Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η σύσκεψη που κάλεσε την Κυριακή 2/2 ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης για την οργάνωση της γενικής απεργίας στις 28 Φλεβάρη, στα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, στα γραφεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Συμμετείχαν δεκάδες συνδικαλιστές/ριες και εργαζόμενοι/ες από πολλούς χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Τη συζήτηση άνοιξαν με τις ομιλίες τους η Αργυρή Ερωτοκρίτου, παθολόγος στον Ευαγγελισμό και μέλος ΓΣ ΟΕΝΓΕ, ο Δημήτρης Κουτσάφτης, πρόεδρος του Σωματείου Μηχανοδηγών (ΠΕΠΕ), ο Νίκος Τουρνάς, μέλος ΔΣ της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπουργείου Οικονομικών (ΟΣΥΟ), ο Κώστας Πολύδωρος, γενικός γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων επιχείρησης Τσαμούρης ΑΕ, o Σεραφείμ Ρίζος, δάσκαλος ΣΕΠΕ Αθηνά και ο Τάσος Αναστασιάδης από τον Συντονισμό Εργατικής Αντίστασης. Τη συζήτηση συντόνισε η Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Αγ. Σάββα.
Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με πολλές παρεμβάσεις. Τον λόγο πήραν ο Κώστας Καταραχιάς, μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ και γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Έλενα Βενιζέλου, η Δώρα Κιντή, καθηγήτρια Γ' ΕΛΜΕ Αθήνας, η Μαρία Χαρχαρίδου, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Γεννηματάς, η Ελένη Τσαγανού, εργαζόμενη δήμου Νίκαιας, ο Αργύρης Καμπακλής, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Τσαμούρης ΑΕ, η Ζαννέτα Λυσικάτου, γιατρός στον Ευαγγελισμό, η Μαργαρίτα Παπαμηνά, μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Χανίων, ο Νίκος Σμπαρούνης, εργαζόμενος στο Μετρό της Αθήνας, ο Αλέξης Μαρτζούκος, μέλος ΔΣ Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, ο Γιάννης Κούτρας, μέλος ΔΣ ΕΝΙΘ και Σωματείου Εργαζομένων ΓΝΘ Ιπποκράτειο, ο Γιάννης Θεοχάρης, εργαζόμενος στην Ίντρακομ, η Αθανασία Κατσούλη, καθηγήτρια Α' ΕΛΜΕ Αθήνας και ο Γιώργος Ρόδης, μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής ΠΟΕ-ΔΟΥ και ΔΣ Συλλόγου Εφοριακών Αττικής.
Στο τέλος ψηφίστηκε ομόφωνα το κείμενο της απόφασης.
Απόφαση της Σύσκεψης 2 Φλεβάρη
Στις 28 Φλεβάρη, στα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, απεργούμε όλες και όλοι. Κλείνουμε όλους τους χώρους δουλειάς και κατεβαίνουμε μαζικά στα απεργιακά συλλαλητήρια για να τελειώνουμε με την κυβέρνηση των δολοφόνων. Θα είναι η πιο δυνατή συνέχεια μετά τα τεράστια συλλαλητήρια στις 26 Γενάρη, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι βγήκαν στους δρόμους. Δυο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, η οργή για τους δολοφόνους όχι μόνο δεν έχει σβήσει αλλά αντίθετα θεριεύει.
