Οι προκλήσεις από την κυβέρνηση της ΝΔ πέφτουν βροχή. Ο Συρίγος ευχήθηκε ότι κάπου το 2047 θα έχουμε σύγχρονους και ασφαλείς σιδηροδρόμους. Ο Κυρανάκης, ο νέος αρμόδιος υπουργός, είναι πιο αποφασιστικός, θέτει το όριο στο 2027. Ο Μητσοτάκης είδε τα …bots των ΜΚΔ πίσω από τα ποτάμια που πλημμύρισαν τους δρόμους στις 28 Φλεβάρη. Η Προανακριτική της Βουλής είναι ένα πεδίο που ξεδιπλώνονται αυτές οι προκλήσεις. Εδώ η εφευρετικότητα διαγκωνίζεται με το θράσος.
Την περασμένη βδομάδα με συνοπτικές διαδικασίες η Προανακριτική (όπου η ΝΔ έχει βέβαια την πλειοψηφία) αποφάσισε να αποδεχτεί το αίτημα του Τριαντόπουλου να πάει η υπόθεση στο Δικαστικό Συμβούλιο. Έτσι ο υφυπουργός που είχε αναλάβει και τη χρηματοδότηση του μπαζώματος, θα κάνει μόνο μια εμφάνιση στην Προανακριτική -έχει οριστεί η 28 Μάρτη- και το πιθανότερο ούτε αυτό, θα αρκεστεί να στείλει υπόμνημα με τις απόψεις του.
Ο Μητσοτάκης έσπευσε να μιλήσει για «ένα γενναίο βήμα που δεν έχει σύγχρονο προηγούμενο. Ένα βήμα που του επιτρέπει να κριθεί από τακτικούς δικαστές, οι οποίοι απολαμβάνουν των συνταγματικών εγγυήσεων λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας. Και μία ενέργεια που απεγκλωβίζει την αναζήτηση τυχόν ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων από τις τοξικές μικροκομματικές διαμάχες. Αυτές στις οποίες εξακολουθούν να επιδίδονται, δυστυχώς, τα άλλα κόμματα».
Όχι μόνο ο Τριαντόπουλος είναι γενναίος, είναι και πρωτοπόρος, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Μαρινάκη. Γιατί η πρότασή του ανοίγει δρόμους, μαζί με την προαναγγελία για αναθεώρηση του Άρθρου 86 του Συντάγματος, ώστε να μειωθεί το χάσμα με την κοινωνία που εκφράζει «δυσπιστία» για το «πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς». Ο λόγος που θα γίνουν όλα αυτά είναι «ότι το Δικαστικό Συμβούλιο μπορεί να κάνει ακριβώς τις ίδιες, αλλά και περισσότερες ανακριτικές πράξεις, από αυτές που θα κάνει η Προανακριτική, με μία διαφορά, ότι στη μία περίπτωση θα τις κάνουν ανώτατοι Δικαστές και στην άλλη περίπτωση τα κόμματα».
Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της ΝΔ θα βγάλει ένα «πόρισμα» με βάση το υπόμνημα του Τριαντόπουλου. Ούτε μάρτυρες, ούτε επέκταση σε ενοχλητικά ερωτήματα και αποδεικτικά στοιχεία. Μετά, ίσως αρχές Απρίλη, η ολομέλεια της Βουλής με απλή πλειοψηφία (δηλαδή με κυβερνητική πλειοψηφία) θα αποφασίσει την παραπομπή Τριαντόπουλου στο Δικαστικό Συμβούλιο, για να διερευνηθούν όσα θα τίθενται στην απόφασή της με βάση το πόρισμα.
Στη συνέχεια θα παραπέμψει αυτό το χαρτί στο Δικαστικό Συμβούλιο. Η σύνθεση του εν λόγω συμβουλίου προκύπτει, με κλήρωση, από τα μέλη του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το ίδιο και το Ειδικό Δικαστήριο, αν το συμβούλιο αποφασίσει ότι θα παραπεμφθεί τελικά ο Τριαντόπουλος. Τυπικά, το Δικαστικό Συμβούλιο μπορεί να αναβαθμίσει τις κατηγορίες για τον Τριαντόπουλο. Επίσης τυπικά, έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει την κατηγορία και σε άλλα πρόσωπα. Ποιος ξέρει, με το χάλι που βρίσκεται η κυβέρνηση και τα φαγώματα στο εσωτερικό της, όλα να τα περιμένει κανείς. Ωστόσο, με βάση το Σύνταγμα -για το οποίο πολύς λόγος γίνεται και από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση- την ηγεσία και των δύο «θεσμών» της Δικαιοσύνης τη διορίζει η κυβέρνηση, η οποία μπορεί να παρέμβει και στις προαγωγές των υπόλοιπων μελών τους μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης (του Φλωρίδη, που έμεινε ανέγγιχτος από τον ανασχηματισμό).
