«Η σύγκρουση μαίνεται στους δρόμους και τις οθόνες της Δύσης... Οι εικόνες είναι δελεαστικές όπως και ο παλμός και η ομοιοκαταληξία. “Από το ποτάμι ως τη θάλασσα”, λέει το δημοφιλές σύνθημα, “Η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη!”. Τις τελευταίες ημέρες αυτό το κουπλέ έχει ηχήσει σε πλατείες από το Τορόντο μέχρι το Βερολίνο. Φορώντας την παλαιστινιακή μαντήλα, οι μαθητές στην Καλιφόρνια το διαλαλούσαν καθώς σάρωναν τους σχολικούς διαδρόμους. Ακτιβιστές πρόβαλαν τις λέξεις σε τοίχο πανεπιστημίου στην Ουάσινγκτον. Τι σημαίνουν; Επιφανειακά έναν ιδεαλιστικό όρκο απελευθέρωσης. Αλλά το σύνθημα, που υπάρχει εδώ και δεκαετίες, περιέχει επίσης μια απειλή: ο ποταμός είναι ο Ιορδάνης, η θάλασσα είναι η Μεσόγειος και η ελευθερία, σε αυτή την περίπτωση, συνεπάγεται την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ».
Το άρθρο του Economist την περασμένη εβδομάδα είναι ενδεικτικό για την διάσταση που έχει αρχίσει να παίρνει το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Ένα από τα βασικά think tank του παγκόσμιου καπιταλισμού δηλώνει την ανησυχία του και για το μέγεθος αλλά και τη ριζοσπαστικοποίησή του. Τονίζοντας, όσον αφορά και στα δύο αυτά τα χαρακτηριστικά, την αλλαγή στη στάση του κόσμου στις ΗΠΑ -ιδιαίτερα της νεολαίας που εμφανίζεται κατά πλειοψηφία στους δρόμους, αλλά και στα γκάλοπ, να εναντιώνεται στην κυβέρνηση Μπάιντεν παίρνοντας θέση υπέρ της κατάπαυσης του πυρός και γενικότερα υπέρ της Παλαιστίνης.
«Οι αυξανόμενες διαμαρτυρίες υπέρ της Παλαιστίνης γίνονται μαζικό κίνημα. Βλέπουμε ίσως το μεγαλύτερο αντιπολεμικό κίνημα των ΗΠΑ μετά την εισβολή στο Ιράκ» διαβάζουμε στο Jacobin US. Και την εικόνα έρχονται να επιβεβαιώσουν οι διαμαρτυρίες που κλιμακώθηκαν την περασμένη εβδομάδα σε όλες τις ΗΠΑ. Εξαψήφιος αριθμός διαδηλωτών/τριών -τριακόσιες χιλιάδες υποστηρίζει το ANSWER- συμμετείχε στο μαζικό συλλαλητήριο που έγινε στην Ουάσιγκτον. Δεκάδες χιλιάδες συμμετείχαν στα συλλαλητήρια στη Νέα Υόρκη, το Νάσβιλ, το Σινσινάτι, στο Λας Βέγκας και άλλες πόλεις. Στο Σαν Φρανσίσκο, χιλιάδες διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους ήταν μέλη συνδικάτων, δάσκαλοι και εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, γέμισαν την πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο της πόλης.
Στο Όκλαντ, μια μέρα πριν τις πορείες της 4ης Νοεμβρίου, διαδηλωτές ανέβηκαν σε αμερικανικό στρατιωτικό πλοίο εφοδιασμού και παρέμειναν προσκολλημένοι στα πλευρά του για ώρες, μετά από ενημέρωση ότι κατευθυνόταν προς το Ισραήλ.
Εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν ξανά συνολικά αυτό το σαββατοκύριακο σε εκατοντάδες πόλεις και στις πέντε ηπείρους: Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη, Μιλάνο, Βερολίνο, Κοπεγχάγη, Βουκουρέστι, Σαντιάγο, Καράκας, Ντακάρ, Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Τζακάρτα, Τορόντο έγιναν επίκεντρο για μεγάλες κινητοποιήσεις.
