Πραγματοποιήθηκε στις 5/5 η Συνέντευξη Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την παρουσίαση των ψηφοδελτίων της. Τη διαδικασία συντόνιζε η Δέσποινα Κουτσούμπα, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρουσίασαν τα μέλη της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Γιάννης Σηφακάκης και Αντώνης Δραγανίγος.
Στη συνέχεια χαιρετισμούς στήριξης στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκαναν οι: Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός, μέλος ΓΣ ΟΕΝΓΕ, Μάνος Σκούφογλου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος, πολιτική αγωγή στη δίκη της ΧΑ, Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας “η Ενότητα”, Κώστας Τουλγαρίδης, δάσκαλος, πρόεδρος του ΣΕΠΕ “Κ. Σωτηρίου”, Μαρία Μπικάκη, δημοτική σύμβουλος δήμου Βύρωνα, Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος δήμου Αθήνας και Άγγελος Χάγιος, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όπως τόνισε η Δέσποινα Κουτσούμπα: «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατεβαίνει στις βουλευτικές εκλογές με 349 υποψηφίους και υποψήφιες σε όλη την Ελλάδα. Αυτό μας κάνει να είμαστε το έβδομο κόμμα πανελλαδικά σε αριθμό υποψηφίων βουλευτών με πλήρη ψηφοδέλτια σε όλη την Ελλάδα. Περιλαμβάνονται αγωνιστές και αγωνίστριες, άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς, συνδικαλιστές, άνθρωποι που αντιστέκονται στη γειτονιά, στην εργασία, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. 54 ενεργοί εκλεγμένοι συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες υπάρχουν μέσα τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 10 δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, 12 δημοσιογράφοι, 10 άνεργοι και άνεργες, 26 συνταξιούχοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα.
Ο Γιάννης Σηφακάκης υπογράμμισε ότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η καλύτερη εγγύηση για να πετύχουμε την ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων και αυτό να γίνει αφετηρία του ξηλώματος του καταστροφικού καπιταλισμού που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας. «Το “αντισυστημικό ρεύμα” που ξορκίζουν τα αστικά επιτελεία και φοβάται η κυβέρνηση, γιατί ξέρουν ότι είναι ρεύμα αριστερής ριζοσπαστικοποίησης, χτίστηκε από όλες και όλους εμάς, που σε πείσμα των αντιλήψεων περί “αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων”, μπήκαμε μπροστά για να οργανώσουμε και να στηρίξουμε όλες τις μάχες», είπε.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε μία προς μία σε αυτές τις μάχες: το τσάκισμα του νόμου Χατζηδάκη και της καραντίνας στους αγώνες εν μέσω πανδημίας, ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και την πανεπιστημιακή αστυνομία, τις αντιρατσιστικές μάχες στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών και την ιστορική νίκη για την καταδίκη των νεοναζί της ΧΑ, ενάντια στον πόλεμο, τον σεξισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Ο Αντώνης Δραγανίγος, ανάμεσα σε άλλα, απάντησε στο ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών: «Η δημόσια συζήτηση γύρω από τις εκλογές επιδιώκεται από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα κυρίαρχα κόμματα να εγκλωβιστεί στο ζήτημα του ποιος θα κυβερνήσει και με ποιο μείγμα. Είναι όμως δεδομένο ότι η πολιτική την οποία έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ υποτάσσεται και εξυπηρετεί τα ίδια κοινωνικά ταξικά συμφέροντα: του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του συστήματος», ανέφερε.
Και συνέχισε: «Άρα λοιπόν για μας δεν κρίνεται το επόμενο χρονικό διάστημα ποια κυβέρνηση θα είναι και ποια πολιτική θα ακολουθεί. Αυτό που κρίνεται πραγματικά για τον λαό είναι το αν θα υπάρξει ένα αποτέλεσμα στις εκλογές που θα αδυνατίσει τα κόμματα του συστήματος Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, σε όφελος εκείνων των δυνάμεων που επιδιώκουν, παλεύουν και διακηρύσσουν ότι αυτό που απαιτείται είναι η πραγματική αντιπολίτευση».
