Όχι άλλη υποκρισία! Αναδοχή και παιδοθεσία για όλες τις οικογένειες τώρα!
Το νομοσχέδιο «Μέτρα για την προώθηση της Αναδοχής και της Υιοθεσίας», που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή έχει στόχο να διευκολύνει και να επιταχύνει τις διαδικασίες για την αναδοχή ενός παιδιού. Καθώς στις προϋποθέσεις για την αναδοχή (προσωρινή φιλοξενία παιδιού παράλληλα με την βιολογική οικογένεια) περιλαμβάνονται και ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, δίνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η δυνατότητα σε ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους να γίνουν ανάδοχοι γονείς. Υπάρχουν ελλείψεις και αντιφάσεις, με σοβαρότερη τον αποκλεισμό των ΛΟΑΤΚΙ+ και των ανάπηρων από την παιδοθεσία (πιο σωστός όρος από υιοθεσία). Αντί να το υποδεχτούν σαν ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση (απο-ιδρυματοποίηση), που χρειάζεται να διευρυνθεί για να περιλαμβάνει όλους όσους ενδιαφέρονται τόσο για αναδοχή όσο και για πλήρη παιδοθεσία, τα κατεστημένα πολιτικά κόμματα το κατακρίνουν με τα πιο συντηρητικά και ομοφοβικά επιχειρήματα.
Νέα Δημοκρατία και ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν το επίμαχο άρθρο. Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από την Δεξιά, η οποία σταθερά εκφράζει τις πιο οπισθοδρομικές απόψεις στο πλαίσιο «Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» αντηχώντας ουσιαστικά τις κραυγές της Ιεράς Συνόδου που έσπευσε να αποκηρύξει το νομοσχέδιο, καθώς «αντίκειται στην Ευαγγελική Διδασκαλία και στις παραδόσεις του Λαού μας σε ό,τι αφορά στον ιερό θεσμό της οικογένειας και του γάμου».
Το πιο απογοητευτικό είναι ότι αντίπαλοι της δυνατότητας αναδοχής από ΛΟΑΤΚΙ+ εμφανίστηκαν και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον ανεκδιήγητο Μιχελογιαννάκη που δηλώνει ότι «δεν είναι έτοιμη η κοινωνία» (ενώ ο ίδιος υποτίθεται ότι είναι!) και στο ΚΚΕ, σύμφωνα με το οποίο τα παιδιά «είναι απαραίτητο να μεγαλώσουν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου είναι διακριτή η σχέση άνδρα - γυναίκας, πατέρα - μητέρας». Απέναντι στις δεξιές πιέσεις η υπουργός Φωτίου απολογείται δηλώνοντας ότι «δεν μπορούν να αποκλειστούν τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης», και άρα (αναγκαστικά) θα περιληφθούν και τα ομόφυλα, τα οποία ρητά αποκλείονται από την υιοθεσία. Ωστόσο το «Ναι στην αναδοχή – όχι στην παιδοθεσία» σημαίνει ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ είναι «ολίγον» ικανοί-ές για γονείς, προσωρινά αλλά όχι μόνιμα. Τέλεια υποκρισία! Η οποία αφήνει το περιθώριο να δημαγωγούν σαν υποστηρικτές των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων κόμματα όπως η ΔΥΣΥ και το Ποτάμι, αλλά και η ίδια η Ε.Ε.
Όλα τα επιχειρήματα κατά της αναδοχής/παιδοθεσίας από ΛΟΑΤΚΙ+ είναι σάπια:
Προϋποθέσεις
Το ερώτημα κατά πόσο οι ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι μπορούν να είναι καλοί γονείς έχει απαντηθεί όχι μόνο από τους «ειδικούς», τις στατιστικές έρευνες, τους προοδευτικούς ακαδημαϊκούς αλλά και από την ίδια την πραγματικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων που μεγαλώνουν τα βιολογικά παιδιά τους. Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία καθόλου δεν σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι σεξιστικοί φόβοι ότι «αν είσαι γκέι θα βγει και το παιδί σου γκέι», εκτός από το ότι κάτι τέτοιο δεν είναι προβληματικό, είναι ανυπόστατοι και διαψεύδονται και από το γεγονός ότι τα γκέι παιδιά έχουν κυρίως στρέιτ γονείς. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός καθορίζεται από εντελώς διαφορετικούς παράγοντες από τον προσανατολισμό των γονιών ενός ανθρώπου.
Το επιχείρημα ότι ένα παιδί χρειάζεται 2 σαφώς καθορισμένα και διαχωρισμένα πρότυπα υπερασπίζεται τα αστικά στερεότυπα για τους ρόλους των δύο φύλων. Το παιδί δεν χρειάζεται να έχει δυο πρότυπα μέσα στο σπίτι, από την κοινωνία μπορεί να παρατηρεί διαφορετικούς τύπους και προσανατολισμούς. Στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία των ζευγαριών –ανδρών και γυναικών- αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τις συμβάσεις της πυρηνικής οικογένειας. Δεν είναι όλες οι γυναίκες τρυφερές και ευαίσθητες και καλές νοικοκυρές και δεν είναι όλοι οι άντρες δυναμικοί και επιτυχημένοι επαγγελματικά.
Αυτός που οφελείται από την κατανομή των ρόλων είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Στο όνομα της ένωσης δυο ανθρώπων αξιοποιεί την πυρηνική οικογένεια για την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης με ευθύνη και κόστος στις πλάτες των εργατικών οικογενειών, αλλά και για τη διαιώνιση της αστικής ιδεολογίας. Η ύπαρξη και μόνο ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων αποτελεί διαρκή αμφισβήτηση σε αυτή την πατερναλιστική εικονα-πρότυπο, πόσο μάλλον όταν αυτοί-ές διεκδικούν και κερδίζουν δικαιώματα. Γι’ αυτό η εκκλησία και τα συντηρητικά κόμματα πολέμησαν λυσσαλέα τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης, την αναγνώριση του αυτοπροσδιορισμού φύλου κλπ.
Μήπως η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο; Μήπως οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες θα υποστούν την περιφρόνηση και το bullying μιας ομοφοβικής κοινωνίας; Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο: Η κοινωνία προχωράει μπροστά κύρια μέσα από τη δράση της εργατικής τάξης και των κινημάτων, που αντιπαλεύουν τις παλιές σκουριασμένες ιδέες και προκαταλήψεις και διεκδικούν δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Έτσι φτάσαμε ως εδώ και έτσι συνεχίζουμε, όχι ικετεύοντας τα πολιτικά κόμματα που κυβερνούν, αλλά αλλάζοντας την κατάσταση μέσα στην κοινωνία. Είναι ντροπή για κομμάτια της αριστεράς να αναπαράγουν τα αστικά ιδεολογήματα και τις διακρίσεις κατά των καταπιεσμένων.
Χρειάζεται να απαιτήσουμε πλήρη δικαιώματα για να είναι όλοι οι άνθρωποι και όλες οι οικογένειες ίσες στην αναδοχή και παιδοθεσία, ανεξάρτητα από σεξουαλικό προσανατολισμό και αρτιμέλεια. Για να μπορούν οι ΛΟΑΤΚΙ+ που ανατρέφουν τα βιολογικά παιδιά των συντρόφων τους να γίνονται πλήρεις γονείς τους και για να μπορούν όλοι και όλες να παιδοθετούν χωρίς διακρίσεις.