Τους τελευταίους δύο μήνες έχει ανοίξει το ζήτημα της “αναμόρφωσης” της Ψυχικής Υγείας και της Απεξάρτησης μέσα από νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας. Ουσιαστικά μιλάμε για ολική διάλυσή τους. Θέλουν να ενοποιήσουν όλα τα προγράμματα απεξάρτησης, καταργώντας τις θεραπευτικές δυνατότητες που ως τώρα υπήρχαν, συγκεντρώνοντάς τα όλα στον ΟΚΑΝΑ. Τα “στεγνά” προγράμματα μπαίνουν στο στόχαστρο, στη λογική του να γίνει ο κόσμος που προσπαθεί να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά “πελατάκια” των υποκατάστατων.
Ταυτόχρονα, αποσπά στο σύνολό της την Ψυχική Υγεία από το ΕΣΥ, την περνάει σε έναν νέο οργανισμό-Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Εκεί περνάνε τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, οι ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, καθώς και όλες οι δομές κοινότητας. Οι ήδη λειψές και υποστελεχωμένες δομές κινδυνεύουν με συγχωνεύσεις, ενώ σχηματίζουν μια τομεοποίηση σε επίπεδο Υγειονομικής Περιφέρειας για πληθυσμό της τάξης των εκατομμυρίων, αντί για εκατό με διακόσιες χιλιάδες που θα έπρεπε είναι. Στον νέο αυτόν φορέα εντάσσονται όχι μόνο οι ΑΜΚΕ και οι ΜΚΟ, αλλά και οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές. Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι να ιδιωτικοποιήσουν τα προσοδοφόρα κομμάτια της Ψυχικής Υγείας και να διαλύσουν όλα τα υπόλοιπα.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος υπερηφανευόταν ότι έκλεισε νοσοκομεία, ανάμεσά τους και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο των Χανίων, επιδιώκει να επισφραγίσει ως νέος υπουργός Υγείας την νέα επίθεση στην Ψυχική Υγεία. Οι πληροφορίες που είχαμε είναι ότι το νομοσχέδιο θα εμφανιζόταν μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς και θα κατέβαινε για ψήφιση αρχές Γενάρη. Δεν έγινε ακόμη, αλλά ο Βαρτζόγλου, υφυπουργός Υγείας -και Επιστημονικός Υπεύθυνος ιδιωτικής Ψυχιατρικής Κλινικής(!)- βαυκαλίζεται ότι θα το φέρει πολύ άμεσα.
Οι κινητοποιήσεις μας ενάντια στο νομοσχέδιο ξεκίνησαν από τα μέσα Νοέμβρη, αμέσως μόλις άνοιξε αυτό το ζήτημα. Όλος ο κόσμος που εμπλέκεται με την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση, από το προσωπικό μέχρι τους θεραπευόμενους, έχει ξεσηκωθεί. Τα σωματεία εργαζομένων στα ΨΝΑ Δαφνί και Δρομοκαΐτειο έχουν προχωρήσει σε απεργιακές δράσεις, από στάσεις εργασίας και καταλήψεις της Διοίκησης μέχρι κλείσιμο της λ. Καβάλας. Πολύ μαζική ήταν η απεργιακή συγκέντρωση στις 22 του περασμένου Νοέμβρη στο Υπουργείο Υγείας.
Χρειάζεται να συνεχίσουμε με απεργιακή κλιμάκωση. Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή σπρώχνει προς αυτή την κατεύθυνση για την υπεράσπιση της Ψυχικής Υγείας και την Απεξάρτησης, αλλά και για όλα τα άλλα αιτήματα για να σώσουμε το ΕΣΥ. Μπροστά μας είναι και η μεγάλη συναυλία για την υπεράσπιση της Ψυχικής Υγείας την Κυριακή 14/1 στη 1μμ στον σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου.
Εκλογές στο ΨΝΑ Δαφνί
Στο ΨΝΑ Δαφνί πραγματοποιήσαμε ως ενιαίο σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου στις 9/1 εκλογοαπολογιστική συνέλευση με την προοπτική να γίνουν εκλογές στις 16-17/1. Η πρόταση που κατέθεσε το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή στο ΨΝΑ Δαφνί ήταν η αναβολή των εκλογών, ώστε να επικεντρωθούμε στην οργάνωση της απεργιακής μετωπικής σύγκρουσης για να μην φτάσει καν να κατατεθεί το νομοσχέδιο. Θέλουμε να βγει μπροστά όλος ο κόσμος που το προηγούμενο διάστημα πέτυχε νίκες μέσα από πρωτοφανείς σε μαζικότητα και συχνότητα κινητοποιήσεις και συνελεύσεις. Το κατέβασμα του Ενωτικού Κινήματος στις εκλογές του σωματείου διεκδικούμε να εκφράσει αυτόν τον κόσμο του ανυποχώρητου αγώνα, τη διάθεση για σύγκρουση μέχρι τη νίκη. Για να τσακίσουμε τους κυβερνητικούς της ΔΑΚΕ και να κοντράρουμε τις φωνές του δήθεν ρεαλισμού που μιλούν για αρνητικούς συσχετισμούς, ότι δεν “μας παίρνει” να κλιμακώσουμε, όπως μας λένε οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Ήδη από τις αρχές Οκτώβρη παλέψαμε και κερδίσαμε ότι σε συνθήκες τραγικής υποστελέχωσης δεν θα προστεθούν δύο επιπλέον εφημερίες. Το κερδίσαμε γιατί κάναμε κινητοποιήσεις διαρκείας. Στη 48ωρη απεργία 29-20/11 το ΨΝΑ Δαφνί συμμετείχε με τρία μαζικά μπλοκ: του ενιαίου σωματείου, του συλλόγου ειδικευομένων και του 18ΑΝΩ. Στην πραγματικότητα μιλάμε για μήνες συνεχών συνελεύσεων, κινητοποιήσεων και απεργιών με ευρεία συμμετοχή από όλες τις ειδικότητες των συναδέλφων.
Μπροστά στο νομοσχέδιο και μαζί με τα υπόλοιπα νοσοκομεία, είναι η ώρα να δώσουμε τα ρέστα μας με απεργία διαρκείας και να ξεσηκώσουμε όλη την εργατική τάξη στο πλάι μας. Και ταυτόχρονα να δυναμώσουμε τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα σωματεία, που οργανώνουν τους αγώνες με προοπτική την εναλλακτική των “από τα κάτω” και όχι με το χέρι στο χειρόφρενο με προοπτική τον συμβιβασμό.