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Μάνος Σκούφογλου επισήμανε ότι «το τι θα κάνει κάθε κυβέρνηση εξαρτάται πολύ λιγότερο από τις διακηρυγμένες προθέσεις της και πολύ περισσότερο από τη φάση στην οποία βρίσκεται η καπιταλιστική οικονομία. Όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, θα κληθεί να επιβάλλει νέα μέτρα λιτότητας». «Στις κάλπες πρέπει να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε και στην πραγματική ζωή: ΑΝΤΑΡΣΥΑ», κατέληξε.
Πολιτική προοπτική
Ο Κώστας Παπαδάκης αφού μίλησε για τον πρωτοπόρο ρόλο των αγωνιστών/τριών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλες τις μάχες στα 14 χρόνια της ιστορίας της, σημείωσε ότι «είναι ολοφάνερο ότι η μόνη χαμένη ψήφος σήμερα είναι κάθε ψήφος σε κυβερνητικά κόμματα και κάθε ψήφος σε αριστερές αυταπάτες – ακάλυπτες επιταγές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη μη χαμένη ψήφος», εξηγώντας ότι τη νίκη θα την φέρει ο αγώνας στον δρόμο, ο οποίος «χρειάζεται όχι μόνο την κινηματική του πρωτοπορία, αλλά και την πολιτική του ταυτότητα και προοπτική».
Ο Κώστας Τουλγαρίδης τόνισε ότι «το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα θα βοηθήσει αποφασιστικά στη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή προς το καλύτερο των εργαζομένων και της νεολαίας», ενώ «δεν καθορίζει η στάση των συγκεκριμένων συσχετισμών εντός της Βουλής τη δυνατότητα αυτής της ανατροπής», αλλά «εάν θα υπάρχουν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα πιο ισχυρές για να διαμορφώσουν ένα κίνημα ανατροπής αυτής της πολιτικής για να δώσουν ελπίδα και μέλλον στη νεολαία και το λαό».
Η Μαρία Μπικάκη σχολίασε ότι οι εκλογές, που παρουσιάζονται ως το θεμέλιο δημοκρατικής λειτουργίας δεν γίνεται με ίσους όρους για όλους. «Οι συνδυασμοί που στηρίζονται με εργατική βάση στα φτωχά λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν πλήθος εμποδίων και δυσκολιών για συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές. Τα κόμματα του κοινοβουλίου έχουν πλήθος χρηματοδοτήσεων και μεγάλη προβολή από τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ σκανδαλώδης είναι ο τρόπος που προβάλλονται δικηγόροι και άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής που σήμερα κατεβαίνουν με άλλα ονόματα».
Οι εκλογές είναι κρίσιμες για το τι θα γίνει στην Υγεία. Το ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν ήταν το μήνυμα που βγήκε ξεκάθαρα μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Το ίδιο μήνυμα βγήκε ξεκάθαρα και από τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι υπεύθυνη για τις 37.000 των νεκρών που είχαμε μέσα στην πανδημία και για τις 10.000 των νεκρών που έχουμε σαν υπερβάλλουσα θνητότητα τους πρώτους μήνες του 2023. Μία κυβέρνηση που έχει σαν στρατηγική επιλογή τη διάλυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την επιβολή αυτού που ονομάζει νέο ΕΣΥ που στην πραγματικότητα έχει στον πυρήνα του την ακόμα παραπάνω ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων και ό,τι σημαίνει δημόσια Υγεία.
