Εργατικό κίνημα
Παιδεία: Δεν περιμένουμε, οργανώνουμε

Στις αρχές του μήνα ο νέος Υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς τόνισε στο Βήμα πως θα χρειαστεί να ολοκληρωθούν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για να ξεκινήσει η συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να γίνουν στην Παιδεία. Οι προγραμματικές δηλώσεις τελείωσαν, μαζί τους και οι διαπραγματεύσεις στο Γιούρογκρουπ. Όμως τα επόμενα βήματα για να ξηλωθούν οι νόμοι που διέλυσαν τα πανεπιστήμια και τα σχολεία θα αργήσουν... από ένα εξάμηνο ως μια τετραετία.

Η αφετηρία του Μπαλτά σε σχέση με το τί φταίει για την κατάσταση στα πανεπιστήμια, είναι σωστή. Το PSI τσάκισε τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, το πάγωμα των προσλήψεων καθηγητών οδήγησε στην υποστελέχωση δεκάδων τμημάτων και η είσοδος εργολαβιών στη σίτιση, τη στέγαση και την καθαριότητα στοιχίζουν πολύ περισσότερο στο κράτος απ’ ότι στοίχιζαν οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν μέσω διαθεσιμοτήτων και κατάργησης θεσμών (φύλακες). 
 
Όμως η αντιστροφή αυτής της κατάστασης χρειάζεται άμεσες πρωτοβουλίες, που όπως φαίνεται δε θα παρθούν. Στην αρχή ο λόγος ήταν η αποφυγή της διατάραξης της σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς. Τώρα η «επιτυχία» της παράτασης του μνημονίου βάζει στον πάγο όλες τις εξαγγελίες. Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που μπαίνει σαν πρώτη προτεραιότητα σύμφωνα με συνέντευξη του Υπουργού στο left.gr, δε σημαίνει -όπως θα περίμενε κανείς- αύξηση της χρηματοδότησης της Παιδείας. Ούτε άμεση κατάργηση των διαθεσιμοτήτων, ούτε προσλήψεις καθηγητών, ούτε άμεση κατάργηση του νόμου 4009 της Διαμαντοπούλου που προωθεί την ιδιωτικοποίηση. Δεν αναφέρθηκε καν στο πότε θα επανέλθει το άσυλο στα πανεπιστήμια, μια κίνηση χωρίς οικονομικό κόστος, απαραίτητη όμως. Συγκεκριμένα είπε: “δε θα παύσωμεν άνωθεν κανένα νόμο”.    
 
Οι ανάγκες της Παιδείας δε μπορούν να περιμένουν. Για κάθε μέρα καθυστέρησης οι συνέπειες των εφαρμοσμένων νόμων τρέχουν. Οι διαθεσιμότητες των διοικητικών φτάνουν να μετατρέπονται σε απολύσεις, οι εργολαβίες κοστίζουν καθημερινά, οι διεγραμμένοι φοιτητές μένουν εκτός διδασκαλίας, οι δημοκρατικές διαδικασίες γίνονται πάλι μέσω διαδικτύου (την περασμένη βδομάδα «εκλέχτηκε» πρύτανης του ΕΚΠΑ στη θέση του Φορτσάκη ο Θ. Δημόπουλος από την Ιατρική, μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας).
 
Τις προτάσεις για το πώς μπορούν άμεσα να γίνουν οι αλλαγές στην Παιδεία τις έχουν ήδη καταθέσει οι διοικητικοί, οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα κομμάτια των πανεπιστημιακών που πάλεψαν ενάντια στους νόμους, μέσω των αποφάσεων και των αγώνων τους. Αυτούς χρειάζεται να ακούσει ο πανεπιστημιακός υπουργός Μπαλτάς και να εφαρμόσει τις μονομερείς ενέργειες που θα επιβάλουν τη δικαίωση των αγώνων που τόσα χρόνια δίνει η εκπαιδευτική κοινότητα, πολλές φορές ματώνοντας κυριολεκτικά, στο δρόμο.
 

Διοικητικοί

Οι διαθεσιμότητες, η υποχρηματοδότηση, η κατάργηση του νόμου 4009 της Διαμαντοπούλου και το σχέδιο δράσης της επόμενης περιόδου ήταν τα κεντρικά θέματα συζήτησης στη συνέλευση των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, που έγινε την Πέμπτη 19 Φλεβάρη.
 
Συμμετείχαν εργαζόμενοι από όλες σχεδόν τις σχολές του ΕΚΠΑ, διοικητικοί από το ΕΜΠ που είχαν συνεδριάσει τρεις μέρες πριν και θέλησαν να μεταφέρουν το κλίμα της δικής τους συζήτησης, αλλά και φοιτητές.
 
Έγινε ενημέρωση από τη μεριά του σωματείου για τη συνάντηση με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κατρούγκαλο, που είχε προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα, πριν τη λήξη των διαπραγματεύσεων. Τα θέματα της συνάντησης αφορούσαν στη διαθεσιμότητα και τις υποσχέσεις Κατρούγκαλου πως όλοι οι διαθέσιμοι θα γυρίσουν στις δουλειές τους. Παρ’ όλα αυτά τους ζητήθηκε, όπως και από όλους τους διαθέσιμους του δημοσίου, να κάνουν υπομονή μέχρι τον Ιούνη, όπου και αναμένεται να έχει λήξει το τί θα γίνει με τις δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας.

Ανησυχία

Η ανησυχία σε σχέση με τις απαντήσεις του υπουργού ήταν φανερή σε όλες τις τοποθετήσεις. Η καθυστέρηση της εφαρμογής των εξαγγελιών αφήνει ξεκρέμαστους 600 εργαζόμενους σε όλα τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, οι οποίοι από μέρα σε μέρα μπορεί να θεωρηθούν απολυμένοι. Ήδη σε αρκετούς διαθέσιμους έχει κοπεί η μισθοδοσία τους, ενώ στο ΕΜΠ ήδη 5 εργαζόμενοι που βρίσκονταν σε διαθεσιμότητα παρέλαβαν χαρτί απόλυσης την περασμένη βδομάδα. 
 
 Ο νέος υπουργός Κατρούγκαλος που τους ζήτησε να περιμένουν, ήταν ο δικηγόρος τους στις προσφυγές που είχαν κάνει συλλογικά ενάντια στη διαθεσιμότητα και την κινητικότητα. Όπως είπε, όμως, χαρακτηριστικά μια εργαζόμενη: “Τώρα είναι υπουργός και είμαστε εργαζόμενοι. Δε μπορούμε να περιμένουμε ευνοϊκή μεταχείριση ντε και καλά, πρέπει να διεκδικήσουμε κινηματικά τα δικαιώματά μας”.
 
Από τη μεριά των φοιτητών, ο Μηνάς Χρονόπουλος από τη Φιλοσοφική, τόνισε πως για άλλη μια φορά οι φοιτητές θα βρεθούν στο πλευρό των εργαζομένων, με τον ίδιο τρόπο που λειτούργησαν από κοινού κάθε φορά. “Οι μονομερείς ενέργειες της ΕΕ χρειάζονται σαν απάντηση τις μονομερείς ενέργειες του εργατικού κινήματος. Και άρα παλεύουμε ενωμένοι ξανά για να πετύχουμε τη δικαίωσή μας. Διαγραφή του χρέους για να μη διαγραφούν οι σχολές και οι δουλειές μας”.
 
Στο πλαίσιο απόφασης της συνέλευσης, το πρώτο πράγμα που ειπώθηκε ήταν η απόλυτη συμφωνία με το διεκδικητικό πλαίσιο της ΑΔΕΔΥ που ζητά να σταματήσει κάθε αξιολόγηση και διαθεσιμότητα, να γυρίσουν πίσω διαθέσιμοι και απολυμένοι, να σταματήσουν οι πειθαρχικές διώξεις συνδικαλιστών κ.ά. Διεκδικούν την κατάργηση του νόμου 4009 που προσπαθεί να επιβάλει την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, όλων των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης που προσπαθούσαν να διευρύνουν τις δυνατότητες απολύσεων, ασφαλιστική κάλυψη όλων, πρόσληψη των συμβασιούχων. 
 
