Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
Όργιο υποκρισίας για το άσυλο

Η απόφαση της 3ης Ανεξάρτητης Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου να δώσει άσυλο στον Τούρκο στρατιωτικό και συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου με το οποίο συνολικά οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί κατέφυγαν στην Αλεξανδρούπολη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου στην Τουρκία αποτελεί πρόκληση από πολλές απόψεις.

Οι δευτεροβάθμιες επιτροπές ασύλου μέχρι στιγμής έχουν επικυρώσει τις αρνητικές πρωτοβάθμιες αποφάσεις σε 1.538 υποθέσεις αίτησης ασύλου ενώ αντίθετα έχουν κάνει δεκτές τις προσφυγές μόνο σε δεκαεπτά υποθέσεις και σε άλλες δώδεκα έχει χορηγηθεί επικουρική προστασία. 

Είναι προφανές από αυτήν την αναλογία ότι στις δευτεροβάθμιες επιτροπές η Τουρκία μπορεί να κρίνεται ως «μη ασφαλής χώρα» αν πρόκειται για Τούρκους στρατιωτικούς επίδοξους πραξικοπηματίες, αλλά «ασφαλής χώρα» αν πρόκειται για τους Σύριους, Αφγανούς, Κούρδους και Τούρκους πρόσφυγες και τους μετανάστες που απελαύνονται στα πλαίσια της συμφωνίας Τουρκίας-ΕΕ. 

Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αίτημα ακύρωσης της απόφασης για άσυλο στον Τούρκο στρατιωτικό έχει προφανώς να κάνει με τις σκοπιμότητες για εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για την οποία συνεργάζονται ο Τσίπρας με τον Ερντογάν. 

Λύσσα

Αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τα φιλικά τους ΜΜΕ να κραυγάζουν. Αυτοί που ζητούν με λύσσα την επίσπευση των διαδικασιών ασύλου προκειμένου να προχωρήσουν μαζικές απελάσεις προσφύγων και τώρα ξαφνικά, για εθνικιστικούς και μόνο λόγους δημαγωγίας, εμφανίζονται να κόπτονται για το αν η Τουρκία αποτελεί  «ασφαλή χώρα».

Τα βήματα για την κατάργηση της Συμφωνίας Τουρκίας-ΕΕ δεν περνάνε μέσα από την υποστήριξη επίδοξων πραξικοπηματιών του στρατού, αλλά μέσα από το χτίσιμο της αλληλεγγύης στο κίνημα στην Τουρκία. Ένα κίνημα που πάλεψε και παλεύει: Και ενάντια στους επίδοξους πραξικοπηματίες. Και ενάντια στην εκστρατεία του Ερντογάν με αφορμή το πραξικόπημα να τσακίσει το εργατικό κίνημα και το κίνημα ειρήνης. Και στο πλευρό των προσφύγων ενάντια στην εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. 

Κάνουν λάθος όσοι μέσα από την Αριστερά  κατηγορούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για “ενδοτισμό” παρουσιάζοντας τον ελληνικό καπιταλισμό σαν «αμυνόμενο», ακριβώς την περίοδο που αυτός μέσα από τις συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη νέα διακυβέρνηση Τραμπ, αλλά και μέσα από τον κεντρικό του ρόλο στην εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, επιχειρεί να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη.    

Υπηρετώντας αυτές τις ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεργάζεται αλλά και ανταγωνίζεται με την τουρκική κυβέρνηση. Απέναντι στις επικίνδυνες πολιτικές  της κυβέρνησης και τις εθνικιστικές κορώνες από τα δεξιά, η Αριστερά οφείλει να δώσει ταυτόχρονα τη μάχη ενάντια στην εφαρμογή των ρατσιστικών συμφωνιών με την Τουρκία αλλά και ενάντια στην όξυνση των ανταγωνισμών με την Τουρκία.