Από τις πύλες των νοσοκομείων που βρεθήκαμε με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην αρχή της πανδημίας, ανοίγοντας τον δρόμο για να σπάσει η καραντίνα των αγώνων που προσπάθησε να επιβάλει αυτή η κυβέρνηση, μέχρι τις τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεσήκωσαν ολόκληρες πόλεις απέναντι στην πρόθεσή της να κλείσει δεκάδες νοσοκομεία, μέχρι τις απεργίες που έγιναν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του παιδικού καρκίνου στο Αγλαΐα Κυριακού και στο Αγία Σοφία, ως τις μάχες της προάσπισης του δικαιώματος του συνδικαλισμού στα νοσοκομεία μας με τη δική μου δίωξη, όπως και του Κ. Καταραχιά και του Ν. Σκούφογλου.
Είναι οι μάχες που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στα νοσοκομεία έχει βρεθεί όχι μόνο στην πρώτη γραμμή, αλλά ήταν η κινητήρια δύναμη για να ξεδιπλωθούν και να μαζικοποιηθούν αυτοί οι αγώνες, βάζοντας ταυτόχρονα το πιο ρεαλιστικό πρόγραμμα για να υλοποιηθούν οι διεκδικήσεις όλου του κινήματος. Το πρόγραμμα που διεκδικεί ότι θα ξανά ανοίξουν τα κλειστά νοσοκομεία -στερούμαστε 9.000 κλίνες που χάθηκαν μέσα στην περίοδο των μνημονίων. Ότι θα κρατικοποιηθούν οι ιδιωτικές κλινικές χωρίς αποζημίωση στους κλινικάρχες και θα λειτουργεί το σύστημα Υγείας πραγματικά κάτω από τον έλεγχο των υγειονομικών. Ότι θα γίνουν δεκάδες χιλιάδες προσλήψεων που αυτή τη στιγμή λείπουν από το ΕΣΥ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίζει ρόλο για αυτές τις μάχες και η στήριξή της στις εκλογές θα παίξει ρόλο στο να επιβάλλουμε αυτές τις διεκδικήσεις. Για να ρίξουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και για να εξασφαλίσουμε ότι μετά τις εκλογές αυτά τα αιτήματα θα υλοποιηθούν.
8 Μάρτη
Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία εκτός από κυβέρνηση δολοφόνων, είναι μία κυβέρνηση σεξιστών. Είναι η κυβέρνηση που έχει υποστηρίξει με τον καλύτερο τρόπο τους πλούσιους (εκ)βιαστές -τους Μίχους, τους Λιγνάδηδες, τους Λεβέντες- και ταυτόχρονα με το τσάκισμα του Κράτους Πρόνοιας είναι που χτυπάει τη θέση των γυναικών. Είμαστε περήφανοι που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει παίξει καθοριστικό ρόλο ώστε η απελευθέρωση των γυναικών, η μάχη ενάντια στην ομοφοβία και την τρανσφοβία να είναι υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος και παλεύεται μέσα στους χώρους δουλειάς. Φάνηκε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο στη φετινή 8η Μάρτη που μετατράπηκε σε πανεργατική απεργία.
Αυτό είναι που οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν βάλει πραγματικά στην προμετωπίδα. Συνεχίζουμε να παλεύουμε μέχρι να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση αλλά και να ανοίξουμε τον δρόμο για ένα σύστημα που θα έχει στο κέντρο τις ανάγκες μας, απαλλαγμένο από το τι είναι ο σεξισμός και οι δολοφονικές πολιτικές στην Υγεία.
Κάθε μέρα είναι μάχη, αλλά τώρα παλεύουμε για να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στη Βουλή. Γιατί εγώ καλώ για ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί τα τελευταία πολλά χρόνια στις μάχες ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες μπροστά ήταν η ΚΕΕΡΦΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτοί ήταν η μόνη ελπίδα όταν χτυπούσαν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής το 2009-2010. Πάρα πολλές φορές το θύμα μιας φασιστικής επίθεσης αντιμετώπιζε μια αστυνομία που δεν ακούει και μια κυβέρνηση που δεν θέλει δικαιοσύνη, αλλά υπήρχε η ΚΕΕΡΦΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, μαζί με τους δικηγόρους, τον κ. Ζώτο, τον κ. Παπαδάκη, τον κ. Καμπαγιάννη, το θύμα δεν μπορούσε να έχει κουράγιο. Εσείς είσαστε το κουράγιο και η ελπίδα για να μπορέσουμε να στηρίξουμε το θύμα να έχει δικαιοσύνη.