Γιατί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, αυτή “η συμμορία του θανάτου”, έχουν μετατρέψει όλη την κοινωνία σε Τέμπη. Ο Άδωνις, έχει μετατρέψει τα νοσοκομεία σε ερείπια. Ασανσέρ πέφτουν, οι ασθενείς περιμένουν στις ουρές και αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους στα κοράκια του ιδιωτικού τομέα. Οι εργάτες και οι εργάτριες της Υγείας εξοντωμένοι από την έλλειψη προσωπικού και τις περικοπές καθημερινά βγαίνουν στους δρόμους για να υπερασπίσουν το ΕΣΥ από την διάλυση και την ιδιωτικοποίηση. Ο Πιερρακάκης, ξεπουλάει στο Ίδρυμα Ωνάση τα δημόσια σχολεία, τσαλαπατώντας τις ζωές των νέων παιδιών, όπως έκαναν και με το έγκλημα των Τεμπών, πετώντας στα αζήτητα μαθητές και εκπαιδευτικούς και ξεσηκώνει την οργή όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη οι σιδηροδρομικοί συνεχίζουν να απεργούν για την ασφάλεια στις μεταφορές, γιατί τίποτε δεν έχει αλλάξει, και η κυβέρνηση αντί να παίρνει μέτρα, συνεχίζει να βγάζει τις απεργίες τους “παράνομες”. Οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε Τέμπη. Καθημερινά εργάτες ξεψυχάνε πάνω στο μεροκάματο γιατί δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, αφού ο Μητσοτάκης τα έχει χαρίσει όλα στα αφεντικά. Η ακρίβεια τσακίζει το εργατικό εισόδημα, ο μισθός δεν φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο, και την ίδια ώρα, ο Μητσοτάκης χαρίζει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες. Αλλά τα συνδικάτα ξεσηκώνονται διεκδικώντας συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις.
Η κυβέρνηση δολοφονεί πρόσφυγες στα σύνορα, όπως έκανε μαζικά με 600 νεκρούς στην Πύλο δολοφονεί αμάχους και παιδιά στην Παλαιστίνη, στηρίζοντας με κάθε τρόπο τον σφαγέα Νετανιάχου. Αυτήν την κυβέρνηση που βρίσκεται σε κρίση και αποδρομή, μπορούμε να την ανατρέψουμε με τους αγώνες και τις απεργίες μας.
Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, απομονωμένοι μέσα στη Βουλή με τις 160 ψήφους του Τασούλα, τρέμουν μπροστά στην αγανάκτηση για όλα τα εγκλήματά τους. Τρέμουν την οργή του κόσμου για την θανατερή πολιτική τους.
Αυτήν την οργή θα την βγάλουμε μαζικά στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη. Γι’ αυτό οργανώνουμε από τώρα τους χώρους μας για να εξασφαλίσουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και στα συλλαλητήρια. Με Γενικές συνελεύσεις με επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο, ξεσηκώνουμε όλους και όλες. Παλεύουμε για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων και να ανοίξουμε μια άλλη προοπτική για το εργατικό κίνημα.
Μια προοπτική που δεν περιορίζεται στις κοινοβουλευτικές λύσεις της αντιπολίτευσης, αλλά αντίθετα βάζει μπροστά την εργατική διέξοδο. Τον εργατικό έλεγχο σε κάθε χώρο δουλειάς και σε όλη την κοινωνία. Να πάρουν το κουμάντο της κοινωνίας οι εργάτριες και οι εργάτες, για να τελειώνουμε μια και καλή με το σύστημα που για τα κέρδη των αφεντικών θυσιάζει καθημερινά τις ζωές μας.
Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης
Οι κινητοποιήσεις για τα Τέμπη έκλεισαν τη συζήτηση για το αν ο κόσμος θέλει να παλέψει και για το αν ο Μητσοτάκης ελέγχει το πολιτικό παιχνίδι. Εμείς την είχαμε αυτή την εκτίμηση όταν βλέπαμε τον κόσμο να ξεσηκώνεται ενάντια στον Άδωνι σε κάθε γωνιά της χώρας ή ενάντια στα “ωνάσεια” σχολεία ή σε άλλες μάχες. Άρα ξεκινάμε με το δεδομένο ότι η συζήτηση για το αν “μας παίρνει” έχει απαντηθεί καταφατικά.
Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η απεργία στις 28/2 είναι “από χέρι” πολιτική και εφ’ όλης της ύλης. Θα πει κανείς ότι όλες οι απεργίες έχουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Αυτήν όμως την αντιμετωπίζουν όλοι σαν μία μεγάλη πολιτική απεργία σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Από τη δική μας μεριά την αντιμετωπίζουμε σαν την απεργία που θα βάλει το πρώτο καρφί στο φέρετρό της. Που βάζει στόχο να την ρίξει. Γιατί αυτό είναι η αφετηρία για να ξεδιπλωθεί οποιαδήποτε θετική λύση στα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο κόσμος.
