“Βυθίστηκε η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας”.
Μόλις πριν δύο μήνες τέτοιες φράσεις θα μπορούσε να βρει κανείς μόνο σε ιστορικά άρθρα για τους παγκόσμιους πόλεμους του 20ου αιώνα. Όμως στη νέα ζοφερή περίοδο που έχει ανοίξει για την ανθρωπότητα ήταν η βασική είδηση της περασμένης εβδομάδας για την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία – ενός πολέμου που σύμφωνα με τον αμερικανό Υπ.Εξ. Μπλίνκεν, «θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2022».
Η ουκρανική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι ήταν ο ουκρανικός στρατός που έπληξε με πυραύλους το καταδρομικό Μόσκβα και η ρωσική ότι η βύθιση ήταν αποτέλεσμα «ατυχήματος», μιας έκρηξης στα πυρομαχικά του πλοίου - ενώ ρωσικές πηγές άφησαν το υπονοούμενο ότι μόνο οι δυτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να πετύχουν ένα τέτοιο πλήγμα. Αμερικανοί, βρετανοί και άλλοι ευρωπαίοι διπλωμάτες σε κατάσταση πολεμικού παροξυσμού πανηγύρισαν με ενθουσιασμό την βύθιση.
Όπως και να έγινε το πράγμα, πρόκειται για ένα ακόμη ανησυχαστικό παράδειγμα για την τροπή που παίρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αν ήταν ατύχημα, τι θα μπορούσε να σημάνει αύριο ένα άλλο «ατύχημα» σε κάποιο από τα χιλιάδες πυρηνικά όπλα που έχουν αναπτυγμένα και η Ρωσία και οι χώρες του ΝΑΤΟ; Σε κάθε περίπτωση, είτε μιλάμε για ρωσικό λάθος είτε για ουκρανικό χτύπημα πρόκειται για αποτέλεσμα της πολεμικής έντασης που συνοδεύει την κλιμάκωση της σύγκρουσης που συνειδητά επιλέγουν τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Το χτύπημα της ναυαρχίδας ήρθε ακριβώς καθώς ξεκινάει η δεύτερη και πιο διευρυμένη φάση του πολέμου, στην Ανατολική Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός, που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάληψης της Μαριούπολης, ήδη έχει αρχίσει να πιέζει και στο μέτωπο του Ντονμπάς όπου ξεκινάει μαζική επίθεση. Παρά την μετατόπιση του κέντρου της σύγκρουσης ανατολικά, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει τον αριθμό και την κλίμακα των πυραυλικών επιθέσεων σε στόχους και στο Κίεβο.
Τη νέα καταστροφική για τον λαό της Ουκρανίας κλιμάκωση του πολέμου επιθυμούν διακαώς και οι στρατηγοί και οι διπλωμάτες της Δύσης που θεωρούν ότι εξοπλίζοντας την Ουκρανία με νέα βαρέα όπλα, εκπαίδευση και πληροφορίες μέσω δορυφορικής παρακολούθησης, θα καταφέρουν να οδηγήσουν σε νέα ήττα τον ρωσικό στρατό.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο πρόεδρος Μπάιντεν ενέκρινε νέες αποστολές όπλων αξίας 800 εκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία ανεβάζοντας το ύψος της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ σε πάνω από 3 δισ. δολάρια. Οι αποστολές περιλαμβάνουν βαρύ πυροβολικό (Howitzers 155 mm), 200 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M-113, 100 θωρακισμένα Humvee, δύο ραντάρ για τον εντοπισμό της πηγής των πυρών του εχθρικού πυροβολικού, δύο ραντάρ επιτήρησης αέρα, νάρκες κατά προσωπικού Claymore, 11 ελικόπτερα Mi-17 ρωσικής κατασκευής.
Από τις 24 Φεβρουαρίου οι ΗΠΑ έχουν παραδώσει στην Ουκρανία 1.400 αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, 5.000 αντιαρματικούς πυραύλους Javelin (το ένα τρίτο των συνολικών αποθεμάτων των ΗΠΑ!) και εκατοντάδες drones Switchblade. Αλλά πλέον μελετάνε τη μεταφορά αντιαεροπορικών συστημάτων μεγαλύτερης εμβέλειας για να συγκρατήσουν την επόμενη επίθεση της Ρωσίας στον Ντονμπάς ενώ στη συνάντηση των Υπ. Εξ. του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με άτομα που ήταν παρόντα στις συνομιλίες, έγιναν συζητήσεις για τη δυνατότητα αποστολής μαχητικών αεροσκαφών στην Ουκρανία.
