Όταν μπήκα στην οργάνωση το 1992, τα πρώτα βιβλία που με τράβηξαν ήταν τα βιβλία που είχαμε κυκλοφορήσει τότε για την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων του Νοέλ Χάλιφαξ και ο κρατικός καπιταλισμός του Τόνι Κλιφ. Τα επόμενα χρόνια πετύχαμε και κάναμε ένα δεύτερο πολύ πιο ανοιχτό μπάσιμο γι’ αυτά τα ζητήματα μέσα στο ίδιο το κίνημα με την Πρωτοβουλία Γένοβα και την Πρωτοβουλία Ομοφυλόφιλων Ενάντια στην Καταπίεση, στις αρχές του 2000.

Σε όλη αυτήν την πορεία μέχρι να ανοίξει ξανά το ζήτημα μέσα στα αντικαπιταλιστικά και τα αντιπολεμικά κινήματα εκείνης της δεκαετίας ήμασταν, όχι απλά η μειοψηφία, αλλά πρακτικά οι μοναδικοί που το ανοίγαμε μέσα στην Αριστερά. Όταν την δεκαετία του ’90 στη Νομική Θεσσαλονίκης χτίζαμε τις Επαναστατικές Σοσιαλιστικές Ομάδες Φοιτητών γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ερχόμασταν αντιμέτωποι με κοροϊδίες από παρατάξεις της Αριστεράς για τις θέσεις μας για τη σεξουαλική απελευθέρωση, οι οποίες το λιγότερο υποτιμούσαν το μέτωπο ενάντια στην καταπίεση και χρησιμοποιούσαν τη θέση μας σαν «στίγμα» για να μας έχουν στο περιθώριο. Είμαστε περήφανοι για τη συμβολή που είχαμε σαν κόμμα στο να σπάσει αυτή η σταλινική γραμμή που καθόριζε για χρόνια όλη την Αριστερά ότι αυτός ο προσανατολισμός σημαίνει «αστική παρέκκλιση» και «εκφυλισμός των ηθών». Αυτές ήταν οι απόψεις που κυριαρχούσαν τότε και στο ΚΚΕ και σε άλλα κομμάτια της Αριστεράς -και που σήμερα λέει ότι είναι ενάντια στην ομοφοβία και ταυτόχρονα ότι λίγο-πολύ, οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να είναι γονείς. 

Θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κανείς ότι με την ψήφιση του νόμου, «ε, δεν έγινε και τίποτα». Χαίρομαι που ψηφίστηκε ο νόμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, έστω και με τους όρους που έγινε, γιατί ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να εξευτελιστεί προκειμένου να πουλήσει το προφίλ ότι είναι μια «κεντρώα φιλελεύθερη παράταξη υπέρ των δικαιωμάτων» ενώ ταυτόχρονα πλατιά κομμάτια του κόσμου κερδήθηκαν ότι είναι μαζί μας, με τις γυναίκες, με τους ΛΟΑΤΚΙ ενάντια στην κυβέρνηση. 

«Τα θέλουμε όλα»

Υπηρετεί αυτή τη μάχη μας το ότι δεν ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο; Και μόνο οι ελλείψεις αυτού του νόμου θα έδιναν το δικαίωμα σε όλη την Αριστερά, και την κοινοβουλευτική, να πει «τα θέλουμε όλα» και να απαιτήσει ότι «θα τα ψηφίσετε όλα». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έχουμε τη θέση ότι τα ζητήματα της καταπίεσης είναι δεμένα με την εκμετάλλευση. Ότι το ζήτημα της καταπίεσης είναι δεμένο με την ίδια τη λειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού και γι’ αυτό είναι ζήτημα της συνολικής πάλης της εργατικής τάξης για απελευθέρωση.

Στη δεδομένη πολιτική συγκυρία, ενός νόμου λειψού, ενός νόμου που στην πραγματικότητα αφήνει πολλά προβλήματα για τις ζωές των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων και την ώρα που το κίνημα της εργατικής τάξης, των φοιτητών, των αγροτών είναι στους δρόμους και παλεύει ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση, μια τέτοια συναίνεση όπως την έδωσε η Νέα Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Πλεύση Ελευθερίας, είναι προβληματική. 

Στο βιβλίο που έγραψα προσπαθώ να επιχειρηματολογήσω ότι μια μεγάλη μάχη μας είναι να πολεμήσουμε τη συμμαχία με τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και τον κίβδηλο δικαιωματισμό τους. Ότι δεν μπορούμε να απομονώσουμε το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα και τους αγώνες του από το ευρύτερο κίνημα που παλεύει να ρίξει τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Αν είχαμε επαναστάτες βουλευτές μέσα στην βουλή την ώρα που απ’ έξω ήταν οι απεργοί νοσοκομειακοί, οι αγρότες, τα τρακτέρ, οι φοιτητικές καταλήψεις, θα ψηφίζαμε μαζί με τον Μητσοτάκη αυτό το νόμο; Στο άρθρο που θα είναι στο επόμενο τεύχος του Σοσιαλισμού από τα Κάτω, θα υποστηρίξω ότι δεν θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό. 

