Λεφτά δεν υπάρχουν –εκτός και αν πρόκειται για εξοπλισμούς φυσικά. Για αυτούς υπάρχουν και περισσεύουν.
Η Ελλάδα είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές όσον αφορά στις πολεμικές δαπάνες σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Λίγες μόνο χώρες δαπανούν μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού τους για όπλα από ότι η Ελλάδα: Η Ουκρανία και η Ρωσία, που βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους. Η Σαουδική Αραβία που προσπαθεί να εξαφανίσει την Υεμένη από τον χάρτη. Το Ισραήλ που έχει ισοπεδώσει την Γάζα και έχει κηρύξει τον πόλεμο (επί της ουσίας) σε όλους τους γείτονες. Οι ΗΠΑ, ο «παγκόσμιος χωροφύλακας». Από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο μία, η Πολωνία, βρέθηκε το 2023 πάνω από εμάς –αλλά περιστασιακά μόνο. Αλλά ο Μητσοτάκης θέλει να μας ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά.
Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα νέο 12ετές πακέτο μαμούθ για την άμυνα ύψους 25 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Το πακέτο περιλαμβάνει ανάμεσα στα άλλα την αγορά μιας ακόμα (τέταρτης) γαλλικής φρεγάτας και δυο ιταλικών φρεγατών. Την «Ασπίδα του Αχιλλέα», έναν ισραηλινής κατασκευής αντιαεροπορικό «θόλο» που δεν θα περιορίζεται στο Αιγαίο αλλά θα εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Την προμήθεια και άλλων (πέρα των αρχικών 20) αεροσκαφών F-35 με στόχο να έχει, μέχρι το 2030 η Ελλάδα τουλάχιστον 200 πολεμικά αεροσκάφη «νέας γενιάς». Και την εγκατάσταση ενός ακόμα «αμυντικού συστήματος… με στόχευση προς τα βορειοανατολικά» (τη Ρωσία δηλαδή).
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει ταυτόχρονα σαν απειλή και σαν ευκαιρία τη «συνθηκολόγηση» ανάμεσα στον Τραμπ και τον Πούτιν. Απειλή γιατί αισθάνεται ευάλωτη χωρίς την αμερικανική στρατιωτική «προστασία». Ευκαιρία γιατί ελπίζει να αξιοποιήσει το κενό για να αυξήσει το δικό της ειδικό (ιμπεριαλιστικό) βάρος στην παγκόσμια σκηνή. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος του προγράμματος «ReArm Europe» που πρότεινε στις αρχές του Μαρτίου η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Η Ευρώπη ήταν το «κύριο θέατρο» και στους δυο παγκόσμιους πολέμους. Και όπως όλα δείχνουν οι άρχουσες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να την μετατρέψουν σε κύριο θέατρο και ενός νέου «μεγάλου πολέμου». Ο Μακρόν δήλωσε πρόσφατα έτοιμος να χρησιμοποιήσει ακόμα και πυρηνικά για να «προστατέψει» την ακεραιότητα της Ουκρανίας. Και πλάι στους υψηλούς της προστάτες η Ελλάδα του Μητσοτάκη διεκδικεί τώρα και αυτή τον δικό της ρόλο σε αυτόν τον αγώνα δρόμου της καταστροφής και του θανάτου.