Ο Τζέιμς Κλέβερλι, υπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου για ευρωπαϊκές και βορειοαμερικανικές υποθέσεις, δήλωσε: «Οι Ουκρανοί θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. Και για να το κάνουν αυτό δεν χρειάζονται μόνο αμυντικά πυραυλικά συστήματα, αλλά και συστήματα που να μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στην αλυσίδα εφοδιασμού».
Εκπαίδευση
Σύμφωνα με τους Τάιμς του Λονδίνου, βρετανικές και αμερικανικές ειδικές μονάδες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία εκπαιδεύοντας τους ουκρανούς στρατιώτες στα νέα οπλικά συστήματα ή ακόμη και μάχονται σύμφωνα με τις καταγγελίες των ρώσων που λένε ότι έχουν συλλάβει κάποιους. Το Πεντάγωνο ανέφερε επίσης ότι οι ΗΠΑ θα χρειαστεί να εκπαιδεύσουν τους Ουκρανούς στον τρόπο χειρισμού των 18 πυροβόλων των 155 mm, που αποστέλλονται μαζί με 40.000 βλήματα πυροβολικού.
Αλλά η εκπαίδευση και η παρουσία των νατοϊκών δεν είναι κάτι το καινούργιο στην Ουκρανία, αποκαλύπτουν πλέον ανοιχτά μια σειρά από δημοσιεύματα. Όπως διαβάζουμε στην Wall Street Joual: «Όταν ο υπολοχαγός της Ουκρανικής Εθνοφρουράς Κούλις πραγματοποιεί ενέδρα στις ρωσικές δυνάμεις ευχαριστεί τον καναδικό στρατό. Οι Καναδοί εκπαίδευσαν την Ταξιαρχία Ταχείας Αντίδρασης το περασμένο καλοκαίρι σε αστικό πόλεμο. Η άσκηση στη δυτική Ουκρανία ήταν μία από τις πολλές τα τελευταία χρόνια με στρατεύματα από τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρουμανία και τις ΗΠΑ.
Και αυτό ήταν μόνο ένα κομμάτι μιας ελάχιστα δημοσιοποιημένης προσπάθειας των χωρών του ΝΑΤΟ. Μέσω μαθημάτων και ασκήσεων στις οποίες συμμετείχαν τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες ετησίως για περισσότερα από οκτώ χρόνια, το ΝΑΤΟ και τα μέλη του βοήθησαν την Ουκρανία να αλλάξει... Οι ετήσιες ασκήσεις στο στρατόπεδο κοντά στην πόλη Γιαβορίβ (στρατιωτική βάση 150 τετραγωνικών μιλίων στα σύνορα Ουκρανίας – Πολωνίας) επιτρέπουν στα ουκρανικά στρατεύματα να εξασκούνται με δυνάμεις έως και δώδεκα χωρών».
«Το μάθημα που αντλήθηκε είναι ότι η υποστήριξη και η βοήθεια για πολλά χρόνια είχαν σημαντικό αντίκτυπο», σχολίασε κυνικά ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ προετοιμάζονταν και έσπρωχναν συνειδητά και οργανωμένα εδώ και χρόνια προς αυτόν τον πόλεμο. Και τώρα μαζί με όλα τα παραπάνω ετοιμάζονται να αναβαθμίσουν επιπλέον την υποστήριξή τους στις δυνάμεις της Ουκρανίας και στο μέτωπο των πληροφοριών προσφέροντας τη δυνατότητα των αμερικανικών δορυφόρων και κατασκοπευτικών αεροπλάνων να ενορχηστρώνουν τις ουκρανικές επιχειρήσεις στο έδαφος.
Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, αξιωματούχοι του Πενταγώνου, «η ένταση της μάχης θα ξεπεράσει εκείνη των μαχών που έχουν ήδη εκδηλωθεί. Θα είναι πλέον “καυγάς με μαχαίρια”. H κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ άσχημο και πολύ αιματηρό». Και βέβαια, η ρωσική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον απέστειλε διάβημα στις ΗΠΑ να σταματήσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία, προειδοποιώντας πως οι «συνέπειες» θα μπορούσαν να είναι «απρόβλεπτες».
