Οικονομία και πολιτική
Ο καλύτερος “Πρόεδρος της Δημοκρατίας” είναι το “πεζοδρόμιο”

Προσφύγισσες σε γενική απεργία στην Αθήνα τον Απρίλη του 2022. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Καθώς πλησιάζουμε στην ημέρα ανακοίνωσης του ονόματος του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, τα καθεστωτικά ΜΜΕ πλημμυρίζουν από αναλύσεις και δηλώσεις τόσο σχετικά με τα επικρατέστερα πρόσωπα όσο και με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ενός υποψηφίου που θα εκλεγεί με μία ευρύτερη κοινοβουλευτική συναίνεση. 

Στις 15 Γενάρη υπάρχει προγραμματισμένη συνάντηση του Μητσοτάκη με τη Σακελλαροπούλου για να συζητήσει μαζί της την απόφασή του και στη συνέχεια να προχωρήσει στην ανακοίνωση του ονόματος. Από τις περισσότερες διαρροές φαίνεται πως η Σακελλαροπούλου δεν θα είναι ξανά υποψήφια, ενώ προβάλλονται διαρκώς τις τελευταίες βδομάδες και τα χαρακτηριστικά που αναζητά η κυβέρνηση για ένα νέο ΠτΔ. Μέσα από τις δηλώσεις διαφόρων βουλευτών, τόσο της ΝΔ όσο και των ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, τονίζεται η αναζήτηση ενός προσώπου που θα εκφράζει την εθνική ενότητα και θα εγγυάται τη θεσμική ομαλότητα. 

Η σημασία αυτών των φράσεων ωστόσο είναι πως αναζητείται ένας νέος ΠτΔ που θα δίνει πλήρη συναίνεση και στήριξη σε οποιαδήποτε αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης. Ένας ΠτΔ που θα στηρίζει και θα δικαιολογεί τις ιδιωτικοποιήσεις, την καταστολή, τα αντεργατικά μέτρα και πάνω απ’ όλα τον πολεμικό εξοπλισμό της χώρας, βάζοντας μπροστά το «εθνικό συμφέρον».

Η εσωκομματική κρίση που έχει ανοίξει στη ΝΔ από την εκλογική κατάρρευση δεν έκλεισε με τη διαγραφή Σαμαρά. Πλεύρης και Βορίδης, καθώς και άλλα ακροδεξιά στελέχη, έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές το επιχείρημα της εκλογικής ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη για να πιέσουν την κυβέρνηση να κινηθεί ακόμα πιο δεξιά, να απομακρυνθεί από το πιο «κεντρώο» πρόσωπο που θέλει να δείξει ο Μητσοτάκης. 

Εγκλήματα

Στην πράξη κανένα «κεντρώο» πρόσωπο δεν υπάρχει καθώς μιλάμε για μία κυβέρνηση δολοφόνων υπεύθυνη για δύο από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στα Τέμπη και στην Πύλο. Μία κυβέρνηση που πνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο και δολοφονεί μετανάστες στα ΑΤ, που οπλίζει τα χέρια των γυναικοκτόνων καλλιεργώντας το θεσμικό σεξισμό, που διαλύει την Παιδεία και την Υγεία απαντώντας σε φοιτητές και απεργούς με βίαιη καταστολή. Που στηρίζει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και εμπλέκεται στρατιωτικά στους πολέμους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή για να ικανοποιήσει της ιμπεριαλιστικές βλέψεις της εγχώριας αστικής τάξης. 

Αυτή είναι η πολιτική που θέλουν να στηρίζει και ο νέος ΠτΔ είτε προέχεται από το χώρο της κεντροαριστεράς είτε της κεντροδεξιάς, όπως είναι και το μεγάλο «δίλημμα» που προβάλλεται στα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αντί να εκμεταλλευτούν το μίσος του κόσμου για την κυβέρνηση και την πολιτική της, επιλέγουν το δρόμο της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Ουσιαστικά για ακόμα μία φορά συμπορεύονται πλήρως με τη ΝΔ. Ακόμα κι αν διατυμπανίζουν την ανάγκη ανάδειξης ενός «προοδευτικού» προσώπου σε ΠτΔ, τονίζουν την ανάγκη εθνικής ενότητας και πολιτικής σταθερότητας της χώρας, στηρίζουν την αύξηση των αμυντικών δαπανών και την ανάγκη διασφάλισης της «εθνικής κυριαρχίας» της χώρας. Για το ΚΚΕ η συζήτηση για ΠτΔ «δεν έχει σχέση με τα προβλήματα του λαού». Επομένως τι προοδευτικός τι αντιδραστικός, μέσα στον καπιταλισμό το ίδιο είναι. 

Όσο και αν πράγματι το ζήτημα δεν είναι το πρόσωπο που θα επιλεγεί αλλά η πολιτική που θα εξυπηρετήσει, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η αποδοχή των «αρνητικών συσχετισμών» και η αναμονή για τις «ώριμες συνθήκες». Η απάντηση δίνεται καθημερινά από τον κόσμο που μάχεται στη δρόμο, από όλα τα μεγάλα κινήματα που ξεδιπλώθηκαν τα τελευταία χρόνια και έφτασαν την κυβέρνηση στη σημερινή της κρίση. 

Αυτή είναι και η δύναμη που μπορεί να την ανατρέψει και να βάλει τέλος στη δολοφονική πολιτική της, είτε συναινεί ο ΠτΔ είτε όχι.

Νικήτας Μέλιος