Είναι μέρες που το αίτημα για Δικαιοσύνη εκφράζει εκατομμύρια ανθρώπους. Δικαιοσύνη για τα Τέμπη, δικαιοσύνη για την Πύλο, δικαιοσύνη για την Παλαιστίνη, δικαιοσύνη για τις γυναικοκτονίες. Δεν υπήρχε καλύτερη περίοδος για τo CineDoc από αυτή που επέλεξε να προβάλει το σπουδαίο ντοκιμαντέρ «Η Σιωπή των Άλλων» σε Αθήνα, Βόλο και Θεσσαλονίκη.
Η πολυβραβευμένη ταινία σε σκηνοθεσία των Αλμουδένα Καρασέντο και Ρόμπερτ Μπάχαρ και σε παραγωγή του Πέδρο Αλμοδόβαρ, καταγράφει τις γενναίες προσπάθειες μιας ομάδας δικηγόρων να απονεμηθεί Δικαιοσύνη για τα εγκλήματα της 40χρονης δικατορίας του Φράνκο στην Ισπανία. Έχουν μαζί τους τα θύματα των βασανιστηρίων, συγγενείς εκτελεσμένων, μάνες εξαφανισμένων παιδιών κι ένα ολόκληρο κίνημα που δεν θέλει να ξεχάσει. Έχουν απέναντί τους το ισπανικό κράτος που έχει φροντίσει να νομοθετηθεί η λήθη.
Το 1977, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο το ισπανικό κοινοβούλιο ψήφισε τον Νόμο της Αμνηστίας. Από τη μια απελευθέρωνε τους πολιτικούς κρατούμενους από τα κολαστήρια των φρανκικών φυλακών. Από την άλλη εξασφάλιζε τη διαχρονική ατιμωρησία όλων των καθαρμάτων που βασάνισαν και σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες, για λογαριασμό της φασιστικής δικτατορίας. Οι περισσότεροι συνέχισαν την καριέρα τους στον κρατικό μηχανισμό της μεταφρανκικής δημοκρατίας.
Την ίδια στιγμή τα θύματα των φριχτών βασανιστηρίων ήταν αναγκασμένα να ζουν σε διπλανά σπίτια με τους βασανιστές τους. Τα παιδιά να θρηνούν πάνω από μαζικούς τάφους, αποκλείοντάς τους κάθε δυνατότητα ταυτοποίησης των οστών των γονιών τους. Οι μάνες του σκανδάλου των «κλεμμένων παιδιών» - των βρεφών που κλάπηκαν από το καθεστώς αμέσως μετά τη γέννα – να αγνοούν για δεκαετίες την τύχη των παιδιών τους. Και το κράτος να τους λέει “Μη σκαλίζετε τα παλιά – Κοιτάχτε μπροστά”.
Μαρτυρίες
Τριάντα τρία χρόνια μετά δικηγόροι κι αντιδικτατορικοί αγωνιστές ξεκινούν έναν μεγάλο αγώνα. Προσφεύγουν σε μια Αργεντίνα δικαστή, διατεθειμένη να τους ακούσει. Για έξι χρόνια οι σκηνοθέτες καταγράφουν βήμα – βήμα αυτό που ξεκίνησε από λίγους και μετατράπηκε σε ολόκληρο κίνημα. Από τα πρώτα μαζέματα της ομάδας και το ξεδίπλωμα της καμπάνιας με εκδηλώσεις και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, μέχρι τις πρώτες συλλήψεις βασανιστών. «Όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα της διαδικασίας της αγωγής της Αργεντινής το 2012, η οποία αμφισβήτησε αυτό το status-quo, λίγοι πίστευαν ότι θα άλλαζε κάτι» σημειώνουν οι δημιουργοί της ταινίας. «Αλλά καθώς κινηματογραφούσαμε εκείνες τις πρώτες συναντήσεις, μπορούσαμε να δούμε ότι η αγωγή αυτή δημιουργούσε κάτι ζωτικής σημασίας, που οδήγησε σε εκατοντάδες μαρτυρίες από όλη την Ισπανία. Καθώς ο αριθμός των μαρτυριών κορυφώθηκε, δημιουργήθηκε ένα πειστικό επιχείρημα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα οποία έπρεπε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε διεθνές επίπεδο».
Μια ταινία που αξίζει να τη δουν όλοι και όλες που επιμένουν να παλεύουν για δικαιοσύνη ενάντια στους σημερινούς δολοφόνους εκεί πάνω.