Είναι μία απεργία που βάζει τον πήχη ψηλά ότι θα γίνει μία συγκέντρωση ισάξια ή και μεγαλύτερη από την περασμένη Κυριακή. Αυτό όμως ούτε αυτόματα θα γίνει επειδή υπάρχει ο θυμός και η διάθεση του κόσμου ούτε πολύ περισσότερο επειδή θα την οργανώσουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Άρα είμαστε σήμερα εδώ για να βάλουμε κάτω τα βήματα για το πώς οργανώνουμε συγκεκριμένα. Χρειάζεται από αύριο να γεμίσουμε τους χώρους με την αφίσα και να μοιράσουμε παντού την προκήρυξη για να γίνει κυρίαρχη η συζήτηση ότι πάμε για μία απεργία σεισμό που θα νεκρώσουν τα πάντα. Σπρώχνουμε να γίνουν στα σωματεία γενικές συνελεύσεις. Οργανώνουμε μαζέματα μαζί με το πιο μαχητικό κομμάτι. Το πρωί της απεργίας περιφρουρούμε τον χώρο και κατεβαίνουμε μαζικά με το πανό στη συγκέντρωση.
Δεν ξεχνάμε ότι η αντίστοιχη απεργία πέρσι στις 28/2 ήταν η αφετηρία για να αρχίσει πιο αποφασιστικά η συζήτηση στην επιχείρηση Τσαμούρης για τη δημιουργία σωματείου. Αυτή η δυνατότητα υπάρχει σε κάθε χώρο δουλειάς. Αυτή την προσπάθεια την κάνουμε αυτό το διάστημα με τους χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν κηπουροί και θα το συνεχίσουμε και σε άλλους χώρους.
Θα δώσουμε μάχη να σπάσει η ανοησία των ξεχωριστών συγκεντρώσεων. Χρειαζόμαστε μία κοινή ενιαία απεργιακή συγκέντρωση. Είναι λάθος ότι το ΠΑΜΕ βιάστηκε να ανακοινώσει συγκέντρωση στο Σύνταγμα για να προκαταβάλει όλους τους υπόλοιπους. Απαιτούμε από τη ΓΣΕΕ να προκηρύξει και αυτή απεργία, και να μην αφήσει αυτό το καθήκον στα εργατικά κέντρα. Δεν χαρίζουμε σε κανέναν τίποτα.
Επιμένουμε στα μαζέματα σε κάθε χώρο δουλειάς γιατί χρειαζόμαστε οργανωμένους τους εργατικούς χώρους και για τη συνέχεια. Διεκδικούμε ότι θα βγει ένα απεργιακό κύμα μετά τις 28/2 που θα τους σαρώσει. Μέχρι να φτάσει στο σημείο η κυβέρνηση να δηλώσει αδυναμία να κυβερνήσει. Και η απάντηση στο τι κάνουμε μετά τη ΝΔ δεν μπορεί να είναι οι κοινοβουλευτικές μανούβρες του ενός ή του άλλου κόμματος της αντιπολίτευσης. Αλλά η εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη ότι μπορεί να πάει μέχρι τέλους και να πάρει τον έλεγχο.
Τάσος Αναστασιάδης,
Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης
Οι κινητοποιήσεις της περασμένης Κυριακής ήταν πραγματικά μεγαλειώδεις και δημιούργησαν πρόβλημα στην ίδια την κυβέρνηση. Εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτό το έγκλημα όπως και η υπόλοιπη κοινωνία και δεν θα αφήσουμε να συγκαλυφθεί.
Το κακό με τον ΟΣΕ ξεκίνησε το 2007 με τη διάσπαση σε πολλές εταιρείες από τον ίδιο τον Χατζηδάκη. Υπήρξε τότε ένα νεοφιλελεύθερο κύμα όχι μόνο στις υποδομές αλλά και στην Υγεία, στην Παιδεία, σε πολλούς τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Από το 2010 μέχρι το 2014 είχε έρθει ένα σύμβουλος για να κάνει εξυγίανση στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και έκλεισε την γραμμή στην Πελοπόννησο. Επίσης, δυόμιση χιλιάδες εργαζόμενοι που ήταν καταρτισμένοι σε συγκεκριμένους κλάδους μετατάχτηκαν χωρίς να το θέλουν σε άλλες υπηρεσίες. Για παράδειγμα μηχανοδηγοί 50 έως 55 ετών μετατάχθηκαν σε σχολεία ως φύλακες και σε νοσοκομεία ως τραπεζοκόμοι χάνοντας και χρήματα αλλά και τη δουλειά που αγάπησαν. Στην Αλεξανδρούπολη συνάδελφος μηχανοδηγός επειδή δεν άντεξε αυτοκτόνησε. Έχει χυθεί πολύ αίμα στο συγκεκριμένο κλάδο. Εργαζόμασταν 30 μέρες συνεχόμενα με νόμο Βορίδη. Διαλύθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, -55% στους μισθούς και φυσικά τα δώρα που χάθηκαν τότε σε όλο το δημόσιο.