Για πάρα πολλά χρόνια η ΝΔ ανοίγει τις πόρτες στον ρατσισμό και τους φασίστες. Εγώ το ξέρω αυτό από το 2005 όταν έγινε η απαγωγή των Πακιστανών. Οι πρώτοι άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα μου ήταν ο Πέτρος Κωνσταντίνου και ο Γιάννης Σηφακάκης. Ένας μετανάστης εργάτης μπορεί να στέκεται όρθιος όταν κάποιος είναι δίπλα του και πιστεύει ότι δεν θα τον αφήσει χωρίς στήριξη. Στη Νίκαια που οι φασίστες χτυπούσαν σε μαγαζιά μεταναστών, ήταν εκεί η Κατερίνα Θωίδου και η ΚΕΕΡΦΑ για να μπορέσουμε να αντισταθούμε.
Στηρίζουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί στηρίζει με όλη της τη δύναμη όλους τους εργάτες, σε χωράφια και καλλιέργειες από τη Μανωλάδα μέχρι τη Σκάλα Λακωνίας και τον Αυλώνα. Εγώ λέω ότι όποιο κόμμα και να είναι στην εξουσία, σημασία έχει να είναι δυνατή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να έχουμε δικαιοσύνη. Η Χρυσή Αυγή και τα μέλη της δεν πήγαν φυλακή γιατί το ήθελε η κυβέρνηση, αλλά γιατί υπήρχε το αντιρατσιστικό κίνημα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εσείς και εμείς. Σας στηρίζουμε με όλη μας τη δύναμη, για να μπορέσουμε να έχουμε ακόμα πιο δυναμική συνέχεια.
Όλες, όλοι και όλα είμαστε εξοργισμένοι με ένα σύστημα, τον καπιταλισμό, που δολοφονεί από τα Τέμπη μέχρι το Αιγαίο. Δολοφονεί γιατί δεν έχει τηλεδιοίκηση, γιατί στήνει φράχτες και πιάνει στα δολοφονικά σύρματά του τους μετανάστες, γιατί τους πνίγουν με επαναπροωθήσεις μέσα στο Αιγαίο. Δολοφονεί στα ράντζα μέσα στα νοσοκομεία την ώρα που δίνουν λεφτά για εξοπλισμούς για να πετάνε τα Ραφαήλ, γιατί διεκδικούν τις εξορύξεις των πολυεθνικών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτό το σύστημα των δολοφόνων βρέθηκε αντιμέτωπο με την οργή μιας εργατικής τάξης και μιας νεολαίας που δεν άφησε να περάσουν οι επιθέσεις τους. Τσακίσαμε τον νόμο Χατζηδάκη. Τα συνδικάτα από την COSCO, την e-food μέχρι όλα τα σωματεία εργαζομένων αψήφησαν τους αντεργατικούς τους νόμους. Πετάξαμε έξω την πανεπιστημιακή αστυνομία. Τους εμποδίσαμε όταν έβαλαν εν μέσω πανδημίας τους φραγμούς στους δρόμους με δακρυγόνα και χημικά στο Πολυτεχνείο και στις 6 Δεκέμβρη στη μνήμη του Γρηγορόπουλου.
