Διεθνή
Βολιβία: Το MAS συμβιβάζεται - Ο αγώνας συνεχίζεται

21/11 Τεράστια διαδήλωση στη Λαπάζ με τα φέρετρα των νεκρών από τις επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας στην Σενκάτα.

Η φωτογραφία της πραξικοπηματία Άνιες και της βουλεύτριας του MAS, Εύα Κόπα, να κρατάνε από κοινού τη συμφωνία που υπέγραψαν είναι το πιο εξοργιστικό σύμβολο της προδοσίας σε βάρος της αντίστασης του βολιβιάνικου λαού. Το MAS, το κόμμα του πρώην πλέον προέδρου Μοράλες, νομιμοποιεί το πραξικόπημα, αποδέχεται την Άνιες σαν “μεταβατική” πρόεδρο και δίνει πράσινο φως στο κράτος, τους πραξικοπηματίες, τη Δεξιά και τους φασίστες να πάνε σε εκλογές όπως θελήσουν αυτοί.

Η Άνιες, από πρόεδρος της Γερουσίας, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος, όταν ο Μοράλες και ο αντιπρόεδρός του Λινέρα, εγκατέλειψαν τη χώρα την ώρα που εξελισσόταν πραξικόπημα. Η Άνιες κάθησε στην προεδρική καρέκλα κυκλωμένη από τους στρατιωτικούς που της παρέδωσαν την εξουσία. Μπήκε στο Προεδρικό Μέγαρο με μια τεράστια Αγία Γραφή για να “επιστρέψει ο Θεός” στην Προεδρία. Τώρα αντί για φωτογραφίες με φασίστες, Αγίες Γραφές και καραβανάδες, έχει να επιδείξει και την φωτογραφία που οι ίδιοι οι βουλευτές του “Κινήματος για το Σοσιαλισμό” (MAS) της αναγνωρίζουν την εξουσία.

Η προδοσία γίνεται ακόμη πιο εξοργιστική όταν συγκρίνεται με τις μάχες που δίνει ο κόσμος στο δρόμο αυτές τις τελευταίες βδομάδες του πραξικοπήματος. Υπάρχουν ήδη περισσότεροι από 30 νεκροί. Ο απλός κόσμος δεν φοβήθηκε, βγήκε στο δρόμο, στήθηκε απέναντι στο στρατό, την αστυνομία και τις φασιστικές συμμορίες. Ο Μοράλες και ο Λινέρα έτρεξαν στο Μεξικό γιατί κινδύνευε η ζωή τους είπαν. Καλούσαν τον κόσμο να δείξει αυτοσυγκράτηση και υπομονή. Θα γυρίσουνε, είπαν. Τώρα το κόμμα τους υπέγραψε ότι ο Μοράλες και ο Λινέρα όχι μόνο δεν θα ολοκληρώσουν τη θητεία τους, αλλά δεν θα έχουν καν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Δίνουν την εξουσία στην Άνιες που αποκαλεί τρομοκράτη τον Μοράλες. Ο αρχιφασίστας Καμάτσο που θέλει να εξολοθρεύσει ή να ξανακάνει σκλάβους όλους τους αυτόχθονες της Βολιβίας εξασφάλισε το δικαίωμά του να κατέβει υποψήφιος.

Οι προεδρικές εκλογές θα γίνουν μέσα σε πέντε μήνες, λέει η συμφωνία. Και τι θα γίνει στο μεταξύ; Δεν εξελίσσεται μόνο η προσπάθεια καταστολής της αντίστασης, αλλά μια εκστρατεία βίας κατά του ίδιου του MAS. Δήμαρχοι και κυβερνήτες διώκονται, ξηλώνονται από τις θέσεις τους, εξευτελίζονται στους δρόμους. Τα γραφεία του κόμματος καίγονται από συμμορίες. Τα μέλη και τα στελέχη του βρίσκονται στο έλεος κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών. Αλλά η συμφωνία που υπέγραψαν οι βουλευτές του MAS αποδέχεται όλο αυτό το πλαίσιο ως “εξασφάλιση” διαδικασίας προς την ειρήνευση.