Το 2017 έγινε η πώληση της τότε ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Με πολύ αγώνα καταφέραμε να επαναφέρουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Από τότε βλέπαμε ότι κάτι δεν πάει καλά και στέλναμε επιστολές, εξώδικα, δελτία Τύπου. Το 2019 ο υπουργός Καραμανλής μάς είχε κλείσει την πόρτα, δεν ήθελε να μας ακούσει. Επιστολή και εξώδικο είχαμε στείλει και στον πρώην πρόεδρο του ΟΣΕ που μας κορόιδευε και έλεγε ότι όλα αυτά τα κάνουμε εσκεμμένα για πολιτικούς λόγους. Πού είναι τώρα αυτός;
Ακόμα και μετά τα Τέμπη αν δεν φωνάζαμε εμείς δεν θα φτιαχνόταν τίποτα, φωτοσήμανση, τηλεδιοίκηση. Τον περασμένο Σεπτέμβρη πήγε να γίνει μετωπική στα Σεπόλια και αν δεν ακούγαμε το ραδιοτηλέφωνο θα έπαιρναν φωτιά τα Σεπόλια κι οι Αγ. Αναργυροι. Σε άλλο περιστατικό έγιναν αστοχίες στη φωτοσήμανση, ζητήσαμε τα ψηφιακά δεδομένα δημόσια και ακόμα περιμένουμε. Έκαναν συγκάλυψη και σε αυτό και στο τέλος θα λένε ότι φταίνε οι μηχανοδηγοί. Εμένα προσωπικά πήγαν να με κυνηγήσουν για να με φιμώσουν. Έβγαλαν δελτίο Τύπου για να με απολύσουν και με έβγαλαν για 45 μέρες εκτός υπηρεσίας. Στις 28/2 να είμαστε όλοι στον δρόμο.
Μετά τα συλλαλητήρια που συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα, αν ρίξει κανείς μία ματιά στις εφημερίδες διαπιστώνει πόσο οξύνεται η πολιτική κρίση. “Τούνελ χωρίς φως” λέει ο τίτλος στην Καθημερινή. Άλλες εφημερίδες, όχι αριστερές, παρουσιάζουν τον Φλεβάρη ως μήνα της ανατροπής. Τον τόνο στις κινητοποιήσεις της Κυριακής τον έδωσαν τα σωματεία και η οργανωμένη εργατική τάξη.
Η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα έχει προσπαθήσει να κρύψει τα τα εγκλήματα της κάτω από το πέπλο της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία δήθεν θα δώσει προοπτική σε όλους ακόμη και στην εργατική τάξη. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Πρόσφατα κατέβηκε ο νόμος από την Κεραμέως σχετικά με τον αλγόριθμο που βάζει κόφτη στις αυξήσεις στον κατώτερο μισθό. Ακόμα και ο Παναγόπουλος αρνήθηκε να νομιμοποιήσει αυτή την απάτη. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός τσακίζουν το εισόδημα της εργατικής τάξης. Μιλάμε για 700 ευρώ κατώτερο μισθό την ώρα που τόσο κοστίζει τουλάχιστον το νοίκι για μια εργατική οικογένεια στην Κυψέλη ή στα Εξάρχεια.
Το δεύτερο είναι ότι οι υποσχέσεις για τον κατώτερο μισθό διαστρεβλώνονται μέσα από τις συνθήκες που απασχολούνται οι εργαζόμενοι. Το 2023 το 1/3 των προσλήψεων που έγιναν ήταν με ελαστική μορφή εργασίας και που δεν παίρνουν ούτε καν τον κατώτερο μισθό. Οι γυναίκες απασχολούνται σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από τους άντρες σε εκ περιτροπής εργασία ή part time.