Απέναντι λοιπόν σε όλους αυτούς τους δολοφονικούς μηχανισμούς, υπάρχει η δύναμη που μπορεί να πετάξει στο καλάθι της ιστορίας τον Μητσοτάκη και την παρέα του, αυτούς τους φίλους των τραπεζιτών, των (εκ)βιαστών, των Μίχων, των Λιγνάδηδων και των Πάτσηδων. Ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους γεμάτος οργή, στάθηκε απέναντι σε αυτό το βρόμικο σύστημα, είτε είναι οι καλλιτέχνες, είτε είναι οι εργάτες και οι εργάτριες των νοσοκομείων, της Παιδείας, από παντού. Όχι μόνο με θυμό αλλά και με μυαλό και εμπειρία. Γιατί γνωρίσαμε το τι σημαίνει να μας τάζουν και να μας υπόσχονται υπουργοί της αριστεράς ότι θα λύσουν τα προβλήματα και το 63% του ΟΧΙ να το κάνουνε μεγαλοπρεπές ΝΑΙ και να συμβιβάζονται.
Η εργατική τάξη να κάνει κουμάντο
Έχουμε την εικόνα μιας εργατικής τάξης από το Παρίσι μέχρι την Κίνα που ξεσηκώνεται ενάντια στο άδικο και βάρβαρο σύστημα θυμίζοντας τις μέρες του Μάη του '68. Τις μέρες που λέγανε εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη ότι ρεαλισμός είναι η διεκδίκηση του αδυνάτου. Αυτή είναι η σημαία μας. Είναι κατακόκκινη, είναι η σημαία του Πολυτεχνείου, είναι η σημαία που λέει ότι ο εργάτης και η εργάτρια μπορούν να κάνουν κουμάντο στις τράπεζες, στα εργοστάσια, στις γειτονιές για να μπουν οι ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη των δολοφόνων του συστήματος. Με αυτή τη δύναμη σας καλούμε να στηρίξετε ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με το αντιφασιστικό κίνημα είναι αυτοί που βάλανε στους υπονόμους τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι οι αεροπαγίτες και οι δικαστές που την επόμενη μέρα τους βλέπουμε επικεφαλής φασιστικών κομμάτων. Όλοι αυτοί που τους έδιναν ασυλία, από τον Μπαλτάκο της ΝΔ μέχρι τους μηχανισμούς που κάλυπταν τα τάγματα εφόδου, μας κουνάνε το δάχτυλο για να μας πουν τη θεωρία των δύο άκρων, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους φασίστες είναι το ίδιο. Αντισυστημική είναι μία και μόνο ψήφος. Είναι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να τους μαυρίσουμε σε αυτές τις εκλογές για να ανοίξουμε τον δρόμο για την ανατροπή.
Σιχαινόμαστε τους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές γιατί είναι φονιάδες και έχουμε τη δύναμη να χτίσουμε μία καινούργια κοινωνία. Αυτό το μήνυμα στέλνει η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ότι την επόμενη μέρα θα τους ξηλώσουμε και θα έχουμε τη δυνατότητα να παλέψουμε για τις αυξήσεις, για την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, για να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι, για μία κοινωνία χωρίς σεξισμό, χωρίς ρατσισμό, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Να κάνουμε την υπέρβαση τώρα. Καλούμε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια που βρέθηκε με τα πανό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις διαδηλώσεις να τα θυμηθεί όλα αυτά, στην κάλπη να στηρίξει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οι εκλογές είναι μία περίοδος, εκτός των άλλων, υποσχέσεων. Ψεύτικων υποσχέσεων, ύπουλων υποσχέσεων, υποσχέσεων για νέες αυταπάτες και μία νέα ενσωμάτωση όλων αυτών των μεγάλων αγώνων σε κυβερνητικές λογικές. Λογικές που δεν ξεφεύγουν από τη γραμμή ενός νέου σφαγείου μιας δολοφονικής επιδρομής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Όσοι από την αριστερά δεν αναφέρονται σε αυτό, δεν είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν, είναι για να δικαιολογήσουν πολιτικές επιλογές οι οποίες, είτε σέρνονται στον κυβερνητισμό, είτε είναι επιλογές επιβίωσης και δεν έχουν καμία προοπτική.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπόσχεται ένα πράγμα και αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτήν την υπόσχεση. Όχι μόνο να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση τους αγώνες στους οποίους συμμετείχαμε. Έχοντας επίγνωση και των δικών μας αδυναμιών τις οποίες καλούμαστε ενόψει της ανώτερης ποιότητας επίθεσης που κάνει το κεφάλαιο να τις υπερβούμε. Η ρεφορμιστική πολιτική και αριστερά, την οποία την έχει πληρώσει ο λαός πολλές φορές με αίμα και θυσίες γιατί κινείται πίσω από το πιο δημοκρατικό σκέλος του αστικού πολιτικού συστήματος, έφερε καταστροφές, έφερε κυβερνήσεις, έφερε συμμετοχή σε κυβερνήσεις, έφερε αδιέξοδα. Αυτόν τον φαύλο κύκλο υποσχόμαστε εμείς μαζί με το κίνημα ότι θα συμβάλλουμε να σπάσει.