Το ότι η δύση βλέπει την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σαν αφορμή για να εκμηδενίσει τον βασικό της ανταγωνιστή σε αυτήν την επικίνδυνη ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη, αναδεικνύεται και στο μέτωπο των κυρώσεων όπου αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις του Χοσέ Φερνάντεζ, υφυπουργού Οικονομικής Ανάπτυξης, Ενέργειας και Περιβάλλοντος των ΗΠΑ: «Από την πρώτη μέρα όλα είναι στο τραπέζι, για τις κυρώσεις, για το πετρέλαιο. Έχουμε ένα μακρύ βιβλίο. Και σε αυτό το βιβλίο, πολλές σελίδες δεν έχουν διαβαστεί. Στο τέλος της ημέρας, ο στόχος συνεχίζει να είναι η μεγιστοποίηση του πόνου και των συνεπειών για τη Ρωσία και η ελαχιστοποίηση των συνεπειών για τις ΗΠΑ». Ο Ντάνιελ Φριντ, πρώην διπλωμάτης που διηύθυνε τη ρωσική πολιτική κυρώσεων επί Ομπάμα είπε ότι υπάρχουν δύο επικρατούσες απόψεις σχετικά με τη διάρκεια ζωής των ρωσικών κυρώσεων: «Εάν υπάρξει μια ειρηνευτική συμφωνία, η ελάφρυνση των κυρώσεων θα ήταν σίγουρα μέρος του πακέτου», είπε. «Αλλά υπάρχει μια άλλη σχολή σκέψης που λέει όχι, όχι, όχι, πρέπει να συνεχίσετε τις κυρώσεις όσο ο Πούτιν είναι στην εξουσία».
Πολεμικές φιλοδοξίες
Το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο των πολεμικών φιλοδοξιών του Πούτιν και του αμερικανικού Πενταγώνου το ξέρουμε πολύ καλά, θα είναι πρώτα και κύρια ο λαός της Ουκρανίας. Όπως είπε στο διάγγελμά του ο κυβερνήτης του Λουγκάνσκ: «Μην διστάζετε και φύγετε όσο εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα. ... Επιλέξτε τη ζωή».
Σε αυτόν τον αγώνα ζωής και θανάτου, πολέμου και ειρήνης, όπου το μέλλον της ανθρωπότητας κρέμεται σε μια κλωστή, η ελληνική κυβέρνηση έχει ταχθεί συνειδητά με την πλευρά του πολέμου και του θανάτου, στηρίζοντας με ζήλο κάθε νατοϊκό σχεδιασμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μητσοτάκης χρησιμοποίησε τη συναυλία Καβάκου για να επιτεθεί για μια ακόμη φορά στο αντιπολεμικό κίνημα.
«Δεν χωρούν ούτε ίσες αποστάσεις ούτε γενικόλογες τοποθετήσεις ότι δήθεν είμαστε με την ειρήνη. Εδώ υπάρχει αμυνόμενος και είναι η Ουκρανία, υπάρχει επιτιθέμενος και είναι η Ρωσία» είπε ο πρωθυπουργός τον οποίον, κατά τον απερχόμενο πρεσβευτή των ΗΠΑ, οι αμερικάνοι αξιωματούχοι αναρωτιούνται «πώς να τον προσλάβουμε να δουλέψει για εμάς». Ας μην αναρωτιούνται. Το κάνει ήδη εθελοντικά είναι η απάντηση. Τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου αναμενόταν να «δέσει» στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης το τέταρτο οχηματαγωγό με νατοϊκό στρατιωτικό υλικό με προορισμό τα σύνορα με την Ρωσία.
Όχι στην επέκταση του ΝΑΤΟ
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία αποκάλυψε την εγκληματική ανοησία της Ουάσιγκτον να στρέψει το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Αυτή η ανοησία έφτασε στο απόγειό της με την επιδίωξη της ενσωμάτωσης πρώην σοβιετικών δημοκρατιών που συνορεύουν με τη Ρωσία. Παρόλο που μέχρι στιγμής ούτε η ίδια η Ουκρανία ούτε η Γεωργία έχουν προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ, η Λετονία, η Λιθουανία και η Εσθονία το έχουν κάνει. Οι τρεις βαλτικές χώρες αποτελούσαν μαζί με την Φινλανδία κομμάτι της Τσαρικής Αυτοκρατορίας και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους την περίοδο της Ρωσικής Επανάστασης το 1917.