Στην επιχείρηση Τσαμούρης ΑΕ φτιάξαμε μόλις σωματείο και βάλαμε μπροστά να ανοίξουμε τη συζήτηση για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις και που να βάζει ταυτόχρονα το ζήτημα της ασφάλειας και υγιεινής για τους εργαζόμενους, όπως και την ίση αμοιβή για ίση εργασία. Η 28/2 θα είναι το πρώτο μεγάλο αγωνιστικό ραντεβού σε αυτή την κατεύθυνση.
Μέχρι τότε απεργιακές μάχες ξέσπασαν και θα ξεσπάσουν σε πολλούς χώρους του ιδιωτικού τομέα. Μόλις τις τελευταίες μέρες απήργησαν με αυτά τα αιτήματα οι οικοδόμοι, ο κλάδος σε γάλα-τρόφιμα-ποτά, το ιδιωτικό μαιευτήριο ΙΑΣΩ κα. Σε αυτόν τον αγώνα έχουν μπει σωματεία όπως οι διανομείς σε e-food και Wolt, οι λιμενεργάτες της COSCO, η Teleperformance που είχε να αντιμετωπίσει και απολύσεις στους συνδικαλιστές.
Στη γενική απεργία στις 28 φλεβάρη ανοίγει η δυνατότητα να συγκρουστούμε με τα αφεντικά και να ανατρέψουμε την κυβέρνηση και όλους τους νόμους που έχει περάσει η ΝΔ για να τα πάρουμε όλα πίσω.
Η περασμένη Κυριακή είναι μία μέρα σταθμός γιατί φάνηκε πόσο πολύ έχουν χάσει τον έλεγχο και οποιαδήποτε διορθωτική κίνηση πάνε να κάνουν, όπως η συνέντευξη του Μητσοτάκη, τους τους εκθέτει ακόμα περισσότερο.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι τα Τέμπη λειτούργησαν σαν θρυαλλίδα. Εκφράστηκε όλη η δυσαρέσκεια και η οργή που έχει ο καθένας σε σχέση με την καθημερινότητά του και γι’ αυτό είχε τόσο κόσμο. Το τρίτο είναι πως τον τόνο στην αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση τον δίνει ξεκάθαρα η εργατική τάξη και κανείς άλλος. Αυτά τα τρία είναι μία εξαιρετική αφετηρία για να επιδιώκουμε ότι μπορεί να γίνει μία πολύ πετυχημένη απεργία στις 28/2 ως βήμα προς την ανατροπή της κυβέρνησης αλλά και συνολικότερα για το τι επιδιώκει η εργατική τάξη για να αλλάξει τη ζωή της προς το καλύτερο.
Αυτή τη στιγμή η εκπαίδευση βρίσκεται για άλλη μία φορά εν θερμώ. Αναφέρομαι στα “Ωνάσεια” σχολεία, παρόλο που ακόμα αυτό δεν έχει αγγίξει τη μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών. Αλλά φαίνεται η τεράστια δυναμική που έχει ήδη γιατί αποτελεί μία τομή. Είναι η πρώτη φορά που ένας ιδιώτης, ένας κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα το Λιχτενστάιν, θα αποφασίζει τι θα είναι αυτά τα σχολεία, με τι καθεστώς και τι διδάσκουν σε τελική ανάλυση. Και μιλάμε για το δημόσιο σχολείο και όχι για ένα ιδιωτικό.
Τα λειτουργικά έξοδα θα τα χει ο δήμος, το προσωπικό εν μέρει θα το πληρώνει το κράτος, αλλά ιδιώτης θα επωφελείται. Με τεράστιες συνέπειες καταρχήν στις γειτονιές. Θα έχουμε άρση της μονιμότητας των εκπαιδευτικών αλλά και κλείσιμο άλλων σχολείων. Για παράδειγμα στην Κυψέλη δίνουν στον Ωνάση δύο σχολεία αλλά το τρίτο που συστεγάζεται θα το εξαφανίσουν. Στο Πέραμα κλείνουν δύο σχολεία που συστεγάζονται με άλλα δύο που θα ιδιωτικοποιήσουν.