Στο Λονδίνο το περασμένο Σάββατο πάνω από 40.000 πλημμύρισαν την Τραφάλγκαρ Σκουέρ καθώς είχε αποφασιστεί από τους διοργανωτές αυτό το σ/κ να γίνουν τοπικές δράσεις σε όλη τη τη χώρα ενώ νέο πανεθνικό συλλαλητήριο έχει καλεστεί για τις 11 Νοέμβρη στο Λονδίνο. Nωρίτερα την ίδια μέρα διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα του BBC στο Λονδίνο προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τη μεροληπτική κάλυψη του πολέμου από το δίκτυο.
«Σε πολλές περιοχές οι άνθρωποι διαδηλώνουν αρκετές ημέρες την εβδομάδα. Υπάρχουν όλο και περισσότερες καταλήψεις σταθμών, αποκλεισμοί δρόμων και διαμαρτυρίες σε πανεπιστήμια και σχολεία» γράφει το Socialist Worker. «Το κίνημα για την Παλαιστίνη δεν είναι κάποια έκρηξη ή περαστική διάθεση. Είναι μια μαζική κοινωνική δύναμη που αλλάζει τη βρετανική πολιτική, μπορεί να στριμώξει τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ και έχει ταρακουνήσει τον Κίερ Στάρμερ και τους Εργατικούς».
«Η πορεία που έγινε το περασμένο Σάββατο στο Παρίσι ήταν η μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι στιγμής για την Παλαιστίνη, γύρω στις 60.000 σύμφωνα με το συνδικάτο CGT» μας μεταφέρει ο Ιάννης Δελατόλας. «Στο συλλαλητήριο συμμετείχε για πρώτη φορά και η ρεφορμιστική αριστερά, το ΚΚ και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, με μια μικρή παρουσία που προσπάθησε να προβάλει τις “ίσες αποστάσεις” αλλά ο μεγάλος όγκος της συγκέντρωσης ήταν ξεκάθαρα με την Παλαιστίνη. Ένα από τα βασικά συνθήματα που ακούστηκαν στην πορεία -που αυτή τη φορά δεν απαγορεύτηκε από την γαλλική αστυνομία- ήταν το “Μακρόν, συνένοχος”».
Στο κενό πέφτουν και οι απόπειρες κυβερνήσεων να βαφτίσουν το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη σαν «αντισημιτικό» ταυτίζοντάς το με την ακροδεξιά και τους φασίστες. Αφενός στην Γερμανία, το ακροδεξιό φασιστικό ΑfD, το κατεξοχήν κόμμα-καταφύγιο για κάθε αντισημίτη έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο υποστηρικτή του κράτους του Ισραήλ (όπως αντίστοιχα και ο Ορμπάν στην Ουγγαρία και άλλα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη) όχι γιατί έπαψε να είναι αντισημιτικό, αλλά γιατί είναι βαθιά ρατσιστικό και ισλαμοφοβικό. Αφετέρου η προπαγάνδα περί «αντισημιτισμού» σπάει στο δρόμο:
Βερολίνο. Φωτό: Yonatan Miller/X
40.000 στο Βερολίνο
«Στο Βερολίνο, σύμφωνα με τους διοργανωτές (δύο πλατφόρμες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και δύο εβραϊκές αντισιωνιστικές οργανώσεις, την «Eβραϊκή Φωνή για Δίκαια Ειρήνη» και την «Εβραϊκή Μπουντ») η πορεία είχε περίπου 40.000 κόσμο με την αστυνομία να τους μετράει 8.500», μας μεταφέρει ο Λευτέρης Αραμπατζής. «Είχε πολύ παλμό, ανθρώπους όλων των ηλικιών, οικογένειες ολόκληρες που διαδήλωναν μαζί, πολλούς Παλαιστίνιους και μετανάστες, οργανώσεις της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς -ενώ από το Die Linke που δεν συμμετείχε επίσημα, συμμετείχαν μεμονωμένες τοπικές οργανώσεις. Πέρα από τα συνθήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη φωνάζονταν πολλά που αναδείκνυαν τη συνενοχή του γερμανικού κράτους στη σφαγή όπως “To Iσραήλ βομβαρδίζει, η Γερμανία χρηματοδοτεί”.
