Περιβάλλον

Την περασμένη βδομάδα, η καναδική πολυεθνική Eldorado Gold ανακοίνωσε ότι «αδυνατεί στην παρούσα φάση να ολοκληρώσει τα επενδυτικά της σχέδια στη Χαλκιδική». Αφορμή γι’ αυτή την ενέργεια στάθηκε η έγκριση από το υπουργείο Περιβάλλοντος της εισήγησης του Σώματος Επιθεώρησης Περιβάλλοντος για την επιβολή στην θυγατρική της Eldorado Gold «Ελληνικός Χρυσός» προστίμων συνολικού ύψους 1.734.300 ευρώ για 21 παραβάσεις της νομοθεσίας από το 2012 έως και τα μέσα του 2014 στα έργα των Σκουριών και της Ολυμπιάδας. 

 

Οι εκπρόσωποι της εταιρείας τόνισαν στη συνέντευξη Τύπου ότι δεν εγκαταλείπουν οριστικά την επένδυση, αλλά θέλουν να δεσμευτεί η κυβέρνηση να αφήσει την εταιρεία σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας όπως επικρατούσε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αμέσως μετά συναντήθηκαν με τους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι έσπευσαν να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους, από το Μητσοτάκη και τη Φώφη μέχρι το Λεβέντη και τον Σταύρο Θεοδωράκη. 

 

Στην πραγματικότητα, η εταιρεία ακολουθεί τη συνταγή των εκβιασμών που εφάρμοσαν οι «ευρωπαίοι εταίροι» το καλοκαίρι απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας ότι αυτή θα συνθηκολογήσει πλήρως. Η έκβαση αυτής της μάχης θα εξαρτηθεί όμως από την επιμονή του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη, που κρατά το θέμα ανοιχτό παρά την τρομοκρατία της εταιρείας και έχει αναγκάσει την κυβέρνηση σε διαρκή ζικ-ζακ από το Γενάρη μέχρι σήμερα.

 

Η Ελληνικός Χρυσός, και μαζί της όλοι οι μνημονιακοί πολιτικάντηδες και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους που κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους. Η υποκρισία τους είναι τεράστια. Ο Μητσοτάκης που βγήκε πρόεδρος της ΝΔ με σημαία του τις απολύσεις των καθαριστριών είναι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλάει για το ζήτημα της ανεργίας. Λανθασμένη όμως ήταν και η τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα από το ΚΚΕ ότι τώρα «το εργοστάσιο στις Σκουριές πρέπει να ανοίξει», αφού «εμείς θέλουμε να κοινωνικοποιηθεί η εταιρεία αλλά δεν γίνεται τώρα». Αυτή η θέση δικαιώνει στο σήμερα τους εργαζόμενους στα μεταλλεία που λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι της εταιρίας. 

 

Το κίνημα που παλεύει ενάντια στην εξόρυξη δεν είναι αδιάφορο για την ανεργία, ούτε είναι γενικά ενάντια στη μεταλλευτική δραστηριότητα και τις εξορύξεις. Η εναλλακτική λύση είναι αυτή που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή «να φύγουν οι σύγχρονοι χρυσοθήρες από τη Β. Χαλκιδική, αφού πρώτα αποκαταστήσουν την περιοχή από τις ζημιές που έχει προκαλέσει η ανεξέλεγκτη δράση τους, και να εθνικοποιηθεί ο ορυκτός πλούτος με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο κόσμος της περιοχής -εργαζόμενοι και κάτοικοι- λαμβάνοντας υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που επηρεάζουν και τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους που ζουν στην περιοχή, θα μπορούν να σχεδιάσουν οι ίδιοι την μεταλλευτική δραστηριότητα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, και των ίδιων και της περιοχής και με γνώμονα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.