Η μάχη για να κερδίσουμε πραγματικά τα δικαιώματά μας είναι να ανατρέψουμε τους νεοφιλελεύθρους που διαλύουν το κοινωνικό κράτος, φορτώνουν κι άλλα βάρη στην εργατική οικογένεια, που με διάφορους τρόπους σπρώχνουν τον σεξισμό ενάντια στις γυναίκες, που κάνουν τα στραβά μάτια για τις γυναικοκτονίες και ψηφίζουν ολένα και πιο αυστηρούς ποινικούς κώδικες για να κυνηγάνε τον φτωχόκοσμο, που γλείφουν την ακροδεξιά και την εκκλησία.

Κώστας Τορπουζίδης 

Για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών

Είναι λάθος από την πλευρά της Αριστεράς να μη στηρίζουμε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια που έφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταρχήν γιατί το νομοσχέδιο δίνει ανθρώπινα δικαιώματα, δεν αφαιρεί.

Δίνει το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο από ομόφυλα ζευγάρια και στην απόκτηση κοινού παιδιού μέσα από υιοθεσία εξοργίζοντας τους ακροδεξιούς και πολλούς ιεράρχες.

Αποτελεί μερική δικαίωση των αγώνων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας γιατί δεν δίνει πλήρη δικαιώματα: δεν δίνει το δικαίωμα απόκτησης κοινού παιδιού μέσω παρένθετης μητέρας επηρεάζoντας κυρίως ζευγάρια ανδρών και κρατάει αόρατα τα διεμφυλικά άτομα.

 Δεν στέκει η Αριστερά να μη στηρίζει την υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου επειδή δεν δίνει όλα τα δικαιώματα αλλά μέρος των δικαιωμάτων που διεκδικεί ένα προοδευτικό κίνημα ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς την υπερψήφιση των τμημάτων της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς το νομοσχέδιο δεν θα μπορούσε να περάσει παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα θετικό βήμα, μια υπόκλιση στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα από το αστικό κοινοβούλιο.

Η υπερψήφιση του νομοσχεδίου είναι νίκη ενός κινήματος που έχει υποστεί καταπίεση για χρόνια, κακοποίηση και ευτελισμούς και έλκει την καταγωγή του από τους αγώνες των γυναικών για τη χειραφέτησή τους, τους αγώνες για την εξάλειψη των φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων, τους αντιφασιστικούς αγώνες .

 Δεν ξεπλένει την κυβέρνηση Μητσοτάκη η υπερψήφιση του νομοσχεδίου γιατί η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια δίνη αντιφάσεων που η ίδια διαχρονικά έχει δημιουργήσει. Δεν το υπερψηφίζει το 30% των βουλευτών της Ν.Δ συνεχίζοντας την παράδοση του κόμματός τους, ενώ δεν σταματούν να ανατροφοδοτούν φοβικά σύνδρομα. Είναι παραχώρηση που δίνεται με το ζόρι. 

 Δεν πείθει ούτε η προσπάθεια του Μητσοτάκη να εμφανιστεί έστω αυτός και μια στενή ομάδα γύρω του με ένα προοδευτικό πρόσωπο, γιατί την ίδια στιγμή εφαρμόζει αντικοινωνική και ρατσιστική πολιτική, παραβιάζοντας κοινωνικά κι ατομικά δικαιώματα στην Παιδεία, Υγεία, εργασία, στην ίδια τη ζωή: 

Κόβει 1 στα 3 παιδιά από τα δημόσια Πανεπιστήμια με την ΕΒΕ υπέρ των ιδιωτικών. Φέρνει τα ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή στα δημόσια νοσοκομεία. Κόβει τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων, ενώ στηρίζει την κερδοσκοπία των καρτέλ. Οδηγεί σε κυβερνητικά εγκλήματα στα Τέμπη και στην Πύλο ενώ στήνει επιχειρήσεις συγκάλυψης. Δεν προστατεύει τα παιδιά που βιάστηκαν, δεν αναγνωρίζει τις γυναικοκτονίες.

Ο αγώνας ενάντια στις διακρίσεις που γεννά το σύστημα για να οργανώσει την κυριαρχία του συνεχίζεται στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης και δικαιώνεται πλήρως μόνο βαδίζοντας σταθερά για μια σοσιαλιστική κοινωνία.

Αλλάζουμε όταν παλεύουμε

Είμαι στο ΣΕΚ έξι-επτά μήνες και είναι σημαντικό ότι μέσα σε αυτή τη δύσκολη αλλά γόνιμη περίοδο να φέρνουμε στους πυρήνες μας ανθρώπους από άλλους χώρους, όπως από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Είμαι σε ένα εργασιακό χώρο που ο κόσμος εργάζεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό σε αδήλωτη μαύρη εργασία, σε airbnb. Αφού σχολάσω από μια βαριά χειρωνακτική εργασία, κοιτάζω να πάρω τον προσωπικό μου χρόνο για να μιλήσω με αυτόν τον κόσμο που είναι ένα τεράστιο μέγεθος στην Θεσσαλονίκη. Είναι όλοι ανοιχτοί να μας ακούσουν όπως ανοιχτό είναι και το γράμμα που μας στέλνει εκεί έξω ο Μητσοτάκης και μας λέει “ρίξτε με, φάτε με”! Και τους θέλουμε όλους και όλες κοντά μας στον αγώνα για το μεροκάματο, τα εργατικά δικαιώματα, τις γυναίκες, την Παλαιστίνη, για όλα μαζί.. Παλεύουμε όλοι μαζί και για όλα.

Στον αγώνα για όλα μαζί