Αίμα

Σε τι ελπίζουν αυτοί που υπέγραψαν αυτή την προδοσία την ώρα που έρεε το αίμα στους δρόμους; Να πείσουν το κράτος ότι πρέπει να κάνει ανακωχή στην καταστολή, να κρατήσουν ένα μέρος των κεκτημένων τους και να ξανακερδίσουν ένα μέρος του κοινοβουλίου, ως αντιπολίτευση, στη νέα ισορροπία μετά το πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που πλέον θα έχει αναβαπτιστεί μετά τις εκλογές ως “δημοκρατικό”-“μεταβατικό”.

Για τον κόσμο, οι αγώνες που δίνει και οι νεκροί που έδωσε το τελευταίο δεκαπενθήμερο δεν είναι “συμβολικοί”. Δεν είναι για αντάλλαγμα. Παλεύει για να σταματήσει το πραξικόπημα και πίστεψε πως ο Μοράλες και η ηγεσία του MAS θα στέκονταν στο πλευρό του. Αυτό που έκανε η ηγεσία του MAS ήταν να χρησιμοποιήσει τους αγώνες μόνο ως διαπραγματευτικό εργαλείο.

Ο αγώνας στο Ελ Άλτο κρατάει την ντε φάκτο πρωτεύουσα αποκλεισμένη από τρόφιμα και άλλα βασικά είδη. Η μάχη που δόθηκε στα διυλιστήρια της Σενκάτα απειλούσε να παραλύσει εντελώς την κυκλοφορία καυσίμων. Οι πραξικοπηματίες έστειλαν τεθωρακισμένα, άνοιξαν πυρ και δολοφόνησαν εννιά ανθρώπους. Η Σενκάτα είναι σύμβολο που φέρνει πολύ άσχημες μνήμες στη Δεξιά. Εκεί κρίθηκε, το 2003, η κατάρρευση του δεξιού προέδρου, Σάντσες ντε Λοσάδα. Οι πρώτες δολοφονίες, ωστόσο, δεν προκάλεσαν τρόμο. Ο κόσμος άρχισε να ανασυγκροτείται και να οργανώνει πολύ ευρύτερα οδοφράγματα. Η ηγεσία του MAS διάλεξε αυτήν ακριβώς τη στιγμή για να κάτσει στο τραπέζι με τους πραξικοπηματίες, αξιοποιώντας τη μάχη της Σενκάτα σαν διαπραγματευτικό όπλο.

Ο απλός κόσμος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, ό,τι κι αν κάνει η ηγεσία του MAS. Οι μάχες συνεχίζονται, ο κόσμος υπερασπίζει τις κατακτήσεις του, την αξιοπρέπειά του, την ίδια του τη ζωή. Η ακροδεξιά, εξάλλου, δεν θα μείνει στα μισά του δρόμου, περιμένοντας τις εκλογές. Θέλει να πάει στις εκλογές (αν και όποτε γίνουν αυτές) με τον τρόμο και το ρατσισμό να κυριαρχούν. Το ξεπούλημα της ηγεσίας του MAS αποπροσανατολίζει και προκαλεί σύγχυση.

Ο ρεφορμισμός, η στρατηγική της υποτιθέμενης κατάκτησης του κράτους σιγά σιγά και από τα μέσα οδηγεί σε βαριές προδοσίες, ακόμη και όταν πρόκειται για τον πιο ριζοσπαστικό ρεφορμισμό όπως εκφραζόταν στην περίπτωση Μοράλες-Λινέρα. Στο όνομα της ανάπτυξης και της σταθερότητας, ο Μοράλες και ο Λινέρα άφησαν ανενόχλητους όλους τους μηχανισμούς και τους δολοφόνους που τώρα θέλουν να κατασπαράξουν τους φτωχούς και όσους αντιστέκονται. Το κράτος και ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζονται. Μπορούν μόνο να διαλυθούν μέσα από τον επαναστατικό ξεσηκωμό, μέσα από την οργάνωση των καταπιεσμένων, όχι για να κερδίσουν έδρες στη Βουλή, αλλά για να φτάσουν τους αγώνες ως το τέρμα. Η Βολιβία μάς φωνάζει για την ανάγκη να χτίσουμε το επαναστατικό κόμμα.