Ο τίτλος της πορείας ήταν “Free Palestine cannot be cancelled” ακριβώς για να καταγγείλει ότι η καταστολή και οι απαγορεύσεις που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση της Γερμανίας, δεν περνάνε. Ήταν η δεύτερη μεγάλη διαδήλωση -προηγήθηκε αυτή του προηγούμενου Σάββατου- και ακολουθούν κι άλλες το επόμενο. Διαδηλώσεις μεγάλες έγιναν και σε άλλες πόλεις. Μόνο στο Ντίσελντορφ σύμφωνα με την αστυνομία διαδήλωσε 17.000 κόσμος. Οι απαγορεύσεις έχουν ήδη σπάσει στον δρόμο λόγω της μαζικότητας και της επιμονής του κινήματος».
Στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας, Τζακάρτα, έγινε το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα στην χώρα, όπου συμμετείχαν μέχρι και 2 εκατομμύρια άνθρωποι. «Ήθελα να συμμετάσχω σε αυτή την πορεία για να μπορέσω να δείξω στον κόσμο ότι εδώ στην Ινδονησία έχουμε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που νοιάζονται για την Παλαιστίνη» δήλωσε η 22χρονη Σίιφα στο Arab News. «Ειδικά επειδή αυτό το θέμα της Παλαιστίνης σαφώς δεν είναι μια “σύγκρουση”, αλλά γενοκτονία». Πλήθος κόσμου συμμετείχε στη συγκέντρωση στο Ντακάρ στην Σενεγάλη, διαμαρτυρόμενο για την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης την περασμένη εβδομάδα.
Στην Τουρκία συγκεντρώσεις έγιναν ξανά σε διάφορες πόλεις ενώ την Κυριακή 5/11 διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία έξω από την αμερικανονατοϊκή βάση του Ιντσιρλίκ στην οποία κατέφτασαν με ένα «Κονβόι Ελευθερίας» από άλλες πόλεις της Τουρκίας. Μπορεί ο Εντογάν να έχει παγώσει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ αλλά στην πράξη συνεχίζει να παρέχει κομβική υποστήριξη στις ΗΠΑ και τους επιχειρησιακούς τους σχεδιασμούς. Μόλις την περασμένη Τρίτη στο Ιντσιρλίκ προσγειώθηκαν αμερικάνικα βομβαρδιστικά Β-1Β Lancer για να συμμετέχουν σε «ασκήσεις».
Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε μαζική Παγκρήτια συγκέντρωση στην αμερικανική βάση στην Σούδα, το βασικό ορμητήριο του αμερικανικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο – στον οποίο ήρθε να προστεθεί μετά τα αεροπλανοφόρα και ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο- ενώ η αεροπορική βάση της Σούδας έχει γεμίσει από αμερικανικά αεροπλάνα και πολυάριθμους πεζοναύτες.
Κόντρα στην προπαγάνδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι η Αριστερά και όποιος είναι με την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη είναι «υποχείριο του Ερντογάν», οι εργαζόμενοι και η νεολαία διαδηλώνοντας μαζικά και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, στέλνουν διπλό μήνυμα: ότι ο αγώνας είναι κοινός ενάντια στην δολοφονική πολιτική του κράτους του Ισραήλ που με τις πλάτες των ΗΠΑ σκορπίζει τον θάνατο στην Παλαιστίνη αλλά και ενάντια στη συμμετοχή των κυβερνήσεων στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Το ίδιο μαζικό μήνυμα αντίστασης ήρθε την Κυριακή 5/11 από τη συναυλία και το μαζικό συλλαλητήριο που οργανώθηκε στην Αθήνα με τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων διαδηλωτών αλλά και τις αντίστοχιες κινητοποιήσεις που έγιναν στην Πάτρα και άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα.