Την περασμένη Παρασκευή ο Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιό του δήλωσε ότι «δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάμε κυματισμούς θα τους ξεπεράσουμε έχοντας ως οδηγό την αλήθεια και τη δράση». Όπου «κυματισμοί» είναι το ποτάμι της οργής που πνίγει την κυβέρνηση και της προκαλεί πανικό.
Ένα δείγμα αυτού του πανικού ήταν η ίδια η παρουσία του Μητσοτάκη στη συνέντευξη στον ALPHA τρεις μέρες πριν, όπου «έδωσε στεγνά» τους πάντες από τη Hellenic Train μέχρι τους βουλευτές του στην εξεταστική επιτροπή, ο Μητσοτάκης “απλά προέδρευε” για να θυμηθούμε μια παλιότερη ατάκα. Η ίδια εικόνα και από τους υπουργούς και τα στελέχη του. Ο υπουργός Επικρατείας Σκέρτσος λέει ότι «αν δεν ήμουν πολιτικό πρόσωπο θα κατέβαινα και εγώ στο συλλαλητήριο», απ’ την άλλη ο Γεωργιάδης που ανακαλύπτει «σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας» (μάλλον γι’ αυτό δεν τολμάει να εμφανιστεί σε νοσοκομείο) και κάπου στη γωνία ο Θ. Πλεύρης που ρίχνει σπόντες για υπουργούς που δεν βγαίνουν να υπερασπίσουν την κυβέρνηση.
Τα ΜΜΕ λένε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει “damage control” αλλά πλέον γίνεται φανερό κάθε μέρα που περνάει ότι τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 26 Γενάρη έχουν καταφέρει ένα πλήγμα τέτοιου μεγέθους στην κυβέρνηση που δεν μπαλώνεται. Ούτε με τον ανασχηματισμό, που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, έχει στα σκαριά ο Μητσοτάκης.
Καταρχάς, γιατί οι αποκαλύψεις για την επιχείρηση συγκάλυψης του «μπαγιάτικου» (περσινή δήλωση της Βούλτεψη) εγκλήματος των Τεμπών παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Όπως η επιβεβαίωση από την ομάδα Βέλγων ειδικών του Πανεπιστημίου της Γάνδης ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε 3 έως 4 τόνους φορτίο πτητικών υδρογονανθράκων, ενώ δημοσιεύονται και πληροφορίες για 13.000 λίτρα ξυλόλιο.
Ο Β. Λαμπρόπουλος στο in.gr στις 4 Φλεβάρη δίνει στη δημοσιότητα την κατάθεση ενός από τους πυροσβέστες της «εξειδικευμένης Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού που πήρε εντολή να μεταβεί στο σημείο του δυστυχήματος από το οποίο, όμως, περιέργως αναχώρησε ένα 24ωρο αργότερα χωρίς να προχωρήσει σε οποιαδήποτε προανακριτική πράξη κι επέστρεψε στην Αττική». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο συγκεκριμένος πυροσβέστης δηλώνει: «αφού συμμορφωθήκαμε με την εντολή αποχώρησης ενημέρωσα τηλεφωνικά τον διοικητή της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών(ΠΕΠΥΔ) της Θεσσαλίας για το περιεχόμενο της εντολής, απευθύνοντας την απορία μου ‘Τι συμβαίνει. Για ποιο λόγο εκδιωχθήκαμε’. Κι ο Διοικητής της ΠΕΠΥΔ περιορίστηκε στην φράση ‘αστο να ξεφουσκώσει’ την οποία συμπλήρωσε με το σχόλιο που επί του παρόντος συνειδητά δεν μεταφέρω».
Το έγκλημα δεν «ξεφούσκωσε» γιατί ο οργή ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφονικών ιδιωτικοποιήσεων, του πολέμου και του ρατσισμού, δεν έμεινε υπόκωφη αλλά συνέχισε να βγαίνει στους δρόμους. Και το συλλαλητήριο της 26 Γενάρη ταρακούνησε και όσες δυνάμεις επιμένανε ότι δεν «μας παίρνει» να κλιμακώσουμε τη σύγκρουση για την κυβέρνηση γιατί οι «συσχετισμοί είναι αρνητικοί», ο «τραμπισμός επελαύνει» και τέλος πάντων έχουμε καιρό μέχρι τις εκλογές του 2027.
Με πρόταση δυσπιστίας;
Τώρα η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ανασκουμπώνεται για να επικοινωνήσει με αυτό το ποτάμι της οργής. Ο Ανδρουλάκης για παράδειγμα δήλωσε σε συνέντευξη στο Mega «πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνηση». Πώς; Μα με κατάθεση πρότασης δυσπιστίας στη βουλή. Την οποία δεν την καταθέτει τώρα το ΠΑΣΟΚ γιατί αν δεν περάσει, σύμφωνα με τον Ανδρουλάκη, δεν θα μπορεί να την καταθέσει ξανά πριν περάσουν έξι μήνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά από όλα τα κόμματα της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» να καταθέσουν τώρα πρόταση δυσπιστίας και η Νέα Αριστερά λέει ότι «απαιτείται κλιμάκωση που θα οδηγήσει και σε πρόταση δυσπιστίας. Και αυτό είναι ευθύνη όλης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης». Το ίδιο και η Πλεύση Ελευθερίας. Και το ΚΚΕ θα στηρίξει, δηλώνει, κι αυτό μια πρόταση δυσπιστίας με το δικό του σκεπτικό.
Αλλά χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός των 50 βουλευτών. Μέχρι να δεήσει ο Ανδρουλάκης λοιπόν (ίσως αφού συνεννοηθεί με τη Διαμαντοπούλου που δηλώνει ότι «δεν εγκαλείται η κυβέρνηση») ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας ζητάνε από τον Κακλαμάνη να ορίσει «το συντομότερο» την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη βουλή που έχουν ζητήσει. Και περιμένουν στο ακουστικό τους. Ο Κακλαμάνης συνεχίζει το «έργο» του Τασούλα και έχει το θράσος να λέει ότι τα «συμπληρωματικά στοιχεία της δικογραφίας» είναι στη διάθεση όποιου θέλει να τα δει στη Βουλή…
Πράγματι, «πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνηση». Αυτό το έχουν βάλει στην ημερήσια διάταξη οι αγώνες πολύ πριν το ανακαλύψει ο Ανδρουλάκης ή ο Φάμελος. Όμως, ο δρόμος για να φύγει δεν περνάει από προτάσεις δυσπιστίας στη βουλή. Καταρχήν, γιατί καμιά κυβέρνηση δεν έχει φύγει έτσι. Ούτε του «μπαμπά» Μητσοτάκη, ούτε του Καραμανλή, ούτε της περιόδου των μνημονίων. Αυτό που τους έριξε ήταν το «πεζοδρόμιο», οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις. Έτσι έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν να κυβερνήσουν και να πετάνε την πετσέτα στο ρινγκ. Κι έτσι μπορεί να γίνει και τώρα. Η κυβέρνηση είναι απομονωμένη και αδύνατη, αλλά δεν θα πέσει σαν «ώριμο φρούτο» με κάποιες κορώνες στην αίθουσα της βουλής.
Το ΠΑΣΟΚ ξανασκέφτεται τη σχέση του με τη ΝΔ, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά προσπαθούν να βρουν τη φόρμουλα για τη συγκρότηση της «προοδευτικής συνεργασίας» που θα αποτελέσει την εκλογική εναλλακτική στη ΝΔ. Ο κόσμος της Αριστεράς που έχει μπει μπροστά στους αγώνες δεν έχει κανένα λόγο να περιμένει την ευόδωση αυτών των σεναρίων με ρόλο υποστηρικτή. Με αφετηρία τον πανεργατικό σεισμό της 28 Φλεβάρη μπορούμε να οργανώσουμε την απεργιακή κλιμάκωση που θα δώσει τη χαριστική βολή στην κυβέρνηση.
Αυτή την προοπτική αρνείται να τη βάλει η ηγεσία του ΚΚΕ. Αρχικά, πήγαινε και αυτή με «χαμηλά τη μπάλα» για παράδειγμα μιλούσε για ένα απογευματινό συλλαλητήριο στα δυο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη. Τώρα, το ΠΑΜΕ καλεί στην απεργία της 28 Φλεβάρη. Θετική εξέλιξη, αλλά πολιτικά μένει στη μέση. Δεν αρκεί να ζητάς στα ψιλά γράμματα «Άμεσα μέτρα προστασίας για σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές, αποκλειστικά δημόσιες σιδηροδρομικές συγκοινωνίες» (Ριζοσπάστης, 4/2). Χωρίς το αίτημα να πέσει η κυβέρνηση αυτό μένει ακόμα ένα σημείο σε μια λίστα «πάγιων αιτημάτων».
Το εργατικό κίνημα και η νεολαία έχουν τη δύναμη να ρίξουν τη δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ και να αρχίσουν να επιβάλλουν το δικό τους πρόγραμμα. Να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα, και των Τεμπών αλλά και της Πύλου. Να κρατικοποιηθούν οι σιδηρόδρομοι χωρίς καμιά αποζημίωση για τα αρπακτικά της ιδιωτικοποίησης με εργατικό έλεγχο και να διωχθούν τα ίδια αρπακτικά από την υγεία, την παιδεία, την ενέργεια. Να κατακτήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, λεφτά για την παιδεία και την υγεία και όχι δις για τους εξοπλισμούς, για συμμετοχές στους πολέμους του ΝΑΤΟ και στήριξη στο κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ.
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά δίνει όλες τις δυνάμεις της για να πάρει σάρκα και οστά αυτή η προοπτική. Να τη δυναμώσουμε.