Την προηγούμενη εβδομάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε στο Υπουργικό Συμβούλιο την ίδρυση της Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών, της οποίας το νομοσχέδιο πρόκειται να βγει σε διαβούλευση στο προσεχές διάστημα.
Μεταξύ κάποιων γενικόλογων χαρακτηριστικών του εν λόγω ΑΕΙ και αρκετών διθυράμβων του ίδιου προς την "σωτήρια" πολιτική του, δεν παρέλειψε να λασπολογήσει και να ειρωνευτεί, όπως συνηθίζει, το τεράστιο κίνημα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες ήδη από την πανδημία και κορυφώνοντάς το στα τέλη του 2023. Προφανώς και δεν αναφέρθηκε στις δεκάδες καταλήψεις που έγιναν σε θέατρα, δραματικές σχολές και πανεπιστήμια, ούτε στις διαδηλώσεις και στις απεργίες στις οποίες συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, ούτε φυσικά στη πολιτική πίεση που ασκήθηκε στην κυβέρνησή του και που, ταυτόχρονα με το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη και τις εξίσου μαζικές κινητοποιήσεις, τον ανάγκασαν να προκηρύξει εκλογές.
Όλα αυτά επέλεξε να αποσιωπήσει ο Κ. Μητσοτάκης στις εξαγγελίες του, προκαλώντας τα εξής ερωτήματα:
Αρχικά, πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως σωτήρας της καλλιτεχνικής και δη της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης ο άνθρωπος που καταπάτησε το άρθρο 16, που απαξίωσε και υποτίμησε στο μέγιστο όποιο αγαθό είναι δημόσιο και δωρεάν και να μας πείσει ότι αποκαθιστά μία "αδικία χρόνων";
Δεύτερον, μήπως υπάρχει η περίπτωση να πρόκειται απλά για μία επιχείρηση βιτρίνα ανωτατοποίησης των ήδη υπάρχουσων σχολών που τίθενται υπό τη στέγη της Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών (Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου, Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης) με στόχο να εξευμενίσει τους μελλοντικούς πυρήνες κινητοποιήσεων και αγώνων, χαρίζοντας του και μερικά έξτρα εξάμηνα μαθητείας και μία καλύτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, την ώρα που χιλιάδες σπουδαστές και σπουδάστριες θα παραμείνουν έρμαια του ΠΔ85, κι ας προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο;
Τέλος, από τη στιγμή που θα ανωτεροποιηθούν όλες οι υπόλοιπες επαγγελματικές σχολές θεάτρου, χορού και μουσικής μπαίνοντας υπό τον έλεγχο του υπουργείου Παιδείας, μήπως είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να απαξιωθούν και αυτές παρά τα έσοδα που θα φέρνουν και να ανοίξει ευκολότερα ο δρόμος στους κολλεγιάρχες φίλους του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, που άλλωστε ήταν και από τις πρώτες του μετεκλογικές προτεραιότητες;
Απορίες περισσότερο ρητορικές γιατί μάλλον οι απαντήσεις είναι προφανείς.