«Οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή ενάντια στο σεξισμό και το σύστημα που τον γεννά» είναι ο τίτλος της τετρασέλιδης προκήρυξης που κυκλοφορεί η «Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη» και διακινείται ήδη σε εργατικούς χώρους, σχολές και γειτονιές. Η Κίνηση είχε πρωτοστατήσει για να μετατραπεί η Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε απεργία φέτος και έχει ξεκινήσει την καμπάνια για μια αντίστοιχη μεγάλη κινητοποίηση το 2020. Με στόχο την οργάνωσή της σε ακόμα περισσότερους χώρους δουλειάς, τη συμμετοχή ακόμα περισσότερων συνδικάτων και φοιτητικών συλλόγων, το ξεσηκωμό ακόμα περισσότερων αγωνιστριών και αγωνιστριών ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις.
«Από τη Χιλή, τη Βολιβία, το Χονγκ Κονγκ, τη Γαλλία, το Ιράκ, το Λίβανο μαζικά κινήματα είναι στους δρόμους, καθορίζουν τις εξελίξεις και έχουν τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή» ξεκινάει το κείμενο. «Πρόκειται για ξεσπάσματα που πυροδοτούνται από τις βαθιές ανισότητες που γεννά το σύστημα ιδιαίτερα μέσα στα χρόνια της κρίσης, από την οργή για τη διαφθορά αλλά και τον αυταρχισμό. Μέσα σ' αυτά οι γυναίκες βγαίνουν και διεκδικούν πραγματική ισότητα, κοινωνικό κράτος και τέλος στο σεξισμό».
«Οι προσπάθειες για απολύσεις συμβασιούχων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και ιδιωτικοποιήσεις εκτός από μέτρα λιτότητας είναι και σεξιστικά μέτρα», συνεχίζει για τις επιθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ εδώ. «Η πλειοψηφία των ελαστικά εργαζόμενων, των συμβασιούχων είναι γυναίκες, είτε δουλεύουν στην καθαριότητα, τη σίτιση, την εκπαίδευση και άλλους τομείς. Μέσα στις συλλογικές συμβάσεις εξασφαλίζονταν οι άδειες κυήσεως και μητρότητας. Με την κατάργησή τους όλα είναι στο αέρα.
Οι εξαγγελίες για επίδομα για κάθε γέννηση με την προϋπόθεση ότι η γυναίκα είναι μικρότερη των τριάντα ετών και έχει ΑΜΚΑ είναι και ρατσιστικές και σεξιστικές. Φέρνουν ένα επίδομα που θα δίνεται μόνο μία φορά, τη στιγμή που με τα μνημόνια κατάργησαν όλα τα σταθερά επιδόματα και βάζουν και τις χειρότερες προϋποθέσεις. Αφήνουν έξω τις μετανάστριες, τις προσφυγίνες, τις γυναίκες που γεννάνε μετά τα τριάντα, επί της ουσίας την πλειοψηφία των γυναικών! Αυτή η κυβέρνηση θέλει να στείλει τις γυναίκες στο σπίτι χωρίς δουλειά, να γεννάνε και να φροντίζουν για όλα αυτά από τα οποία αποσύρεται το κράτος.
Τριανταπέντε χρόνια μετά τη θεσμική κατοχύρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία μεταξύ ανδρών και γυναικών είμαστε πολύ μακριά από το να είναι πραγματικότητα. Η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την ισότητα».
«Ποια είναι η δύναμη που τροφοδοτεί τη βία απέναντι στις γυναίκες;», είναι ένα ακόμα κρίσιμο για τον αγώνα σημείο που προβάλλει. «Σ' αυτό δεν μπορούμε να πούμε γενικόλογα οι άντρες. Ζούμε σε μια κοινωνία που οι αντιλήψεις ότι οι άντρες μπορούν να προσπερνούν τα όχι των γυναικών ή ακόμα χειρότερα να μη ζητάνε τη συναίνεσή τους ή ότι η βία “πειθαρχεί” τις γυναίκες είναι κυρίαρχες. Τα ΜΜΕ σίγουρα παίζουν τεράστιο ρόλο στην αναπαραγωγή του σεξισμού, το ίδιο η εκπαίδευση και η εκκλησία. Τα αφεντικά έχουν ανάγκη να ελέγχουν τι γίνεται στην οικογένεια ακριβώς για να μπορούν να περάσουν ευκολότερα τις επιθέσεις τους στο μισό της εργατικής τάξης -τις γυναίκες- και στο τέλος στο σύνολο της εργατικής τάξης. Γι' αυτό σε αυτή τη μάχη είμαστε πιο αποτελεσματικοί όταν παλεύουμε πλάι-πλάι γυναίκες και άντρες της εργατικής τάξης με τη συλλογική δύναμη της τάξης μας».
Και αφού θυμίζει ότι το 2020 κλείνουν 110 χρόνια από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Γυναικών τονίζει ότι είναι μια επέτειος που αξίζει να γιορταστεί σε μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις: «Πηγαίνοντας προς τα εκεί ξεσηκώνουμε τους χώρους δουλειάς μας εκδηλώσεις, τις γειτονιές και τις σχολές μας με συζητήσεις και ενημερώσεις. Μαζί με τις απεργίες, τις καταλήψεις που ξεσπούν απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση πυκνώνουμε τις γραμμές της πάλης για την απελευθέρωση των γυναικών. Για να απαλλαγούμε από το σύστημα που ξερνάει κρίση, πολέμους, ρατσισμό και σεξισμό. Γιατί θέλουμε το ψωμί, θέλουμε και τα τριαντάφυλλα!».