Όπου ανακοινώθηκε ότι θα γίνει Ωνάσειο σχολείο ο κόσμος ξεσηκώθηκε και μάλιστα με θυελλώδη τρόπο. Γιατί και εκεί έβγαζε την οργή του για τα ενοίκια που έχουν φτάσει στον θεό, για τα νοσοκομεία που δεν μπορεί να βρει να πάει και την ίδια στιγμή κλείνουν και το σχολείο του παιδιού του. Έτσι έφτασαν οι διοικούντες -που πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη- να λένε ότι δεν ήξεραν, ότι τους ξεγέλασε το υπουργείο και άλλα. Ξεκινάμε από αυτές τις μικρές εντός εισαγωγικών αντιστάσεις που ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα για να οργανώσουμε μία μεγάλη απεργιακή σύγκρουση που που ανοίγει όχι μόνο το θέμα των Τεμπών αλλά και το για τι Παιδεία παλεύουμε. Ο ίδιος ο κόσμος στις συνελεύσεις βάζει ότι αφού διώξουμε τους Ωνάσηδες, δεν θέλουμε να γυρίσουμε στη μιζέρια που ήμασταν, αλλά να τα αλλάξουμε όλα.
Το ότι στην ΕΡΤ γίνεται στάση εργασίας ενάντια στην αδιανόητη κάλυψη που (δεν) έδωσε στις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ότι αγώνες ξεπηδούν από παντού. Αλλά και ότι η εργατικοί αγώνες δείχνουν τι πρέπει να γίνει. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δείχνουν πώς πρέπει να λειτουργεί η ενημέρωση, οι εργαζόμενοι στα τρένα πώς εξασφαλίζεται η ασφάλεια και πάει λέγοντας.
Το σύνθημα κάτω η κυβέρνηση, ειδικά μετά την περασμένη Κυριακή, ακούγεται παντού ακόμα πιο δυνατά από πριν. Όμως ταυτόχρονα ανοίγει και η ερώτηση τι θα γίνει μετά. Το να ρίξουμε την κυβέρνηση δείχνει ότι το κίνημα έχει δύναμη να καθορίζει τις εξελίξεις. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για να διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας ακόμα πιο δυναμικά.
Την Τρίτη 4/2 απεργούμε για την επιστροφή των δώρων. Η κυβέρνηση είναι τόσο πιεσμένη που αναγκάστηκε να φέρει την ξεχασμένη τρόικα για να πει και η ίδια ότι δεν πρέπει να δοθούν τα δώρα γιατί θα ξεφύγουμε οικονομικά με τους προϋπολογισμούς. Πριν από 2 χρόνια κομμάτι των συναδέλφων μου στην ΑΑΔΕ πάλευε για ένα είδος αύξησης που λέγεται προσωπική διαφορά και το κέρδισαν. Χρόνια έκαναν κινητοποιήσεις για αυτήν την αύξηση, αλλά το κέρδισαν μετά από την πίεση που έφαγε η κυβέρνηση από το κίνημα για τα Τέμπη.
Είναι λάθος να δούμε την κινητοποίηση της Τρίτης ότι είναι μόνο για τα δώρα, ενώ η πανεργατική απεργία στις 28/2 είναι μόνο για τα Τέμπη. Η προοπτική της ανατροπής αυτής της κυβέρνησης είναι αυτό που ενοποιεί όλες αυτές τις μάχες. Επίσης είναι καθοριστικό πώς οργανώνονται σε κάθε χώρο αυτές οι απεργιακές μάχες. Είναι βοηθητικό ότι τη Δευτέρα 3/2 στο κεντρικό κτίριο της ΑΑΔΕ πραγματοποιείται εκδήλωση για τον 13ο και 14ο μισθό. Η συγκρότηση ή ενεργοποίηση απεργιακών επιτροπών είναι πολύ σημαντική για να εξασφαλιστεί ότι στην οργάνωση για την επιτυχία της απεργίας συμμετέχουν πολλοί/ες συνάδελφοι/ισσες από τα κάτω.
