, πόσο ελεύθερο χρόνο έχουν κλπ. Πρώτη χώρα είναι η Σουηδία με δείκτη ισότητας αντρών-γυναικών στο 84%, ο μέσος όρος των 27 είναι στο 68% και η Ελλάδα του Μητσοτάκη είναι στην τελευταία θέση, την 27η, στο 53,4%. Αυτό λέει πάρα πολλά.
Μια κυβέρνηση που χτυπά την Υγεία με ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις και συρρίκνωση, βάζει χέρι στο πόσο προσβάσιμη είναι στις γυναίκες. Τα προγράμματα τύπου Φώφη Γεννηματά για τον καρκίνο είναι κοροϊδία. Έχουν χαθεί χιλιάδες ραντεβού μαστογραφιών, τεστ ΠΑΠ κλπ, ειδικά την περίοδο της πανδημίας. Για να μη μιλήσουμε για γέννες και εκτρώσεις, όλα γίνονται στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση πριν μερικούς μήνες ήθελε να κλείσει τη γυναικολογική κλινική του Γεννηματάς. Καταφέραμε και το σταματήσαμε. Στο Έλενα δίνουν μάχη ενάντια στην υποβάθμιση τμημάτων εκεί και ξεκινάνε κινητοποιήσεις. Τα παδιατρικά αντίστοιχα δίνουν μάχη για την ενίσχυσή τους. Σταθμός είναι η απεργία μας στις 22 Φλεβάρη.
Στον Κολωνό, σε μια οικογένεια με οκτώ παιδιά, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να κατηγορήσουν τη μάνα, μια μάνα που δούλευε όλη μέρα για να τα συντηρήσει. Η απάντηση του κινήματος ήταν να βρεθούν στο πλευρό τους οι σύλλογοι εκπαιδευτικών και τα σωματεία της γειτονιάς. Στο Βοήθεια στο Σπίτι έγινε πρόσφατα 48ωρη απεργία. Οι εκπαιδευτικοί δίνουν μάχη ενάντια στις επιθέσεις της Κεραμέως. Οι αναπλώτριες δεν έχουν κανέναν δικαίωμα στις άδειες κυήσεως, ανατροφής τέκνου. Οι σχέσεις εργασίας καθορίζουν και τη θέση των γυναικών.
Το εργατικό κίνημα, που διεκδικεί και περιφρουρεί αυτά τα κοινωνικά αγαθά, είναι στο κέντρο της μάχης ενάντια στην γυναικεία καταπίεση. Και αντίστροφα, δυναμώνοντας το κίνημα ενάντια στην καταπίεση δυναμώνουμε το εργατικό κίνημα ενάντια στις κυβερνήσεις και το σύστημα συνολικά. Δίνουμε και οικονομικές και ιδεολογικές μάχες.
Η φετινή 8 Μάρτη μπορεί να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. Και τη μάχη ενάντια στη ΝΔ και τη συνέχεια, για να υποχρεώσουμε οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει ότι τα αιτήματά μας θα υλοποιηθούν. Έχουμε τη δύναμη, έχουμε και την εναλλακτική. Κόντρα σε αυτό το σύστημα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.