Παρεμβάσεις για την επίλυση του προβλήματος του αυξημένου ενεργειακού κόστους υπόσχονται κυβέρνηση και ΕΕ. Tίποτα καλό δεν έχουμε να περιμένουμε από αυτούς, γιατί είναι κομμάτι του προβλήματος, όχι της λύσης και για να πείσουν για την αποτελεσματικότητα των μέτρων τους στηρίζονται σε ψέματα.

«Κανένα εθνικό ταμείο δεν μπορεί να αντισταθμίσει το κόστος συνεχιζόμενης κρίσης και πολέμου», είπε ο Μητσοτάκης στο προσυνέδριο της ΝΔ στο Ηράκλειο Κρήτης το Σάββατο 16/4. Όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην ακρίβεια εδώ και μήνες με 430 ευρώ τη μεγαβατώρα. 

Όπως έχει τονίσει ο Γιώργος Αδαμίδης, πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, σε δηλώσεις του, η εναρμόνιση με το target model της ΕΕ από τον Νοέμβρη του 2020 ήταν καταστροφική, καθώς το ανώτατο όριο στην χοντρική ήταν 150 ευρώ τη μεγαβατώρα πριν, και τώρα είναι 3.000 ευρώ. Με δύο λόγια το target model σημαίνει πλήρης απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία αφήνεται ως προϊόν στο Χρηματιστήριο Ενέργειας στα χέρια των κερδοσκόπων με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών μέσω της λεγόμενης Ρήτρας Αναπροσαρμογής. Και όλα αυτά με την υπογραφή του Χατζηδάκη.

«Με το “Χρηματιστήριο Ενέργειας” επιβλήθηκε και μια σημαντική στρέβλωση. Τιμή εκκαθάρισης, “ρυθμιστική τιμή” με άλλα λόγια, ορίσθηκε η τιμή του λιγότερου παραγωγικού παραγωγού, η υψηλότερη τιμή. Με αυτό το Ρικαρδιανής έμπνευσης μοντέλο εκκαθάρισης ο λιγότερο παραγωγικός παραγωγός νομιμοποιεί τα υπερκέρδη των υπολοίπων αφού όλοι πουλάνε στις τιμές της αγοράς», τονίζει ο οικονομολόγος Νίκος Στραβελάκης σε άρθρο του στο ΠΑΡΟΝ. Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, πέρα από ψίχουλα, είναι ουσιαστικά έμμεσες επιδοτήσεις σε αυτή την χονδρική τιμή, δηλαδή όχι στους καταναλωτές, αφήνοντας ακέραιο όλο το μηχανισμό κερδοσκοπίας. 

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ήταν καθοριστική για να ολοκληρωθεί ο πλήρης έλεγχος της ενέργειας από την αγορά. Η επανακρατικοποίησή της κάτω από τον έλεγχο των εργατών και χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους είναι η μόνη εγγύηση για να απαλλαγούμε από τον παραλογισμό που φέρνει το κυνήγι του κέρδους των λίγων, για να είναι το ρεύμα φτηνό και «πράσινο», όχι χρηματιστηριακό προϊόν, αλλά κοινωνικό αγαθό προς όφελος όλης της κοινωνίας. Μόνο μια δημόσια με εργατικό έλεγχο ΔΕΗ μπορεί να πραγματοποιήσει την «πράσινη μετάβαση» στην ενέργεια με προσλήψεις και επενδύσεις σε πραγματικά καθαρές και ανανεώσιμες πηγές σε αντίθεση με τις καταστροφικές ΒΑΠΕ των ιδιωτών που τσιμεντώνουν βουνοπλαγιές.