Βρισκόμαστε σε έκτακτες συνθήκες μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της περασμένης Κυριακής που γέμισαν με αισιοδοξία τον κόσμο που παλεύει και με πανικό την κυβέρνηση και τους από τα πάνω. Γι’ αυτό η πρωτοβουλία που παίρνουμε για να μετατρέψουμε την 28η Φλεβάρη σε γενική απεργία βρίσκεται στις επιθυμίες όλου του κόσμου. Το διαπιστώσαμε μοιράζοντας το υλικό του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης στους εργατικούς χώρους και στις γειτονιές, αλλά και όπου έγιναν συνελεύσεις όπως στον Ευαγγελισμό.
Τα νοσοκομεία είναι πραγματικά καζάνι που βράζει. Δεν είναι μόνο ο Άδωνις που είναι μισητός όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Εφάρμοσαν το νέο εφημερειακό πρόγραμμα και τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αθήνας βούλιαξαν από την προσέλευση. Μόνο τις τελευταίες μέρες κινητοποιήσεις που βγήκαν πραγματικά από τα κάτω έγιναν στο Γεννηματάς, στο Έλενα Βενιζέλου, στον Αγ. Σάββα, στο Ιπποκράτειο, στο Αττικό. Τα Τέμπη δείχνουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν, αλλά το ίδιο ζούμε στα νοσοκομεία. Γι’ αυτό από τη μεριά μας βάζουμε το ζήτημα των κρατικοποιήσεων χωρίς αποζημίωση για τους “επενδυτές”, ότι η Υγεία χρειάζεται να παραμείνει δημόσια και στον έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι ένας στους 5 από τα χαμηλότερα εισοδήματα αυτής της χώρας δεν έχει πρακτικά πρόσβαση στην Υγεία δηλαδή αδυνατεί να πάρει θεραπεία ή εξετάσεις.
Και αυτό μας πηγαίνει στο ότι μπορούμε να παλέψουμε μαζί με τους ασθενείς μας. Στον Αγ. Σάββα η γιούχα που έφαγε ο Άδωνις ήταν από τον Σύλλογο Καρκινοπαθών. Κινητοποιήσεις κόσμου μόλις τους τελευταίους μήνες είδαμε από την Αμοργό τώρα μέχρι την Κρήτη, την Πάτρα, την Άρτα, τη Δράμα κι αλλού. Το θέμα της Υγείας πραγματικά συγκινεί τον κόσμο παντού και ξέρουμε ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη μαζικοποιήθηκαν. Η απεργία στις 28/2 μπορεί να είναι μία απεργία όπου θα κλείσουν τα πάντα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και το πώς οργανωνόμαστε μέχρι τότε θα είναι καθοριστικό. Στα νοσοκομεία όμως διεκδικούμε ότι θα έχουμε 48ωρη απεργία στις 27 και 28 Φλεβάρη γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω αλλά και ακριβώς γιατί υπάρχει αυτή η διάθεση από τη μεριά του κόσμου.
Οι άλλοι λόγοι που μαζικοποιήθηκαν οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη είναι η οργή για τον ρατσισμό της κυβέρνησης και το έγκλημα στην Πύλο, για τη συνεργασία με το Ισραήλ, για τα ζητήματα του σεξισμού και της ομοφοβίας όταν βγαίνει ο Μητσοτάκης και συμφωνεί με τον Τραμπ ότι “τα φύλα είναι μόνο δύο”. Γι’ αυτό συνεχίζουμε με μία ακόμα απεργιακή μάχη στις 8 Μάρτη, την ημέρα των γυναικών. Είμαστε πολύ περήφανες και περήφανοι το ότι τα τελευταία χρόνια οργανώνεται απεργιακά αυτή η μέρα και έτσι θα το οργανώσουμε και φέτος που πέφτει Σάββατο. Το αν θα είναι νόμιμες ή όχι οι αμβλώσεις ένα δικαίωμα που το κερδίσαμε στην Ελλάδα από το 1986 χάρη σε αγώνες όπως αυτούς της μεταπολίτευσης. Είναι μία μάχη απόλυτα δεμένη με τη μάχη να προασπίσουμε τη δημόσια Υγεία, να έχουμε κοινωνικό κράτος, αυξήσεις στους μισθούς και επιστροφή των δώρων.
Αργυρή Ερωτοκρίτου,
παθολόγος στον Ευαγγελισμό, μέλος ΓΣ ΟΕΝΓΕ