Στην αρχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το σταλινικό καθεστώς στην Μόσχα – απελπισμένο να δημιουργήσει μια αμυντική περίμετρο που να τη χωρίζει από τη ναζιστική Γερμανία – προσπάθησε να τις αρπάξει ξανά. Απέτυχε στην περίπτωση της Φινλανδίας. Ο Κόκκινος Στρατός έχασε στον «Χειμερινό Πόλεμο» του 1939-40 με τη Φινλανδία – με τον οποίο συγκρίνεται όλο και περισσότερο η μισοτελειωμένη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Αλλά η Σοβιετική Ένωση πέτυχε να καταπιεί τα κράτη της Βαλτικής. Αυτά, αφού κέρδισαν ξανά την ανεξαρτησία τους από τη Μόσχα το 1991, έσπευσαν να αγκαλιάσουν την Ουάσιγκτον. Τα μάτια τους ήταν καρφωμένα στο περίφημο Άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, το οποίο δεσμεύει τα κράτη μέλη να πάνε σε πόλεμο για να υπερασπιστούν το ένα το άλλο.
Πάντα πίστευα ότι η εφαρμογή του στα κράτη της Βαλτικής ήταν αρκετά τρελή από στρατιωτική άποψη. Μια ματιά στον χάρτη δείχνει ότι είναι σχεδόν τελείως αποκομμένα από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ λόγω του ρωσικού θύλακα του Καλίνινγκραντ και του υποτελούς στην Μόσχα κράτους της Λευκορωσίας. Μόνο η απειλή πυρηνικού πολέμου από τις ΗΠΑ θα μπορούσε να τις προστατεύσει. Η ανάληψη μιας τόσο επικίνδυνης δέσμευσης αποκτά το οποιοδήποτε νόημα μόνο αν θυμόμαστε ότι η Ουάσιγκτον επέκτεινε το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά κάνοντας την εκτίμηση ότι η Ρωσία ήταν πολύ αδύναμη για να αντισταθεί.
Όπως δείχνει η βάναυση εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν απλώς μια κίνηση σε ένα επικίνδυνο και καταστροφικό ενδοϊμπεριαλιστικό αγώνα. Ένας από τους διάφορους τρόπους με τους οποίους αυτή η εισβολή έχει πάει στραβά είναι ότι έσπρωξε ορισμένα κράτη προς το ΝΑΤΟ, ιδίως τη Φινλανδία και τη Σουηδία.
Η γεωπολιτική τροχιά της Σουηδίας είχε αποκλίνει από αυτή των δυτικών σκανδιναβών γειτόνων της. Έμεινε έξω από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, αν και έγειρε προς τον ισχυρό γείτονα και εμπορικό της εταίρο, την Γερμανία. Η Σουηδία ήταν επίσης ουδέτερη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αυτή τη φορά γέρνοντας προς τα δυτικά, εν μέρει χάρη στην ενσωμάτωσή της στην παγκόσμια αγορά. Η Δανία και η Νορβηγία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, αν και με διάφορες ειδικές ρυθμίσεις σχετικά με στρατιωτικές βάσεις και πυρηνικά όπλα στο έδαφός τους.
Η Φινλανδία, έχοντας πολεμήσει τη Μόσχα με υψηλό κόστος το 1939-40, εντάχθηκε στην γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ. Μετά το 1945 παρέμεινε, με κοινή συμφωνία μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, ουδέτερη στον Ψυχρό Πόλεμο, αν και κλίνοντας κάπως προς τα ανατολικά.
Τόσο η Φινλανδία όσο και η Σουηδία εντάχθηκαν στην ΕΕ το 1995. Έμειναν εκτός ΝΑΤΟ, αν και εντάχθηκαν στο πρόγραμμά του «Συνεργασία για την Ειρήνη» το οποίο λειτούργησε ως κάλυμμα για την επέκταση της συμμαχίας προς τα ανατολικά. Από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά έχουν ξεκινήσει σοβαρές συζητήσεις και στις δύο χώρες σχετικά με την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Για άλλη μια φορά, μια ματιά στον χάρτη δείχνει γιατί οι στρατιωτικοί σχεδιαστές του ΝΑΤΟ θα το ήθελαν αυτό. Τα κράτη της Βαλτικής θα έπαυαν να είναι ένα εκτεθειμένα, με το εδαφικό βάθος που προσφέρουν η Σουηδία και η Φινλανδία. Ως εκ τούτου, οι κυβερνήσεις τους κάνουν εκστρατεία για την ένταξη και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ και για μια πολύ μεγαλύτερη δυτική στρατιωτική παρουσία στη Βαλτική.