Έχουμε επίγνωση ότι έρχονται νέοι αγώνες και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έρχονται μεγάλα ιστορικού χαρακτήρα γεγονότα. Η αύρα αυτή έρχεται διεθνώς και από τη χώρα μας. Για αυτά τα γεγονότα ετοιμαζόμαστε. Μας κατηγορούν παλιοί συναγωνιστές που έχουν επιλέξει δρόμους κυβερνητικούς ή δρόμους αυταπατών ότι δεν έχουμε πρόγραμμα εξουσίας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πρόταση εξουσίας που δεν είναι κυβερνητική γιατί γνωρίζει πως ό,τι κατέκτησε ο λαός μας δεν έγινε από κυβερνήσεις, ούτε με το ΚΚΕ μέσα. Έγινε από τον αγώνα του. Έχουμε πρόταση εξουσίας, επαναστατικής ανατροπής αυτού του βαρβάρου συστήματος, εργατικής εξουσίας. Και μιλάμε στο όνομα ενός προγράμματος μιας νέας εργατικής εξουσίας -από αυτή τη σκοπιά απορρέει το αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα. Από αυτή τη σκοπιά προκύπτει η σύγκρουση με τον καπιταλισμό, με το αστικό κράτος και η μάχη για δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις.
Σε αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι, σε αυτήν την επαναστατική προοπτική μιας άλλης εξουσίας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει διαχωρισμό από τη λογική του υπαρκτού σοσιαλισμού. Είναι επίκαιρο γιατί μας ξανάρχεται εναλλακτική στρατηγική τέτοιου τύπου και δυστυχώς κάποιοι το καλοκοιτάνε. Μιλάμε για κομμουνιστική απελευθέρωση η οποία ορίζεται από την υπέρβαση του πισωγυρίσματος της Οκτωβριανής Επανάστασης και του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η ρήξη που επιχειρεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την επόμενη περίοδο είναι με τη λογική του ασυμβίβαστου αντικαπιταλιστικού αγώνα και όχι μόνο η κατάληψη θέσεων στο κοινοβούλιο ή σε δημοτικά συμβούλια -που μας ενδιαφέρει κι αυτό προφανώς.
50 χρόνια μετά το ιστορικό έτος του 1973, έτος εξεγέρσεων, Νομικής και Πολυτεχνείου, είναι συγκλονιστικό το ότι ακόμα περνάει στα νέα παιδιά ένα σοβαρό δίδαγμα του τότε: ότι μόνο με τέτοιες εξεγέρσεις δημιουργούνται κατακτήσεις, δημοκρατικές αλλαγές, προοπτικές άλλης κοινωνίας και επαγγελία αλλαγών επαναστατικού χαρακτήρα. Είναι δέσμευσή μας να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν οι εξεγέρσεις αυτή τη φορά να μην ενσωματωθούν στο σύστημα αλλά να ανοίξουν το δρόμο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και του λαού.