Αντίσταση στους τρομονόμους

To Σάββατο 10 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, η ημερίδα της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας με θέμα «10 χρόνια εφαρμογής “αντιτρομοκρατικής” νομοθεσίας». Προβλήματα του υπερασπιστικού λόγου» και με ομιλητές και ομιλήτριες συνηγόρους πολιτικών κατηγορουμένων και κρατουμένων.

Τις αντίστοιχες θεματικές εισηγήθηκαν οι: Δημήτρης Μπελαντής «Όψεις του βασικού αδικήματος των αντιτρομοκρατικών νόμων», Στράτος Γεωργούλας «H κοινωνιολογική κατασκευή του εσωτερικού εχθρού και η ανασκευή της», Δημήτρης Σαραφιανός «Οι ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές πηγές της αντιτρομοκρατικής Νομοθεσίας», Κώστας Παπαδάκης «Η παράκαμψη της συνταγματικής αρχής του φυσικού δικαστή σε δίκες “τρομοκρατίας”», Βούλα Γιανακοπούλου «O ειδικός κατηγορούμενος και η παρεκκλίνουσα προδικασία», Τζίνα Παλαιολόγου «Η ανάλυση DNA ως αποδεικτικό μέσο με την ειδική μορφή πραγματογνωμοσύνης», Γιάννης Ραχιώτης «Οργανώνοντας την υπεράσπιση», Βασίλης Παπαστεργίου «Απαντώντας στους υπερασπιστές, υπερασπίζοντας το κράτος. Ο λόγος υπεράσπισης της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας στο νομικό τύπο και τη δημόσια συζήτηση», Αντωνία Λεγάκη «Η επίδραση αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας στο σύνολο της αντεγκληματικής πολιτικής και της κυρίαρχης πολιτικής ρητορικής» και Γιάννα Κούρτοβικ «Οι Λίστες “σχετιζομένων” με την τρομοκρατία. O N.3932/2011».

Παρενέβησαν ο Σπύρος Φυτράκης και ο Γιάννης Σερίφης επίσης. Με βάση την δικαστική και κινηματική τους εμπειρία οι εισηγητές παρουσιάσαν την νομική κατάσταση σχετικά με την “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία και την αντίστοιχη νομολογία από την μεταπολίτευση έως τώρα. Με κύρια παραδείγματα την δίκη της 17 Νοέμβρη και των Πυρήνων της Φωτιάς αναδείχθηκε πως η νομοθετική και δικαστική εξουσία αντιμετωπίζει τους πολιτικά διαφωνούντες εφαρμόζοντας ένα καθεστώς “εξαίρεσης”, ένα καθεστώς στο οποίο στερούνται τα στοιχειώδη υπεραπιστικά δικαιώματα τους ως κατηγορούμενοι και πως ελλοχεύει ο κίνδυνος το καθεστώς εξαίρεσης να αποτελέσει τον κανόνα για τα δικαιώματα όσων αντιτάσσονται και διαφωνούν με κυβερνητικές επιλογές και την κρατική εξουσία.

Οι περισσότεροι ομιλητές στάθηκαν στην σημασία το κίνημα να πιέσει για διαμόρφωση νέων νόμων και δικαστικών αποφάσεων, κυρίως όμως για την αντίσταση στην ολοένα αυξανόμενη κρατική καταστολή και δικαστική αυθαιρεσία, ιδίως σε περιόδους βαθειάς πολιτικής και οικονομικής κρίσης όπως η σημερινή.