Η ρωσική αντίδραση ήρθε από τον πρώην πρόεδρο της Ρωσίας Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είπε την περασμένη Πέμπτη: «Εάν η Σουηδία και η Φινλανδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, το μήκος των χερσαίων συνόρων της συμμαχίας με τη Ρωσία θα υπερδιπλασιαστεί. Φυσικά, αυτά τα σύνορα θα πρέπει να ενισχυθούν… Εάν γίνει αυτό, δεν θα είναι δυνατό να υπάρξει μη πυρηνικό καθεστώς στην Βαλτική. Η ισορροπία πρέπει να αποκατασταθεί». Πύραυλοι Iskander τύπου κρουζ έχουν βάση στο Καλίνινγκραντ ήδη από το 2016, αν και δεν γνωρίζουμε αν είναι οπλισμένοι με πυρηνικές κεφαλές.
Με άλλα λόγια, η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ θα επιταχύνει τη διαίρεση της Ευρώπης σε ένοπλα στρατόπεδα. Αυτό θα αύξανε τον κίνδυνο ενός ευρύτερου πολέμου μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Το κυβερνών Σουηδικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είναι διχασμένο για το θέμα. Η αριστερά στη Σκανδιναβία πρέπει να εκστρατεύσει εντατικά για να υπερασπιστεί την ουδετερότητα της Φινλανδίας και της Σουηδίας.
Άλεξ Καλλίνικος
Ανοιχτές εκδηλώσεις
«Συμμετέχω στην ανοιχτή εκδήλωση που θα γίνει την ερχόμενη Τετάρτη το απόγευμα στο Σύλλογο Ιμβρίων, στη γειτονιά μου, στη Νέα Σμύρνη. Θεωρώ την πρωτοβουλία αυτή σημαντική, στην προσπάθεια να ενισχύσουμε την αντιπολεμική φωνή του κόσμου που η κυβέρνηση προσπαθεί να σιγήσει. Η Νέα Σμύρνη είναι μια γειτονιά φορτισμένη ιστορικά, μια γειτονιά προσφύγων και ξέρει τι σημαίνει πόλεμος. Σας καλώ να συμμετάσχετε για να γίνει μαζική και ζωντανή η συζήτηση» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη, ο Νίκος Βαφέας, πανεπιστημιακός και ένας από τους ομιλητές στον κύκλο εκδηλώσεων που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα με θέμα «Ούτε ΝΑΤΟ ούτε Πούτιν - 10 απαντήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία».
Ο κύκλος των εκδηλώσεων άνοιξε την περασμένη εβδομάδα στις σχολές λίγο πριν αυτές κλείσουν για το Πάσχα. «Ο πόλεμος και οι φοιτητικές εκλογές δεν είναι δύο πράγματα άσχετα μεταξύ τους. Γι' αυτό και στη Φιλοσοφική Αθηνών οργανώσαμε εκδήλωση με θέμα “Οι φοιτητές και το αντιπολεμικό κίνημα από το Βιετνάμ μέχρι σήμερα» δήλωσε στην εργατική αλληλεγγύη η Πηνελόπη Τρομπέτα, φοιτήτρια ΦΛΣ. «Στην εκδήλωση ήρθαν φοιτητές και φοιτήτριες που το έμαθαν από την αφίσα που υπήρχε σε πολλά σημεία και από τις εξορμήσεις μας στους διαδρόμους και έξω από τα μαθήματα. Από την ίδια τη συζήτηση αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι ο ρόλος που μπορούν να παίξουν -και έχουν παίξει στο παρελθόν- οι φοιτητές και οι φοιτήτριες για να ξεκινήσει, να δυναμώσουν οι ιδέες του και για να απλωθεί έτσι το αντιπολεμικό κίνημα».
«Η εκδήλωσή μας ξεκίνησε με την αναφορά στον πόλεμο του Βιετνάμ και συνέχισε στο σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία αποτυπώνοντας τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε και το πώς εξελίσσεται η κατάσταση αυτή τη στιγμή» μας είπε ο Αλέξανδρος Μπακούσι, φοιτητής ΙΑΚΑ για την εκδήλωση στον Βόλο. «Επισημάνθηκε η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδος στη σύρραξη αυτή είτε στέλνοντας όπλα είτε αξιοποιώντας το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για τα νατοϊκά συμφέροντα».
«Είναι χαρακτηριστικό πως παρόλο που η συζήτηση ήταν για το αντιπολεμικό κίνημα, φτάσαμε να συζητάμε για τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και για τη σύνδεση της μάχης ενάντια στο ρατσισμό με το αντιπολεμικό κίνημα» μας είπε ο Αργύρης Καραγγελής, φοιτητής Σχολής Επιστημών Τροφίμων μεταφέροντας την εικόνα από την εκδήλωση στο ΠΑΔΑ.