Σαν πρώτο βήμα αποφάσισαν να οργανώσουν στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Παιδείας τη μέρα που η Ομοσπονδία θα συναντηθεί με το νέο Υπουργό Παιδείας Μπαλτά. 
Στα ψηφίσματα που πέρασαν ομόφωνα από τη συνέλευση περιλαμβάνονται η συμμετοχή του Συλλόγου στη διεθνή μέρα αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής δράσης στις 21 Μάρτη, καθώς και το αίτημα να κλείσουν άμεσα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
 

Πανεπιστημιακοί

Στις 27 Φλεβάρη ξεκινά το 12ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, της Ομοσπονδίας των καθηγητών στα Πανεπιστήμια. Με αφορμή το Συνέδριο, το “Δίκτυο Πανεπιστημιακών Δασκάλων” κυκλοφόρησε στις 17 Φλεβάρη ένα κείμενο που εξηγεί την κατάσταση στα πανεπιστήμια αλλά και τις διεκδικήσεις που χρειάζεται να βάλουν μπροστά οι διδάσκοντες αλλά και όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα, με συγκεκριμένα αιτήματα.
 
Το κείμενο ξεκινά από την οικονομική εξαθλίωση που έχουν υποστεί τα ιδρύματα λόγω της υποχρηματοδότησης (που έχει φτάσει στο -70% από το 2009), την υποστελέχωσή τους σε καθηγητές (έχει συνταξιοδοτηθεί το 25% χωρίς να γίνει καμία πρόσληψη, με αποτέλεσμα να καταργούνται μαθήματα και εργαστήρια σε αρκετές σχολές), τα αποτελέσματα από την διαθεσιμότητα των διοικητικών που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των τμημάτων.
 
Ακολούθως εξηγούν το γιατί για την απαξίωση των πανεπιστημίων ευθύνονται οι νόμοι Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και το ρόλο που έπαιξαν οι Φορτσάκηδες στην προσπάθεια καταστολής του κινήματος.
 
 Υπερασπίζονται το ρόλο των αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, τις διαγραφές φοιτητών, την αξιολόγηση, τις απολύσεις και καλούν: “Σε αυτή τη συγκυρία είναι επιτακτικό να βγει ξανά το πανεπιστημιακό κίνημα, ενωτικά και αποφασιστικά, και ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές επιλογές, με κοινή διεκδίκηση στόχων που απαντούν στις πραγματικές ανάγκες και δικαιώματα όλων των συνιστωσών του, διδασκόντων, φοιτητών, διοικητικών, τεχνικών. Η δέσμευση για κατάργηση των αντιδραστικών Συμβουλίων Ιδρύματος και την επιστροφή των διοικητικών είναι μια σημαντική νίκη, αλλά δεν αρκεί”.

Αιτήματα

Συγκεκριμένα απαιτούν: την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και την άμεση επανεκλογή οργάνων (πρυτανικές αρχές κλπ) με τη δημοκρατική συμμετοχή διδασκόντων- διοικητικών- φοιτητών και το δικαίωμα συμμετοχής όλων σε αυτά χωρίς αποκλεισμούς. Επαναφορά του ασύλου ως είχε, κατάργηση όλων των διδάκτρων με νόμο, να σταματήσουν οι αξιολογήσεις ιδρυμάτων, η αποτροπή ιδιωτικών πρωτοβουλιών και το σταμάτημα των μηχανισμών έμμεσης ιδιωτικοποίησης.
 
Παράλληλα ζητούν άμεση επιχορήγηση για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών, προσλήψεις καθηγητών με τη μορφή μόνιμου προσωπικού και την κατάργηση κάθε ελαστικής εργασίας, καμία διαγραφή φοιτητή, αποδέσμευση των πανεπιστημίων από τη συνθήκη της Μπολόνια.
 
Πρόκειται για ένα διεκδικητικό πλαίσιο που απαντά βήμα- βήμα στο ποιες πρέπει να είναι οι ρυθμίσεις που θα ξηλώσουν τις μνημονιακές επιθέσεις στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ταυτόχρονα είναι ένα κείμενο- κάλεσμα δράσης προς όλα τα κομμάτια της πανεπιστημιακής κοινότητας που κλείνει: “Το πανεπιστημιακό κίνημα δεν πρέπει μόνο να απαιτήσει εδώ και τώρα το ξερίζωμα όλων των μνημονιακών νόμων και ρυθμίσεων για την εκπαίδευση, αλλά και να επεξεργαστεί και να διεκδικήσει, με τους δικούς του αυτόνομους αγώνες, το δημοκρατικό, δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο που θα μπορεί να είναι αντάξιο των αγώνων και των προσδοκιών μιας ολόκληρης κοινωνίας. Το πανεπιστήμιο που κανείς δεν θα μας χαρίσει, αλλά μπορούμε και πρέπει οι ίδιοι να κατακτήσουμε με τους αγώνες μας”.