Είναι κακό ανέκδοτο να λένε ο Μητσοτάκης και τα παπαγαλάκια του ότι ο Άρειος Πάγος και το ΣτΕ είναι η εγγύηση για την απόδοση δικαιοσύνης έστω και για τον Τριαντόπουλο, που μάλιστα θα αποκαταστήσει την «εμπιστοσύνη στους θεσμούς». Η Μ. Καρυστιανού και οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών έχουν αναδείξει επανειλημμένα τις στενές σχέσεις πχ. ανάμεσα στον Ντογιάκο, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με την κυβέρνηση, και τις ενέργειες που έχουν θάψει τις έρευνες για το έγκλημα, για να εισπράξουν κατηγορίες από την Κλάπα, την πρόεδρο του Αρείου Πάγου ότι «δεν σέβονται τον θεσμό της Δικαιοσύνης». Στην έρευνα που δημοσίευσε η Metron Analysis στις 6 Φλεβάρη, το 51% των ερωτηθέντων απάντησε ότι εμπιστεύεται από καθόλου έως λίγο τη «Δικαιοσύνη» (μια θεαματική αύξηση σε σχέση με προηγούμενες έρευνες) ενώ ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό λέει ότι δεν διασφαλίζεται η αμεροληψία της.
Γρανάζι
Αλλά βέβαια, ο Τριαντόπουλος είναι μόνο ένα γρανάζι του μηχανισμού της συγκάλυψης του εγκλήματος των ιδιωτικοποιήσεων στα Τέμπη. Την περασμένη βδομάδα ο Μ. Κοττάκης (που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το εσωτερικό της ΝΔ, λέγε με Σαμαρά) δημοσίευσε τα εξής στην Εστία (20/3):
«Ο κύριος Πρόεδρος της Κυβερνήσεως ανακάλυψε την αξία του ‘φυσικού δικαστή’ και επικρότησε την ‘απόφαση’ του Χρήστου Τριαντόπουλου να προσφύγει σε αυτόν συμπτωματικώς μόλις η προανακριτική πλησίασε στην αυλή του! Μόλις έμαθε εξωδίκως ότι υπάρχουν υπάλληλοι της Περιφέρειας Λάρισας που φέρονται να άκουγαν σε ανοικτή ακρόαση ενώπιον του συντονιστού Τριαντόπουλου τον ‘Γηραιό’ Υπουργό του να φωνάζει ωρυόμενος μέσα από το γραφείο του στον δεύτερο όροφο του Μεγάρου Μαξίμου ‘τελειώνετε με το μπάζωμα γιατί θα σας γαμ….. ω όλους!’. Τότε!
Ανακάλυψε την αξία του ‘φυσικού δικαστή’ και της ‘ανεξάρτητης δικαιοσύνης’ μόλις του είπαν οι νομικοί του σύμβουλοι, ότι το email Τριαντόπουλου θα δώσει την δυνατότητα στα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής να καλέσουν ενώπιον της για εξέταση ως μάρτυρες τους αποδέκτες του κυρίους Γεραπετρίτη και Σκέρτσο, οι οποίοι τραύλιζαν διάφορα ακατάληπτα στην Βουλή όταν η εφημερίδα μας αποκάλυψε το πλήρες περιεχόμενό του. Αυτήν ακριβώς την στιγμή αντελήφθη ο κύριος Πρόεδρος της Κυβερνήσεως πόσο ‘επιβλαβείς’ και πόσο ‘τοξικές’ είναι οι προανακριτικές επιτροπές και πόσο ‘ανώριμο’ είναι το πολιτικό σύστημα για να δικάζει τον εαυτό του».
Όσα τερτίπια και να ανακαλύπτει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να ξεφύγει από την ετυμηγορία της ιστορικής Γενικής Απεργίας της 28 Φλεβάρη, δηλαδή ότι πρόκειται για κυβέρνηση δολοφόνων που προσπαθεί να συγκαλύψει τα εγκλήματά της. Όσα παρασκηνιακά μαγειρέματα και αν γίνουν στα απρόσιτα (που δεν εκλέγονται από κανέναν) ανώτατα κλιμάκια της «Δικαιοσύνης», δεν πρόκειται να αποκαταστήσουν το όποιο κύρος της. Η κρίση της είναι κομμάτι της κρίσης που αποσταθεροποιεί όλο το σύστημα, όχι μόνο πολιτικά αλλά και ιδεολογικά.
Κι εδώ αναδεικνύονται τα όρια της αντιπολίτευσης. Καταγγελίες για το φιάσκο της Προανακριτικής, κεραυνοί για την παραβίαση του Συντάγματος, και πέραν τούτου ουδέν. Όλοι τους με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, λένε ότι η λύση θα έρθει με τις εκλογές όποτε αποφασίσει να τις κάνει ο Μητσοτάκης και μέχρι τότε ας βοηθήσουμε τον λαό «να βγάλει τα συμπεράσματά του».
Τα συμπεράσματα βγαίνουν. Όταν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών συνδέουν αυτό το έγκλημα με το ρατσιστικό έγκλημα των κλειστών συνόρων στην Πύλο, όταν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και τους δήμους βγαίνουν σε απεργίες για να διεκδικήσουν «οξυγόνο» για όλη την εργατική τάξη ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης και των περικοπών, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει η Αριστερά. Για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση, για να ανοίξουμε τον δρόμο για μια κοινωνία όπου η δικαιοσύνη και η δημοκρατία θα είναι στα χέρια της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
